อู๋อิงจัวลงจากรถด้วยใบหน้ามืดมน นั่นคือสิ่งที่เขามอบให้กับแพทย์อัจฉริยะฉิน แต่มีคนกล้าขโมยมัน?
เขาต้องการที่จะเห็นว่า มันคือใครที่ไม่เปิดตามอง!
หญิงชราโอหยางยืนอยู่ที่ประตู ด้วยความเคารพ เธอเป็นเจ้าภาพในวันเกิดวันนี้ แต่เธอไม่กล้าที่จะอวดดีต่อหน้าคนกลุ่มใหญ่
“ท่านประธานอู๋ …”
น่าเสียดายที่หญิงชราโอหยางทักทายยังไม่เสร็จ อู๋อิงจัวเดินผ่านเขาโดยตรง และเดินเข้าไปในบริเวณบ้านตระกูลจู้
“มันคือใคร!”
เมื่อเข้าไปในสนาม อู๋อิงจัวก็สูดหายใจเข้าอย่างเย็นชา
ทันใดนั้น ทุกคนก็ตัวสั่น ซวยแล้ว คุณอู๋โกรธแล้ว
เดิมทีพวกเขาริเริ่มขอโทษ และรับสารภาพ โดยหวังว่าจะชดเชยความสูญเสียบางอย่างได้ เพื่อที่นายอู๋จะไม่โกรธ แต่ตอนนี้พวกเขาแพ้ใจตัวเอง ท่าทีของคุณปู่อู๋ เกรงว่าจะมาไม่ดีซะแล้วสิ
ทันใดนั้นหญิงชราก็โมโหจนคันฟัน นายฉินนั่น เป็นหลุมดำจริง ๆ! ถ้าไม่ใช่เขา งานเลี้ยงที่ดี ๆ อยู่จะกลายเป็นนี้ได้ยังไง!
“ผมเองครับ” ฉินจุนพูด
เมื่อได้ยินเช่นนี้ คุณอู๋ก็หันศีรษะ และชะงักไปครู่หนึ่ง
หญิงชราก้าวไปข้างหน้าอย่างเร่งรีบและอธิบายว่า “ประธานอู๋คะ ฉันช่วยไม่ได้จริง ๆ เขาเป็นคนที่ขโมยของของคุณ ถ้าคุณอยากจัดการ คุณสามารถจัดการได้เลยค่ะ!”
อู๋อิงจัวยิ่งสับสนมากขึ้น
“หมอฉิน นี่มันเรื่องอะไรกัน?”
ฉินจุนเยาะเย้ย “พวกเขาคิดว่าผมขโมยของของคุณ”
อู๋อิงจัวขมวดคิ้ว “มันไม่มีเหตุผล ใครที่มันไม่ลืมตาแล้วพูดคำนี้? คัมภีร์ไม้ไผ่หมอฮวาถัวนี้ ฉันเป็นคนมอบให้แพทย์อัจฉริยะฉินด้วยตัวเอง!”
ทันใดนั้น ทุกคนก็ตกตะลึง
ทุกคนในตระกูลจู้รวมทั้งแขกผู้มีเกียรติทั้งหมด ต่างตกตะลึงไปตาม ๆ กัน
เป็นของขวัญจากคุณอู๋จริงหรือ?
บอสเทียนรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย “ท่านประธานอู๋ครับ นี่เป็นโบราณวัตถุล้ำค่าที่สุดของคุณ คุณจะให้เด็กธรรมดาแบบนี้ได้ยังไงครับ?”
