จู้หลินหลินเองก้ไม่ได้สนใจ “แล้วมันไม่สะดวกตรงไหน แล้วตกลงเราไปคุญกันที่ไหน?”
เจียงนานาพูดออกมาอย่างเบื่อหน่าย “ร้านคาระโอเกะตี้หาว”
จู้หลินหลินขมวดคิ้ว “ทำไมถึงไปนัดในที่แบบนั้นหละ?”
เจียงนานาพูด “ก็มันไม่มีทางเลือก ก็เขาชอบที่นี่นี่น่า เธอก็ทนๆเอาหน่อย”
ไม่นานทั้งสามคนก็เดินทางมาถึงร้านคาราโอเกะตี้หาว เมื่อเดินไปถึงห้องสุดหรูที่อยู่ชั้นบนสุด เปิดประตูเข้าไปก็พบว่าทั้งห้องเต็มไปด้วยผู้หญิง
ผู้หญิงทุกคนสวมชุดสั้นๆสวยๆ รองเท้าส้นสูง เซ็กซี่มากๆ ขายาวๆ ดึงดูดสายตาผู้คนเป็นอย่างมาก
ประธานหยวนนั่งตรงกลางกอดซ้ายและขวา ฟังสาวน้อยร้องเพลง
หลังจากสามคนเข้ามา เด็กหญิงตัวเล็กๆก็หยุดเพลงทันที หยวนเซี่ยวเฉียงเหลือบมองไปที่จู้หลินหลิน สายตาของเขาก็เปล่งประกายออกมา เขานำมือทั้งสองข้างของเขาออกจากผู้หญิงเหล่านั้น หยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบ พร้อมกับยิ้มออกมา
“คุณคือประธานจู้ที่จะมากู้เงินใช่ไหม?”
เจียงนานาพยักหน้า “ใช่ บริษัทยาตระกูลจู้ บริษัทที่มีชื่อเสียงในตงไห่ จู้หลินหลิน ประธานจู้ ท่านนี้คือหยวนเซี่ยวเฉียง หรือเรียกอีกอย่างว่าประธานหยวน”
“สวัสดีประธานหยวน”
“สวัสดีๆ ประธานจู้นี่สวยจริงๆ!”
หลังจากที่หยวนเซี่ยวเฉียงเห็นจู้หลินหลินแล้ว เขาก็หันไปหาผู้หญิงที่อยู่ข้างๆเขาเพื่อบอกให้พวกเธอออกไป “เอาหละ พวกเธอไปได้แล้ว”
ผู้หญิงเหล่านั้นไม่มีทางเลือกทำได้แค่ก้มหน้าและเดินจากไป
หลังจากพวกเธอไปหมดแล้ว หยวนเซี่ยวเฉียงก็ยิ้มและตบไปตรงเบาะข้างๆเขา
“มา ประธานจู้ เชิญนั่ง”
ถึงแม้ว่าจู้หลินหลินจะไม่ชอบกับสิ่งแวดล้อมแบบนี้ แต่ด้วยธุรกิจของเธอ เธอก็ต้องเข้าไปนั่ง
“ประธานหยวน บริษัทของเราถูกกรมศุลกากรควบคุมสินค้าเอาไว้จำนวนมาก ดังนั้น….”
ไม่ทันรอให้จู้หลินหลินพูดจบ หยวนเซี่ยวเฉียงก็โบกมือและพูดออกมาทันทีว่า “ไม่ต้องรีบร้อน เรื่องของธุรกิจพวกเราค่อยๆคุยกันก็ได้ ประธานจู้ร้องเพลงเป็นไหม? ร้องให้ฉันฟังสักเพลงสิ?”
