เฉินเหยียนซือรีบอธิบาย “เหล่าหลิว ฉันไม่รู้ว่าสิ่งนี้จะเกิดขึ้น อย่าตกใจไป ฉันจะคืนเงินให้นาย!”
เหล่าหลิวดูเศร้าหมอง “คืนเงินให้ฉัน? แกจะคืนให้ฉันก็มีประโยชน์เหรอ? ฉันขายหน้าไปแล้ว เมื่อกี้คนเยอะขนาดนั้นเห็นฉันโดนไล่ออกมา นายคิดว่าต่อไปนี้พวกเขายังจะมาร่วมมือกับฉันได้อีกมั้ย? เหล่าเฉิน ครั้งนี้ ถ้าฉันไม่ได้ต่อยนายฉันก็คงจะไม่หายโกรธ ต่อยมัน!”
ด้วยคำสั่ง ชายฉกรรจ์หลายคนรีบวิ่งเข้ามา
ทุกคนในตระกูลเฉินกระจัดกระจายและหนีไป ต้นไม้ล้มลงและวิ่งหนีก็กระจัดกระจาย และในเวลานี้พวกเขาทั้งหมดต้องดูแลตัวเอง
น่าเสียดาย ที่พวกเขาวิ่งหนีไม่พ้นสักคน และโดนเตะต่อยไปหนึ่งยก
…
คนข้างในไม่เห็นเรื่องตลกข้างนอก
หลังจากที่เฉินหยวนเข้ามา เธอประหลาดใจมาก
“คุณพาฉันเข้ามาจริง ๆ นี่มันเกิดอะไรขึ้น?”
ฉินจุนเอ่ย “ฉันรู้จักหนึ่งในผู้จัดงานของพวกเขาที่นี่ เป็นคนไข้ของฉัน”
เฉินหยวนตระหนักได้ทันทีว่าเป็นเช่นนั้น
เธอยังเป็นหมอด้วย และเธอเข้าใจการติดต่อของหมอ แต่การติดต่อของฉินจุนค่อนข้างทรงพลังใช่มั้ย?
แม้ว่าความสัมพันธ์กับผู้ป่วยเก่าของเธอจะดีมาก แต่หากเธอมีอะไรให้ช่วย พวกเขาส่วนใหญ่จะพยายามช่วยเหลืออย่างเต็มที่
แต่ฉินจุนเพื่อนคนนี้ช่วยได้มาก
สองคน ตั๋วสองใบ นั่นคือสองล้าน
แพทย์แผนจีนเป็นที่นิยมมากใช่มั้ย?
เฉินหยวนและฉินจุนเข้ามาในสถานที่ เป็นร้านอาหารมื้อค่ำสุดหรูที่รายล้อมไปด้วยของว่างแชมเปญ และทุกคนสามารถดื่มและพูดคุยได้ตามต้องการ
ทั้งสองมาที่ด้านข้าง คนหนึ่งเทไวน์แดงหนึ่งแก้ว และชิมอย่างระมัดระวัง
ในขณะนี้ ชายผู้ได้รับพรเล็กน้อยเดินเข้ามา และยืนตรงข้ามกับทั้งสองคน มองเฉินหยวนด้วยท่าทางแปลก ๆ
“เฉินหยวน?”
เฉินหยวนขมวดคิ้วทันทีที่เธอยกศีรษะขึ้น
ซุนไป่ว่าน?
“ทำไมถึงเป็นคุณล่ะ?”
เมื่อเธอเห็นซุนไป่ว่าน เฉินหยวนก็วางมือบนแขนของฉินจุนโดยไม่รู้ตัว โดยเคยมีประสบการณ์แกล้งเป็นแฟนมาแล้วสองครั้ง คราวนี้ก็เป็นเรื่องธรรมดาเช่นกัน
ซุนไป่ว่านยิ้มจาง ๆ “ทำไม ถึงแปลกใจที่เห็นฉัน หลังจากเลิกกับคุณ แม้ว่าฉันจะลาออกจากโรงเรียน แต่ตอนนี้ฉันเป็นหัวหน้าถ่านหินแล้ว มีมูลค่าสุทธิสิบล้านหยวน ตอนนี้คุณเป็นยังไงบ้าง?”
