หลังจากที่หญิงชราพูดจบ ก็มีรถอีกคันมาที่ประตู คราวนี้เป็นรถตู้ โดยที่บริษัทอสังหาริมทรัพย์ของเขาเขียนไว้อย่างชัดเจน
ประตูยังไม่ปิด หญิงชราและคนอื่น ๆ ดูประหลาดใจ เขามาจากบริษัทอสังหาริมทรัพย์ ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่อีก?
หญิงชราใช้ไม้ค้ำพยุง และรีบออกไปทักทายเขา ตระกูลจู้ยืนอยู่ที่ประตูคฤหาสน์ชิงเหมยด้วยสายตาจับจ้องไปที่รถ
ไม่นานรถก็หยุดลง และชายหนุ่มที่แข็งแรงสองสามคนก็ลงจากรถ แล้วถาม
“ใครคือจู้หลินหลิน หัวหน้าตระกูลจู้ครับ?”
“ฉันเองค่ะ” จู้หลินหลินเดินออกไป
“ครับ นี่เป็นของขวัญจากคุณเหอ โปรดรับไว้”
ด้วยเหตุนี้ ชายหนุ่มเหล่านี้จึงเริ่มลงจากรถ และขนของขวัญ กล่องเครื่องประดับทองและเงิน ชุดราตรีสองสามชุด รองเท้าส้นสูง เครื่องประดับล้ำค่า และอื่น ๆ
เมื่อเห็นเช่นนี้ หญิงชราและคนอื่น ๆ ก็ตกตะลึง บริษัทอสังหาริมทรัพย์เหอกรุปจะให้ของขวัญชิ้นใหญ่เช่นนี้ได้อย่างไร?
จู้หลินหลินประหลาดใจมากขึ้น “นี่ … มันแพงเกินไป ฉันรับไม่ได้หรอกค่ะ”
คนหนุ่มสาวสองสามคนหัวเราะอย่างขมขื่น “ฉันหวังว่าคุณจะไม่ทำให้เราลำบากใจ เราแค่ส่งของไป หากคุณให้เรานำมันกลับไป เราไม่สามารถอธิบายได้”
ไม่ว่าจู้หลินหลินจะยอมรับหรือไม่ก็ตาม คนหนุ่มสาวก็วางมันลงที่สนามโดยไม่ลังเลใจใด ๆ มันไม่ใช่ของใหญ่ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่วางไว้ในบ้าน
หลังจากที่รถออกไป ทุกคนก็เริ่มตรวจสอบอัญมณีเหล่านี้ทันที เมื่อพวกเขาเปิดออก พวกเขาล้วนเป็นอัญมณีล้ำค่า แม้แต่สร้อยข้อมือขนาดเล็กที่ไม่เด่นสะดุดตาก็มีราคาหลายหมื่น
หญิงชราตกตะลึงเล็กน้อย “นี่มันหมายความว่ายังไง บริษัทอสังหาริมทรัพย์เหอกรุปจะมอบของขวัญชิ้นใหญ่ให้กับบ้านในฝันของฉันได้ยังไง?”
หวังหยุนกล่าวอย่างรวดเร็ว “แม่คะ อย่าเข้าใจผิดค่ะ นี่ไม่ใช่สำหรับตระกูลจู้ของเรา แต่เป็นสำหรับหลินหลินค่ะ”
เมื่อไม่กี่คนมาตอนนี้ พวกเขาตั้งชื่อตามชื่อ และบอกว่านี่เป็นของขวัญสำหรับจู้หลินหลิน และพวกเขาทั้งหมดได้ยินอย่างชัดเจน
การให้กับตระกูลจู้ และมอบให้จู้หลินหลิน เป็นแนวคิดที่แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง หวังหยุนได้รับความเดือดร้อนมากมายเมื่อครู่นี้ ดังนั้นคราวนี้เธอต้องทำให้ชัดเจน
หญิงชรากลอกตา แม้ว่าเธอจะไม่พอใจ แต่สิ่งที่หวังหยุนพูดนั้นเป็นความจริง
กล่องเครื่องประดับขนาดใหญ่เหล่านี้ รวมทั้งชุดราตรีราคาแพงและรองเท้าส้นสูง ถ้าคุณวางไว้ในบ้านธรรมดา ๆ คุณอาจจะซื้อวิลล่าได้
“หมายความว่ายังไง หลินหลิน เธอรู้รึเปล่าว่ามันเกิดอะไรขึ้น?”