อู๋อิงจัวขมวดคิ้ว “เด็กธรรมดา? หมอฉินทำให้ชีวิตของเขากระปรี้กระเปร่า ถ้าไม่ใช่เพราะหมอฉิน หลานสาวของฉันและฉันจะต้องตาย เด็กธรรมดาคืออะไร คุณเทียนวิสัยทัศน์ของคุณมีปัญหามาก ปีหน้าครอบครัวการร่วมมือบริษัทของเราทั้งสองจะสิ้นสุดลง”
บอสเทียนหน้าซีดทันที “ท่านประธานอู๋! ท่านประธานอู๋ครับนี่เป็นความผิดของผมเอง ฉันไม่มีตา ได้โปรดอย่ายุติความร่วมมือ ผมมีทั้งพ่อแม่และลูกต้องดูแล …”
ไม่รอให้บอสเทียนได้พูดจบ แต่บอดี้การ์ดทั้งสองของอู๋อิงจัวได้ระเบิดเขาออกไปแล้ว
ในอุตสาหกรรมของเก่า อู๋อิงจัวยังคงมีชื่อเสียงมาก เจ้านายทั่วไปเช่นบอสเทียน มักพึ่งพาเขาในการประกอบอาชีพ และยืมจมูกหายใจ
“แพทย์อัจฉริยะฉิน คุณอยู่ที่นี้ …”
ฉินจุนเหลือบมองจู้หลินหลิน และกล่าวว่า “นี่คือเพื่อนของผมครับ จู้หลินหลิน”
อู๋อิงจัวเข้าใจทันทีว่า “เป็นคุณนายฉินนี่เอง แต่เธอดูเหมือนเด็กผู้หญิงที่ฉลาดจริง ๆ ”
ใบหน้าของจู้หลินหลินแดงก่ำ เมื่อตอนที่เธออยู่ในเมืองโบราณ เธอกับหวังหยุนเคยเห็นอู๋อิงจัวมาก่อนแล้ว แต่เธอไม่คิดว่าเขาจะเป็นตัวละครที่ทรงพลังเช่นนี้ และสิ่งที่คาดไม่ถึงยิ่งกว่าก็คือ ฉินจุนมีความสัมพันธ์กับผู้คนที่ยิ่งใหญ่แบบนี้ด้วย
ความเข้าใจผิดได้รับการแก้ไขแล้ว อู๋อิงจัวมองไปที่คัมภีร์ไม้ไผ่หมอฮวาถัวในมือ และเอ่ยถาม
“แพทย์อัจริยะฉิน ดูนี่สิ?”
ฉินจุนกล่าวว่า “บางคนไม่ได้หายาก ดังนั้นฉันจะไม่ให้พวกเขา คุณสามารถบริจาคให้กับโปรเจ็กความหวังของผมในภายหลังครับ”
อู๋อิงจัวเหลือบมองหญิงชราโอหยาง ด้วยการเยาะเย้ยบนใบหน้าของเขา
“ตกลง”
ใบหน้าของหญิงชราน่าเกลียดมาก แน่นอนว่าเธอชอบคัมภีร์ไม้ไผ่หมอฮวาถัวนี้เป็นอย่างมากมาก และเธอก็รู้ว่าสิ่งนี้มีค่า เธอต้องการมันมาก แต่เมื่อครู่นี้เธอสงสัยว่าฉินจุนขโมยมันไป แล้วมันก็เปลี่ยนไป ออกมาเป็นอย่างที่เป็นอยู่ตอนนี้
ในเวลานี้ คัมภีร์ไม้ไผ่หมอฮวาถัวอยู่ในมือของอู๋อิงจัว เธอไม่สามารถขอคืนจากมือของประธานอู๋ได้ เธอทำได้เพียงเฝ้าดูของล้ำค่าที่เธอได้รับ และถูกเอาสิ่งงนั้นกลับไปอีกครั้ง
ในเวลานี้ หญิงชรารู้สึกเสียใจอย่างสุดซึ้งในใจ
แม้ว่าอู๋อิงจัวจะมา เขาไม่ได้มาแสดงความยินดีกับหญิงชราในวันเกิดของเธอ ดังนั้นเขาจึงไม่รออะไรมาก เขาพูดเพียงไม่กี่คำกับฉินจุน และจากไป
งานเลี้ยงวันเกิดนี้กลับกลายเป็นความว่างเปล่าอีกครั้ง
หวังหยุนและจู้หย่งก็ยืนขึ้นในเวลานี้เช่นกัน แม้ว่าทุกคนจะไม่ได้พูดถึงเรื่องเมื่อครู่นี้ในตอนนี้ ทว่าสีหน้าก็แฝงไปด้วยความอึดอัดอย่างเห็นได้ชัด
หวังหยุนรู้สึกมีความสุขมากในหัวใจ เธอไม่เคยเชื่อฉินจุนมาก่อน เธอไม่ได้คาดหวังว่าเด็กคนนี้จะมีวิธีปฏิบัติต่อชายผู้มีอำนาจเช่นนี้ โชคไม่ดีจริง ๆ
งานเลี้ยงวันเกิดจบลงอย่างน่าอนาถใจ หลังจากกลับถึงบ้าน หวังหยุนเอ่ยถาม
“เสี่ยวฉิน เมื่อกี้กินไม่อิ่มล่ะสิ กลับบ้านไปกินกันเถอะ เดี๋ยวฉันทำอาหารหลาย ๆ อย่างให้กินเอง”
ฉินจุนและจู้หลินหลินงุนงงเล็กน้อย หวังหยุนกินยาผิดรึเปล่า?
เมื่อไหร่กันที่คุณปฏิบัติต่อฉินจุนเป็นอย่างดี?
หลังจากทำอาหารไปสองสามจาน หวังหยุนก็ถามทันที “เสี่ยวฉินวันเกิดนายเมื่อไหร่ล่ะ?”
