มีการเยาะเย้ยบนใบหน้าของฉินเฟิง และตอนนี้ไม่จำเป็นต้องซ่อนมัน
“ฉันไม่ได้ชื่อฉินเฟิง ฉันชื่อจ้าวเฟิง”
“อะไรนะ!” การแสดงออกของหลินเยว่หยาเปลี่ยนไป ไม่น่าแปลกใจเลยที่คนเรียกเขาว่าพี่จ้าวในวีแชทเมื่อกี้ แต่นามสกุลของเขาไม่ใช่ฉิน?
“แล้วยังเรียกตัวเองว่าปรมาจารย์ฉินอยู่อีกเหรอ!?”
จ้าวเฟิงเยาะเย้ย “นั่นไม่ได้เพื่อโกหกเธอเหรอ?”
จ้าวเฟิงก็โชคดีเช่นกัน เขาเป็นเสมียนเล็ก ๆ ที่รู้ทักษะทางการแพทย์เพียงเล็กน้อย แต่เขาไม่เคยประสบความสำเร็จอะไรเลย เขาไปที่เมิ่งกรุปมาก่อนและบังเอิญเข้าไปในห้องทำงานของเมิ่งเหวินกัง เขาบังเอิญเห็นหลินเยว่เหยาให้ของขวัญปรมาจารย์ฉิน
มีการ์ดอวยพรที่มีข้อความวันเกิดเขียนอยู่ และความรักของหลินเยว่เหยาก็ถูกเปิดเผยระหว่างบรรทัดด้วย
จ้าวเฟิงมีความคิด และเพิ่มบัญชีวีแชทของหลินเยว่เหยา เขาต้องการโกงเงิน แต่เมื่อเขาเห็นว่ารูปของหลินเยว่เหยาสวยมาก เขาก็รู้สึกประทับใจ
ดังนั้นจึงมีสิ่งต่อไป
หลินเยว่เหยาหมดหวังในเวลานี้ เธอไม่เคยคิดว่าคนนี้จะกลายเป็นปรมาจารย์ฉินที่วางตัวเป็นปรมาจารย์ฉิน แต่เธอก็ยังเชื่ออย่างนั้น
“พี่จ้าว วิสัยทัศน์ของคุณดีมาก ผู้หญิงคนนี้สวยเหมือนในรูป เรามาเล่นกันคืนนี้เลยเถอะ”
“พี่น้องของเราสามคนผลัดกัน สามครั้งต่อคน และคืนหนึ่งเธอก็สบายใจกับเธอ ฮ่าฮ่าฮ่า มากันก่อนเลยพี่จ้าว!”
จ้าวเฟิงมีสีหน้าเยาะเย้ยด้วย ครั้งนี้เขาโชคดี และเกือบจะถูกฉินจุนเคยเปิดเผยมาก่อน โชคดีที่หลินเยว่เหยาไม่เชื่อในชีวิตหรือความตาย เพื่อที่เขาจะได้ประสบความสำเร็จ
หลินเยว่เหยาก้าวถอยหลังทีละก้าว ใบหน้าของเธอซีดมาก
จ้าวเฟิงยิ้มจาง ๆ และรูปลักษณ์ของคนหน้าซื่อใจคดก็หายไปอย่างสมบูรณ์
“เยว่เหยา ไม่มีใครในถิ่นทุรกันดาร อย่าต่อต้าน คุณจะสบายขึ้นถ้าคุณให้ความร่วมมือ คุณสวยมาก และเราทนไม่ไหวที่จะเอาชนะคุณ โอเค มาที่นี่และถอดงผ้าตัวเองซะ”
จ่าวเฟิงเปลี่ยนจากภาพลักษณ์ที่สูงใหญ่และแข็งแกร่ง ไปเป็นจอมวายร้ายที่น่ารังเกียจและเต็มไปด้วยตัณหา หลินเยว่เหยาใช้เวลาเพียงไม่กี่วินาทีในการสลายหัวใจของเธอไปเต็ม ๆ เธอไม่ได้คาดหวังว่ามันจะได้ผล คนทั้งสามค่อย ๆ ล้อมวงเข้ามา เธอไม่สามารถวิ่งได้เลย
