ฉีเซียนแปรเปลี่ยนจากคุณชายหล่อเหลาพริบตาเดียวกลายเป็นไอ้คนพิการ ความเปลี่ยนแปลงที่รุนแรงขนาดนี้มันทำให้เขารับไม่ได้
วันนี้เขาออกมาพร้อมกับความโกรธที่สุมอก เห็นใครก็อยากต่อย เห็นใครก็อยากด่าไปหมด
วันนี้เขาพาอาหลงออกมาด้วย ดูซิใครจะกล้าทำอะไรเขา？
อาหลงส่ายหน้าอย่างจนปัญญา แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา
เขาเป็นบอดี้การ์ดให้ตระกูลฉี ตอนแรกเขาถูกจ้างให้มาเป็นบอดี้การ์ดประจำตัวของท่านผู้นำตระกูลฉีเจี้ยนหลง เพียงแต่ช่วงนี้มาคอยคุ้มกันให้ฉีเซียน
อาหลง เดิมทีชื่อว่าเจิ้งผิงหลง แต่คนเรียกกันว่าฮุ่นเทียนหลง ฉายานี้กลายเป็นชื่อของเขา
ตอนที่ฮุ่นเทียนหลงเป็นหนุ่ม ๆ เขาเคยเป็นทหารรับจ้างอยู่ที่เมืองนอก มีความสามารถอันแข็งแกร่ง ตอนนี้เขายังอายุไม่ถึงสี่สิบ อยู่ในช่วงวางมือจากวงการ เพราะฉะนั้นฉีเซียนถึงได้กล้าเอาแต่ใจตัวเองไม่เกรงกลัว
ในเมื่อคนอื่นไม่สนใจฐานะคุณชายแห่งตระกูลฉีของเขา ตอนนี้มีอาหลงอยู่ด้วย ก็ไม่มีใครกล้าทำอะไรเขาได้
พอเห็นฉีเซียนเข้ามา จู้หลินหลินก็ตื่นตระหนก ทันใดนั้นเธอก็คว้ามือของฉินจุนทันที
“พี่เสี่ยวจุน เราจะทำยังไงกันดี！”
ฉินจุนก็เอ่ยด้วยสีหน้าขี้เล่น
“ก็มีคุณชายจินอยู่ไม่ใช่หรือไง เธอจะกลัวอะไร คุณชายจินก็เคยจัดการพวกมันไม่ใช่เหรอ จัดการอีกครั้งจะเป็นอะไรไป？”
จินซานหลงเห็นทั้งสองคนจับมือกัน ก็ไม่พอใจมาก ๆ ถึงแม้ว่าจะรู้ว่าจู้หลินหลินทำไปด้วยสัญชาตญาณ แต่สาวในดวงใจของเขาจะให้ไปถูกคนอื่นแตะเนื้อต้องตัวได้อย่างไร？
จินซานหลงเอ่ยด้วยสีหน้าเย็นชา
“ก็แค่คุณชายของตระกูลฉีเท่านั้น ฉันจะไปจัดการมันเอง หลินหลินไม่ต้องกลัวไป”
จินซานหลงรู้สึกว่าไอ้ฉีเซียนนี่มาได้ทันเวลาพอดี ถือว่าเป็นโอกาสของเขา
ถ้าไม่มีคนของตระกูลฉีมา จู้หลินหลินก็จะไม่รู้สึกถึงความกลัว
จินซานหลงลุกขึ้นยืน จัดระเบียบเนกไทนิดหน่อย สีหน้าแสดงอาการไม่แยแสใด ๆ เดินไปด้วยท่าทางหยิ่งผยอง
ฉีเซียนในเวลานี้ กำลังยกขวดเบียร์ขึ้นดื่มเข้าปากอึก ๆ มองดูสาวสวยหุ่นเซ็กซี่ที่รายล้อมอยู่รอบกาย ภายในใจก็ยิ่งรู้สึกหดหู่ ขาสองข้างของเขาพิการ ยุ่งกับสาว ๆ ไม่ได้เลยแม้แต่คนเดียว
จินซานหลงเดินมาหยุดยืนอยู่หน้าโต๊ะของเขา ก่อนจะยื่นมือชี้หน้าฉีเซียนพร้อมกับเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“ไสหัวไปซะ อย่ามาขวางหูขวางตาอยู่ที่นี่！”
เดิมทีฉีเซียนก็โมโหหัวร้อนอยู่แล้ว ตอนนี้ยังมีคนมาหาเรื่องถึงที่อีกเหรอ？
“แกเป็นใครวะ！”
จินหลงซานเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ฉัน จินซานหลง คุณชายแห่งตระกูลจินจากเมืองหลวง！”
