ซุนไป่ว่านยิ้ม “เม่ยเอ๋อ นี่คือคนที่ฉันเคยบอกคุณ เพื่อนร่วมชั้นมัธยมปลายของฉัน เฉินหยวน”
จู่ๆ เม่ยเอ๋อก็แสดงท่าทีเหยียดหยามและพูดขึ้นมาทันทีว่า
“ที่เป็นแฟนเก่าที่เลิกกับคุณไปนะเหรอ ฮ่าฮ่า สาวสวย คุณฉลาดมาก โชคดีนะที่ตอนนั้นคุณเห็นคนที่รวยกว่าและทิ้งสามีของฉันไป เขาถึงได้ก้าวหน้าและเจริญรุ่งเรืองมากขนาดนี้”
“ถ้าไม่มีคุณ เขาก็คงไม่มีวันนี้จริงๆ พอพูดขึ้นมาแล้วก็ต้องขอบคุณคุณจริงๆ”
เม่ยเอ๋อทำท่าดูหยิ่งผยองราวกับมังกรที่กำลังมองดูมด มองลงมาที่เธออย่างประชดประชัน
ในสายตาของเธอ เฉินหยวนเป็นเหมือนผู้หญิงที่ไม่ได้มีราคาอะไร
“เป็นไงละ ตอนนี้สามีของฉันยิ่งใหญ่ขึ้นแล้ว รู้สึกเสียใจใช่ไหม? น่าเสียดายที่สามีของฉันมีฉันแล้ว ต่อให้คุณอยากกลับมาคบกัน มันก็ไม่มีโอกาส”
เม่ยเอ๋อจับแขนของซุนไป่ว่านด้วยท่าทีที่ดูสูงส่ง ราวกับอวดชัยชนะของเธอ
เฉินหยวนขมวดคิ้วและไม่พอใจกับคำพูดของเธอมาก
“ฉันขอย้ำอีกครั้ง ฉันกับซุนไป่ว่านเลิกกันมันไม่ใช่เพราะว่าฉันเห็นคนรวยดีกว่าอะไร นอกจากนี้ไม่ว่าตอนนี้เขาจะเป็นอย่างไร มันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน!”
เม่ยเอ๋อเย้ยหยัน “อย่ามาลูกไม้นี้เลย เราเป็นผู้หญิงเหมือนกัน ดูกันออกอยู่แล้ว เห็นสามีฉันร่ำรวยขึ้นแบบนี้แล้วรู้สึกเจ็บใจมากใช่ไหมล่ะ?”
“ดูเธอสองคนแต่งตัวแล้ว ดูไม่เหมือนไฮโซเลย บอกมาซะดีๆ พวกเธอเสร่อเข้ามาที่นี่ได้ยังไงกัน?”
เฉินหยวนถึงกับพูดไม่ออก และเธอก็ส่ายหัว เธอไม่รู้จะพูดอย่างไรดีกับคนแบบนี้เลย
“ฉินจุน พวกเราไปกันเถอะ อย่าไปสนใจพวกเขาเลย”
หลังจากพูดจบเฉินหยวนก็ดึงฉินจุนและเดินตรงไปที่นั่น
เมื่อเห็นเฉินหยวนกำลังจะออกไป เม่ยเอ๋อก็เริ่มถากถางอีก
“ทำไมเหรอ แค่ถามว่าเสร่อเข้ามาได้ยังไงแค่นี้ก็จะหนีแล้วเหรอ?”
หลังจากพูดจบ เม่ยเอ๋อก็ก้าวไปข้างหน้าและคว้าแขนของเฉินหยวนไว้
“เธอกลัวอะไร แน่จริงอย่าหนีสิ!”
เฉินหยวนขมวดคิ้วและสะบัดมือของเธออก”ปล่อยฉัน คุณจะทำอะไร!”
แขนของเธอถูกคว้าไว้ และเฉินหยวนก็ผลักเธอเมื่อเธอหลุดออก ใบหน้าของเม่ยเอ๋อเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน
“แกกล้าผลักฉันเหรอ? แกมันรนหาที่ตาย!”
เม่ยเอ๋อยกมือขึ้นกำลังจะตบเฉินหยวน!
เธอพร้อมสำหรับการตบนี้มานานแล้ว เธอวางแผนมาเป็นเวลานานแล้ว และเธอกำลังรอที่จะหาโอกาสที่จะตบเฉินหยวนอยู่แล้ว
หนึ่งก็เพราะความริษยาระหว่างผู้หญิง และอีกอันประการก็เป็นการแก้แค้นให้ซุนไป่ว่าน
ทำให้เธอรู้ว่าซุนไป่ว่านเป็นคนที่ยิ่งใหญ่ที่เธอไม่มีปัญญาที่จะกล้าอาจเอื้อมได้!
