ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 627

บทที่627
หลังจากจางจื่อโจวและอีกห้าคนไป ตรงนี้ก็เละไปหมด
ผู้จัดการล็อบบี้และเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายคนของป่ายจินฮ่านกงต่างก็บาดเจ็บนอนอยู่กับพื้นแล้ว หน้าฟกช้ำดำเขียวดูแล้วแย่มาก
เจ้าหน้าที่คนหนึ่งลุกขึ้นมา รีบไปพยุงผู้จัดการล็อบบี้ขึ้นมา และถามอย่างอดไม่ได้ว่า:”ผู้จัดการ ตอนนี้จะทำยังไงดี?”
ผู้จัดการล็อบบี้ทำหน้าเย็นชา และพูดว่า:”นายรีบพาคนอื่นไปโรงพยาบาล ผมจะไปหาประธานเฉิน! กล้ามาก่อเรื่องที่ป่ายจินฮ่านกง ผมไม่เชื่อหรอกว่าประธานเฉินจะปล่อยเขาไป!”
พูดไป เขาก็เดินกะเผลกไปทางห้องทำงานของเฉินจื๋อข่าย
ตอนนี้ พ่อลูกอู๋ตงไห่และอู๋ซิน อยู่ในห้องชุดเพรสซิเดนเชียลของโรงแรมป่ายจินฮ่านกง รอคอยจางจื่อโจวและคนอื่นๆกลับมาตามคำสั่ง
เมื่อไม่กี่สิบนาทีที่แล้ว อู๋ตงไห่ยังได้รับข้อความจากหลิวกว่าง โดยบอกว่าเขามาถึงเทียนเซียงฝู่แล้ว และปราบท่านหงห้าได้ ไม่เพียงแค่นั้น ขายังพบกับความประหลาดใจที่ไม่คาดคิด พ่อตาไร้ประโยชน์ของเย่เฉินนั้น ก็ไปรับประทานอาหารในเทียนเซีงฝู่อีกด้วย
สิ่งนี้ทำให้อู๋ตงไห่ดีใจมากๆ เขาคิดว่า แค่ฉวยโอกาสนี้ เขาจะฆ่าพ่อตาของเย่เฉินก่อน
แต่ตอนนี้เมื่อเวลาผ่านไปเกือบหนึ่งชั่วโมง หลิวกว่างยังไม่ได้รายงานความคืบหน้าใดๆกับตน ซึ่งทำให้อู๋ตงไห่รู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ
เขาโทรหาหลิวกว่าง แต่ไม่มีใครรับสาย เขาโทรหาจางจื่อโจวอีกครั้ง แต่ไม่มีใครรับสาย
อันที่จริง มือถืออยู่ในกระเป๋าของจางจื่อโจว แต่แขนทั้งสองข้างของเขาหักหมดแล้ว และไม่สามารถนำมือถือออกจากกระเป๋าของเขาได้เลย
เช่นเดียวกันกับอีกสี่คนที่เหลือ ซึ่งทำอะไรไม่ได้เลย
ถ้าหากนิ้วหักเฉยๆ ยังใช้ฝ่ามือเลื่อนมือถือได้ แต่ตอนนี้แขนทั้งสองข้างไม่สามารถออกแรงได้เลย มันเละไม่เป็นท่า
อู๋ตงไห่โทรหาจางจื่อโจวไม่ติด เขาก็รู้สึกประหม่าเล็กน้อยอย่างอดไม่ได้
ความสามารถของจางจื่อโจวนั้นแข็งแกร่งมาก จนตอนนี้ก็ยังไม่พบคู่ต่อสู้เลย ดังนั้นเขาคงจะไม่จบที่หงห้าสินะ?
อู๋ซินขมวดคิ้ว และอดไม่ได้ที่จะพูดกับพ่อของเขาอู๋ตงไห่ว่า:”พ่อ สถานการณ์ของหลิวกว่าง ไม่มีใครตอบเราเลยจนถึงตอนนี้ เป็นไปได้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้นกับจางจื่อโจวและคนอื่นๆ?”
อู๋ตงไห่ส่ายหัว และพูดอย่างมั่นใจ:”เป็นไปไม่ได้ จางจื่อโจวและคนอื่น ๆ ล้วนเป็นผู้ฝึกฝน และพวกเขามีพลังมาก มองไปที่ทั้งจินหลิง มันเป็นไปไม่ได้ที่ใครจะเป็นคู่ต่อสู้ของพวกเขา!”
ในขณะที่เขากำลังพูด เขาหยิบมือถือออกมาอีกครั้ง และโทรหาจางจื่อโจว
หลังจากนั้นเขาก็ได้ยินเสียงมือถือดังขึ้นที่ด้านนอกทางเดิน
เขาได้ยินเสียงกริ่งประตู ในขณะที่เขายังคงสงสัย
คอลูกน้องคนหนึ่งของจางจื่อโจว ใช้หน้าผากคนกริ่ง
อู๋ซินได้ยินเสียงกริ่งดัง ก็พูดออกมาว่า:”น่าจะกลับมากันแล้ว!”
พูดจบ ก็รีบวิ่งมาที่ประตู เปิดประตูออกมาดู ตกใจจนตะลึงทันที!
ในเวลานี้อู๋ตงไห่ก้าวเข้าไปช้าๆ ยังคงยิ้มและพูดว่า:”ฉันบอกว่าอะไรล่ะ แค่ตัวละครเล็กๆอย่างหงห้า จะเอาชนะจางจื่อโจวได้อย่างไร?”
พูดจบ เขาไม่ลืมที่จะพูดกับลูกชายของเขาที่ยืนอยู่หน้าประตูอย่างงุนงง และพูดอย่างจริงจังว่า:”นายนะ ทำอะไรอย่าใจร้อนเกินไป ทำให้วุ่นวายเอง นายต้องใจเย็นเมื่อนายเป็นใหญ่ สิ่งนี้นายต้องเรียนรู้เอาเองในอนาคตรู้ไหม? ”
อู๋ซินกลืนน้ำลาย และชี้ไปที่คนหน้าตาเหมือนผีทั้งห้าที่อยู่นอกประตูด้วยความหวาดกลัว และพูดอย่างงงๆว่า:”พ่อ มาดูสิ!”
“นายกำลังดูอะไรอยู่?”อู๋ตงไห่พูดนิ่งๆ:”ไม่ใช่พวกจื่อโจวกลับมาเหรอ?ยังยืนอยู่นอกประตูทำไมอีก?ยังไม่รีบให้พวกเขาเข้ามาบอกละเอียดเกี่ยวกับขั้นตอนการฆ่าหงห้ากับฉันอีก!”
เมื่ออู๋ซินได้ยินเช่นนี้ เขาก็ถอยหลังโดยไม่รู้ตัว จางจื่อโจวและอีกห้าคนที่เหลือรวบรวมความกล้า เขย่าแขนหักทั้งสองข้าง แล้วเดินเข้ามาพร้อมกับก้มหน้าและสลดใจ!
เมื่ออู๋ตงไห่เห็นคนทั้งห้าเข้ามา ก็ตกใจจนตะลึงทันที เขาถือถ้วยชาในมือไม่อยู่ ตกลงพื้นไป……