ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 834

ดังนั้นเขาเลยลุกลี้ลุกลนพูดว่า “ขอโทษนะ ขอโทษ ฉันไปรับสายก่อนนะ แล้วจะกลับมาร้องใหม่!”
พูดจบ เขารีบหยิบมือถือขึ้นมาแล้วออกไปนอกห้องอย่างรวดเร็ว
เซี่ยเหวินหรูเห็นอย่างนั้น ก็หยิบไมค์ของเขาขึ้นมาหัวเราะพลางว่า “มาเหมยฉิง ผมร้องเป็นเพื่อนเอง!”
เซียวฉางควนหยิบมือถือวิ่งออกจากห้องวีไอพี และรีบกดรับสาย
พอรับสาย เสียงโมโหของหม่าหลันแล่นมาทันที “เซียวฉางควนตายแล้วหรือไง? ฉันหายไปสองวันสองคืน คุณไม่มีโทรมาหรือส่งข้อความมาแม้แต่ข้อความเดียว นี่ยังออกไปกินเลี้ยงอีกหรอ?!”
เซียวฉางควรได้ยินอย่างนั้น แอบตกใจ หัวใจเดิมที่ตื่นเต้นลิงโลดหล่นวูบฉับพลัน
ตายล่ะ ยัยบ้านี่กลับมาแล้วจริงๆ!
พระเจ้าโหดร้ายกับเขามากไปไหม เขาพึ่งผ่านวันดีๆมาได้แค่สองวัน! พึ่งจะได้มาร้องเพลงกับหานเหมยฉิงเอง ยังไม่ทันได้พัฒนาความสัมพันธ์อะไรเลย ยัยบ้านี่ก็กลับมาแล้ว?!
นี่ไม่ใช่จะเอาชีวิตเขาหรือไง?
เขายิ่งคิดยิ่งเซ็ง หม่าหลันกลับโพล่งถามในสายมาว่า “ไอ้เซียวฉางควน เป็นใบ้หรือไงหา? ทำไมไม่พูด?”
เซียวฉางควนรีบอธิบาย “ไอ้หยา เมียจ๋า อย่าพึ่งโกรธสิฟังผมก่อน สองวันนี้ผมตามหาคุณตลอดเลยนะ ไม่เชื่อคุณถามลูกหรือเย่เฉินดูสิ เพื่อหาคุณ ผมกับเย่เฉินแทบจะพลิกโรงไพ่นกกระจอกทั่วทั้งจินหลิงแล้วนะ!”
หม่าหลันด่าโพล่ง “อย่ามาเวอร์ ฉันอยากรู้ว่าคุณไปกินเลี้ยงกับใคร ทำไมฉันได้ยินเสียงคนร้องเพลง คุณอยู่KTVหรอ? ดีนี่ไอ้เลว ตอนไม่รู้ฉันเป็นตายร้ายดียังไง คุณยังมีแก่ใจไปร้องเพลง!”
เซียวฉางควนอธิบาย “มากินเลี้ยงกับเพื่อนนักเรียน พวกเขาบังคับผมมานะ”
หม่าหลันด่าไม่ยั้ง “ฉันจะบอกให้เซียวฉางควน ขาฉันหักแล้ว ต้องไปแผนกฉุกเฉินที่โรงพยาบาลชุมชน คุณรีบไสหัวมาไวๆเลย ไม่งั้นเรื่องนี้ไม่จบง่ายๆแน่!”
เซียวฉางควนหน้าซีดเผือด แบบนี้ใครจะกล้าบอกไม่ รีบตอบว่า “ครับเมียจ๋า ผมจะรีบไปเดี๋ยวนี้!”
พูดจบ เขารีบวางสาย วิ่งกลับเข้าไปในห้องวีไอพี ตอนนี้หานเหมยฉิงสาวในดวงใจของเขากำลังร้องเพลง《คนรักรู้ใจ》คู่กับเซี่ยเหวินหรู เขาอดหึงไม่ได้ รีบบอกหานเหมยฉิงว่า “เหมยฉิง ผมมีเรื่องสำคัญต้องไปทำ ขอตัวก่อนนะ”
หานเหมยฉิงถามอย่างตกใจว่า “ทำไมจะรีบไปตอนนี้ล่ะ? เกิดอะไรขึ้นหรอ?”
“ก็ไม่มีอะไรมาก” เซียวฉางควนหัวเราะแหะๆบอก “ที่บ้านโทรมาน่ะ ให้ผมรีบไป ผมต้องไปก่อนนะ!”
หานเหมยฉิงพยักหน้า “ไม่มีอะไรใช่ไหม ให้ฉันไปช่วยไหม?”
เซียวฉางควนรีบโบกมือปฏิเสธ โพล่งว่า “ไม่ต้องๆ ผมไปเองก็ได้แล้ว”
ถึงหานเหมยฉิงจะรู้สึกเสียดาย แต่ก็พยักหน้าอย่างเข้าใจ “งั้นมีอะไรให้ช่วยล่ะก็ โทรหาฉันนะ”
“ครับ!” เซียวฉางควนพยักหน้า รีบหันไปบอกคนอื่น “เพื่อนๆ ที่บ้านฉันมีเรื่องขอตัวกลับก่อนนะ ทุกคนดื่มกินกันให้สนุกนะ”
ทุกคนอดพูดไม่ได้ “ฉางควน เราพึ่งจะเริ่มกันเองนะ นายไปงี้เลยหรอ ยังไม่ทันได้ร้องสักเพลงเลยนะ”
เซียวฉางควนได้แต่เน้นไป “มันมีเรื่องจริงๆ ครั้งหน้านะ ครั้งหน้าละกัน”
เซี่ยเหวินหรูรู้สึกดีใจ เขาบอกว่า “ไอ้หยาฉางควน หม่าหลันโทรมาจิกให้นายกลับบ้านหรือไง? นายออกมากินเลี้ยงก็ไม่พาเธอมาด้วย เธอโกรธล่ะสิ?”
เซียวฉางควนถลึงตาใส่เขาหนึ่งที พูดเสียงเย็นว่า “เซี่ยเหวินหรู เกี่ยวอะไรกับนายล่ะ? นายต้องยุ่งทุกเรื่องหรือไง?”
พูดจบ เขามองหานเหมยฉิงอย่างเสียดาย ก่อนหมุนตัวออกไปจากห้องวีไอพี
พอออกจากห้อง เซียวฉางควนโกรธจนกระทืบเท้า
นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย? หม่าหลันกลับมาเอาดื้อๆงี้เลย? ทำไมไม่ทำแบบเฉียนหงเย่นหา?
ดูเฉียนหงเย่นสิ ตั้งแต่หายตัวไปจนตอนนี้ไม่มีข่าวคราวเลยสักนิด หยั่งกับหายไปดื้อๆ ถ้าหม่าหลันทำอย่างเธอ จะดีแค่ไหนนะ
เซียวฉางควนขับรถพุ่งตรงออกจากคลับเฮาส์ฮุยหวง รีบขับรถของตัวเองไปยังโรงพยาบาลชุมชน
————