จู้หลินหลินส่ายหน้า ร้องไม่ได้และก็ไม่อยากร้องด้วย
เจียงนานายิ้มและพูดออกมาว่า “พี่หยวน ฉันร้องได้ ฉันร้องให้พวกคุณฟังและพวกคุณก็คุยกันไปนะ”
“ได้ งั้นเธอร้อง”
เจียงนานาหยิบไมโครโฟนขึ้นมา จากนั้นก็เริ่มร้องเพลง
หยวนเซี่ยวเฉียงหยิบเบียร์ขึ้นมาหนึ่งขวดและวางไว้ด้านหน้าของจู้หลินหลิน
“ประธานจู้ คุยเรื่องธุรกิจไม่ต้องกดดันขนาดนั้นก็ได้ มา ฉันดื่มก่อนแล้วกัน”
พูดจบหยวนเซี่ยวเฉียงก็ยกขวดในมือของเขาขึ้นและกระดกมันจนหมดแก้ว ไม่กี่วินาทีเบียร์ขวดนั้นก็ถูกดื่มจนหมด
จู้หลินหลินลังเลอยู่สักพัก ยกขวดขึ้นมา การที่จะมาคุยธุรกิจกันการดื่มสุรามันก็เป็นเรื่องปกติ ก็แค่มาดื่มกันเล็กน้อยในโรงแรม จู้หลินหลินที่เป็นประธานผู้หญิงเองเรื่องของการดื่มเธอเองก็ไม่ใช่ย่อย
แต่การมาดื่มในร้านคาราโอเกะมันก็ต่างออกไป
จู้หลินหลินดื่มไปเล็กน้อย วางขวดลงและเริ่มเข้าสู่หัวข้อ
“ประธานหยวน บริษัทของพวกเราต้องการเงินทุนประมาณ 100 ล้าน พวกเราจะเป็นต้องใช้มันในเวลาไม่ถึงหนึ่งสัปดาห์ ถ้าหากไปยื่นเรื่องกับธนาคารเราต้องใช้เวลาอย่างน้อง 1 เดือน ดังนั้นนี่เป็นเหตุผลที่ฉันมาขอความช่วยเหลือจากคุณ คุณสามารถตรวจสอบทรัพย์สินของบริษัทเราได้ พวกเราไม่ขัดข้อง”
หยวนเซี่ยวเฉียงหยิบโทรศัพท์ออกมา โทรออกเพื่อให้เลขาของเขาตรวจสอบเรื่องนี้
ตอนนี้บริษัทยาตระกูลจู้มีชื่อเสียงมาก ไม่ใช่แค่ตงไห่ แต่มีชื่อเสียงไปทั้งประเทศ โดยเฉพาะเรื่องของ ถังเสินหมายเลข 2 ของสิ่งนี้เป็นที่นิยมในต่างประเทศด้วย
หยวนเซี่ยวเฉียงพยักหน้าและพูดออกมาว่า “ไม่เลว บริษัทของคุณมีชื่อเสียงและเป็นที่รู้จักกันดี เรื่องเงินไม่มีปัญหา”
“100 ล้านในเวลา 20 วัน ปกติจะต้องจ่ายดอกเบี้ย 30 ล้าน แต่ด้วยสถานะของประธานจู้ ฉันไม่ต้องการดอกเบี้ยใดๆทั้งนั้น แต่ว่าภายใน 20 วันนี้ ฉันเรียกเมื่อไหร่คุณต้องมา”
จู้หลินหลินขมวดคิ้ว ค่าดอกเบี้ย 30 ล้านมันไม่ใช่น้อยๆเลย
แต่ในบริษัทเท่าไปที่กู้ยืมกันราคานี้มันก็ไม่ได้แปลกอะไร
แต่โชคดีที่จู้หลินหลินกู้ไม่ถึง 20 วัน เงื่อนไขแบบนี้ก็ไม่เลวนะ
“ประธานหยวน เรียกเมื่อไหร่ต้องมานี่คุณหมายความว่าอย่างไร?”
หยวนเซี่ยวเฉียงหัวเราะและพูดออกมาว่า “ทำไม คุณไม่เข้าใจความหมายเหรอ? ความหมายก็คือภายใน 20 วันนี้ฉันไม่ต้องการดอกเบี้ยใดๆ แต่ภายในระยะสัญญากู้ยืมเงินของเรา ถ้าหากฉันต้องการเล่นกับคุณเมื่อไหร่ คุณจะต้องมาหาฉัน และก็ต้องทำตัวน่ารักให้สมกับที่ฉันต้องการ คุณพอเข้าใจแล้วหรือยัง?”
สีหน้าของจู้หลินหลินเปลี่ยนไปทันที เธอลุกขึ้นและนำมือทุบโต๊ะ
“ประธานหยวน! กรุณาใก้เกียรติฉันด้วย!”
เมื่อเห็นจู้หลินหลินโกรธ หยวนเซี่ยวเฉียงก็ขมวดคิ้วขึ้นมาทันที
“คุณยังจะมาเสแสร้งอะไรของคุณ ก่อนที่จะมากู้เงินฉันไม่ได้ศึกษาข้อมูลมาเป็นอย่างดีแล้วหรือไง? คุณคิดว่าเงินของผมมันเป็นเศษกระดาษหรือไง? กู้เงิน 100 ล้าน ดอกเบี้ย 30 ล้านฉันไม่เอาสักบาท แค่ให้คุณมานอนกับฉันสักสองสามคืนเท่านั้นเอง คุณคิดว่าราคาของคุณมันสูงขนาดนั้นเลยเหรอ?”
