ผู้รักษาสุดแกร่ง – ตอนที่ 432 กราดปลอม

พนักงานหญิงขมวดคิ้ว หยิบบัตรของฉินจุนขึ้นมาดู และพบว่าบัตรนั้นไม่มีแถบแม่เหล็กด้วยซ้ำ

บัตรธนาคารทั่วไปต้องมีแถบแม่เหล็ก ไม่เพียงแต่บัตรนี้ไม่มีแถบแม่เหล็ก แต่เธอไม่เคยเห็นการพิมพ์บนบัตรมาก่อน

มีแค่ประทับตัวอักษรว่าโหว?

“นายกำลังล้อเล่นใช่มั้ย การ์ดใบนี้เป็นของปลอมรึเปล่า?”

ฉินจุนขมวดคิ้ว “คุณแน่ใจเหรอ เช็คให้ละเอียดอีกทีสิ”

พนักงานหญิงเยาะเย้ย “เช็คอะไรอีก ฉันเป็นมืออาชีพหรือนายเป็นมืออาชีพ? การ์ดใบนี้ไม่มีแถบแม่เหล็ก และไม่มีโลโก้ธนาคารของเรา บางทีอาจเป็นบัตรที่เด็กไว้กินบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปก็ได้ ตลกจริง ๆ กล้าเอามาถอนเงินที่ฝ่าย VIP ของฉัน พอแล้วรีบออกไปเถอะ”

ฉินจุนพูดไม่ออก นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นนายธนาคารคุณภาพต่ำเช่นนี้

“ในเมื่อเธอไม่รู้จัก งั้นเรียกคนที่มีระดับสูงกว่าเธอมาหน่อย”

พนักงานหญิงหัวเราะเยาะ “คนที่ระดับสูงกว่าฉัน นายต้องการอะไร ดูการ์ดของเล่นของนายสิ ฉันจะบอกให้นะว่าอย่ามาก่อเรื่องวุ่นวายที่นี่ ไม่อย่างนั้นฉันจะเรียน รปภ.

เสียงของพนักงานดังขึ้นเรื่อย ๆ ดึงดูดความสนใจของผู้คนมากมาย

ชายในชุดสูทเดินเข้ามาถาม

“ตงตง มีอะไรรึเปล่า?”

ตงตงกล่าวว่า “ผู้จัดการเทียนคะ คนนี้มากับการ์ดปลอมและต้องถอนเงิน!”

ผู้จัดการเทียนขมวดคิ้ว “การ์ดปลอม ให้ฉันดูหน่อย”

เมื่อหยิบการ์ดที่ปรับแต่งพิเศษนี้ขึ้นมา ใบหน้าของผู้จัดการเทียนก็เปลี่ยนไปเล็กน้อยในทันใด

ตงตงไม่รู้จักเขา แน่นอนว่าเขารู้จักเขาในฐานะผู้จัดการ

นี่ไม่ใช่การ์ดปลอม!

นี่คือบัตรพิเศษของธนาคารที่ปรับแต่งเป็นพิเศษสำหรับบุคคลคนเดียว คือประธานโหวเซ่าหลง

ธนาคารหลายแห่งมีธุรกิจประเภทนี้ เนื่องจากลูกค้าอย่างประธานโหว ที่มีค่อนข้างมีอำนาจ และเงินฝากธนาคารเป็นจำนวนมาก ดังนั้นจึงต้องมีการดูแลเป็นพิเศษสำหรับคนอย่างประธานโหว

ในเมืองหลวงทั้งจังหวัดมีจำนวนไม่เกินสิบแห่ง ที่สามารถรับการรักษาดังกล่าวได้

ผู้จัดการเทียนรับการ์ดมา ใบหน้าของเขาทรุดลง มองไปที่ฉินจุน และถาม

“การ์ดใบนี้มาจากไหน?”

ฉินจุนขมวดคิ้ว “คนอื่นให้มาน่ะ”

ผู้จัดการเทียนเยาะเย้ย “ล้อเล่นรึเปล่า คนอื่นให้มา? ทำไมถึงไม่มีคนใหญ่คนโตให้ฉันแบบนี้บ้าง ไปขโมยมันมาจากไหน!”

หลังจากที่ผู้จัดการเทียนพูดจบ สายตาของลูกค้าคนอื่น ๆ ในธนาคารก็เพ่งความสนใจไปในทันที

ขโมยบัตรธนาคาร?

นี่บ้าเหรอ?

เดี๋ยวนี้คนโง่แบบนี้มีได้ยังไง?

