ปรมาจารย์ฉินเป็นอาจารย์ที่ได้รับการยกย่องจากโรงพยาบาลเพื่อประชาชนทั้งหมด เป็นผู้เชี่ยวชาญที่ช่วยผู้ป่วยในโรงพยาบาลของพวกเขาจริง ๆ
แน่นอน ถ้าคุณเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการแพทย์แผนจีน คงไม่มีการสูญเสียชื่อเสียงของคุณไปอย่างแน่นอน แต่สิ่งที่คุณเห็นด้วยตัวเองนั้นค่อนข้างน่าตกใจ
ดังนั้นสำหรับปรมาจารย์ฉิน หลินเยว่เหยามีเพียงความชื่นชมในหัวใจของเธออย่างไม่รู้จบ
การที่อายุยังน้อย และประสบความสำเร็จในด้านการแพทย์นั้น เป็นพรแก่ผู้คนอย่างแท้จริง
ฉินจุนรู้สึกสงสัยเล็กน้อย “โอเค ฉันอยากเจอปรมาจารย์ฉินเหมือนกัน”
มีคนที่มีความสามารถในทุกสาขาอาชีพ ไม่น่าแปลกใจเลยที่คนในอุตสาหกรรมอื่น ๆ ถูกเรียกว่าผู้เชี่ยวชาญ ตัวอย่างเช่นการเรียนที่ประสบความสำเร็จในเมื่อก่อน มีคนจำนวนมากที่เรียกตัวเองว่าผู้เชี่ยวชาญด้วยไม่ใช่หรือ?
นอกจากนี้ บุคคลนี้ยังมีนามสกุลฉิน ซึ่งสามารถกล่าวได้ว่าเป็นเรื่องบังเอิญท่ามกลางความบังเอิญเท่านั้น
แต่ตอนนี้ หลินเยว่เหยาบอกว่าคนนี้กลายเป็นหมอ ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ เห็นได้ชัดว่ามีคนใช้ชื่ออาจารย์ฉินเพื่อหลอกลวง
ในไม่ช้า รถบีเอ็มดับเบิลยู ซีรีส์ 5 ก็มาจอดที่หน้าบ้านของหลินเยว่เหยา และชายหนุ่มคนหนึ่งก็ลงจากรถ เขาดูหล่อเหลา สวมสูทและเนกไทเหมือนผู้ชายและสุนัข และดูเหมือนเป็นคนที่ประสบความสำเร็จ
เมื่อเห็นหลินเยว่เหยา ดวงตาของชายคนนั้นเป็นประกาย
“เยว่เหยา ผมฉินเฟิง”
หลินเยว่เหยารู้สึกตื่นเต้นมาก “ฉิน … ปรมาจารย์ฉิน”
แม้ว่าจะได้พูดคุยกันมากในวีแชท แต่เธอก็ยังอายเล็กน้อยในการพบปะ
ฉินเฟิงก้าวไปข้างหน้า และเห็นฉินจุน จึงค่อนข้างงง
“นี่คือ …”
“นี่คือลูกพี่ลูกน้องของฉัน นี่คือปรมาจารย์ฉิน” หลินเยว่เหยาแนะนำ เพื่อหลีกเลี่ยงความเข้าใจผิดของปรมาจารย์ฉิน
ฉินเฟิงสุภาพและเอื้อมมือออกไปจับมือ “สวัสดี ผมฉินเฟิง”
ความขี้เล่นปรากฏขึ้นบนใบหน้าของฉินจุน “คุณคือปรมาจารย์ฉิน?”
ฉินเฟิงตกตะลึง เขินเล็กน้อย แล้วยิ้มจาง ๆ
“ทั้งหมดเป็นการให้เพราะความดีน่ะครับ คำว่าปรมาจารย์ ผมไม่กล้าเอาจริงเอาจังหรอกครับ”
หลินเยว่เหยามองอย่างชื่นชม “ปรมาจารย์ฉินนั้นอ่อนน้อมถ่อมตนจริง ๆ การผ่าตัดสองครั้งที่คุณทำในโรงพยาบาลของเรานั้นยอดเยี่ยมมาก ไม่มากเกินกว่าจะเรียกคุณว่าปรมาจารย์หรอกค่ะ”
ฉินเฟิงยิ้ม แต่พยักหน้าเล็กน้อย ไม่ยอมรับหรือปฏิเสธ
แต่ในมุมมองของหลินเยว่เหยา ฉินเฟิงนั้นเพิ่งยอมรับ
“โอเค พวกเราเข้าไปกันก่อนเถอะค่ะ!”
