ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 716

บทที่ 716
ถังซื่อไห่ถอนหายใจด้วยความโล่งอก “งั้นก็ดี ตระกูลเย่มีความสัมพันธ์ที่ดีกับธนาคารกลาง ผมจะแจ้งไปยังธนาคาร เงินก้อนนี้ก็จะถูกโอนคืนเข้าไปในบัตรแบล็กโกลด์ของคุณ”
“ดีมาก” เย่เฉินค่อยรู้สึกโล่งอก
หลังจากวางสายไม่ถึงสองนาที โทรศัพท์ของเย่เฉินก็ได้รับข้อความว่า
“เรียนคุณเย่เฉิน บัญชีบัตรแบล็กโกลด์ของคุณได้รับเงินโอนเข้ามาเป็นจำนวนเงิน 21,900,000,000.00 หยวน ในเวลา 15:06 ของวันนี้”
เงินได้ถูกโอนกลับมาแล้ว เย่เฉินถอนหายใจด้วยความโล่งอก
แต่ว่า หลังจากนั้นเขาก็คิดได้ถึงปัญหาใหญ่
หม่าหลันขโมยบัตรของตนเอง
ทายรหัสของตนเองถูก
ยังเห็นยอดคงเหลือที่น่าตกใจในบัตรของตนเอง
เรื่องนี้ ถ้าเซียวชูหรันรู้เข้า จะแก้ตัวยังไงดี?!
เมื่อคิดถึงตรงนี้ เย่เฉินมีสีหน้าเคร่งขรึม
หม่าหลัน ผมเห็นแก่ว่าคุณเป็นแม่ของชูหรัน ผมอดทนคุณมาตั้งนาน แต่วันนี้คุณทำเรื่องใหญ่เกินไปแล้ว
วันนี้ผมไม่ปล่อยคุณไปง่าย ๆ อย่างแน่นอน!
ดังนั้น เขาจึงรีบโทรศัพท์หาเฉินจื๋อข่าย
เมื่อรับสาย เฉินจื๋อข่ายกล่าวด้วยเสียงนอบน้อมว่า “คุณชาย คุณมีอะไรจะสั่งครับ?”
เย่เฉินกล่าวด้วยความโมโหว่า “แม่ยายของผมหาเรื่องใส่ตนเอง ขโมยบัตรแบล็กโกลด์ของผม และเอาเงินของผมไป 21,900 ล้าน ผมจะสอนบทเรียนให้เธอ คุณช่วยผมติดต่อหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง ร่วมมือจัดการเรื่องนี้”
เฉินจื๋อข่ายกล่าวว่า “คุณชาย คุณสั่งมาได้ทุกเรื่องครับ!”
เย่เฉินรีบแจ้งให้เฉินจื๋อข่ายทราบถึงแผนการที่ตนเองวางไว้ และสั่งว่า “คุณจัดการให้มันแนบเนียน ห้ามให้เกิดข้อผิดพลาด เข้าใจไหม?”
“เข้าใจครับ! คุณชาย”
……
ณ.ห้องรับรองแขกวีไอพี ของธนาคารซิตี้แบงค์
หม่าหลันรีเฟรชแอปพลิเคชันธนาคารบนมือถือของตนเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ตอนนี้ยอดเงินที่เห็นในแอปพลิเคชันธนาคารบนมือถือมีแค่ 0.32 หยวน
สิ่งที่เธอคิดในตอนนี้ก็คือ ขอให้เงิน 21,900 ล้าน รีบโอนเข้ามา เช่นนี้ ชีวิตเธอก็จะไปถึงจุดสูงสุดในทันที!
แต่ว่า รีเฟรชตั้งนานแล้ว เวลาผ่านไปสิบกว่านาที เงินยังไม่เข้าบัญชีเลย
เธอรู้สึกหงุดหงิด กำลังจะดุด่าหลี่ตงเทา จู่ๆเธอก็ได้รับโทรศัพท์จากเพื่อนคนหนึ่ง
“ฮาโหล หม่าหลัน พรุ่งนี้จะไปนวดหน้าไหม? พวกเราเตรียมตัวจะจัดกลุ่มไปด้วยกัน”
หม่าหลันกล่าวอย่างเหยียดหยามว่า “นวดหน้า? นวดหน้าอะไร? ฉันมีฐานะอะไร ยังจะไปนวดหน้ากับพวกคุณ? แม่งคิดอะไรกันอยู่?”
น้ำเสียงของฝ่ายตรงข้ามเปลี่ยนไป “นี่คุณพูดจาอย่างนี้หมายความว่ายังไง?”
หม่าหลันกล่าวด้วยน้ำเยาะเย้ยว่า “ฉันหมายความว่ายังไง? ฉันจะบอกพวกคุณ การไปนวดหน้าที่ร้านเสริมสวยเป็นสิ่งที่คนอย่างพวกคุณทำ ส่วนฉันสามารถซื้อร้านเสริมสวยได้โดยตรง และให้เขาบริการฉันเพียงแค่คนเดียว ต่อไปนี้ฉันจะไม่คบหาสมาคมกับคนอย่างพวกคุณอีกต่อไป!”
อีกฝ่ายพูดอย่างไม่อยากจะเชื่อว่า “หม่าหลัน คุณบ้าไปแล้วใช่ไหม อย่างคุณ จะซื้อร้านเสริมสวย คุณกำลังฝันอยู่ใช่ไหม!”
หม่าหลันส่ายศีรษะ กล่าวด้วยความรู้สึกที่เหนือกว่าว่า “ฉันไม่มีอะไรจะพูดกับคนจนอย่างพวกคุณ ฉันจะบอกคุณ ตอนนี้ฉันหม่าหลันไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้ว ในชีวิตของคุณไม่สามารถจินตนาการได้ว่าฉันมีทรัพย์สินมากเพียงใด”
อีกฝ่ายกล่าวด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ยว่า “ฉันคิดว่าคุณควรจะกินยาได้แล้ว!”
พูดจบ ก็วางโทรศัพท์ทันที
หม่าหลันไม่สนใจที่ถูกเธอวางสายใส่ ตอนนี้เธอรู้สึกเบาหวิว ต่อไปนี้จะไม่ไปมาหาสู่กับเพื่อนยาจกพวกนี้ หากไปมาหาสู่ แล้วประจบจะขอยืมเงิน มันจะน่ารำคาญ
ดังนั้นเธอจึงดื่มกาแฟบลูเมาน์เทนชั้นยอด มองไปที่หลี่ตงเทา แล้วดุว่า “จัดการเร็ว ๆ ! ถึงตอนนี้แล้วเงินของกูยังไม่เข้าบัญชีเลย พวกคุณกำลังทำอะไรอยู่? เชื่อหรือไม่ว่ากูแค่โทรกริ้งเดียว พรุ่งนี้พวกคุณก็ไม่ต้องมาทำงานแล้ว?”
หลี่ตงเทารู้สึกรำคาญกับท่าทีหยิ่งผยองของหม่าหลันเป็นอย่างมาก แต่เขาทำได้เพียงแค่อดทน แล้วกล่าวว่า “คุณผู้หญิง โปรดรอสักครู่ ธนาคารกลางต้องใช้เวลาสักพักในการดำเนินการ!”
หม่าหลันกล่าวอย่างไม่มีเหตุผลว่า “ฉันไม่สนใจเหตุผลอะไรทั้งนั้น รีบตรวจสอบให้ฉันว่ามันเกิดอะไรขึ้น มิเช่นนั้นฉันแค่ออกเงินไม่กี่ล้านก็ฆ่าคุณได้แล้ว!”
————