จู้หลินหลินส่ายหัว เธอก็อธิบายไม่ถูกเช่นกัน
หวังหยุนพูดขึ้นทันทีว่า “เดี๋ยวนะ รู้มั้ยว่าประธานเหอเนี่ยนอิง มีลูกชายคนหนึ่ง?”
ทุกคนเข้าใจสิ่งที่หวังหยุนพูด
เซี๋ยต้าหลิน เป็นลูกชายของเหอเนี่ยนอิงไม่ใช่เหรอ?
เซี๋ยต้าหลินเป็นลูกคนรวยที่รู้จักกันดี ใครไม่รู้จักเขากันล่ะ หมายถึงของหวังหยุนคือ …
หญิงชราเลิกคิ้วขึ้นทันที “เธอหมายถึง นี่คือสินสอดทองหมั้นจากตระกูลเหอ?”
ทันทีที่มีการคาดเดานี้ออกมา ทันใดนั้นสมาชิกตระกูลจู้ต่างก็ตกใจ
และทุกคนมองไปที่ฉินจุน
เนื่องจากฉินจุนและจู้หลินหลินใกล้ชิดกันมาตลอด พวกเขาแทบแยกไม่ออกจากแฟนหนุ่มและแฟนสาวของกันและกัน แม้ว่าตระกูลจู้จะไม่เคยตกลงกัน แต่จู้หลินหลินก็เต็มใจและพวกเขาก็ไม่เข้าไปยุ่ง
แต่ตอนนี้มันต่างออกไป ตอนนี้ลูกชายของมหาเศรษฐีได้แอบชอบจู้หลินหลิน นี่คือการแต่งงานระหว่างคนทั้งสอง!
เมื่อแต่งงานกับตระกูลชั้นนำอย่างตระกูลเหอแล้ว ตระกูลจู้จะไม่ใช่ตระกูลชั้นสองอีกต่อไป แต่เป็นตระกูลอันดับหนึ่ง และสามารถขึ้นสู่จุดสูงสุดของตงไห่ได้ด้วยซ้ำ!
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ หญิงชราก็เบิกบานในใจ!
เป็นไปได้ไหมที่ตระกูลจู้จะก้าวหน้าจากนี้ไป!
เมื่อสิบปีที่แล้ว จู้เจียผานได้ผูกพันกับตระกูลฉิน และได้ทำสัญญาการแต่งงานกับตระกูลฉิน เพื่อให้จู้หลินหลินแต่งงานกับฉินจุน หลังจากทั้งสองแต่งงานกัน ตระกูลจู้จะทะยานสู่ท้องฟ้าอย่างแน่นอน
แต่โลกนี้ไม่อาจคาดเดาได้ และเธอไม่ได้คาดหวังว่าตระกูลฉินจะถูกทำลายในทันใด และความปรารถนาของตระกูลจู้ที่จะขึ้นมาก็พังทลายลง
ในช่วงสิบปีที่ผ่านมา ขึ้นอยู่กับความสามารถของจู้หลินหลิน แม้ว่าตระกูลจู้จะได้รับการพัฒนา แต่ความเร็วก็ช้ามาก
ตามคำกล่าวที่ว่า คนไม่มีลาภไม่รวย ม้าไม่มีหญ้ากินไม่อ้วน แม้ว่าเขาจะก้าวหน้าต่อไป และต้องการเป็นตระกูลชั้นนำอันดับหนึ่งก็คงยากที่จะไปถึงท้องฟ้า
ดังนั้นเพียงแค่การพัฒนาอย่างช้า ๆ ไม่รู้ว่าต้องใช้เวลากี่ชั่วอายุคนจึงจะเป็นตระกูลชั้นนำได้ อย่างไรก็ตาม หญิงชราจะไม่เห็นมันในชีวิตของเธอ
ความปรารถนาของเธอหลายอย่างจะสำเร็จ หนึ่งคืออาคารพาณิชย์ในใจกลางเมือง และอีกแห่งคือคฤหาสน์ชิงเหมย ทั้งสองเป็นความปรารถนาของเธอแล้ว
ตอนนี้สิ่งเดียวที่เหลือคือ การกลายเป็นครอบครัวที่ยิ่งใหญ่ และกลายเป็นยักษ์ใหญ่ตัวจริง!
โอกาสมาถึงแล้ว หญิงชราจะไม่ตื่นเต้นเหรอ
หวังหยุนรู้สึกตื่นเต้นแทบจะตายแล้ว ถ้าแต่งงานกับตระกูลเหอได้ เธอจะไม่ใช่ทองแผ่นเดียวกันกับเหอเนียนอิงหรอกเหรอ?”