ใช่แล้ว ซุนไป่ว่านคนนี้คือแฟนเก่าของเฉินหยวน
เมื่อทั้งสองอยู่ในโรงเรียนมัธยม ซุนไป่ว่านตามจีบเธออย่างดุเดือดเฉินหยวนตกลงอย่างไม่เต็มใจ และทั้งสองก็เริ่มเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ ในมหาวิทยาลัย
แต่เรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ ของโรงเรียนเป็นอย่างนั้น อย่างมากที่สุดก็แค่จับมือกัน ซุนไป่ว่านไม่เคยแม้แต่จะกอด
ต่อมาซุนไป่ว่านเรียนรู้เรื่องไม่ดีจากคนเกียจคร้านในสังคม และมักจะคบหากับผู้หญิงบางคนในสังคม นอกจากนี้ เขายังมีผลการเรียนแย่ในโรงเรียน และไม่ได้ทำงานอย่างถูกต้อง
เฉินหยวนตัดสินใจเลิกกับเขาอย่างเด็ดขาด
ด้วยเหตุนี้ ซุนไป่ว่านจึงกล่าวทุกที่ว่าเฉินหยวนไม่ชอบคนจนและรักคนรวย และเขาเลิกกันเพราะเขารู้สึกว่าครอบครัวของเขายากจน
เห็นได้ชัดว่าตัวเขาเองไม่ได้เรื่อง และเขาถึงกับโทษผู้หญิงที่บูชาเงิน
ต่อมาซุนไป่ว่านลาออกจากโรงเรียน และเฉินหยวนดูเหมือนจะกลายเป็นแรงผลักดันในหัวใจของเขา ผู้หญิงที่ยากจนเกินไปและรักคนรวยเคยทอดทิ้งเขา และปล่อยให้ซุนไป่ว่านดิ้นรนทั้งวันทั้งคืน
ท้ายที่สุด ความพยายามก็ได้ผล ซุนไป่ว่านเต็มใจที่จะอดทนต่อความยากลำบาก และด้วยโชคเล็กน้อย เขาได้พัฒนาอุตสาหกรรมถ่านหิน กลายเป็นเจ้าของเหมืองถ่านหินขนาดเล็ก และทำเงินได้
คนที่เขาอยากเห็นมากที่สุดตอนนี้คือเฉินหยวน โดยบอกกับเฉินหยวนว่าการตัดสินใจของเธอในตอนนั้นผิดพลาดเพียงใด
จู่ ๆ วันนี้ก็ได้ความปรารถนาของเขา
ทันทีที่เขาเห็นเฉินหยวน ซุนไป่ว่านรู้สึกว่าเอวของเขาตั้งตรง
“เฉินหยวน เมื่อมองมาที่คุณตอนนี้ ดูเหมือนจะไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่นะ”
ซุนไป่ว่านสามารถพบความเหนือกว่ามากมายต่อเฉินหยวน
มันเหมือนกับการแสดงในละครทีวีหรือในนวนิยาย ที่ผู้หญิงไม่ชอบคนจน และรักผู้ชายคนรวย และผู้ชายทำงานอย่างหนักเพื่อไปให้ถึงจุดสูงสุดของชีวิต
แล้วผู้หญิงมักจะเสียใจ และไล่ตามมัน
ซุนไป่ว่านจินตนาการถึงเรื่องแบบนี้มานับครั้งไม่ถ้วน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่ออ่านนิยาย บ่อยครั้ง ตัวเอกชายถูกผู้หญิงทิ้งและกลายเป็นคนรวย
โดยไม่คาดคิด ซุนไป่ว่านได้พบกับเฉินหยวน ในโอกาสที่ยิ่งใหญ่ในวันนี้
เฉินหยวนจับแขนของฉินจุน และแนะนำความสัมพันธ์ของเธอกับซุนไป่ว่านสั้น ๆ ไว้ในหูของเขา
ในสายตาของเฉินหยวน ซุนไป่ว่านเป็นคนที่บิดเบี้ยวตอนแรกที่คบหากับเขา เป็นเพราะเขาตามราวีเธออย่างมากก็เท่านั้น
เฉินหยวนไม่สนใจว่าผู้ชายจะรวยหรือไม่ แต่เธอต้องมีแรงจูงใจ
สภาพครอบครัวของซุนไป่ว่านไม่ดี เขามีโอกาสเรียนหนัก แต่ไม่มีแรงจูงใจ เธอรู้ตลอดทั้งวันว่าเขากำลังยุ่งกับคนนอกโรงเรียน และผลลัพธ์ก็แย่ลงเรื่อย ๆ เฉินหยวนทนไม่ไหวจริง ๆ แล้วก็เลิกกัน
สำหรับสิ่งที่ซุนไป่ว่านคิดว่าเขาไม่ชอบคนจนและรักคนรวย และวิธีที่ผู้หญิงบูชาทองคำ ทั้งหมดที่เขาจินตนาการไว้
แม้ว่าซุนไป่ว่านจะเป็นคนที่ร่ำรวยที่สุดในประเทศ เฉินหยวนก็ไม่สนใจเขา
เธอดูถูกซุนไป่ว่าน เพราะเขาไม่ดีพอ แต่ไม่ใช่เพราะเขาไม่มีเงิน
แต่ซุนไป่ว่านไม่คิดอย่างนั้น ตอนนี้เขาเจ๋ง รวย และเป็นเจ้านายของเมืองใหญ่ คนที่อยากจะอวดมากที่สุดคือแฟนเก่าของเขา
เมื่อได้ยินคำพูดของซุนไป่ว่าน เฉินหยวนก็ขมวดคิ้วและไม่พูดอะไร และเดินไปอีกสองสามก้าวเพื่อไปเอาอาหารอื่น ๆ
ซุนไป่ว่านลังเล ตามมา เหลือบมองที่ฉินจุนแล้วถาม
“นี่แฟนใหม่ของคุณเหรอ? คุณไม่แนะนำฉันหน่อยเหรอ?”