จินซานหลงมโนไว้ดิบดีว่า เพียงแค่เอ่ยชื่อตระกูลจิน ฉีเซียนก็จะต้องหวาดกลัวแน่นอน
เพราะถึงยังไงก่อนหน้านี้พ่อของเขาก็เคยจัดการฉีเจี้ยนหลงมาแล้ว แม้ว่าเฮลิคอปเตอร์รบเหล่านั้นจะไม่ใช่พ่อเขาเป็นคนเรียกมา แต่ว่ามันก็ต้องเกี่ยวข้องกับพ่อของเขาสักนิดแหละ
ไม่อย่างนั้น ถ้าไม่ใช่เพราะความช่วยเหลือของตระกูลจินอย่างพวกเขา ตระกูลฉีจะปล่อยตัวหวังหยุนออกมาง่าย ๆ อย่างนั้นได้อย่างไร？
แต่ทว่า ความเป็นจริงกับสิ่งที่จินซานหลงมโนไว้มันแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง
เพียงแค่เอ่ยจบ สีหน้าของฉีเซียนก็ดำทะมึนน่ากลัวอย่างไม่มีใครเทียบ
“ตระกูลจิน？กับอีแค่ตระกูลจินเล็ก ๆ นั่น เดี๋ยวนี้กล้ามาอวดดีต่อหน้าฉันอย่างนั้นเหรอ！อาหลง！ตัดขามันให้ผมซะ ！”
“ไม่ต้องพูดว่าแกเป็นจินซานหลง ต่อให้จินกว่างจื้อพ่อของแกมาเอง ฉันก็จะทำลายมันแบบนี้！”
ฟุบ！
ภายในพริบตาขาข้างหนึ่งของจินซานหลงก็ล้มลงไปที่พื้นทันที เกิดความปวดร้าวอย่างรุนแรงที่หน้าท้องของเขา สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปทันที มีดาวหมุนรอบ ๆ ดวงตาของเขา
“แกทำอะไร！แกกล้าทำร้ายฉันเหรอ แกเชื่อไหมล่ะว่าพ่อฉันจะจัดการพวกแกอีกรอบ！”
ฉีเซียนโมโหจนหัวเราะเยาะออกมา “จัดการฉัน？แกคิดว่าพ่อแกเป็นใคร？จัดการมัน！”
ฉีเซียนอยากจะหัวเราะเยาะจริง ๆ กับอิแค่ตระกูลเล็ก ๆ อย่างตระกูลจิน กล้าดียังไงมาอวดดีต่อหน้าเขา？
ตงไห่เป็นถิ่นของตระกูลฉี มันก็แค่คุณชายจากเมืองอื่น กล้าทำเป็นอวดดี แบบนี้อยากจะรนหาที่ตายหรือยังไง！
อาหลงไม่ไว้หน้าจินซานหลงเลยสักนิดเดียว พอคุณชายฉีเอ่ยปาก เขาก็ตรงเข้า่ไปเตะที่เข่าของจินซานหลงอย่างบ้าคลั่งทันที
อาหลงเป็นถึงทหารเก่า คนธรรมดาไม่สามารถต่อกรกับเขาได้เลย แล้วนับประสาอะไรกับคุณชายที่ถูกประคบประหงมอย่างจินซานหลง
เตะไปไม่กี่ที ขาของจินซานหลงทั้งสองข้างโดนเตะจนหัก นอนร้องคร่ำครวญอยู่ที่พื้น
“ฉันผิดไปแล้ว ฉันผิดไปแล้ว！คุณชายฉี ปล่อยฉันไปเถอะนะได้โปรด……”
จินซานหลงดูออกว่าไอ้ฉีเซียนนี่มันบ้าไปแล้ว บ้าคลั่งจนขาดสติไปแล้ว ไม่สนใจผลที่ตามมาทั้งสิ้นถึงได้กล้าที่จะซ้อมเขา！
จู้หลินหลินที่นั่งอยู่ไม่ไกลก็ขมวดคิ้วขึ้นมา เธอเองก็คิดไม่ถึงเลยว่าเรื่องมันจะกลายเป็นแบบนี้
ตระกูลเคยจัดการตระกูลฉีมาก่อนไม่ใช่เหรอ？
ทำไมจู่ ๆ คุณชายตระกูลฉีถึงได้ไม่เกรงกลัวเลยสักนิดเดียว？
จินซานหลงโดนซ้อมจนขาหัก นอนชักอยู่ที่พื้น นอนหน้าซีดเผือดอยู่ที่พื้น
ฉีเซียนยังรู้สึกไม่สาแก่ใจ ชี้หน้าจินซานหลงแล้วเอ่ย
“โทรหาพ่อแกซะ แล้วบอกให้พ่อแกมาคุกเข่าขอโทษฉันซะ！”
จินซานหลงชะงัก ภายในใจก็รู้สึกช็อก ไอ้ฉีเซียนนี่มันบ้าไปแล้วจริง ๆ ถึงได้กล้าให้เขาโทรไปหาจินกว่างจื้อ มันรนหาที่ตายหรือไง！