ถนนลงเขาถูกขวางโดยอีกสองคน นอกจากนี้หลินเยว่เหยาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกเขา เมื่อพวกเขาเริ่มวิ่งจริง ๆ
ทันใดนั้น หลินเยว่เหยาตัดสินใจ และวิ่งไปที่รถ
ใบหน้าของจ้าวเฟิงเปลี่ยนไป และเขาก็กดปุ่มล็อกอย่างรวดเร็ว
ดีดี้ ดีดี้ …
อย่างไรก็ตาม ประตูของฝั่งข้างคนขับไม่ได้ปิดสนิท ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้ที่จะล็อกรถด้วยกุญแจ หลินเยว่เหยาเปิดประตูและเข้าไปในรถ และล็อกประตูภายในรถ
ในเวลานี้ จ้าวเฟิงและคนอื่นๆ ก็รีบเข้ามา ดึงประตูหลายครั้ง และไม่มีการตอบสนองใด ๆ ในเวลานี้ กุญแจไร้ประโยชน์ จ้าวเฟิงโกรธมาก จึงเตะประตูอย่างรุนแรง
แม้ว่าหลินเยว่เหยาอยู่ในรถ เธอไม่มีกุญแจและสตาร์ทรถไม่ได้ เธอหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา แล้วเหลือบมองอีกครั้ง แต่ก็ยังไม่มีสัญญาณ
เพื่อนสองคนของจ้าวเฟิงข้างนอกได้เริ่มเอาหินทุบรถแล้ว คาดว่ารถคันนี้จะไม่แข็งแรงนาน เมื่อประตูเปิดออก เธอนึกไม่ออกว่าหลินเยว่เหยาจะถึงจุดจบ
ในเวลานี้ หลินเยว่เหยาเสียใจจริง ๆ ทำไมเธอถึงไม่เชื่อแม่ของเธอและฉินจุน แต่เชื่อผู้ชายคนนี้
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ สิ่งที่ฉินจุนทำนั้นถูกต้อง แต่เธอปฏิบัติกับฉินจุนแบบนั้น
เมื่อแตะที่นาฬิกาบนข้อมือของเธอ หลินเยว่เหยาก็เต็มไปด้วยความเสียใจ
ทันใดนั้น เธอจำสิ่งที่ฉินจุนพูดกับเธอได้
นาฬิกาเรือนนี้ถูกดัดแปลง หากตกอยู่ในอันตราย ให้กดปุ่มสามครั้ง และฉินจุนสามารถรับสัญญาณได้
หลินเยว่เหยารีบกดปุ่ม 3 ครั้งติดต่อกัน เมื่อเห็นว่าไม่มีการตอบสนองจากนาฬิกา เธอจึงกดหลาย ๆ ครั้ง แต่ก็ยังไม่มีการตอบสนอง
ไม่รู้ว่าฉินจุนจะได้รับหรือไม่ …
จ้าวเฟิงขมวดคิ้วเมื่อเห็นพี่น้องสองคนเข้าใกล้หิน
“พวกแกสองคนกำลังทำอะไร!”
“ไม่ทุบรถพี่จ้าว จะลากเธอออกไปได้ยังไง?”
จ้าวเฟิงกลอกตา “แกมันโง่จริง ๆ เราเช่ารถนี้มา แกจะจ่ายเท่าไหร่?”
น้องชายสองคนก็หมดหนทางเช่นกัน “เราควรทำยังไงดี?”
จ้าวเฟิงคิดอยู่ครู่หนึ่ง “มีไขควงอยู่ในเต็นท์ของเรามั้ย?”
“น่าจะมีนะ ฉันใช้มันตอนติดตั้งเต็นท์!”
“มานี่ ฉันจะงัดประตูรถ!”
