ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 669

บทที่ 669
หลังจากกินข้าวเสร็จ เย่เฉินปฏิเสธไม่ยอมให้ซ่งหวั่นถิงไปส่งตัวเองกลับบ้าน อำลาเธอและท่านซ่งที่หน้าประตูเทียนเซียงฝู่ เดินไปยังธนาคาร CCBที่อยู่แถวๆเทียนเซียงฝู่เพียงลำพัง
เมื่อถึงCCBแล้ว เขาก็โอนเงินจากบัตรเอทีเอ็มที่คุณท่านซ่งมอบให้ตัวเอง ออกไปเก้าร้อยเก้าสิบแปดล้าน หลังจากที่โอนเงินเข้าบัตรของตัวเองแล้ว เขาก็นำบัตรที่มียอดคงเหลือสองล้านกลับบ้าน
ในบ้าน เซียวฉางควนและหม่าหลันเพิ่งจะกินอาหารที่สั่งมา
เมื่อเห็นเขากลับมาแล้ว หม่าหลันก็รีบเอ่ยถามทันทีว่า : “เย่เฉิน เรื่องที่แกไปดูฮวงจุ้ยมาเป็นยังไงบ้าง？ได้เงินมาไหม？”
เย่เฉินพยักหน้า พูดอย่างราบเรียบว่า : “ได้มานิดหน่อย”
“นิดหน่อยน่ะเท่าไหร่？” หม่าหลันโพล่งพูดออกไปว่า ： “รีบเอาเงินออกมาเลยนะ！”
เย่เฉินหยิบบัตรเอทีเอ็มออกมา แล้วพูดว่า : “ในบัตรนี้มีเงินอยู่สองล้าน”
“สองล้าน？！” หม่าหลันดวงตาแข็งทื่อแล้ว！
เธอหยิบบัตรเอทีเอ็มมาไว้ในมือของตัวเองด้วยความตื่นเต้น โพล่งพูดว่า : “เด็กอย่างแกคงไม่ได้หลอกฉันใช่ไหม？ในบัตรนี้มีเงินอยู่สองล้าน？”
“ใช่” เย่เฉินพูดอย่างนิ่งๆ: “ผมได้เช็คที่ตู้เอทีเอ็มแล้ว มีอยู่สองล้านจริงๆ”
“ดีมากเลย！” หม่าหลันโห่ร้องอย่างตื่นเต้นไม่หยุดหย่อน！
สองล้านเหรอ！
ไม่ใช่ว่าเป็นการหาเงินกลับมาชดเชยกับเงินที่ตัวเองเสียไปก้อนใหญ่แล้วเหรอ？
เมื่อคิดว่าตัวเองจะได้ไปสถาบันเสริมความงามกับเพื่อนๆอีก แถมยังสามารถนัดเพื่อนขาไพ่เล่นไพ่นกกระจอกได้ ถึงขั้นได้อวดร่ำอวดรวยที่ได้เข้าไปอยู่ที่Tomson Riviera หม่าหลันก็รู้สึกตื่นเต้นอย่างมากขึ้นมาทันที
“บัตรนี้มีรหัสหรือเปล่า？”
เย่เฉินพยักหน้าพร้อมพูดว่า : “มีรหัส รหัสก็คือ……”
กำลังจะบอกว่ารหัสอะไร แต่เย่เฉินก็ได้สติกลับมาทันที
ไม่ใช่สิ！
เมื่อวานหม่าหลันพูดเองไม่ใช่เหรอว่าต่อไปจะให้เซียวฉางควนมาดูแลเรื่องเงิน？
ทำไมในเวลานี้ถึงได้มีหน้ามาถามรหัสกับฉันล่ะ？
เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ เย่เฉินก็รีบหันหน้าไป พูดกับเซียวฉางควนที่อยู่ข้างๆว่า ： “พ่อ เมื่อวานไม่ใช่พูดว่า ต่อไปคุณจะเป็นคนดูแลเรื่องเงินในครอบครัว？”
เซียวฉางควนก็เพิ่งจะมีสติกลับมา ทันใดนั้นก็คิดขึ้นได้ จริงด้วย！ฉันเป็นคนดูแลเรื่องเงินแล้ว ฉันควรจะเป็นคนที่ถือเงินสองล้านนี้ไว้ ！
ดังนั้นเขาจึงรีบลุกขึ้นยืนทันที เดินสองสามก้าวมาตรงหน้าหม่าหลัน พูดว่า : “เอาบัตรมาให้ผม”
หม่าหลันซ่อนบัตรไว้ข้างหลังโดยไม่รู้ตัว มองไปยังเซียวฉางควนอย่างสุขุม เอ่ยถามว่า : “คุณจะทำอะไร？”
เซียวฉางควนพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาว่า : “เมื่อวานคุณบอกผมว่าจะให้ผมดูแลเรื่องเงิน วันนี้จะกลับคำพูดเหรอ？”
หม่าหลันพูดอย่างอ้ำๆ อึ้งๆว่า : “เปล่านะ ฉันก็แค่อยากยืนยันสักหน่อยว่าในบัตรมีเงินอยู่สองล้าน อย่างเย่เฉินพูดหรือเปล่า”
พูดจบ เธอก็พูดอีกว่า : “สามี พูดจริงๆนะคุณก็เป็นผู้ใหญ่แล้ว ยากที่จะจัดการเงินได้อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย ไม่งั้นคุณลองคิดดู เงินในบ้านก็ให้ฉันเป็นคนดูแลเหมือนเดิมดีกว่า เป็นยังไง ？”
เซียวฉางควนโมโหขึ้นทันที พูดด่าว่า : “หม่าหลัน เมื่อคืนคุณเพิ่งจะพูดคำนี้ออกมา นี้ยังไม่ถึงยี่สิบสี่ชั่วโมงเลยนะ คุณก็ไม่ยอมรับแล้ว？”
หม่าหลันพูดอธิบายว่า : “ไอ๊หยา ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นจริงๆนะ……”
“งั้นคุณหมายความว่ายังไง？” เซียวฉางควรพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า : “ผมจะบอกคุณนะ ต่อไปคุณไม่ต้องคิดวางแผนเรื่องเงินแล้ว！ถ้าคุณยังยืนกรานที่จะดูแลเรื่องเงิน งั้นเราสองคนก็ไปหย่ากันเดี๋ยวนี้เลย！”
หม่าหลันค่อนข้างหวาดกลัวเล็กน้อย
แม้ว่าเธอจะอยากได้สองล้าน แต่เย่เฉินไม่บอกรหัสกับตัวเอง ตัวเองถือบัตรไว้ก็ไม่มีประโยชน์อะไร เงินก็เบิกออกมาไม่ได้
ดังนั้นเธอจึงทำได้เพียงยื่นบัตรให้เซียวฉางควนอย่างแค้นใจ ตามด้วยเบือนหน้าไป จ้องมองเย่เฉินอย่างโหดเหี้ยมแวบหนึ่ง
————