ฉินจุนกล่าวอย่างไม่เป็นทางการ และหวังหยุนพยักหน้า ราวกับว่าเธอจะจดจำไว้
จู้หลินหลินประหลาดใจมากยิ่งขึ้น แม่คนนี้กินยาผิดจริง ๆ และเธอยังต้องจดจำวันเกิดของพี่เสี่ยวจุนด้วย เธอต้องการฉลองให้กับเขาหรือไม่?
“โอเคฉันกินอิ่มแล้ว พวกเธอกินเลย เสี่ยวจุนเสื้อนายเลอะนิดหน่อย เดี๋ยวฉันจะซักให้นะ พวกเธอค่อย ๆ กินกันไป”
หวังหยุนหยิบเสื้อคลุมของฉินจุน แล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำ
หลังจากเข้าห้องน้ำ หวังหยุนก็เริ่มค้นหาอย่างรวดเร็ว และในไม่ช้าก็พบกระเป๋าเงินของฉินจุน ไม่มีอะไรอยู่ในนั้น บัตรประชาชน และเงินสดหลายร้อยใบ หวังหยุนหยิบบัตรธนาคารออกมา แล้วเม้มริมฝีปาก
“มีเงินไม่มาก บัตรธนาคารค่อนข้างสวย”
บัตรเครดิตธนาคารถูกใส่เข้าไปในกระเป๋าของเธอโดยตรง และสิ่งอื่น ๆ ถูกใส่กลับเข้าที่
แน่นอน หวังหยุนไม่ได้ต้องการฉลองวันเกิดของฉินจุน จุดประสงค์หลักคือการกำหนดรหัสผ่านของบัตรธนาคารของฉินจุน คนส่วนใหญ่จะใช้วันเกิดเป็นรหัสผ่าน ซึ่งถือเป็นเรื่องปกติ
บัตรเครดิตของฉินจุนมีสิบล้าน และเงินสิบล้านนี้จะถูกใช้ไปในมือของเขาไม่ช้าก็เร็ว ดีกว่า ที่จะใส่ไว้ในมือของเธอเพื่อความปลอดภัย
หวังหยุนรับบัตรธนาคารและเดินออกไปอย่างเงียบๆ
เมื่อฉันไปถึงธนาคาร เธอก็ลองใช้ที่ตู้เอทีเอ็ม รหัสผ่านคือวันเกิด หวังหยุนดีใจมาก เธอตรงไปที่แผนกต้อนรับ และยื่นบัตรธนาคารให้
“สวัสดี ฉันจะโอนเงินสิบล้านไปยังบัญชีนี้”
เพราะเป็นเงินหลายสิบล้าน เธอไม่สามารถถอนเงินทีละน้อยในตู้เอทีเอ็มได้
บัตรธนาคารถูกส่งไป และบัญชีของเธอถูกกรอกเรียบร้อย พนักงานธนาคารพยักหน้า และตอบตกลงอย่างสุภาพ
เมื่อเห็นการ์ด ก็ตกใจในทันที
“คุณผู้หญิงหญิงคะ กรุณารอสักครู่”
บัตรธนาคารนี้เป็นบัตรสากลสีดำที่ใช้กันทั่วไป และมีระดับสูงมาก ด้วยคุณสมบัติของเธอ จึงไม่มีคุณสมบัติที่จะทำธุรกิจประเภทนี้
หากเป็นเรื่องปกติของ ฉินจุนที่จะทำธุรกิจ ก็น่าจะไปที่ศูนย์บริการของแขก VIP แต่เนื่องจากเธอที่เป็นลูกค้ามาที่เคาน์เตอร์ธรรมดา พวกเขาจะไม่สามารถปฏิเสธได้
เสมียนขอให้ผู้จัดการธนาคารดำเนินการด้วยตนเอง หลังจากที่ผู้จัดการนั่งลง เขาก็รูดข้อมูลบัตรธนาคาร
เมื่อเห็นข้อมูลข้างต้น ผู้จัดการก็ขมวดคิ้ว
“คุณผู้หญิงคะ คุณต้องการโอนเงินสิบล้านหยวนใช่มั้ยคะ คุณรู้รหัสผ่านมั้ย?”
“แน่นอนฉันรู้”
ด้วยเหตุนี้ หวังหยุนจึงป้อนรหัสผ่าน
เมื่อผู้จัดการเห็นว่าป้อนรหัสผ่านถูกต้อง ใบหน้าของเธอก็เคร่งขรึมลงทันที
ความกล้าที่จะขโมยการ์ดสีดำสากลนั้น กำลังรนหาที่ตายจริง ๆ