เมื่อเทียบกับการทุบรถ การงัดประตูก็ยังเป็นทางเลือกที่ดี
หลินเยว่เหยาและคนอื่น ๆ จะต้องชนะในวันนี้ หลังจากพยายามอย่างมาก มันเป็นไปไม่ได้ที่จะเห็นเธอในรถ แต่พวกเขาช่วยไม่ได้
เลือกได้เฉพาะวิธีที่ขาดทุนน้อยที่สุดเท่านั้นที่จะลอง
เมื่อได้ยินพวกเขาคุยกันข้างนอก หลินเยว่เหยารู้สึกหงุดหงิดและสิ้นหวังจริง ๆ
แต่ไม่มีทาง ไม่มีอะไรในรถ เธอไม่สามารถแม้แต่จะหาสิ่งที่สามารถป้องกันตัวเองได้ ดังนั้นเธอจึงสามารถมองดูพวกเขาที่นี่และคิดหาวิธีเท่านั้น
ไม่นาน จ้าวเฟิงก็นำไขควงมา และเริ่มเคาะประตูรถ มีเงินไม่มากสำหรับล็อกประตู และหลินเยว่เหยาไม่มีที่ที่จะหลบหนีหลังจากแง้มเปิดออก
อย่างไรก็ตาม จ้าวเฟิงยังคงระมัดระวัง อย่างไรก็ตาม ไม่มีสัญญาณจากโทรศัพท์มือถือและไม่มีใครมา พวกเขาไม่รีบ เล่นช้า ๆ และพยายามลดความสูญเสียให้น้อยที่สุด
คลิก!
ไขควงเปิดออกอย่างรุนแรง และหลังจากงัดสองสามที ก็เกิดรอยแตกที่ประตูรถ จากนั้น ฉันจึงใช้ไขควงแทงมันขึ้น และประตูรถก็เปิดออกโดยตรง
“อ๊ะ ช่วยด้วย!?”
หลินเยว่เหยาตื่นตระหนก และตะโกนในรถ
ทันทีที่ประตูรถเปิดออก จ้าวเฟิงยิ้ม และหลินเยว่เหยาไม่มีทางหนีรอดได้ในขณะนี้
ขาทั้งสองข้างของหลินเยว่เหยาเตะอย่างบ้าคลั่งในรถ แต่ความแข็งแกร่งของเธออ่อนแอเกินกว่าจะแข่งขันกับผู้ชายที่เป็นผู้ชายตัวใหญ่
จ้าวเฟิงพบโอกาส คว้าข้อเท้าเรียวของหลินเยว่เหยา และดึงร่างของเธอครึ่งหนึ่งออกจากรถอย่างรุนแรง
เมื่อเห็นขาที่สวยงามของหลินเยว่เหยา ดวงตาของจ้าวเฟิงก็ส่องประกาย มันยอดเยี่ยมจริง ๆ
หลินเยว่เหยาจับพวงมาลัยไว้แน่น แต่ภายใต้แรงดึงของคนสามคน มันไม่มีประโยชน์อะไร
เมื่อหลินเยว่เหยาปล่อยตัว เธอสิ้นหวังอย่างยิ่ง น้ำตาไหลพราก ตะโกนด้วยเสียงแหบแห้ง มือทั้งสองข้างเกาอย่างไร้จุดหมาย แต่จับอะไรไม่ได้
จ้าวเฟิงเริ่มปลดเข็มขัดของหลินเยว่เหยา และอีกสองคนก็คว้าแขนของหลินเยว่เหยา และเริ่มฉีกเสื้อผ้าของเธอ
เสียงร้องที่น่าสังเวชของหลินเยว่เหยาสะท้อนอยู่ในภูเขา
ในขณะที่บางคนกำลังจะประสบความสำเร็จ ทันใดนั้นก็มีเสียงเครื่องยนต์สตาร์ทมาจากใต้ภูเขา
จ้าวเฟิงขมวดคิ้ว “เกิดอะไรขึ้น ทำไมถึงมีคนในถิ่นทุรกันดารนี้?”
ด้วยความพยายามของคนสามคนในความงุนงง Audi a8 จึงรีบเร่ง หากพวกเขามีความรู้บ้าง พวกเขาจะเห็นว่านี่คือรถของเมิ่งเหวินกัง
รถเร็ว ขับเร็วเต็มที่ตั้งแต่แรกเห็น รถพุ่งไปข้างหน้า หางสวยสะบัดต่อหน้าคนสามคน จากนั้นมีคนวิ่งลงจากรถ
มงกุฎของคิ้วแพรวพราว อย่างโกรธเคือง
มันคือฉินจุน!