ยิ่งกว่านั้น เขาขโมยบัตรธนาคารและถึงกลับมาถอนเงินอย่างโจ่งแจ้ง โจรคนนี้โง่เกินไปหรือเปล่า?

ตอนนี้บัตรธนาคารเป็นสิ่งที่ปลอดภัยมาก แม้ว่าคุณจะได้บัตรและได้รับรหัสผ่านแล้วก็ตาม คุณก็ถอนเงินออกจากตู้ ATM ได้ไม่เกินหนึ่งหรือสองพันหยวน ซึ่งเป็นไปไม่ได้ที่คุณจะถอนเงินที่เคาน์เตอร์

ฉินจุนขมวดคิ้ว และพูดอย่างเย็นชา

“นายควรจะยืนยันอีกครั้ง อย่าพูดเหลวไหล”

ผู้จัดการเทียนเยาะเย้ย “ฉันพูดไร้สาระเหรอ? บอกฉันทีว่าฉันไม่จำเป็นต้องรูดการ์ดใบนี้ ฉันรู้ว่ามันเป็นของใคร เจ้าของบัตรคือคุณโหวเซ่าหลง ประธานโหว นายอย่าบอกนะว่า ประธานโหวมอบบัตรนี้ให้นายเอง?”

ฉินจุนกล่าว “นายพูดถูก โหวเซ่าหลงมอบให้ฉันด้วยตัวเอง”

“ฮะ ๆ …”

ผู้จัดการเทียนหัวเราะ และคนอื่น ๆ ก็แสดงท่าทีควบคุมไม่ได้ โจรโง่คนนี้โง่เกินไป ไม่ดีสำหรับคนที่จะขโมยของบางอย่าง และจริง ๆ แล้วเขาขโมยมันไปถึงที่ของประธานโหว

บัตรของประธานโหวเป็นบัตรระดับสูงสุดในธนาคาร ไม่จำเป็นต้องนัดหมาย และสามารถถอนยอดคงเหลือทั้งหมดได้ในวันเดียวกัน

ประธานโหวจะมอบบัตรประเภทนี้ให้ผู้อื่นได้เหรอ?

เนื่องจากบัตรใบนี้แพงเกินไป ผู้จัดการเทียนจึงสรุปว่าเป็นไปไม่ได้ที่ประธานโหวจะมอบให้ผู้อื่น ดังนั้นเขาจึงบอกว่าฉินจุนขโมยไป

ฉินจุนพูดไม่ออก “ช่างมันไปเถอะ ฉันไม่ต้องการใช้บัตรใบนี้แล้ว ส่งให้ฉันคืน”

ไม่คิดว่าการถอนเงินจะวุ่นวายมากมายขนาดนี้ ถ้าอย่างนั้น ไม่ต้องทำที่นี่แล้ว แค่เปลี่ยนเป็นธนาคาร

ผู้จัดการเทียนแค่นเสียงเหอะอย่างเย็นชา “ต้องการนำบัตรกลับเมื่อสิ่งต่าง ๆ ถูกเปิดเผย? นายฝันอยู่รึเปล่า นายขโมยบัตรของประธานโหวมา หากนายไม่อธิบายสิ่งต่าง ๆ ให้ชัดเจน นายก็ไม่ต้องการออกจากประตูนี้!”

เมื่อเสียงหายไป ยามรักษาความปลอดภัยหลายคนได้ล้อมเขาไว้ แล้วล้อมฉินจุนไว้ตรงกลาง

ฉินจุนขมวดคิ้ว สีหน้าไม่พอใจเล็กน้อย ผู้จัดการเทียนช่างดูถูกคนอื่นจริง ๆ

กำลังจะแก้ปัญหา และจู่ ๆ ลูกค้าคนหนึ่งก็พูดว่า

“นี่เป็นลูกเขยของเหล่าเฉินไม่ใช่เหรอ?”

คนที่พูดคือเพื่อนบ้านที่เห็นรถของฉินจุนมาก่อน และเขาไม่คิดว่าจะได้พบกันอีกที่นี่

ผู้หญิงคนนั้นรีบหยิบโทรศัพท์มือถือของเธอออกมา แล้วโทรหาเฉินเหยียนซือ

“เฮ้ เหล่าเฉิน มาที่ธนาคารและดูแลลูกเขยของคุณหน่อย ลูกเขยของคุณนอนอยู่ที่นี่น่ะ”

พูดจบเธอก็วางสายไป

ไม่นาน เฉินเหยียนซือก็เข้ามาอย่างโกรธเคือง และเคร่งขรึม

เมื่อเห็นฉินจุนถูกล้อมรอบด้วยกลุ่มเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย ใบหน้าของเขาก็กลายเป็นน่าเกลียดอย่างมาก

ของดีไม่ดัง สิ่งไม่ดีกระจายเป็นพัน ๆ ลี้

เขาแค่ขอให้เขาออกมาหาเงิน แต่เขาเจอเรื่องแบบนี้ และถูกเพื่อนบ้านของเขาพบเจอ และใช้บัตรธนาคารปลอมเพื่อหลอกคน?

