ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 632

บทที่632
อู๋ตงไห่ร้องโอ้ย เจ็บจนล้มกับพื้น ในใจกลัวสุดๆ
อู๋ซินที่อยู่ข้างๆ พูดด่าโดยไม่รู้ตัว:”เฮ้ นายตีพ่อผมทำไม?!”
เฉินจื๋อข่ายก้าวเข้ามาตรงหน้าเขา ต่อยดั้งเขาแรงๆ ต่อยจนเลือดไหลเต็มหน้า แล้วด่าว่า:”พ่อมึงยังต้องเคารพต่อกูเลย มึงเป็นใครกัน กล้าพูดแบบนี้กับกู?!อยากตายเหรอ?เชี่อไหมว่ากูฆ่ามึงได้ตอนนี้?”
“ไปตายซะ!”อู๋ซินโตมาขนาดนี้ ไม่เคยเสียเปรียบจากการถูกอัด วันนี้กลับโดนสองครั้ง
ก่อนอื่นเย่เฉิน หักมือข้างหนึ่งของเขา จากนั้นเฉินจื๋อข่ายก็ต่อยจมูกของเขาด้วยหมัด
เขาเอาแต่ใจและหยิ่งยโสมาตั้งแต่เด็ก ๆ เขาไม่เคยโดยทำแบบนี้มาก่อนเลย?
จากนั้นก็คำรามอย่างโกรธเกรี้ยว:”มึงคิดว่ามึงเป็นหมาของตระกูลเย่ก็สุดยอดงั้นเหรอ?ตระกูลอู๋ของกูเป็นตระกูลอันดับหนึ่งของเจียงหนาน ฆ่ามึงได้ทุกนาที!”
ทันทีที่อู๋ซินพูดจบ อู๋ตงไห่ก็รีบกลิ้งวิ่งเข้ามาตบหน้าเขา และด่าด้วยความโกรธ:”ไอ้สารเลว! มึงพูดแบบนี้กับประธานเฉินได้ไง?! ยังไม่รีบคุกเข่าขอโทษประธานเฉินอีก!”
ตอนนี้อู๋ตงไห่รู้สึกหวาดกลัวเพราะอู๋ซิน
เขาคิดไม่ถึงว่า ลูกชายตัวเองจะไร้ประโยชน์ขนาดนี้ ขนาดสถานการณ์แบบนี้ยังแยกไม่ออกเลย?
แม้ว่าเฉินจื๋อข่ายจะเป็นเพียงสุนัขของตระกูลเย่ แต่ตระกูลเย่ก็ยืนอยู่ข้างหลังของเขานี่!
ตระกูลเย่มีตัวตนอย่างไรงั้นเหรอ?
หนึ่งในสามตระกูลใหญ่ที่มีอันดับต้นๆของประเทศ
ในแง่ของทรัพยากรทางการเงิน ตระกูลอู๋อาจไม่ถึงหนึ่งในสิบของตระกูลเย่เลย
เนื่องจากตระกูลเย่เป็นตระกูลระดับล้านล้าน แต่ไม่มีใครสามารถรู้เลยว่า จะเป็นหนึ่งล้านล้านหรือเก้าล้านล้าน
ท้ายที่สุดแล้ว สัตว์ร้ายอย่างตระกูลเย่ ไม่ใช่คนธรรมดาจะมองเห็นทะลุได้!
ในแง่ของอำนาจและสถานะ ตระกูลเย่นั้นล้ำหน้าตระกูลอู๋หลายเท่า!
ดังนั้น แม้ว่าตอนนี้เฉินจื๋อข่ายจะฆ่าสองพ่อลูก ตระกูลอู๋ก็ไม่กล้าตุกติกอย่างแน่นอน!
แม้กระทั่งคุณพ่อของเขาเอง นายท่านอู๋ก็อาจจะไม่สนใจที่จะจัดงานศพให้ตัวเองด้วยซ้ำ ดังนั้น จึงไปที่เย่นจิงก่อนและสารภาพผิดกับตระกูลเย่!
อู๋ซินถึงกับกล้าด่าเฉินจื๋ข่ายในตอนนี้นี่ รนหาที่ตายชัดๆ?!
หลังจากที่อู๋ซินถูกตบ เขาก็ตระหนักว่าเขาได้ก่อเรื่องใหญ่แล้ว ไม่รอช้า รีบคุกเข่าต่อหน้าเฉินจื๋อข่ายทันทีด้วยความกลัว และร้องขอความเมตตาขณะที่กราบ:”ประธานเฉิน ขอโทษครับ! ผมใจร้อนไปเอง ผมสมควรตาย!”
หลังจากพูดเสร็จ เขาก็ตบปากตัวเองสลับไปมา
เฉินจื๋อข่ายเข้าไปเตะที่หน้าอก หลังจากเตะลงพื้นเขาก็เหยียบไปที่หน้าของเขา และพูดอย่างเย็นชาว่า:”อีหนู ทำให้ตระกูลเย่โกรธ เชื่อไหมว่ากูสามารถทำให้ตระกูลอู๋ของมึงสูญพันธุ์ได้?! ”
ใบหน้าของอู๋ซินบวมเพราะถูกตบเมื่อกี้ และตอนนี้เฉินจื่อข่ายได้เหยียบใบหน้าของเขา พูดไม่ชัด แต่เขาทำได้เพียงยืนกรานพูดว่า:”ประธานเฉิน ผมผิดไปแล้วจริงๆ คุณทุบตีผม ด่าว่าผมยังไงก็ได้ โปรดอย่าเป็นเหมือนผม…… ”
เมื่ออู๋ตงไห่เห็นว่าลูกชายของเขาถูกอีกจนเป็นแบบนี้ ก็รู้สึกเป็นเจ็บปวดใจมาก เขาอดไม่ได้ที่จะถามว่า:”ประธานเฉินครับ ผมเคารพคุณอย่างจริงใจ หากคุณไม่พอใจเรา โปรดบอกผมที ถ้าผมทำอะไรผิดจริงๆ ผมยินดีรับโทษ แต่คุณต้องทำให้ผมตายอย่างเข้าใจสิ!”
ประธานเฉินหัวเราะเยาะและพูดว่า:”เคารพจากก้นบึ้งของหัวใจ นายเคารพฉัน แล้วให้บอดี้การ์ดสุนัขโง่ ๆ ของตระกูลอู๋ของนายมาก่อเรื่องที่ล็อบบี้ของป่ายจินฮ่านกงของฉัน ในล็อบบี้ของป่ายจินฮ่านกงของฉัน แล้วทำร้ายคนของป่ายจินฮ่านกงของฉัน? ถ้านายไม่เคารพฉัน คงจะอัดฉันด้วยสินะ?”
อู๋ตงไห่เหมือนถูกฟ้าผ่า!
อะไรนะ?
บอดี้การ์ดของตน กลับอัดลูกน้องของเฉินจื๋อข่าย ในล็อบบี้ของป่ายจินฮ่านกง?
ใครกันที่กล้าทำเรื่องแบบนี้?!
พอคิดแบบนี้ สายตาเย็นชาของอู๋ตงไห่ ก็ตกลงไปที่พวกจางจื่อโจว
ไม่ต้องบอกเขาก็รู้ คนที่ก่อเรื่องใหญ่แบบนี้ได้ ต้องเป็นหนึ่งในห้าคนแน่นอน!