ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 936

ดังนั้นตระกูลอู๋ จึงเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดอย่างแท้จริง
เย่เฉินเชื่อว่า หลังจากวิดีโอนี้เผยแพร่อู๋ตงไหจะต้องลำบากอย่างมากหลังจากวิดีโอนี้เผยแพร่ออกไป
เขาไม่ต้องการที่จะหาศัตรูของเขาอยู่เหรอ?
เขาไม่ได้กำลังแอบมองหาศัตรูของเขา พร้อมที่จะรวมตัวและลอบทำร้ายงั้นเหรอ?
ผมต้องขอโทษด้วย คุณชายคนนี้หมดความอดทนกับการรอแล้ว ดังนั้นพาพี่เขยของคุณไปก่อน!
ดังนั้น เย่เฉินจึงพูดกับเฉินจื๋อข่ายทันที: “เอาทุกคนจากสำนักขอทานนี้เข้าไปในรถไอวีโก้ แล้วเชื่อมเหล็กเส้นที่มือเข้ากับตัวรถ!”
“รับทราบ！”
เมื่อเฉินจื๋อข่ายออกคำสั่งออกไปแล้ว คนชุดดำจำนวนมากก็รีบเข้ามา สองคนรุมจับคนๆเดียวแล้วพาพวกเขาไปที่รถทั้งหมด รถไอวีโก้ซึ่งถูกตัดหลังคาออก
เด็กๆที่อยู่ในรถไอวีโก้ถูกพาไปที่เฮลิคอปเตอร์ในขณะที่ยังหลับอยู่
กลุ่มคนชุดดำไม่แม้แต่เห็นใจพวกเขาเลย แม้ว่าพวกเขาจะร้องไห้คร่ำครวญ
ทันทีที่เครื่องเชื่อมไฟฟ้าเริ่มทำงานอีกครั้ง เหล็กเส้นก็พันรอบข้อมือคราวนี้เชื่อมเหล็กเส้นบนข้อมือกับรถโดยตรง
การเชื่อมทำให้เกิดอุณหภูมิสูงจึงทำให้กลุ่มคนเหล่านี้ร้องไห้คร่ำครวญ
ฉากนี้เป็นเหมือนดั่งนรกบนดิน
ในเวลานี้ เย่เฉินมองไปที่ครอบครัวห้าคนของหลิ่วจ้าวเฉินและพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาว่า: “ครอบครัวของพวกคุณ ทำธุรกิจแอบลักลอบ ถึงสอนยังไงก็คงจะแก้ไม่ได้ น่ารังเกียจอย่างยิ่งด้อยกว่าสัตว์เดรัจฉานซะอีก! ทุกคนจะได้รับบทลงโทษ วันนี้ผมจะเป็นตัวแทนของสวรรค์ ลงโทษตระกูลของพวกคุณ”
หลังจากพูดจบ เขาก็ไม่สนใจต่อคำวิงวอนของตระกูลหลิ่ว และปล่อยให้คนชุดดำพาพวกเขาเข้าไปที่รถไอวีโก้ ที่ซึ่งพวกเขาโดนจับอัดแน่นด้วยกันอยู่ในนั้น
ในที่เกิดเหตุยังมีเจี่ยงหมิงที่ตกใจจนเกือบเป็นบ้า
เจี่ยงหมิงมองไปนัตย์ตาของเย่เฉิน ที่ตอนนี้ช่างว่างเปล่าเหมือนสูญเสียจิตวิญญาณ
เขาตัวสั่นและพึมพำในปากของเขา: “เย่เฉิน เราโตมาด้วยกันแล้ว ผมขอให้นายยกโทษให้ผมด้วย ผมไม่ใช่คนเลว ผมไม่ควรได้บทลงโทษถึงตาย… ดูสิเราเติบโตมาด้วยกันตั้งหลายปี ไว้ชีวิตผมเถอะ…”
เย่เฉินก้มศีรษะลงดู เป้ากางเกงของเขาเต็มไปด้วยสิ่งสกปรกแล้วดูเหมือนว่าเขาจะกลั้นปัสสาวะไว้ไม่อยู่
ใบหน้าของเขาดูเย็นชาพร้อมพูดว่า “เจี่ยงหมิงเมื่อนายเกิดมาคุณต้องรู้ว่านายทำอะไรได้บ้างและทำอะไรไม่ได้บ้าง สายไฟฟ้าแรงสูง 100,000 โวลต์ ใครสัมผัสโดนมันอาจทำให้ตายได้ มันไม่สนหรอกว่านายจะพึ่งทำผิดครั้งแรก มันมีแต่ช็อตนาย ไม่ต้องมาพูดว่านายเติบโตมาในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า การค้าเด็กเป็นสายไฟฟ้าแรงสูงที่ไม่มีใครแตะต้องได้และที่ไม่ควรแตะต้องที่สุดก็คือเด็กกำพร้าอย่างเรา ถ้าไม่เข้าใจหลักความจริงนี้ แล้วการมีชีวิตอยู่จะมีประโยชน์อะไร？”
เจี่ยงหมิงทรุดตัวลงและดึงผมของตัวเองออกมาเป็นพวง จากนั้นเขาก็เงยหน้าขึ้นและมองที่เย่เฉินด้วยดวงตาสีแดงก่ำ: “เย่เฉินก่อนที่ผมจะตายผมมีคำถามอีกข้อหนึ่งที่ผมหวังว่านายจะตอบได้ โปรดสนองความปรารถนาของผมได้ไหม？”
เย่เฉินพยักหน้าและตอบว่า “เห็นแก่ที่เราโตมาด้วยกัน ผมจะตอบสนองความต้องการของคุณ ไม่ว่าคำถามใด ผมจะตอบคุณ อย่างไรก็ตาม แต่หลังจากที่ผมตอบคุณแล้ว คุณจะนำคำตอบของผมไปให้ที่โลกหลังความตายเพื่อรายงาน ！”
เจี่ยงหมิงตัวสั่นทันที พลางจ้องมองไปที่เย่เฉิน และถามว่า: “เย่เฉิน…นายเป็นใคร…นายเป็นใครกันแน่ ใครกันที่มีอำนาจมากมายเช่นนี้ …
เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย แม้ว่าเขาจะพูดถูก เจี่ยงหมิงต้องถามคำถามนี้กับตัวเองอย่างแน่นอน
ดังนั้นเขาจึงย่อตัวลง มองไปที่ดวงตาของเจี่ยงหมิงแล้วพูดช้าๆที่ละคำ: “เจี่ยงหมิงสิ่งที่ผมต้องการจะบอกนายต่อไปนี้ แม้แต่ภรรยาของผมก็ไม่รู้เรื่อง นี่อาจเป็นคำตอบสุดท้ายที่นายจะได้รับก่อนตาย ดังนั้นผมก็หวังว่านายจะตั้งใจฟังดีๆ ”
เจี่ยงหมิงกลืนน้ำลายอึกนึงพร้อมพยักหน้าและพูดด้วยแววตาที่ไม่เต็มใจ: “ไม่ต้องกังวล ผมจะฟังทุกคำที่คุณพูดอย่างตั้งใจ เพื่อชาติหน้าผมจะได้มาหานายเพื่อแก้แค้น ! ”
เย่เฉินยิ้มอย่างสงบ: “ฟังให้ดี! ผมมาจากตระกูลเย่ของเย่นจิง…… คุณชาย!”
————