เฉินหยวนกลอกตา และพูดอย่างไม่เต็มใจ “แฟนของฉันฉินจุน”
ซุนไป่ว่านยิ้มจาง ๆ “นี่เรียกว่าการแนะนำตัวด้วยเหรอ ชื่อนี้เป็นแค่รหัส และสิ่งสำคัญคือตัวตน”
ซุนไป่ว่านมองไปที่ฉินจุน และถาม
“คุณไม่จำเป็นต้องถ่อมตัวเกินไปหรอกนะ แค่พูดกับฉันเหมือนกับว่าคุณกำลังพูดกับคนธรรมดาก็พอ”
สิ่งที่ประโยคนี้พูดค่อนข้างเป็นการเสแสร้ง ความหมายคือ ตัวตนของซุนไป่ว่านนั้นสูงส่งกว่าคนอื่น และฉินจุนก็ด้อยกว่าคนอื่น ดังนั้นเมื่อพูด เขาควรสุภาพ ให้เกียรติ และเกรงกลัวเล็กน้อย
แต่ซุนไป่ว่านลดตัวตนลง และปล่อยให้เขาพูดกับเขาอย่างเท่าเทียมกัน ซึ่งถือว่าเป็นของขวัญ
ซุนไป่ว่านถามว่า “คุณทำงานอุตสาหกรรมหนักด้วยเหรอ?”
ฉินจุนส่ายหัว “หมอ”
ฉินจุนขี้เกียจเกินกว่าจะติดต่อกับซุนไป่ว่าน คนที่มีความรู้สึกนึกคิดผิด ๆ และรู้สึกเหนือกว่า และตอบในลักษณะที่ไม่สุภาพ
ซุนไป่ว่านยิ้มจาง ๆ “ปรากฏว่าคุณเป็นหมอด้วย คุณสองคนเหมาะสมกันดี ในบรรดาชนชั้นแรงงาน แพทย์ก็เป็นอาชีพที่ดีเช่นกัน”
มีความรู้สึกว่าเหนือกว่าระหว่างคำพูดและพฤติกรรมของซุนไป่ว่าน ราวกับว่าไม่ใช่กลุ่มเดียวกัน
ฉินจุนและคนอื่น ๆ เป็นชนชั้นแรงงาน ไม่ว่าพวกเขาจะทำงานหนักแค่ไหน พวกเขาก็จะทำงานเพื่อคนอื่นเสมอ
และซุนไป่ว่านก็เป็นนักเลงอยู่แล้ว ตราบใดที่คุณใช้สมอง เงินจำนวนมากก็จะเข้ากระเป๋าคุณ
ฉินจุนพูดไม่ออก กับคนประเภทนี้เขาไม่สนใจเลยจริง ๆ
เมื่อทั้งสองกำลังจะจากไป จู่ ๆ ผู้หญิงที่มีเสน่ห์คนหนึ่งก็เดินออกจากห้องน้ำไป และเธอก็ขมวดคิ้ว เมื่อเห็นซุนไป่ว่านคุยกับผู้หญิงคนหนึ่ง
“ที่รัก ผู้หญิงคนนี้เป็นใครกัน?”