“ฉินจุน!? แกทำอะไร!”

ดวงตาของเฉินเหยียนซือเบิกกว้าง ใบหน้าเต็มไปด้วยความโกรธ

ในสายตาของคนอื่น ฉินจุนเป็นลูกเขยของตระกูลเฉิน ตอนนี้เรื่องแบบนี้ได้เกิดขึ้นแล้ว เฉินเหยียนซือเสียหน้าอย่างมาก!

ฉินจุนเหลือบมองเขาเบา ๆ และพูดว่า “ผมกำลังถอนเงิน นี่คือบัตรที่คนอื่นให้มา”

ผู้จัดการเทียนเยาะเย้ย “ผู้อาวุโสอยู่ที่นี่ใช่มั้ย ผมจะบอกคุณให้นะ ลูกเขยของคุณใช้บัตรธนาคารของคนอื่นโดยฉ้อฉล คุณเห็นมั้ย นี่คือบัตรของคุณโหวเซ่าหลง คุณคงไม่รู้จักคุณโหวใช่มั้ย?”

เฉินเหยียนซือรับบัตรธนาคารและมองดู ทันใดนั้นใบหน้าของเขาก็ดูน่าเกลียด

แน่นอน เขารู้จักคุณโหว!

โหวเซ่าหลง ราชาอาหารผู้ที่ไม่ไม่มีใครไม่รู้จักเขา!

“ฉินจุน! แก แกกล้าเกินไปแล้ว!”

หลังจากพูดจบ เฉินเหยียนซือก็หยิบบัตรธนาคารออกมา และโกรธมากจนอยากจะล้มลงกับพื้น แต่แล้วเขาก็คิดขึ้นได้ นี่คือบัตรของประธานโหว ดังนั้นเขาจึงไม่กล้ายุ่ง

ต่อหน้าผู้คนมากมาย เฉินเหยียนซือไม่สนใจหน้าตาของเขาแล้ว และรีบวิ่งไปที่ฉินจุน คว้าคอของเขาที่คอเสื้อ

“ไอ้บ้า! แกทำให้ตระกูลเฉินของฉันเสียหน้าจริง ๆ! ดูสิว่าฉันจะสั่งสอนแกยังไง!”

หลังจากพูดเสร็จ เฉินเหยียนซือก็ตบฉินจุนแล้วตบมัน

เฉินเหยียนซือโกรธมาก เขาสูญเสียชายร่างใหญ่คนนี้ให้กับครอบครัวเฉิน ถ้าเขาไม่สอนเขา ใบหน้าของตระกูลเฉินจะอยู่ที่ไหน?

ตุบ!

ก่อนที่มือของเฉินเหยียนซือจะถูกฟาดลงไป ฉินจุนก็คว้าข้อมือของเขา และพูดอย่างเย็นชา

“ไว้หน้าคุณหน่อย ผมจะต้องทำเรื่องพวกนี้จริง ๆ เหรอ?”

ฉินจุนโยนมันทิ้งไปโดยไม่ได้ตั้งใจ และเฉินเหยียนซือก็เดินโซเซและเกือบจะล้มลง

ถ้าไม่ใช่เพราะใบหน้าของเฉินเหยียนซือ แล้วเฉินเหยียนซือจะมีโอกาสมากมายที่จะบังคับเขาได้อย่างไร?

ผู้จัดการเทียนเห็นว่าฉินจุนกล้าทำจริง ๆ และโกรธทันที

“กล้าที่จะวิ่งหนีในธนาคารของเราเหรอ ฉันคิดว่านายไม่ต้องการที่จะมีชีวิตอยู่อีกต่อไป! การขโมยบัตรธนาคารนั้นสมเหตุสมผลใช่มั้ย?”

ฉินจุนเยาะเย้ย “ขโมยบัตรธนาคารเหรอ? พวกนายช่างดูถูกคนอื่นจริง ๆ ”

หลังจากพูดจบ ฉินจุนก็หยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกมา ผ่านหมายเลขของโหวเซ่าหลง กดสปีกเกอร์โฟนแล้ววางลงบนโต๊ะ

ตู๊ด … ตู๊ด … ตู๊ด …