“ได้ ฉันจะโทร ฉันจะโทรเดี๋ยวนี้เลย！”
พอโทรศัพท์เสร็จ จินซานหลงก็รู้สึกเสียหน้ามาก ๆ เขาอยากที่จะโชว์ออฟต่อหน้าจู้หลินหลินสักหน่อย สุดท้ายกลับมาโดนคนซ้อมจนขาหักสองข้างแบบนี้
จินซานหลงหันหลังกลับไปแล้วชี้ไปที่ฉินจุนแล้วเอ่ย
“คุณชายฉี คนที่ทำให้นายขาขาดทั้งสองข้างมันอยู่ตรงนั้น！”
เขาโดนซ้อมแบบนี้ ฉินจุนก็อย่าหวังว่าจะรอดไปได้！
ฉีเซียนหันไปมองตามเสียง ทันใดนั้นก็มองเห็นฉินจุน สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปทันที！
ยิ่งได้เห็นหน้าศัตรูไฟแค้นยิ่งลุกโชน！
แม้ว่าเรื่องที่เขาโดนซ้อมวันนั้นจู้หลินหลินจะมีส่วนเกี่ยวข้อง แต่ว่าคุณปู่ได้บอกไว้แล้วว่า ห้ามทำอะไรตระกูลจู้เด็ดขาด ตระกูลจู้มีคนอยู่เบื้องหลัง เพราะฉะนั้นเขาทำได้เพียงอดทนไว้
แต่ไอ้แซ่ฉินนี่มันไม่ได้มีใครอยู่เบื้องหลัง เขาตามหามันอยู่นาน ในที่สุดก็เจอตัวมันแล้ว！
“อาหลง！ไปจับตัวมันมา ฉันจะฆ่ามัน！”
จู้หลินหลินตกใจรีบลากตัวฉินจุน
“พี่เสี่ยวจุน！วิ่งเร็ว！”
ตอนนี้เธอมีคนคอยช่วยเหลือ ฉีเซียนอาจจะไม่กล้าทำอะไรเธอ แต่ว่าฉินจุนไม่มีทั้งอำนาจและกำลัง ถ้าหากฉีเซียนจับตัวได้ จะต้องหนีออกมาลำบากแน่！
แต่ทว่า พอจู้หลินหลินลุกขึ้น อาหลงก็พุ่งมาถึงแล้ว เพราะถึงอย่างไรเขาก็เป็นทหารมาก่อน ต้องเร็วกว่าจู้หลินหลินมากอยู่แล้ว
สีหน้าของจู้หลินหลินเปลี่ยนไปทันที เธอรีบเดินเข้ามาขวางหน้าฉินจุน
“จะทำอะไรน่ะ นี่มันที่โจ่งแจ้งขนาดนี้ พวกนายจะทำอะไร！”
ฉีเซียนเอ่ยอย่างเย็นชา
“อาหลง！อย่าไปสนใจยัยผู้หญิงคนนั้น ผลักเธอออกไปซะ แล้วจับตัวไอ้เวรนั่นมา！”
อาหลงพยักหน้าตอบรับ ยัยผู้หญิงคนนี้ถึงแม้ว่าเขาจะทำร้ายหล่อนไม่ได้ แต่ก็ไม่ใช่ว่าเขาจะแตะต้องไม่ได้เลยสักนิดเดียว ในเมื่อมาขัดขวาง ผลักออกก็ไม่ได้เสียหายอะไร
แต่ทว่า ขณะที่อาหลงกับกำลังจะลงมือ ฉินจุนก็เอ่ยปากขึ้นมาทันที
“เท้าขวาลึก เท้าซ้ายตื้น ดูท่าทางของนายของนายแล้ว ต้นขาคงจะเคยได้รับบาดเจ็บมาสินะ”
พูดจบอาหลงก็ผงะไปเลยทันที
ไอ้หมอนี่นี่มันยังไงกัน แค่มองก็ดูออกงั้นเเหรอ？
หลัก ๆ ก็คือสิ่งที่ฉินจุนพูดมามันถูกต้อง ทำไมให้เขาหยุดชะงักไปครู่หนึ่ง
ขณะที่หยุดชะงักไปไม่กี่วินาที ฉินจุนก็เอ่ยขึ้นมาอีกครั้ง
“ริมฝีปากคล้ำและกล่องเสียงบวม ดูเหมือนว่าอาการบาดเจ็บจะส่งผลต่อส่วนสำคัญของคุณ”
“ถ้าให้ผมเดา ตอนนี้คุณไม่สามารถมีเพศสัมพันธ์ได้แล้วใช่ไหม？”
สีหน้าของอาหลงเปลี่ยนไปทันที หน้านิ่วคิ้วขมวด
พอเห็นสีหน้าที่เปลี่ยนไปของเขา ฉินจุนก็รู้เลยว่าตัวเองเดาถูก จากนั้นก็ยิ้มบาง ๆ
“อาการไม่สาหัสอะไร ผมรักษาได้”
