BMW สะบัดหาง และจอดตรงบริเวณที่จอดรถข้าง ๆ กัน ชายหญิงคู่หนึ่งเดินลงจากรถ สวมเสื้อผ้าสวยหรู สวมแว่นกันแดดและอัญมณี
“เป็นอะไรไป น้ำกระเด็นใส่นิดเดียว ใครใช้ให้พวกเธอไม่มีรถกันล่ะ”
ผู้หญิงแต่งกายด้วยรสนิยมสูง แต่ไร้คุณสมบัติมากเมื่อพูด และพวกเขารู้สึกเหนือกว่าเมื่อมีรถ
ชายผู้นั้นเดินเข้ามา กำลังจะพูด เมื่อเขาเห็นเป็นหวังตงเสวี่ย ทันใดนั้นเขาก็ตกตะลึง “ตงเสวี่ย ทำไมถึงเป็นคุณ?”
หวังตงเสวี่ยก็ผงะด้วยท่าทางแปลก ๆ ขมวดคิ้ว “คุณหยาน?”
หลิงหลิงขมวดคิ้ว และดูระมัดระวัง เธอยังรู้จักหยานเผิงมาก่อน หลิงหลิงและหวังตงเสวี่ยทำงานในร้านขายเครื่องสำอาง หยานเผิงคนนี้เป็นเจ้าของร้านนั้น
พวกเขาเป็นอดีตหัวหน้าของทั้งสองคน
หยานเผิงแต่งงานแล้ว แต่เงินเหม็น ๆ คิดว่าเขาเก่ง ดังนั้นเมื่อเขาเห็นนักเรียนสาว เขาก็เคลื่อนไหว และมักรังควานหวังตงเสวี่ย
ต่อมา ภรรยาของหยานเผิงได้รู้ และมาที่ร้านเพื่อโวยวาย หวังตงเสวี่ยไม่สามารถทนกับคนประเภทนี้ได้ เธอจึงลาออกและจากไป ดังนั้นหลิงหลิงจึงลาออกโดยธรรมชาติ
ผู้หญิงที่อยู่ข้าง ๆ หยานเผิงขมวดคิ้ว ถอดแว่นกันแดดออก เผยให้เห็นใบหน้าที่ยกขึ้น แม้ว่าเธอจะทาแป้งหนา ๆ ไว้ แต่เธอก็ยังบอกได้ว่าเธอไม่ใช่เด็ก
“นี่เธอเองเหรอ? ทำไมเธอถึงมาเจอคุณอีกครั้งโดยบังเอิญ เธอไม่ได้มาหลอกล่อสามีของฉันอีกใช่มั้ย!”
ผู้หญิงคนนั้นดูเย่อหยิ่งด้วยท่าทางหยิ่งยโส มองลงไปที่หลิงหลิงอย่างดูถูก ด้วยท่าทางโกรธจัดบนใบหน้าของเธอ
หลิงหลิงรีบดึงหวังตงเสวี่ยอย่างรวดเร็วและขมวดคิ้ว
“พูดบ้าอะไร ใครมาจีบสามีคุณ”
ผู้หญิงคนนั้นเยาะเย้ย “ทำไม กล้าทำไม่กล้ารับเหรอ? เธอกล้าพูดมั้ยล่ะว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ได้อ่อนสามีของฉัน? คำพูดคำจาหวาน ๆ ในวีแชทฉันเห็นมันหมดแล้วล่ะ ตอนนี้ยังจะไม่ยอมรับอีกเหรอ?”
หลิงหลิงรู้ดีว่าเกิดอะไรขึ้น ขมวดคิ้วและพูด
“คุณควรคิดให้ชัดเจนแล้วค่อยพูดนะ สามีของคุณเป็นคนริเริ่มมาหม้อตงเสวี่ย ตงเสวี่ยปฏิเสธ เพราะคุณไม่ได้ดูแลผู้ชายของคุณ คุณพูดจาไร้สาระอะไร?”
ผู้หญิงคนนั้นแค่นเสียงเหอะอย่างเย็นชา “ถ้าปกติเธอไม่ใส่เสื้อผ้าน้อย ๆ และเกลี้ยกล่อมสามีฉัน เขาจะเปิดใจได้ยังไงกัน เธอรู้มั้ยว่าตบมือข้างเดียวมันไม่ดังหรอก?”