ใบหน้าของจู้หลินหลินบูดเบี้ยว เธอกำมือแน่น ร่างกายสั่นด้วยความโกรธ
มองมาที่เจียงนานาราวกับว่าจะเอาชีวิตของเธอ
สีหน้าของเจียงนานาแลอึดอัดเล็กน้อย ก่อนที่จะมาเธอไม่ได้อธิบายให้จู้หลินหลินเข้าใจอย่างกระจ่างนึกว่าจู้หลินหลินจะเข้าใจอยูแล้ว
เจียงนานารีบวางไม่โครโฟนลงทันที จากนั้นก็เดินมาตรงหน้าของจู้หลินหลิน
“หลินหลิน! เธอคิดอะไรของเธออยู่ ประธานหยวนให้โอกาสเธอขนาดนี้ ไม่อย่างนั้นเราจะไปเอาเงิน 100 ล้านนั้นมาจากที่ไหน แถมประธานหยวนเองเขาก็ไม่เอาดอกเบี้ยด้วย ตั้ง 30 ล้านเลยนะ 20 วันเอง ทนๆเอาหน่อยนะ!”
เมื่อจู้หลินหลินได้ยินแบบนี้ อีกนิดเดียวเธอก็จะระเบิดออกมาแล้ว
“เจียงนานา! เธอยังคิดว่าฉันเป็นคนอยู่ไหม เธอถึงได้เอาฉันมาขายแบบนี้!”
เจียงนานาพูดไม่รู้จะพูดออกมาอย่างไร “ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น ฉันก็แค่คิดว่าประธานหยวนเองก็ไม่เลว อยากให้ทั้งสองคนได้คบกัน! ประธานหยวนเป็นถึงเถ้าแก่ใหญ่ ถ้าหากเธอได้สามีแบบนี้อนาคตเธอจะยังต้องกังวลเรื่องเงินอีกไหม?”
จู้หลินหลินไม่รู้ว่าตนเองจะต้องพูดออกไปอย่างไงจริงๆ เธอคิดว่าเจียงนานาเป็นเพื่อนของเธอ คิดไม่ถึงเลยว่าจู้หลินหลินจะกล้าทำแบบนี้กับเธอ ช่วงเวลาที่ไปเรียนเมืองนอกมา 2-3 ปีทำให้เธอเปลี่ยนไปขนาดนี้เลยเหรอ?
“นานา ไม่ต้องแล้ว ฉันไม่ต้องการเงินแล้ว ฉันไปละ”
จู้หลินหลินไม่อย่าจะอยู่ที่นี่ต่อไปแล้ว เธอเตรียมตัวกลับ
หยวนเซี่ยวเฉียงขมวดคิ้ว จู่ๆเขาก็ยืนขึ้นมาและขวางทางจู้หลินหลินเอาไว้
“ประธานจู้ นัดฉันเอาไว้เป็นดิบดี แต่สุดท้ายจะไม่กู้อย่างนั้นเหรอ? คุณกำลังล้อเล่นกับผมอยู่หรือเปล่า?”
จู้หลินหลินขมวดคิ้วขึ้นมา เธอรู้สึกไม่ชอบผู้ชายคนนี้เอามากๆ
“งั้นคุณจะเอายังไง?”
หยวนเซี่ยวเฉียงยิ้มออกมาอย่างเยือกเย็น “ที่ฉันไล่สาวๆออกไปทั้งหมดเมื่อกี้ก็เพื่อคุณ คุณให้ฉันครั้งหนึ่ง เรื่องนี้ถือว่าเราจบกัน”
“ฝันไปเถอะ!” จู้หลินหลินพูดออกมาด้วยความโกรธ
หยวนเซี่ยวเฉียงหัวเราะออกมาอย่างเยือกเย็น “นั่นมันไม่ได้ขึ้นอยู่กับคุณ”
พูดจบหยวนเซี่ยวเฉียงก็ถอดเสื้อผ้าบนร่างกายเขาออกทันที เรือนร่างของเขาปรากฎออกมาให้เห็น ทันใดนั้นเขาก็ยื่นมือออกมาเพื่อที่จะจับจู้หลินหลิน
ทันใดนั้นฉินจุนก็ยกเท้าขึ้น
ปัง!
เท้าของฉินจุนเข้าไปที่หน้าท้องของหยวนเซี่ยวเฉียงเต็มๆ เนื่องจากเขาไม่ได้สวมเสื้อผ้า จึงทำให้สามารถมองเห็นรอยเท้าที่ฉินจุนฝากเอาไว้ได้ชัดเจน
หยวนเซี่ยวเฉียงกระเด็นออกไป หลังของเขาไปกระแทกกับโต๊ะกาแฟที่ทำมาจากกระจก กระจกเหล่านั้นแต่ และหลังของเขาก็เต็มไปด้วยเลือด
สีหน้าของหยวนเซี่ยวเฉียงแดงก่ำ เขาล้มลงกับพื้นเหมือนกับหมาตัวหนึ่ง พยายามอยู่นานกว่าจะลุกขึ้นมาได้
“แก แกกล้าทำร้ายฉัน แกจะต้องตาย แกจะต้องตาย!”
