พี่หวงดูกระอักกระอ่วม “อย่าเลย แบบนี้ไม่ได้ คุณหลง พวกเราเองก็ต้องกินต้องใช้เหมือนกัน! แบบนี้หละก้น ดอกเบี้ยไม่ต้องก็ได้ แค่จ่ายคืนเงินต้น!”
หลังจากได้ยินหลงอี้ฮุยพูดบอกว่าให้ลืมเรื่องเงินไปซะ ไช่หยานก็รีบพูดขึ้นมา
“คุณหลง ฉันจะคืนเงินให้ค่ะ”
ยังไงก็ยืมเงินเค้ามาแล้ว อย่างงั้นก็ต้องคืน
“พี่หวงรอฉันหน่อยนะคะ เลิกงานแล้วฉันจะกลับบ้านไปถาม!”
ในตอนเย็น ฉินจุนก็ขับรถให้อารองฉินไปรับอาสะใภ้ที่จะเลิกงาน เมื่อเห็นว่าอาสะใภ้รองทำงานเป็นเด็กเสิร์ฟ ฉินจุนก็พูดอะไรไม่ออก
“อาสะใภ้รอง ผมไม่หรอกนะว่าคุณจะออกมาทำงาน แต่ต่อไปคุณจะต้องไม่มาทำงานแบบนี้อีก”
หลังจากพูดจบ ฉินจุนก็หยิบบัตรออกมาแล้วยื่นมันให้กับไช่หยาน
“อาสะใภ้รอง อาใช้บัตรนี่นะครับ เงินที่อยู่ข้างในจะใช้ยังไงก็ได้นะครับ นี่มันเป็นเงินของอารองเอง”
ตอนแรกเค้าต้องการที่จะเอาบัตรนี่ให้กับอารองฉิน แต่ด้วยสภาพของอารองในตอนนี้ เค้าก็เลยเอาบัตรนี่มอบให้กับอาสะใภ้รอง
อาสะใภ้รองดูกระอักกระอ่วม “อย่าอย่างนี้เลยนะคะ อาไม่อยากได้เงินของหลาน อาเองก็มีมือมีเท้า อาหาเงินเองได้!”
ฉินจุนยิ้มขึ้นมา “ก็ได้ ถ้าอย่างงั้นอาก็ไม่ต้องทำงานข้างนอกหรอก อาดูแลสวนในบ้านของผมแล้วผมจะจ่ายเงินเดือนให้อาเอง นี่คือบัตรเงินเดือน รับไปเถอะครับ”
“นี่……”
อาสะใภ้รองดูกระอักกระอ่วมเล็กน้อย แต่เมื่อเห็นความตั้งใจของฉินจุน เธอก็เลยต้องจำใจรับมันมา
การดูแลดอกไม้ในสวนนี่มันก็ดีกว่าการออกมาเป็นพนักงานเสิร์ฟข้างนอกเป็นอย่างมาก
บัตรนี่มันก็น่าจะมีเงินหลายหมื่นหยวน เงินเดือนที่ฉินจุนจะมอบให้เธอนั้นมันมากเกินไป
แน่นอนว่า ไช่หยานไม่รู้ว่าในบัตรใบนี้มันมีเงินเท่าไหร่ ถ้าเธอรู้จำนวนเงินในนั้น เธอจะต้องตกใจอย่างแน่นอน
แม้ว่าหลงอี้ฮุ่ยจะอธิบายไปแล้ว แต่พี่หวงก็ยังอยากได้เงินคืนและเธอก็ไม่อยากให้น้องชายของเธอเดือดร้อน ตอนนี้มันก็ไม่มีดอกเบี้ยแล้ว มีแค่เงินต้นที่ต้องใช้คืนก็เท่านั้น
พี่หวงบอกว่า “พวกเธอขึ้นรถฉันมาเถอะ จะได้ไปเจอกับไช่เชียนด้วยกัน”
ฉินจุนก็ขมวดคิ้วแล้วถามว่าเกิดอะไรขึ้น ระหว่างทางไช่หยาน ก็พูดขึ้นมา สีหน้าของฉินจุนก็ดูเย็นชา นี่เป็นเรื่องในครอบครัวระหว่างน้องชายกับพี่สาว ตัวเองจะเข้าไปยุ่งได้ยังไงกัน?
เมื่อไปถึงที่บ้าน ไช่หยวนก็เดินตรงเข้าไปในบ้านด้วยความโกรธและถามขึ้นมาว่า
“ไช่เฉียง! แกทำบ้าอะไรของแกยืมเงินมาตั้งแสนห้าหมื่นหยวน?”