ครอบครัวทองแผ่นเดียวกันมหาเศรษฐี! แม่สะใภ้ของเซี๋ยต้าหลิน!
ถ้าจะพูดแบบนี้ จะน่าอิจฉาตายเลยใช่มั้ย?
เมื่อมองดูอัญมณีทองคำและเงินเหล่านี้ทุกคนในตระกูลจู้จะเงียบในทันที หญิงชราครุ่นคิดครู่หนึ่ง แล้วพูด
“เมื่อกี้ที่ฉันบอกว่าจู้หมิงเป็นผู้สืบทอดตระกูล พักไว้ก่อน”
เมื่อเสียงหายไป ใบหน้าของจู้หมิงก็ดูน่าเกลียดเล็กน้อย
แม้ว่าการเปลี่ยนแปลงคำสั่งอย่างกะทันหันจะไม่ค่อยดีนัก แต่หน้าของหญิงชราก็หนาเป็นปกติอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ เธอจึงไม่สนใจเรื่องเหล่านี้โดยธรรมชาติ ยังไงซะที่บ้านนี้เธอพูดอะไรก็ถือเป็นคำขาด จะตัดสินใจอย่างไรก็เป็นเรื่องของเธอ
ก่อนหน้านี้ เธอเคยลำเอียงและต้องการมอบอำนาจของตระกูลจู้ให้กับจู้หมิง เพราะจู้หมิงเป็นลูกชายและเป็นที่โปรดปรานของเธอ
แต่ตอนนี้มันแตกต่างออกไป ตอนนี้ตระกูลเหอได้จินตนาการถึงจู้หลินหลิน และจู้หลินหลินจะกลายเป็นลูกสะใภ้ของตระกูลเหอโดยธรรมชาติแล้ว เป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะมองไปที่ธุรกิจขนาดเล็กของตระกูลจู้ เพราะฉะนั้น ผู้สืบสกุลจึงต้องละทิ้งไป
แม้ว่าจู้หมิงจะไม่เต็มใจนัก แต่เขาก็เข้าใจด้วยว่า หญิงชรานั้นคิดถึงครอบครัวเป็นหลัก ตระกูลเหอไม่ใช่สิ่งที่เขาจะเทียบได้
หวังหยุนดูมีความสุข เธอคิดว่าครอบครัวของเธอกำลังจะสูญเสียอำนาจ แต่เธอไม่ได้คาดหวังว่าตระกูลเหอจะหันหลังกลับ มันดีแล้ว และจู้หลินหลินจะเป็นกระดูกสันหลังของตระกูลจู้ในอนาคต
ตระกูลจู้จะมีความสุขมาก แต่มีคนหนึ่งที่คิดว่าพวกเขาจะไม่อารมณ์ดีอย่างแน่นอน นั่นคือฉินจุน
แม้ว่าใบหน้าของฉินจุนจะไม่เปลี่ยนแปลงในตอนนี้ ราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทุกคนเข้าใจว่าเขารู้สึกไม่สบายใจอย่างแน่นอน
หวังหยุนแค่นเสียงเหอะอย่างเย็นชา “นายฉิน เห็นรึยัง มีแค่คนประเภทนายน้อยเซี๋ยเท่านั้น ที่เหมาะสมกับลูกสาวของฉัน นายรีบตัดใจเถอะ”
หญิงชราก็พยักหน้าเช่นกัน “นายอยู่ในบ้านของเรามานานแล้ว ถึงเวลาที่จะเลิกติดต่อกับหลินหลินได้แล้ว ในอนาคตหลินหลินน่าจะเป็นลูกสะใภ้ของตระกูลเหอ ฉันไม่อยากได้ยินเรื่องของหลินหลินมีเรื่องอื้อฉาวกับคนอื่น ฉินจุน เข้าใจมั้ย?”
ทั้งหญิงชราและหวังหยุนกล่าว ทำให้จู้หลินหลินดูไม่มีความสุขเล็กน้อย
“แม่คะ คุณย่าคะ! คุณกำลังพูดถึงเรื่องอะไร! การแต่งงานของตระกูลเหอคืออะไร หนูไปยอมตั้งแต่เมื่อไหร่!”
หญิงชราถอนหายใจ “ขึ้นอยู่กับเธอที่ต้องเห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วยเหรอ! หลินหลิน ฝ่ายตรงข้ามไม่ใช่ตระกูลเล็ก ๆ ไม่ใช่เธอจะปฏิเสธก็ปฏิเสธได้ เธอต้องดูน้ำหนักของสถานะตัวเองด้วย”