สีหน้าของฉินจุนเปลี่ยนไปทันที เมื่อมีเขาอยู่ข้างกาย มันเป็นเรื่องธรรมดาที่เม่ยเอ๋อจะไม่ได้รับอนุญาตให้ทำเช่นนั้นได้
ฉินจุนคว้าข้อมือของเม่ยเอ๋อแล้วตบกลับทันที
เสียงดัง เพี้ยะ!
ฉินจุนตบหน้าเม่ยเอ๋อและทันใดนั้นก็มีลายนิ้วมือห้านิ้วที่ชัดเจนปรากฏขึ้นบนใบหน้าสีขาวของเธอ และผงแป้งบนใบหน้าของเธอก็ถูกตบหลุดด้วยเช่นกัน
เม่ยเอ๋อตกตะลึงอยู่พักหนึ่ง และเธอก็ยืนอยู่ที่นั่นเป็นเวลานานโดยที่ไม่รู้สึกตัว จากนั้นเม่ยเอ๋อก็โกรธจัดด้วยความเจ็บปวดบนใบหน้า
“ไอ้สารเลว! แกกล้าตบฉันงั้นหรือ? กล้าดียังไงมาตบฉัน? รู้ไหมว่าฉันเป็นใคร กล้าดียังไงถึงไม่เคารพฉัน?”
“ไอ้บ้านี่ เชื่อมั้ยว่าฉันสั่งให้สามีของฉันฆ่าแกได้?”
“กล้ามากที่ตบฉัน ถ้าแกกล้าก็ตบอีกสิ?!”
ฉินจุนยิ้มเยาะ “นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้ยินคำขอแบบนี้ ถ้าคุณต้องการเดี๋ยวฉันจัดให้”
หลังจากพูดจบ ฉินจุนก็ใช้หลังมือตบอีกครั้ง
เพี้ยะ!
ถูกตบหน้าอีกครั้งด้วยหลังมือ ตบเข้าบนหน้าเม่ยเอ๋ออย่างจัง
คราวนี้เม่ยเอ๋อลอยออกไปในทันที แม้ว่าฉินจุนจะควบคุแรงได้ แต่ก็ไม่ใช่สิ่งที่ผู้หญิงธรรมดา ๆ สามารถต้านทานได้
การตบครั้งนี้ เม่ยเอ๋อหันกลับหลังและล้มลงกับพื้นทันที
“อ๊ะ!”
เม่ยเอ๋อกรีดร้อง ใบหน้าอีกข้างของเธอก็บวมขึ้นทันที และมันก็ดูเหมือนกับหัวหมูมาก
การตบทั้งสองครั้งนี้ดึงดูดความสนใจของทุกคนเป็นอย่างมาก ไม่ไม่ใครคิดว่าในงานแบบนี้จะมีใครกล้ามาทะเลาะกันที่นี่ นี่มันโจ้งแจ้งเกินไป!
ซุนไป่ว่านถึงกับตกตะลึง แต่เขาไม่คิดว่าเด็กคนนี้จะไร้หัวใจและกล้าทำอะไรแบบนี้ที่นี่ได้?
“เม่ยเอ๋อ!”
ซุนไป่ว่านรีบช่วยพยุงเม่ยเอ๋อขึ้นมา แต่พบว่าคางและจมูกของเม่ยเอ๋อเบี้ยวไปหมด
สีหน้าของซุนไป่ว่านเปลี่ยนไปอย่างกะทันหันและใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ
“นี่ไหนเธอบอกว่าไม่เคยทำศัลยกรรมไง!”
เม่ยเอ๋อรู้สึกถึงความผิดปกติ และเธอจึงรีบใช้มือแตะคางและจมูกของเธอ สีหน้าของเธอซีดเผือดทันทีราวกับคนตาย
“ที่รัก…ที่รักฉันผิดไปแล้ว ที่รักมันตบฉัน คุณต้องแก้แค้นให้ฉันก่อนนะ!”
ซุนไป่ว่านโกรธมาก แม้ว่าการมองดูหน้าอันบิดเบี้ยวของเม่ยเอ๋อจะทำให้เขาอารมณ์เสียมาก แต่คนที่กล้าทำร้ายผู้หญิงของเขาก็ยกโทษให้ไม่ได้
ซุนไป่ว่านหันกลับมาททางฉินจุนและมองไปที่เขาอย่างเย็นชา
“ไอ้สารเลว แกไม่รู้จริงๆ เหรอว่าฉันเป็นใคร? แกกล้าที่จะทำร้ายผู้หญิงของฉัน ฉันคิดว่าแกคงไม่อยากมีชีวิตอยู่จริงๆแล้วสินะ!”
ทันทีที่ซุนไป่ว่านพูดจบ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสองสามคนและชายร่างท้วมก็เดินมา
“ประธานซุน เกิดอะไรขึ้นเหรอ!”
