จู้หลินหลินตกตะลึง และไม่เคยคาดหวังว่าประธานเมิ่งจะตอบสนองด้วยวิธีนี้
มีเหตุผลที่คุณเมิ่งควรมีมิตรภาพกับพี่เสี่ยวจุน ฉันได้ยินมาว่าฉินจุนก็ปฏิบัติต่อคุณเมิ่งเมื่อประสบอุบัติเหตุ ทำไมเขาถึงช่วย?
ท่านประธานเมิ่งคนนี้ทำไมไม่ช่วยล่ะ? ยังหัวเราะอยู่นั่น?
“ไม่ใช่ค่ะ ประธานเมิ่ง เป็นกลุ่มอันธพาลที่ล้อมพี่เสี่ยวจุน ทุกคนถือแท่งเหล็ก คาดว่าสายเกินไปที่จะแจ้งตำรวจ …”
เมิ่งเหวินกังยิ้ม “อย่าพูดถึงเรื่องการถือแท่งเหล็ก มันไม่มีประโยชน์แม้แต่จะถือปืน เอาล่ะ ยังมีบางอย่างอยู่ข้างผมที่ต้องจัดการ ไม่ต้องกังวล ผมจะวางสายก่อน”
ด้วยเหตุนี้ เมิ่งเหวินกังจึงวางสาย
ล้อเล่นเหรอ ศิษย์น้องเป็นคนยังไง? ร่ำเรียนกับท่านอาจารย์มาเป็นสิบปี ฝีมือจะเหมือนคนทั่วไปเหรอ?
ศิษย์พี่คนที่สองหวังจินไห่ ได้รับการยกย่องว่าเป็นคนธรรมดา แต่หลังจากเรียนกับอาจารย์เป็นเวลาสามเดือน เขาก็อยู่ยงคงกระพันในกองทัพ โดยอาศัยความสามารถของเขา
ศิษย์น้องเป็นผู้มีความสามารถในนามของอาจารย์ และเขาได้เรียนกับอาจารย์มาสิบปีแล้ว ความแข็งแกร่งของเขาเหนือกว่าใคร แม้แต่หวังจินไห่ก็ประเมินว่าเกินเอื้อม
จู้หลินหลินขมวดคิ้ว เธอกังวลเล็กน้อย ไม่ ถ้าเธอช้าอีกต่อไป เธอเกรงว่าพี่เสี่ยวจุนจะตกอยู่ในอันตราย เพราะเป็นเพราะเรื่องครอบครัวของพวกเธอ จู้หลินหลินจะไม่นั่งดูเฉย ๆ
เธอวิ่งกลับไปตลอดทาง ในรองเท้าส้นสูง
อย่างไรก็ตาม เมื่อจู้หลินหลินวิ่งกลับ เธอก็รู้สึกงุนงงเล็กน้อยกับฉากตรงหน้า
พวกร่างใหญ่ที่จ้องมองพวกเขากำลังถือไม้เท้า ต่างก็ถือถังและผ้าขี้ริ้วอยู่ในมือ และพวกเขายังคงเช็ดภายนอกอาคารเพื่อทำความสะอาดน้ำสกปรกนอกอาคาร
แม้แต่พี่หูที่หยิ่งยโส ก็กำลังถูพื้นด้วยไม้ถูพื้น
คนเหล่านี้ยังคงเป็นคนเดิม แต่มีรอยฟกช้ำมากขึ้นตามใบหน้าและร่างกาย พี่หูยังลืมตาข้างหนึ่งซึ่งเป็นสีเขียวและสีม่วงไม่ได้ ราวกับว่าเขาถูกต่อยหลายครั้ง
หลายคนตัวสั่นและหวาดกลัว ขณะที่ฉินจุนยืนอยู่ท่ามกลางพวกเขา และกำกับ
“ทางซ้าย กระจกทางซ้ายไม่สะอาด พวกแกสาดอะไรไปไม่รู้เหรอ?”
“ยังมีระเบียงอีก เช็ดอย่างระมัดระวัง”
“ถ้าพวกแกเช็ดไม่สะอาด ฉันจะให้พวกแกเลียให้สะอาด”
จู้หลินหลินตกตะลึงอย่างสมบูรณ์ และเดินเข้าไปหาเธอทีละก้าว และถาม
“พี่เสี่ยวจุน นี่ … เกิดอะไรขึ้นคะ?”