ไช่เฉียงก็ล็อคมือถือ เค้าเอนตัวลงบนเตียงแล้วพูดว่า
“ฉันเล่นเกมส์”
“อะไรนะ! นายใช่เงินแสนห้าหมื่นหยวนไปกับเกมส์? นายบ้าไปแล้วเหรอ!”
ไช่หยานโกรธมากที่ไช่เฉียงทำตัวแบบนี้ เค้ายืมเงินมาแสนห้าหมื่นหยวนเพื่อเล่นเกม!
เมื่อได้ยินเสียงตะโกนของไช่หยาน หญิงชราก็เดินออกมาอย่างไม่ชอบใจ
“แกจะตะโกนอะไร! น้องของแกไม่ได้เอาไปเล่มเกมส์หรอก น้องของแกใช้เงินไปกับการมีแฟน น้องชายเธอใช้เงินเพื่อเป็นรางวัลให้กับผู้ประกาศข่าวหญิง!”
“อะไรนะ!” ไช่หยวนก็มองตาค้าง เธอดูไม่อยากจะเชื่อเลย
“นายให้เงินเป็นรางวัลกับผู้ประกาศข่าวหญิงจริงหรือ? แกคิดว่าตัวเองเป็นคนรวยอย่างงั้นเหรอ!”
หญิงชราก็พูดว่า “เสี่ยวหยาน อย่าพูดถึงน้องชายของเธอแบบนั้น น้องชายของคุณพยายามหาคู่อยู่นะ ฉันเองก็คิดว่าผู้หญิงคนนั้นไม่เลวเลย ก็แค่ใช้เงินเพื่อแต่งงานกับที่บ้านเธอ ”
ไช่เฉียงนอนอยู่บนเตียงราวกับอดอะไรตายอยาก
“แม่ แม่บอกพี่ไปมันจะไปมีประโยชน์อะไรกัน เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าใครคือยัยจิ้งจอกเจ้าเล่ห์”
ยัยจิ้งจอกเจ้าเล่ห์?
ฉินจุนก็รู้สึกตลกเล็กน้อย ไช่เฉียงคนนี้ยืมเงินเพื่อให้รางวัลแก่ผู้ประกาศข่าว แต่ผู้ประกาศข่าวที่ให้รางวัลกลับกลายเป็นยัยจิ้งจอกเจ้าเล่ห์?
ไช่หยานโกรธมาก “จิ้งจอกเจ้าเล่ห์อะไรกัน นายใช้เงินกับเธอไปเท่าไหร่?”
ไช่เฉียงก็ไม่ได้ปิดยังอะไร เค้าดูเฉยเมยแล้วพูดว่า “ไม่มาก แค่สองแสนกว่าหยวน”
“อะไรนะ!”
ไช่หยานแทบจะเป็นลมด้วยความโกรธ เอาเงินกว่าสองแสนหยวนไปเปย์ผู้ประกาศข่าวหญิงจริงเหรอ? นี่มันบ้าไปแล้ว!
สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือไช่เฉียงเองก็ไม่มีเงินเลย เค้าใช้เวลาทั้งวันกินนอนอยู่บ้าน มันไม่ต้องพูดถึงเงินสองแสนเลย เงินห้าร้อยหยวนเค้าก็ยังไม่มีเลยด้วยซ้ำ
นี่ยังไม่รวมเงินแสนห้าหมื่นหยวนที่ยืมมา ส่วนที่เหลืออีกกว่าห้าหมื่นหยวน มันเป็นเงินที่ไช่หยวนกับอารองฉินหามาอย่างยากลำบาก!
เงินที่พวกเค้าหามาได้จะใช้จ่ายไปกับครอบครัวทุกเดือน มันทำให้พวกเค้าไม่มีเงินเก็บเลย
ฉันคิดว่าพ่อแม่ของฉันจะประหยัดเงินทั้งหมด แต่ฉันไม่ได้คาดหวังว่าพวกเขาจะเปลืองเงินทั้งหมด!
“แม่! คุณปล่อยให้เขาใช้เงินมากขนาดนี้ได้อย่างไร!”
หญิงชราขมวดคิ้วและพูดว่า “น้องชายของแกใช่เงินไปแล้วจะทำไม? มันก็ใช้ไปเพื่อหาแฟน ตอนนี้ถ้าแต่งงานแล้ว เงินสองสามแสนหยวนนี่มันก็จะเล็กน้อยไปในทันที”
ไช่หยานพูดอะไรไม่ออก “จะแต่งานเพราะเงินสองสามแสนหยวนนี่เธอเองก็พอทนได้ แต่นายไม่ได้แต่งงานแล้วเหรอ? นายเคยเจอเธอแล้วยัง?”
