ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 683

บทที่ 683
เซียวฉางควนได้ยินดังนั้น ก็พูดอย่างดีใจว่า “พูดจริงสิครับ 1.2ล้าน ผมเอาเอง！”
เซียวฉางเฉียนก็พูดขึ้นว่า “ได้ ในเมื่อเอ็งอยากได้ ก็โอนเงินมาในบัญชีแม่ เฟอร์นิเจอร์ชุดนี้ ก็ขายให้เอ็งเลยแล้วกัน！”
เซียวฉางควนก็ระมัดระวัง แล้วพูดว่า “เอาอย่างนี้ พี่เอาเฟอร์นิเจอร์ไปส่งไว้ที่Tomson Riviera พอปล่อยขายไปแล้ว เดี๋ยวผมรีบจ่ายเงินเลย”
เซียวฉางเฉียนก็ลังเลเล็กน้อย แล้วพูดว่า “ได้ ตอนนี้ของอยู่บนรถ พร้อมขนไปได้ตลอดเวลา”
เซียวฉางควนก็รีบพูดว่า “ดีครับ เดี๋ยวพวกเราเจอกันที่Tomson Riviera！ผมจะรออยู่ที่นั่น！”
พูดจบ เซียวฉางควนก็รีบวางโทรศัพท์ แล้วพูดอย่างดีใจว่า “เย่เฉิน เอ็งเดาได้ถูกต้องเลย！พวกเขายอมขายให้แล้ว！”
หม่าหลันก็รีบเปลี่ยนสีหน้าทันที
ไม่เพียงคำพูดของตนที่เกลี้ยกล่อมไปเมื่อครู่ จะถูกเซียวฉางเฉียนตอกหน้ากลับมา ยิ่งกว่านั้นก็คือ เซียวฉางควนจะเอาเงิน1.2ล้านไปซื้อเฟอร์นิเจอร์นั้นมา บ้านตนเองก็ไม่เหลือเงินเลยน่ะสิ?
พอคิดถึงจุดนี้ ในใจหม่าหลันก็ร้อนรน สายตาที่มองเย่เฉินก็เหมือนจะกัดกินเลือดเนื้อ
เย่เฉินกไม่อยากสนใจหม่าหลัน เขารู้ดีว่าหม่าหลันต้องการอะไร ดังนั้น ยิ่งทำให้เธอไม่ได้สิ่งที่ต้องการ เขายิ่งรู้สึกว่าสนุก
ตอนนี้ทั้งบ้าน4คน ก็ซื้อเฟอร์นิเจอร์ที่ตนเองต้องการเสร็จเรียบร้อยแล้ว ดังนั้นเย่เฉินก็เลยขับรถ พาทุกคนในบ้านไปที่Tomson Riviera
คฤหาสน์ที่Tomson Rivieraก็สร้างเสร็จแล้ว นอกจากเฟอร์นิเจอร์แล้ว ส่วนอื่นๆ ก็ได้ตกแต่งอย่างหรูหราเรียบร้อยแล้ว ห้องรับแขกตกแต่งด้วยสีทองอร่าม พื้นเป็นหินอ่อนธรรมชาติขัดเงาทั้งหมด ราวกับกระจกเงา พอยื่นด้าน ให้ความรู้สึกยิ่งใหญ่
หม่าหลันเห็นการตกแต่งที่หรูหรา ขนลุกจนรูขุมขนบนร่างกายขยายกว้างไปหมด ดีใจจนหุบปากไม่ลง
เซียวฉางควนเองก็ตะลึงเช่นกัน ปากก็เอ่ยชื่นชมว่า “ครั้งที่แล้วมาดู ยังตกแต่งไม่เสร็จ บนพื้นห้องรับแขกยังปูแผ่นกันรอย มองไม่เห็นรายละเอียด วันนี้มาดู นี่มันหรูหรากว่าในวังเสียอีกเนี่ย！”
เซียวชูหรันเองก็เป็นบริษัทตกแต่งภายใน ดังนั้นแค่มองไปก็รู้ต้นทุนราคาการตกแต่ง เธอลากเย่เฉินไปด้านข้าง แล้วพูดเสียงต่ำว่า “การตกแต่งภายในนี้ คงจะเป็นสิบล้านเลย ทำไมหวังเจิ้งกางนั่น ถึงได้ใจใหญ่ขนาดนี้?”