ซุนไป่ว่านรีบพูด “พี่หนิง! คุณก็ดี ไอ้หมาตัวนี้ มันตบเมียผม!”
หนิงเฉียงเข้ามาพร้อมกับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสองสามคน ขมวดคิ้วและเหลือบมองที่เม่ยเอ๋อซึ่งถูกตบจนใบหน้าบิดเบี้ยวและทันใดนั้นเขาก็โกรธทันที
“แกกล้าดียังไง! ถึงกล้าทำร้ายคนรักของประธานซุน? รู้ไหมว่าที่นี้คือที่ไหน!”
ขณะที่พูด เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายคนก็ล้อมฉินจุนไว้แล้ว
ทุกคนที่อยู่ที่นั้นก็มีสีหน้าเปลี่ยนไปทันที
“จบเห่แล้ว เด็กคนนี้กำลังจะก่อเรื่องใหญ่แล้ว”
“ว่าซุนไป่ว่านมีอำนาจมากแล้ว นี่เจอหนิงเฉียงที่แข็งแกร่งกว่าอีก”
“นั่นคือหนิงเฉียงเป็นผู้จัดงาน ผู้จัดงานสมาคมอุตสาหกรรมนี้มีอำนาจมาก มีใครกล้ายุ่งกับเขาที่ไหนกันละ!”
“จบเห่แล้ว วันนี้เด็กคนนึคงต้องนอนตายออกไปแน่ๆ!”
“เห้อ นั้นมันก็ช่วยไม่ได้ ใครใช้ให้เขาไปยุ่งกับพวกคนใหญ่คนโตกันล่ะ”
“……”
ทุกคนสามารถมองเห็นถึงเหตุและผลที่ตามมาของเหตุการณ์นี้ได้อย่างชัดเจน ซุนไป่ว่านและเม่ยเอ๋อที่เป็นฝ่ายเริ่มเรื่องนี้ และเม่ยเอ๋อก็เป็นฝ่ายเริ่มก่อน ฉินจุนถึงได้ตอบกลับ
แต่ซุนไป่ว่านเป็นคนมีอำนาจ มีสายสัมพันธ์ที่ทรงพลัง แม้ว่าเขาเป็นฝ่ายหาเรื่อง แต่คุณก็ต้องอดทน
มิฉะนั้นผลลัพธ์จะเป็นเช่นนี้ ฉินจุนถูกรายล้อมไปด้วยผู้คนมากมายแล้ว
ใบหน้าของเฉินหยวนมีความกังวลเล็กน้อย และเขาก็จับแขนของฉินจุนด้วยความกังวลและพูดว่า
“ซุนไป่ว่าน! คุณทำเกินไปหรือเปล่า!”
ซุนไป่ว่านถอนหายใจอย่างเย็นชา “ฉันทำเกินไปงั้นเหรอ? ทำไมตอนที่เธอทิ้งฉันไป เธอไม่บอกว่ามันมากเกินไปบ้างล่ะ? และนี่ยังกล้าทำร้ายผู้หญิงของฉันอีก วันนี้ฉันจะทำให้พวกแกรู้ถึงระดับชั้นของแกกับฉัน ในสายตาของฉันพวกแกมันก็เป็นเพียงคนชั้นต่ำที่สุด! พี่หนิง ถอดเสื้อผ้าของพวกมันออก แล้วโยนมันทิ้งไปด้านนอกเลย!”
หนิงเฉียงพยักหน้า แม้ว่าจะมีเรื่องเช่นนี้เกิดขึ้น หลังจากการไกล่เกลี่ยทุกอย่างก็จะจบลง
อย่างไรก็ตาม ความสัมพันธ์ระหว่างหนิงเฉียงและซุนไป่ว่านนั้นไม่ธรรมดา มีความสัมพันธ์ทางธุรกิจบางอย่างระหว่างทั้งสอง ดังนั้นหนิงเฉียงจะเป็นฝ่ายเริ่มในการรักษาความสัมพันธ์ของพวกเขา
เนื่องจากบุคคลนี้ทำให้ซุนไป่ว่านขุ่นเคืองใจอย่างให้อภัยไม่ได้ ดังนั้นเขาก็จะโหดร้ายกับคนพวกนี้
อย่างไรก็ตาม เด็กคนนี้ดูเหมือนจะไม่มีพื้นเพอะไรที่น่ากลัว และหนิงเฉียงเองก็รู้จักแขก VIP ทุกคนที่อยู่ที่นี่วันนี้ หากเขาไม่ใช่แขก VIP ก็ไม่ต้องกลัวที่จะจัดการกับเขา
“ไอ้เด็กน้อย เชื่องๆเถอะ ถอดเสื้อผ้าของพวกแกออกเองแล้วออกไปจากี่นี่ซะ ถ้าให้ฉันทำเอง พวกแกจะอายมากกว่านี้”