ทั้งสามคนเข้าไปในบ้าน และหลังจากการแนะนำบางอย่าง ถังหมิ่นก็ยังพอใจกับฉินเฟิงนี้ ท้ายที่สุดเขาดูดีจากภายนอกและถือว่าเป็นพรสวรรค์
“เสี่ยวฉิน ฉันได้ยินมาว่าคุณเป็นหมออัจฉริยะ คุณสามารถจับชีพจรของป้า และดูว่าเป็นยังไงบ้างได้มั้ยจ๊ะ?”
“โอเคครับ เชิญนั่งครับคุณป้า”
ครอบครัวของหลินเยว่เหยาทั้งหมดนั่งอยู่บนโต๊ะกาแฟ และดูฉินเฟิงวินิจฉัยชีพจร ท้ายที่สุด พวกเขาเป็นแพทย์อัจฉริยะในตำนาน และพวกเขาต้องการเห็นสไตล์ของปรมาจารย์ฉินผู้นี้ด้วย
หลังจากที่ฉินเฟิงแสร้งทำเป็นตรวจสอบชีพจร เขาพยักหน้า และพูด
“คุณป้าครับ ชีพจรของคุณมั่นคงและสภาพร่างกายดี แต่ความดันโลหิตของคุณค่อนข้างสูง ดังนั้นคุณควรให้ความสนใจมากกว่านี้ ไม่มีปัญหาใหญ่อะไรครับ”
หลังจากฉินเฟิงพูดจบ ถังหมิ่นก็ผงะ แล้วดูเขินอายเล็กน้อย ยิ้มและพยักหน้า
“ฮ่า ๆ ดีจัง ๆ นั่งก่อนนะ แล้วฉันจะทำอาหารให้คุณ”
เมื่อเห็นว่าหน้าของป้ารองไปเล็กน้อย ฉินจุนก็เดินตามไปอย่างเงียบ ๆ และถามหลังจากเข้าไปในครัวแล้ว
“ป้ารองครับ มีอะไรรึเปล่า?”
ถังหมิ่นขมวดคิ้ว “ปรมาจารย์ฉินไม่ค่อยดีนัก ฉันมีความดันโลหิตสูง? ฉันเห็นได้ชัดว่าความดันโลหิตต่ำ ฉันเวียนหัวเล็กน้อยและสับสนเมื่อวันก่อน หมอสั่งยาให้ฉัน ทำไมถึงวินิจฉัยออกมาว่าฉันมีความดันโลหิตสูง?”
“ผมลองดูหน่อยนะครับ”
ฉินจุนจับข้อมือของป้ารอง และตรวจดู จากนั้นใบหน้าของเขาก็ดูขี้เล่น
“ป้ารองเพิ่งกินน้ำตาลหรืออะไรหวาน ๆ ใช่มั้ย?”
“ใช่ ฉันเพิ่งกินทาร์ตไข่ไปสองอัน”
“ใช่แล้ว น้ำตาลในเลือดสูงขึ้น อัตราการไหลเวียนของเลือดเพิ่มขึ้น และภาวะชีพจรก็ได้รับผลกระทบเช่นกัน เมื่อมองแวบแรกจะดูเหมือนความดันโลหิตสูงเล็กน้อย แต่แพทย์ที่มีระดับหน่อยยรู้ว่านี่ไม่ใช่ความดันโลหิตสูง”
ถังหมิ่นขมวดคิ้ว “หลานชายของฉันเก่งจริง ๆ ฉันว่านะ เขาไม่เก่งเท่านาย” ป้ารอฝมีประสบการณ์ที่ไม่พอใจกับฉินเฟิงคนนี้
ฉินจุนยิ้มจาง ๆ แน่นอนว่าเขาไม่ดีเท่าฉัน เพราะเขาเป็นตัวปลอม
แม้แต่ชีพจรของผู้ป่วยหลังจากรับประทานอาหารก็ไม่สามารถตรวจพบได้ ในระดับนี้เขาเป็นคนโกหก และเขาแก่เกินไปที่จะเป็นลูกศิษย์ในคลินิกการแพทย์
“ใช่สิปรมาจารย์ฉิน คุณมีคลินิกประจำอยู่แล้วหรือคุณยังอยู่ในโรงพยาบาลคะ?” หลินเยว่เหยามีความสุขมากที่ได้พูดคุยที่นั่น
ฉินเฟิงพูดไร้สาระอย่างไม่เป็นทางการว่า “ตอนนี้ผมเป็นหมอส่วนตัว เป็นหมอส่วนตัวของท่านประธานเมิ่งจากเมิ่งกรุปน่ะครับ”
“ว้าว ปรมาจารย์ฉินน่าทึ่งมากค่ะ”
ฉินจุนยิ้มจาง ๆ เมื่อได้ยินคำพูดนั้น “เท่าที่ผมรู้ เมิ่งเหวินกังไม่ควรมีแพทย์ส่วนตัว มิฉะนั้น ถ้าพ่อของเขาป่วย เขาจะไม่ถูกส่งตัวไปที่โรงพยาบาลทันที ใช่มั้ย อีกอย่างคุณไม่ได้บอกเหรอว่าการผ่าตัดคุณเป็นคนทำ?”