เย่เฉินตอบ “ก็เป็นคนมีเงินไง คฤหาสน์ราคาร้อยกว่าล้านยังให้มาเลย ราคาตกแต่งภายในแค่10กว่าล้าน จะไปนับอะไร”
“เอาเถอะ……” เซียวชูหรันก็แลบลิ้นใส่ แล้วพูดว่า “ฉันเพิ่งเคยเห็นการตกแต่งภายในที่ระดับสูงเช่นนี้ น่าตกใจมากเลย”
เย่เฉินก็ยิ้มไม่พูดอะไร
ในหัวของเขา ก็มีความทรงจำในสมัยเด็กๆ ที่บ้านตระกูลเย่
คฤหาสน์บ้านตระกูลเย่ในความทรงจำ 10-20ปีที่แล้ว หรูหรากว่าที่นี่ไม่รู้กี่เท่า
ตอนที่เซียวชูหรันและครอบครัวทั้งสามคน กำลังตกตะลึงกับการตกแต่งภายในของคฤหาสน์อยู่นั้น เซียวฉางเฉียนก็ขับนำรถบรรทุกมาถึงยังที่หน้าประตูของคฤหาสน์Tomson Riviera
เซียวฉางควนก็มองไปอย่างดีใจ แล้วรีบออกไปสั่งการคนงานยกของ เอาพวกเฟอร์นิเจอร์ไม้พะยูงไหหลำ ย้ายเขามาในคฤหาสน์
นายหญิงใหญ่เซียวก็พาเซียวฉางเฉียน เซียวไห่หลงและเซียวเวยเวยลงจากรถ พอเห็นที่สวนหน้าบ้านตกแต่งแล้ว ก็หรูหรากว่าก่อนเยอะเลย ในใจทั้ง4คนก็อึดอัดจนแทบจะตาย
เนื่องจากเซียวฉางเฉียนตามคนงานยกของเข้าไป ก็เลยได้เข้าไปในคฤหาสน์ พอออกมา สีหน้าก็ดูแย่กว่าก่อนเยอะเลย
นายหญิงใหญ่เซียวก็อดถามไม่ได้ว่า “ฉางเฉียน ด้านในตกแต่งเป็นอย่างไรบ้าง?”
“เฮ้อ…..” เซียวฉางเฉียนก็ถอนหายใจ แล้วพูดอย่างลำบากใจว่า “ผมไม่เคยเห็นการตกแต่งที่หรูหราอย่างนี้มาก่อน！ตาลายมากเลย！”
“งั้นหรือ？！” นายหญิงใหญ่เซียวก็เริ่มมีสติขึ้นมา แล้วพูดว่า “ฉันจะเข้าไปดูเสียหน่อย！”
เซียวไห่หลงก็มีใจอยากจะเห็นเหมือนกัน ก็เลยรีบพูดขึ้นว่า “คุณย่าครับ เดี๋ยวผมช่วยพยุงเข้าไปเองครับ！”
เซียวเวยเวยเห็นคฤหาสน์ ในใจก็เริ่มสับสน
เธอเคยเป็นคู่หมั้นของหวังเหวินเฟย คุณชายของตระกูลหวัง ส่วนคฤหาสน์หลังนี้ เป็นของหวังเฟอร์นิเจอร์กาง คุณอาของหวังเหวินเฟย ถ้าตอนนั้นตนเองแต่งงานกับหวังเหวินเฟย ตนเองไม่เพียงจะเข้าออกคฤหาสน์หลังนี้ได้บ่ายๆ ทั้งยังอาจจะได้พักอยู่ที่นี่ด้วย
————