ฉินจุนยิ้ม “พวกเขาเหรอ? พวกเขาเรียนรู้จากเหลยเฟิงเพื่อทำความดี”
“หือ?” จู้หลินหลินตะลึง “พวกเขากำลังทำความดีเหมือนจู้เหลยเฟิงเหรอ?”
คุณล้อเล่นหรือเปล่า พวกเขาต้องเก็บค่าธรรมเนียมการคุ้มครองในตอนเช้า แล้วทำไมพวกเขาถึงเรียนรู้จากเหลยเฟิ
อย่างกระทันหัน?
ขณะที่พี่หูเดินผ่านไปพร้อมกับไม้ถูพื้น ฉินจุนก็เตะเขาเบา ๆ ดูเหมือนว่าพี่หูนี้จะถูกไฟฟ้าช็อต และแทบจะคุกเข่ากับพื้น
ฉินจุนเอ่ย “ฉันขอถามอะไรหน่อย!”
พี่หูรีบหันหัวของเขา ก้มลงและโค้งคำนับ และพูดกับจู้หลินหลินอย่างสุภาพ
“ผมขอโทษ คุณจู้ พวกเรากำลังทำความดีจากเหลยเฟิง วันนี้ผมมารบกวนคุณ!”
หลังจากนั้น เขาก็วิ่งไปเช็ดพื้นจนสุดทาง
ผู้เฒ่าเหล่านี้ล้วนแข็งแกร่งและแข็งแรง พวกเขาทำความสะอาดและจัดการได้เร็วกว่าป้าแม่บ้านมาก
ภายในเวลาไม่ถึงยี่สิบนาที ม่านประตูที่สกปรกและมีกลิ่นเหม็นของอาคารก็ถูกเช็ดทำความสะอาดแล้ว และพี่หูก็สุภาพและยืนเป็นแถวกับกลุ่มลูกน้องที่ไร้ยางอาย
“พี่ครับ พอใจรึยังครับ?”
พี่หูกลืนกลืนน้ำลายอย่างประหม่า พี่ชายคนโตนี่น่ากลัวเกินไปแล้ว
ไม่นานหลังจากที่จู้หลินหลินและคนอื่น ๆ ขับรถออกไป ฉินจุนก็ต่อยพวกเขาทั้งหมดด้วยตัวเอง และพวกเขาก็กลิ้งไปบนพื้นด้วยหมัดเดียวและเตะเดียว พวกเขาได้เห็นคนที่สามารถเอาชนะพวกเขาได้ และไม่เคยเห็นใครที่สามารถทำได้ โดยการเอาชนะพวกเขาแบบนี้!
การต่อยคนสิบกว่าคนเป็นเรื่องง่ายมาก นี่ไม่ใช่มนุษย์!
พี่หูสามารถเห็นได้ว่านี่เป็นตอซังแข็ง นี่คือพี่คนโตของพี่ชายคนโตที่ไม่สามารถบรรลุได้อย่างแน่นอน
ฉินจุน เยาะเย้ย “ใครขอให้แกมา?”
พี่หูรู้สึกอับอาย ดังนั้นหากเขาทำเช่นนี้ เขาจะไม่สามารถเปิดเผยข้อมูลของนายจ้างได้
เมื่อเห็นเขาลังเล ฉินจุนก็ยกเท้าขึ้นเบา ๆ
พี่หูตัวสั่นด้วยความตกใจ และแทบจะล้มลงกับพื้น
“ผมจะบอก ๆ เขาคือจู้หมิงจากตระกูลจู้!”
จู้หลินหลินตกตะลึงครู่หนึ่ง “คุณอา!”
…
กลับมาที่บ้านของตระกูลจู้ หญิงชราขมวดคิ้ว และใบหน้าของเธอไม่มีความสุข เมื่อเช้านี้ มีการรายงานข่าวในโทรศัพท์มือถือของเธอเป็นจำนวนมาก และเพื่อน ๆ ของหญิงชราหลายคนก็ส่งวิดีโอของเธอมาด้วย
อาคารใหม่ที่ดีถูกสาดด้วยน้ำสกปรก!
เธอให้จู้หลินหลินไปตรวจสอบ วางแผนที่จะย้ายในวันพรุ่งนี้ แต่กลับกลายเป็นเช่นนี้ในวันนี้ และเธอก็เสียหน้า!
เมื่อจู้หลินหลินกลับมา หญิงชราก็ตบโต๊ะ
“หลินหลิน เกิดอะไรขึ้น ทำไมใคร ๆ ก็สร้างปัญหา!”
