ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 819

หลังจากที่หม่าหลันกลับมาที่สถานกักขังจากสถานีตำรวจเพื่อสอบปากคำ เธอกำลังรอผลด้วยความวิตกกังวล
เธอไม่รู้ว่าตำรวจจะปล่อยตัวเองไปหรือเปล่า เธอจึงได้แต่ภาวนาในใจ
สองวันนับจากเข้าสถานกักขัง หม่าหลันทุกข์มาก เธอไม่เคยประสบกับความทุกข์ทรมานที่น่าเศร้าในชีวิตเลย ตอนนี้เธอรู้สึกว่าเธอใกล้จะพังแล้ว ถ้าไม่ปล่อยให้ตัวเองออกไป ตนกลัวว่าเธอจะต้องตายที่นี่จริงๆ
นายหญิงใหญ่เซียวรู้ว่าหม่าหลันถูกเรียกตัวไปที่สถานีตำรวจเพื่อสอบปากคำในตอนเช้า ก็รู้สึกกังวลเล็กน้อยในใจ
เธอกลัวว่าหม่าหลันจะบอกเจ้าหน้าที่ตำรวจว่าเธอกับจางกุ้ยเฟินทรมานและทุบตีหม่าหลัน
นอกจากนี้เธอยังกังวลว่าหม่าหลันจะขอเปลี่ยนห้องขังกับเจ้าหน้าที่ตำรวจ
ถ้าตำรวจเปลี่ยนเธอ งั้นตนคงจะเสียความสุขที่สุดไปหรอกเหรอ?
ตลอดเวลาที่ผ่านมา ตระกูลเซียวได้รับความเดือดร้อนจากความโชคร้ายและความยากลำบาก จนทำให้นายหญิงใหญ่เซียวมีอารมณ์มืดหม่นมาก จนกระทั่งหม่าหลันถูกขังอยู่ในห้องขังเดียวกับที่เธอ เธอถึงกลับมามีความสุขอีกครั้ง
เมื่อนึกได้ว่าหม่าหลันอาจต้องติดคุกนานกว่าสิบปีหรือยี่สิบปี และเธอสามารถออกไปได้หลังจากรอนานกว่า 10 วัน นายหญิงใหญ่เซียวรู้สึกตื่นเต้น
เมื่อเห็นหม่าหลันขดตัวอยู่ที่มุมห้องขัง นายหญิงใหญ่เซียวก็ขี้เล่น เธอก้าวขึ้นไปหาหม่าหลันและถามด้วยรอยยิ้มว่า:”โอ้ ฉันได้ยินมาว่าเธอถูกเรียกตัวไปที่สถานีตำรวจเพื่อสอบสวนเหรอ?”
หม่าหลันมองไปที่เธอ ตัวสั่น:”ค่ะแม่ หนูถูกเรียกไปเพื่อถามถึงสถานการณ์”
นายหญิงใหญ่เซียวถามอย่างเย็นชา:”แล้วเธอได้พูดเรื่องไร้สาระกับตำรวจหรือไม่? เธอไม่ได้ฟ้องพวกเขาเหรอ?”
หม่าหลันรีบโบกมือแล้วพูดว่า:”ไม่ต้องห่วงแม่ ฉันไม่ได้บอกตำรวจว่าเกิดอะไรขึ้นในห้องขัง พวกเขามาหาฉัน เพื่อถามเกี่ยวกับคดีนี้”
นายหญิงใหญ่เซียวโล่งอก พ่นลมหายใจ แล้วถามเธอว่า:”นี่หม่าหลัน เธอปรึกษาทนายแล้วหรือยัง ในสถานการณ์นี้เธอจะถูกตัดสินจำคุกกี่ปี?10ปี15ปีพอเหรอ?”
หม่าหลันส่ายหัวซ้ำแล้วซ้ำเล่า:”ฉันยังหาทนายความไม่ได้ เลย ไม่รู้ว่าฉันจะถูกตัดสินจำคุกนานแค่ไหน”
ฆ่าหม่าหลัน หม่าหลันก็ไม่กล้าพูดว่าเธอจะถูกปล่อยตัวในไม่ช้า
เพราะทันทีที่พวกเขารู้ว่ากำลังจะถูกปล่อยตัว พวกเขาจะทำทุกอย่างเท่าที่ทำได้เพื่อทรมานตัวเองอย่างรุนแรงก่อนจะจากไป
หม่าหลันจึงตัดสินใจอดกลั้น จนกระทั่งถึงเวลาที่ตำรวจมาปล่อยเธอออกไป
นายหญิงใหญ่เซียวเยาะเย้ยและพูดอย่างภาคภูมิว่า:”ฉันเคยได้ยินคนอื่นว่าในกรณีของเธอ เธอต้องถูกตัดสินจำคุกอย่างน้อย 15 ปี!”
นายหญิงใหญ่พูดพร้อมกับถอนหายใจยาว แต่นางกลับพูดด้วยความตื่นเต้นว่า:”โอ้ 15ปีเลยนะหม่าหลัน 15 วันฉันยังทนไม่ไหว 15 ปี แล้วเธอจะรับมืออย่างไร?ฉันกังวลแทนเธอเลย”
หม่าหลันพูดอย่างเสแสร้งว่า:”ไม่รู้สิแม่! พอคิดว่าจะติดคุกนานกว่าสิบปี หัวใจก็ชาๆ…”
จางกุ้ยเฟินเดินไปหาหม่าหลันในเวลานี้ และตบหน้าเธอไปมา จากนั้นก็มองลงมาที่เธอ:”ผู้หญิงแรดที่แย่งสามีคนอื่นอย่างเธอ อย่าบอกว่าขังสิบกว่าปีเลย แม้ว่าเธอจะถูกกักขังไปตลอดชีวิตก็ไม่หายแค้น เธอลองคิดถึงหานเหม่ยฉิงผู้ที่ถูกเธอบังคับให้ไปอเมริกา แม้ว่าฉันจะไม่รู้จักนาง และไม่เคยเห็นนาง แต่เมื่อฉันคิดว่าสิ่งที่เธอทำกับนาง ฉันก็อยากแก้แค้นแทนนาง!”
พูดจบ ก็เอื้อมมือไปจับผมของหม่าหลัน ตบหน้าเธอหลายครั้ง
ในไม่ช้ามุมปากของหม่าหลันก็เลือดไหล และในขณะที่จางกุ้ยเฟินหยุด เธอไม่คิดเลยว่านายหญิงใหญ่เซียวที่อยู่ข้างๆ กำลังรอที่จะสอนเธอเช่นกัน
ขณะที่จางกุ้ยเฟินหยุดลง นายหญิงใหญ่เซียวก็ยื่นมือออกมา จับหูของหม่าหลันแน่นๆ และดึงมันออกอย่างหมดท่า ทำให้หม่าหลันกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด
หม่าหลันฉีกปากถามว่า:”แม่คะ ดึงหูหนูทำไม? หนูทำอะไรผิดอีกหรือเปล่าแม่?”