คำพูดของผู้หญิงดูน่าเกลียดมาก เธอมองหาหวังตงเสวี่ยทำเพื่อเกลี้ยกล่อมหยานเผิง โดยจงใจแสร้งทำเป็นว่าบริสุทธิ์ ทำให้ดูเหมือนไม่อยากปฏิเสธและยินดี ดังนั้นสามีของเธอจึงยอมเป็นเหยื่อล่อ
การแสดงออกของหวังตงเสวี่ยค่อนข้างน่าเกลียด เธอไม่คิดว่าจะได้พบกับหยานเผิงและภรรยาของเขาในสถานที่เช่นนี้ “หลิงหลิง ไปกันเถอะ”
เธอไม่ต้องการเข้าไปพัวพันกับคนแบบนี้ ไปซะก่อนดีกว่า
ผู้หญิงคนนั้นคว้าหวังตงเสวี่ย และตะโกน
“ความรู้สึกผิดของเธอคืออะไร เธอจะหนีไปก่อนจะพูดจบ?”
“มานี่สิ มาดูซิ มีคนไร้ยางอายเป็นมือที่สาม!”
เมื่อผู้หญิงตะโกน เธอก็ดึงดูดความสนใจจากผู้คนนับไม่ถ้วนในทันที นี่คือถนนคนเดิน สถานที่ที่เจริญรุ่งเรืองที่สุดรายล้อมไปด้วยห้างสรรพสินค้า ผู้คนมากมายรวมตัวกันดูรอบ ๆ ทำให้หวังตงเสวี่ยอับอายมาก
ฉินจุนขมวดคิ้ว ดึงมือผู้หญิงคนนั้นออกไป แล้วพูดอย่างเย็นชา
“พูดก็พูด อย่าลงไม้ลงมือ”
ผู้หญิงคนนั้นถูกฉินจุนสะบัดออก จู่ ๆ เธอก็โกรธ
“ไอ้กระจอกนี่กล้าแตะต้องตัวฉัน เชื่อมั้ยว่าฉันจะตบนาย!”
เมื่อเสียงนั้นลดลง ผู้หญิงคนนั้นก็ยกมือขึ้นเพื่อดึงหน้าของฉินจุน
ผู้หญิงคนนี้เคยหยิ่งจองหอง และชอบความเด็ดขาด และเธอรู้ว่าหวังตงเสวี่ยเคยทำงานให้ครอบครัวของเธอเป็นคนธรรมดา ดังนั้นโดยธรรมชาติแล้ว เธอไม่ได้มองฉินจุนในสายตาของเธอ
อย่างไรก็ตาม ก่อนที่มือของผู้หญิงคนนั้นจะถูกตบลง ฉินจุนก็ตบหลังมือของเขาโดยตรงบนใบหน้าของผู้หญิงคนนั้น
เพียงพริบตา ลายนิ้วมือทั้งห้าก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าสีขาวของหญิงสาว และมันก็เกินจริงไปมาก แน่นอนว่า เมื่อฉินจุนตบมือของเขาบนใบหน้าของเธอ ผงแป้งก็สั่นสะเทือน ราวกับกำลังเคาะกระดานดำด้วยมือของเขา เพื่อเอาฝุ่นชอล์กออก …
เธอเกือบจะตบให้กลับเป็นรูปร่างเดิม ด้วยการตบหน้าของเธอครึ่งหนึ่งเต็มไปด้วยสิว กระ และริ้วรอย ด้วยผลของการตบของ ฉินจุนมันเหมือนกับสัตว์ประหลาดที่น่าเกลียดมากกว่า
“แก … แกกล้าตบฉัน! ไอ้กระจอก แกกล้าตบฉัน! ที่รัก! ที่รักตีมันให้ฉันที!”
หยานเผิงไม่ได้คาดหวังว่าเด็กคนนี้จะกล้าลงมือ “เจ้าบ้ากล้าที่จะตบภรรยาของฉัน ฉันจะฆ่าแก!”
แม้ว่าหยานเผิงจะโกรธมาก แต่หลังจากที่เขาเป็นคนร่ำรวยทั้งหมดของเขา ร่างกายของเขาถูกความร่ำรวยครอบงำนานแล้ว เมื่อเห็นว่าฉินจุนเป็นชายร่างสูง เขาจึงไม่กล้าที่จะเริ่มต้น
“เจ้าหนู รอก่อนเถอะ!”