ไช่เฉียงยังคงดื้อดึง “ใกล้ละ เธอบอกว่าอีกสองสามวันจะมีงานประจำปี เธอจะเอาฉันไปที่นั่นด้วย”
ฉินจุนก็เยาะเย้ยขึ้นมา
งานประจำปีที่คนทั่วไปไม่มีใครรู้ แต่เขารู้ดีว่าคุณธรรมของสุนัขจิ้งจอกตัวน้อยไม่มีคุณสมบัติที่จะไปด้วยซ้ำ
ไช่เฉียงก็ขมวดคิ้วขึ้นมา
“นายหัวเราะอะไรกัน?”
ฉินจุนก็เยาะเย้ย “ฉันหัวเราะเยาะแกที่โง่ ยัยจิ้งจอกเจ้าเล่ห์นั่นไม่รู้ว่ามีคนนอนด้วยแล้วกี่คน แกก็ใช้เงินไปสอนแสนหยวนกับเธอทั้งๆที่แกยังไม่เคยเห็นหน้าของเธอเลยด้วยซ้ำ นี่แกโง่หรือเปล่า?”
“แกมันบ้า!” ไช่เฉียงก็โกรธขึ้นมาในทันทีที่มาดูถูกเทพธิดาในหัวใจของเค้า
“จิ้งจอกน้อยจะไปเคยนอนกับคนอื่นได้ยังไงกัน อย่ามาพูดจาไร้สาระ!”
ฉินจุนก็เยาะเย้ยขึ้นมาว่า “แกมันไร้เดียงสาจริงๆ”
ฉินจุนพูดเพียงเท่านี้และก็เบื่อที่จะไปอธิบายให้เค้าฟัง เหตุผลที่สุนัขจิ้งจอกตัวน้อยยังคงดังอยู่เพราะมีคนโง่ๆแบบนี้ที่คอยโดนเธอหลอก
นี่มันก็คือสิ่งที่ทำให้ชีวิตของไช่เฉียงว่างเปล่าและไม่มีเหตุผล
ไช่หยานก็ชี้ไปที่พี่หวงที่อยู่ที่ข้างหลังเธอและพูดว่า “ตอนนี้มีเจ้าหนี้มา นายควรรีบจ่ายคืนเค้าไปซะ!”
ไช่เฉียงโน้มตัวนอนลงไปบนเตียง เค้าทำราวกับไม่รู้ร้อนรู้หนาวอะไร “ฉันไม่มีเงิน พี่จ่ายคืนให้ผมก่อนสิ”
“ให้ฉันช่วยคืนเงินให้? ฉันจะไปมีเงินไปใช้คือนายได้ยังไงกัน ไช่เฉียง นายนี่มันหน้าไม่อายเลยนะ!”
ไช่เฉียงชี้ไปที่อารองฉินและพูดว่า “ให้พี่เขยของฉันจ่ายคืนสิ พี่เขยของฉันเค้าไม่ได้หาครอบครัวของเค้าเจอแล้วเหรอ เค้าต้องมีเงินแน่?”
เมื่อพูดออกมาแบบนี้ ไช่เฉียงก็เหลือบมองไปที่ฉินจุน
ไช่หยานก็จ้องมองไปที่เค้าแล้วพูดว่า “ฝันไปเถอะ!”
ไช่หยานมองไปที่พ่อแม่ของเธอแล้วพูดว่า “พ่อแม่ เรื่องนี้หนูจะไม่สนใจแล้ว เงินของหนูกับเหล่าฉินเองก็ให้พ่อแม่ไปหมดแล้ว ต่อไปไช่เฉียงทำอะไรขึ้นมาอีกมันจะไม่เกี่ยวกับพวกเรา”
หลังจากนั้น ไช่หยานก็เดินไปที่ประตูและพูดกับพี่หวงที่เป็นเจ้าหนี้ว่า
“พี่หวง เค้าไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน คุณก็ทวงหนี้เอาเองหละกัน ฉันจะไปแล้ว”
หลังจากนั้น ไช่หยานกับคนอื่นๆก็ขึ้นรถไป
เมื่อพี่หวงเห็นแบบนี้ เค้าก็ไม่สนใจอะไรแล้วพูดกับไช่เฉียงว่า
“ฉันจะให้เวลาแกแค่หนึ่งวัน ถ้าแกไม่เอาเงินมาคืนฉัน ฉันจะหักขาของแกซะ!”