จู้หมิงบ่นข้าง ๆ เขาอย่างเย็นชา “หรือเธอไปทำให้คนอื่นขุ่นเคืองใจ? หลินหลินยังเด็ก จัดการธุระไม่ค่อยน่าเชื่อถือ มักจะทำให้คนอื่นขุ่นเคืองใจตัวเองก็ยังไม่รู้ตัว ผมว่า เธอไม่สามารถเอาชนะการรับผิดชอบคนได้แน่”
“แม่ครับ ถังเสินหมายเลข 2 ส่งต่อให้ผมเถอะครับ”
ใบหน้าของหญิงชรานั้นจมเหมือนน้ำ ฉันหวังว่าหลินหลินจะทำได้ดีมากในช่วงสองสามวันนี้ ดังนั้น อาคารพาณิชย์ขนาดใหญ่ที่มีราคาสามสิบล้านหยวนในการพูดคุยเพราะเธอ และเธอก็ถือว่าเป็นผู้มีส่วนสำคัญต่อครอบครัวจู้ของพวกเขา
แต่เหตุการณ์วันนี้สาดน้ำสกปรก เป็นเรื่องที่ได้รับความนิยมมาก จนทำให้หญิงชราเสียหน้า
“หลินหลิน เธอพูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้บ้าง?”
เมื่อได้ยินสิ่งที่หญิงชราพูด ดูเหมือนว่าเธอตั้งใจจะมอบถังเสิน หมายเลข 2 ให้กับอาจริง ๆ และเธอก็กังวลเล็กน้อย
“คุณย่าคะ หนูจะพัฒนาถังเสินหมายเลข 2 ด้วยตัวเอง และมันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับอาของหนู เขายังจงใจสร้างปัญหากับหนูในโฆษณารับรอง เพื่อแข่งขันกับหนู หนูจะมอบถังเสินหมายเลข 2 ให้เขาได้ยังไง?”
จู้หมิงกล่าวว่า “เธอวิจัยมันขึ้นมาแล้วยังไงล่ะ เธอจัดการมันไม่ได้ เธอดูสิ ยังไม่ทันให้บริษัทเราย้ายเข้าไปเลย ก็มีเรื่องอื้อฉาวออกมาแล้ว ผลิตภัณฑ์ที่สำคัญขนาดนี้อยู่ในมือของเธอ เธอจะดูแลได้ดีเหรอ?”
“คุณ!”
ใบหน้าของจู้หลินหลินแดงก่ำด้วยความโกรธ ความไร้ยางอายของอาหายากมากในโลกนี้!
ฉินจุนเยาะเย้ย “คุณย่าครับ ผมพาใครบางคนมา ดูเหมือนเขาจะมีอะไรจะพูด”
หญิงชราขมวดคิ้ว เมื่อเห็นพี่หูเข้ามา เธอรู้สึกคุ้นเคยเล็กน้อย แต่รูม่านตาของเธอหดตัวอย่างรวดเร็ว
“เป็นแกนั้นเอง!”
ในวิดีโอ ร่างของพี่หูค่อนข้างชัดเจน และหญิงชราก็ตบโต๊ะ
“ทำไมแกถึงทำแบบนี้! ครอบครัวจู้ของฉันไปทำอะไรให้แก!”
พี่หูยืนอยู่ที่นั่น มีเพียงสัญญา ดวงตาของเขาเหลือบมองที่ฉินจุนเป็นครั้งคราว และเขาไม่กล้าพูดเรื่องไร้สาระ
ฉินจุนกล่าวว่า “แกสามารถพูดอะไรก็ได้ที่คุณย่าถาม พูดความจริง”
“ใช่ …”
“ท่านหญิง ผลทำสิ่งนี้เพราะจู้หมิงจ้างผมสองแสนหยวนครับ และเขาสั่งให้ผมสร้างปัญหาให้กับคุณ”
ใบหน้าของจู้หมิงเปลี่ยนไปอย่างมาก
“ไร้สาระ! ฉันไม่รู้จักแกด้วยซ้ำ! อย่ามาถ่มน้ำลายใส่คนที่นี่!”
จู้หมิงกัดฟันด้วยท่าทางเคร่งขรึม “จู้หลินหลิน เธอเก่งจริง ๆ ยังรู้จักมาใส่ร้ายฉันด้วย!”
“เธอตั้งใจซื้อมันมา ใส่ร้ายฉันต่อหน้าคุณย่าเหรอ?!”
