ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 744

บทที่ 744
คนที่มีอารมณ์ตรงข้ามกับเย่เฉินในตอนนี้ ก็คือเซียวฉางควนที่อยู่บนตึก
คืนนี้เซียวฉางควนก็ตื่นเต้นจนแทบนอนไม่หลับ
ในหัวของเขาก็หวนคิดเรื่องราวของตนเองกับหานเหม่ยฉิงหลายครั้งหลายคราว คิดวนไปวนมา จนตัวเองตกอยู่ในภวังค์
ยิ่งคิดถึงหานเหม่ยฉิง เขาก็ยิ่งหวังว่าจะได้กลับมาคบกับเธออีกครั้ง
เช้าวันต่อมา เซียวฉางควนที่ไม่ได้มาทั้งคืน ก็กระปรี้กระเปร่ามาก มีความสุขจนหุบปากไม่ลง
เขาลุกขึ้นมาอาบน้ำแต่เช้า โกนหนวดจนเกลี้ยงเกลา ไม่เหลือแม้แต่ตอของหนวด แล้วก็หวีผมขาวๆ ของตนเอง แล้วก็ฉีดสเปรย์จัดทรงผม แล้วก็ค้นตู้เสื้อผ้า เพื่อหาชุดสูทอย่างดี ที่ตนเองไม่อยากจะไม่มันบ่อย
ชุดสูทชุดนี้ เป็นชุดตอนที่ตระกูลเซียวยังยิ่งใหญ่ ตนเองไปสั่งตัดที่ฮ่องกง ในตอนนั้นตนเองก็เป็นถึงคุณชายสองของตระกูลเซียว คุณท่านใหญ่ก็ไม่หวงที่จะให้เงินกับตนเอง ดังนั้นวันๆ หนึ่ง ไปไหนมาไหนก็มีหน้ามีตาไม่เบา
โชคดีที่หลายปีมานี้ เซียวฉางควนก็มีชีวิตที่ไม่ได้อู้ฟู่เท่าไรนัก เลยไม่ได้อ้วนขึ้น ชุดสูทนั้นก็เลยยังใส่ได้อยู่
หลังจากเปลี่ยนชุดแล้ว เซียวฉางควนก็ส่องกระจก ตนเองที่หนุ่มขึ้น10ปี ก็เผยรอยยิ้มด้วยความพึงพอใจ
อย่างที่ว่า คนประสบเรื่องดีก็จะอารมณ์ดี รอยยิ้มบนใบหน้าของเซียวฉางควนแทบจะควบคุมไม่อยู่เลย！
เชื่อว่า พอหานเหม่ยฉิงเห็นตนเองแล้ว จะต้องไม่ผิดหวังแน่นอน！
พอคิดถึงจุดนี้ เขาก็ตื่นเต้น จนอยากจะรีบไปสนามบินเสียเดี๋ยวนี้เลย เพื่อไปพบกับหานเหม่ยฉิงอีกครั้ง
แต่ว่า เที่ยวบินของหานเหม่ยฉิงจะมาถึงตอน10โมงเช้า ดังนั้นเวลายังเช้าอยู่ เขาก็เลยลงมาข้างล่างก่อน มายังห้องอาหาร
ในห้องอาหาร เซียวชูหรันและต่งรั่งหลินก็กำลังนั่งดื่มนม เย่เฉินก็กำลังยุ่งกับการทอดไข่และเบคอนอยู่ในครัว ต่งรั่งหลินเห็นเซียวฉางควนก่อน แล้วก็พูดอย่างตกใจว่า “ว้าว！วันนี้คุณแต่งตัวดูหนุ่มขึ้นเยอะเลยค่ะ！”
“งั้นหรือ? ” เซียวฉางควนก็หัวเราะอย่างเขินๆ แล้วถามว่า “พอได้อยู่ใช่ไหม? ”
ต่งรั่งหลินยกนิ้วโป้งขึ้นมา “โอเคเลยค่ะ！”
ตอนนี้เซียวชูหรันก็เงยหน้าขึ้นมา เห็นพ่อใส่ชุดสูทที่ตัวเองรักที่สุด แล้วก็ถามอย่างสงสัยว่า “พ่อคะ แต่งตัวจะไปไหนคะเนี่ย? ”
เซียวฉางควนก็รีบตอบว่า “วันนี้พ่อมีธุระ เพื่อนเก่าจะกลับมาจากต่างประเทศ จะไปกินข้าวกับเธอเสียหน่อย”
พูดไป เซียวฉางควนก็เสริมว่า “เอ่อใช่ ช่วงสายๆ เย่เฉินจะไปกับพ่อนะ แกก็ไม่ต้องกลับมากินข้าวบ้านแล้วกัน สั่งอะไรกินที่บริษัทเลย”
“พ่อคะ！” เซียวชูหรันพูดอย่างไม่พอใจว่า “ยังไม่มีวี่แววของแม่เลยนะคะ！ยังอยากจะให้พ่อกับเย่เฉินไปช่วยกันตามอยู่เลยนะ ทำไมยังไปกินข้าวกับเพื่อนเก่าอีกได้ล่ะคะ? ”
เซียวฉางควนพูดว่า “เพื่อนพ่อเขาก็มาแล้ว พ่อจะไม่ไปพบก็ไม่ได้น่ะสิ? ”
เซียวชูหรันก็พูดอย่างโมโหว่า “แต่ว่าแม่หายตัวไปนะคะ！พ่อจะไม่เป็นห่วงแม่หน่อยหรือคะ? เวลาอย่างนี้ยังมีใจไปกินข้าวอีก พ่อกับแม่เป็นสามีภรรยากันจริงๆ ใช่ไหมคะเนี่ย！”
เซียวฉางควนก็พยักหน้าพูดว่า “ก็เป็นสามีภรรยากันน่ะสิ”
พูดจบก็เสริมว่า “แต่ว่าได้แยกกันอยู่แล้ว”
เซียวชูหรันก็โมโหจนพูดไม่ออก ตอนนี้พ่อแต่งตัวจัดเต็มมาก แม้แต่ทรงผมก็ยังแต่ง มองออกว่าต้องไปพบเพื่อผู้หญิงแน่ๆ
อีกอย่าง พ่อบอกว่าเพื่อนคนนั้นกลับมาจากต่างประเทศ ก็อาจจะเป็นได้ว่าจะเป็นคนรักคนแรกของพ่อที่แม่พูดถึง！
พอคิดถึงที่แม่ยังไร้ร่องรอย แต่พ่อกลับแต่งตัวเสียหล่อเฟี้ยว แล้วจะไปกินข้าวกับคนรักเก่า เธอก็ยิ่งโกรธ
ตอนนี้เซียวฉางควนก็ตั้งใจพูดว่า “จะไปตามหาแม่แกตอนไหนก็ได้ แต่ข้าวมื้อนี้ พ่อนัดเขาไว้แล้ว จะผิดนัดไม่ได้ ก็แค่รอกินข้าวเสร็จ แล้วก็ค่อยออกไปตามหากับเย่เฉินก็ได้”
เซียวชูหรันพูดว่า งั้นพ่อก็ไปเองเลยค่ะ เย่เฉินจะไปออกตามหาพร้อมกับหนู！”
“ได้ที่ไหนกันล่ะ！” เซียวฉางควนรีบพูดว่า “เพื่อนพ่อเขาพาลูกมาด้วย พ่อจะไปคนเดียวได้อย่างไร มันไม่ค่อยเหมาะสม หรือไม่ก็ให้เย่เฉินไปตามหาแม่แก แล้วแกมากับพ่อ！”
————