เนื่องจากเขาเป็นหมอเอกชน เขาจึงไม่สามารถรักษาที่บ้านได้ ทำไมเขาต้องถูกส่งตัวไปที่โรงพยาบาล แล้วปรมาจารย์ฉินก็ทำเมื่อทุกคนตกอยู่ในอันตราย? มันไม่ขัดแย้งไปหน่อยเหรอ?
คำพูดของฉินจุนทำให้ฉินเฟิงอับอายเล็กน้อย แต่เขาก็รีบพูดด้วยรอยยิ้ม
“อันที่จริง ตัวตนของแพทย์ประจำตัวของผมค่อนข้างพิเศษ ผมให้ความช่วยเหลือส่วนตัวกับคนจำนวนมาก ดังนั้นไม่เพียงแต่คุณเมิ่งเท่านั้น แต่ยังรวมถึงผู้ป่วยจำนวนมากจากครอบครัวอื่นด้วย”
หลินเยว่เหยาพยักหน้า เธอรู้สึกค่อนข้างสมเหตุสมผล
ท้ายที่สุด มันคือปรมาจารย์ฉิน ตัวละครที่ทรงพลังเช่นนี้ เป็นไปไม่ได้ที่จะรับใช้ครอบครัวเมิ่งของเขาโดยเฉพาะ
หลังจากพูดคุยกันซักพัก หลินเยว่เหยาและฉินเฟิงก็รู้จักกัน และถาม
“ปรมาจารย์ฉินคะ พรุ่งนี้วันเกิดของฉันจะจัดที่จิงจื่อฮวา คุณบอกว่าจะช่วยฉันเชิญผู้อำนวยการโรงพยาบาลใหญ่ ๆ มาจริง ๆ เหรอ?”
“นี้ …”
ฉินเฟิงยิ้ม และปกปิดความอับอายของเขา
เขาจะเชิญผู้อำนวยการโรงพยาบาลใหญ่ ๆ ได้อย่างไร นี่เป็นเพียงการคุยโวในวีแชท แต่หลินเยว่เหยาจะจำได้
“น่าจะเป็นไปได้ ถ้าพรุ่งนี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ก็น่าจะเป็นไปได้ ผมจะแจ้งให้พวกเขาทราบนะครับ”
“งั้นก็ดีมากเลยค่ะ พรุ่งนี้ฉันต้องแต่งตัวไปดี ๆ เพื่อเจอไอดอลแต่ละท่านสักหน่อย” หลินเยว่เหยาเป็นหมอ คณบดีโรงพยาบาลใหญ่ ๆ เป็นผู้เชี่ยวชาญระดับสูง พวกเขาเป็นไอดอลของหลินเยว่เหยาจริง ๆ เธอไม่ค่อยเห็นพวกเขาในวันธรรมดา
อย่างไรก็ตาม จะต้องไม่มีปัญหาที่จะมีใบหน้าของปรมาจารย์ฉิน
การแสดงออกของฉินเฟิงค่อนข้างอึดอัด แต่โชคดีที่วันเกิดของหลินเยว่เหยาคือพรุ่งนี้
“ปรมาจารย์ฉิน นั่งลงก่อน แล้วฉันจะทำอาหารให้คุณ”
หลังจากนั้น หลินเยว่เหยาก็เข้าไปในครัว อันที่จริง เธอต้องการถามถังหมิ่นว่าความประทับใจของเธอที่มีต่อปรมาจารย์ฉินเป็นอย่างไร
ฉินจุนและฉินเฟิงถูกทิ้งไว้ในห้องนั่งเล่น และฉินจุนยิ้มจาง ๆ
“อย่ามาเสแสร้ง ปรมาจารย์ฉินจอมปลอม โกหกลูกพี่ลูกน้องของฉันเหรอ?”
การแสดงออกของฉินเฟิงหยุดนิ่ง “เฮ้เพื่อน ผมไม่เข้าใจสิ่งที่คุณพูด อะไรคือปรมาจารย์ฉินปลอม ผมพูดหมดแล้ว นั่นเป็นเพียงฉายาเท่านั้น ผมเองก็ไม่ชอบ คุณเรียกผมว่าฉินเฟิงก็พอแล้ว”