หลังจากพูดจบ หยานเผิงก็หยิบโทรศัพท์ออกมา และเริ่มโทร
ฉินจุนขี้เกียจเกินกว่าจะใส่ใจกับความเสียหายของสมองแบบนี้ เป็นไปได้มั้ยที่จะรอให้เขาโทรหาใครสักคนมาที่นี่
“ไปกันเถอะ”
ฉินจุนทั้งสามเดินเข้าไปในห้างสรรพสินค้าโดยตรง และออกจากหยานเผิงและภรรยาของเขาออกไปข้างนอก
ไป๋หย่า ภรรยาของหยานเผิงหน้าซีดที่ประตู “ที่รัก พวกมันหนีไปแล้ว ทำไมเมื่อกี้คุณไม่ลงมือกับพวกมัน คุณทนไม่ไหวจนตบเด็กคนนั้นแล้ว!”
หยานเผิงส่ายหัวอย่างรวดเร็ว “ที่รัก อย่าเข้าใจฉันผิด ไม่ต้องกังวล ถ้าฉันเห็นพวกเขาอีกครั้งในภายหลัง ผมสัญญาว่าจะระบายความโกรธของคุณ!”
ไป๋หย่าพ่นลมหายใจ “นี่คุณหมายความว่ายังไง อย่ามีใจที่จะเจอยัยนั่นเร็ว ๆ นี้!”
…
ฉินจุนทั้งสามคนเดินเล่นในห้างสักพัก แล้วดูผลิตภัณฑ์ดูแลผิวของแบรนด์ต่าง ๆ กัน ห้างนี้แต่เดิมไม่ใช่ของเกรดต่ำ เครื่องสำอางจึงไม่แพงเกินไป
หวังตงเสวี่ยส่ายหัวอย่างแรง “ด้วยราคาที่แพงเช่นนี้ เธอสามารถซื้อผลิตภัณฑ์แบรนด์เฉิงยวินได้”
หลิงหลิงก็คิดอย่างนั้น “งั้นไปที่แบรนด์เฉิงยวินเพื่อดูกันเถอะ เธอดูข่าวเมื่อสองสามวันก่อนรึเปล่า ดูประธานหลิ่วชิงชิงของพวกเขาสิ ช่างสวยจริง ๆ ผิวของพวกเธอบอบบางจริง ๆ สวยไม่มีที่ติ ผิวของคุณหลิ่วดีกว่ามีความงาม”
หวังตงเสวี่ยพยักหน้า “ใช่แล้ว ฉันยังดูอยู่เลย ผลิตภัณฑ์แต่งหน้าเฉิงยวินนี้น่าจะดี โอเค งั้นไปดูเลย”
หวังตงเสวี่ยสามารถสร้างรายได้สองหมื่นถึงสามหมื่นหยวนต่อเดือน แม้จะมีเครื่องสำอางราคาแพงกว่าเล็กน้อย คงไม่มีปัญหา ปกติเธอไม่แต่งหน้าทุกวัน เลยใช้ได้นานแบบไม่ต้องอายใครเลย
ฉินจุนยิ้ม “แบรนด์เครื่องสำอางเฉิงยวินเหรอ? ฉันรู้จักผู้จัดการของพวกเขา และพวกคุณสามารถรับส่วนลดได้”
“จริงเหรอ?” หวางตงเสวี่ยดูประหลาดใจ ทำไมพี่ฉินถึงรู้จักทุกคน? รู้จักเจ้านายเมื่อซื้อเสื้อผ้ามาก่อน แต่เครื่องสำอางนี้รู้จักเจ้านายอีกครั้งหรือ?
ฉินจุนกล่าว “แน่นอนว่าเป็นความจริง ฉันสามารถพาคุณไปเลือกผลิตภัณฑ์ทดสอบภายในได้โดยตรง”
เล่นเกมยังมีการทดสอบภายใน ซื้อของก็มีการทดลองภายในเช่นกัน เหมือนกับการดูตัวอย่างหนังเวลาไปดูหนัง
การเกิดขึ้นของผลิตภัณฑ์เครื่องสำอางใหม่ ๆ จะไม่เปิดตัวเป็นจำนวนมากตั้งแต่แรก หากมีปัญหาที่คาดเดาไม่ได้ บริษัทจะต้องรับความเสี่ยงอย่างมาก
ดังนั้นโดยปกติพวกเขาจะผลิตส่วนหนึ่งของผลิตภัณฑ์ทดสอบภายใน สำหรับสมาชิกระดับอาวุโสเพื่อซื้อ สมาชิกอาวุโส มักเป็นผู้ใช้ที่ภักดีต่อแบรนด์ และจะจัดการกับปัญหาได้ง่ายขึ้นหากเกิดขึ้น
แม้ว่าฉินจุนจะไม่เคยซื้ออะไรเลยที่แบรนด์เฉิงยวิน แต่ตอนนี้เขาเป็นผู้ถือหุ้น และเป็นสมาชิกอาวุโสโดยธรรมชาติ
