ผู้รักษาสุดแกร่ง – ตอนที่ 465 โจวเก๋อออกโรง

เจิ้งเสี่ยวหลงขมวดคิ้ว ชื่อของเหลยหง เขาได้ยินมาบ้างอย่างเป็นธรรมชาติ ไม่ได้คาดหวังว่าเมืองหลวงของจังหวัดจะมีอันธพาลที่อายุน้อยขนาดนี้เลยเหรอ? และเธอสวยมากขนาดนี้?

แต่เพียงครู่เดียว เจิ้งเสี่ยวหลงก็ฟื้นคืนสติทันที และพูดอย่างเย็นชา

“เหลยหงแล้วยังไง? กล้าที่จะแตะต้องตัวลูกชายของฉัน เรามาลองดูกันตั้งมั้ย?!”

เสียงของเจิ้งเสี่ยวหลงลดลง และกลุ่มอันธพาลก็รีบเข้ามาที่ประตู เหล่าเฉียนรีบเข้ามาพร้อมกับผู้ชายหลายสิบคน และยืนข้างเหลยหง และกล่าวว่า

“พี่หง มีคนมาแล้ว”

เหลยหงไม่แปลกใจเลย จิบไวน์แดงหนึ่งอึก และพูดอย่างสง่างาม

“ลองสักตั้งเหรอ มาสิ”

เหลยหงเป็นอันธพาลท้องถิ่น ฉากเล็ก ๆ แบบนี้ไม่กลัวเลย

เจิ้งเสี่ยวหลงก็เป็นนักรบเช่นกัน และทั้งสองฝ่ายก็เต็มไปด้วยความโกรธ และดูเหมือนว่าการต่อสู้กำลังจะเริ่มต้นขึ้น

ในขณะนั้น จู่ ๆ ก็มีกลุ่มคนที่เดินเข้ามาที่ประตู และชายที่แข็งแกร่งหลายคนก็เข้ามารุมล้อมชายร่างสูงสวมแว่นกันแดด

หลังจากเข้ามาในห้อง ชายคนนั้นก็ชะงักครู่หนึ่ง ถอดแว่นกันแดดออก แล้วขมวดคิ้ว

“เสี่ยวหลง ทำไมนายถึงมาที่นี่ล่ะ?”

คนที่มาที่นี่คือโจวเก๋อ!

เจิ้งเสี่ยวหลงผงะไปครู่หนึ่ง “พี่โจว คุณมาที่นี่ได้ยังไง?”

โจวเก๋อไม่มีเวลาสนใจเขา แต่เดินตรงไปหาฉินจุน โน้มตัวลง และก้มตัวลงเก้าสิบองศา

“คุณฉิน ฉันเคยตาบอดมาก่อน และฉันขอโทษสำหรับเรื่องที่ผ่านมา! โปรดยกโทษให้ฉันด้วย”

จู่ ๆ ทุกคนก็ตกตะลึง

เจิ้งเสี่ยวหลงยืนอยู่ข้างเขา ตะลึง เจิ้งซูนั่งบนพื้น ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ

ทันทีที่โจวเก๋อถอดแว่นกันแดดออก ทุกคนก็จำเขาได้ นี่คือนักแสดงนานาชาติ โจวเก๋อ ซูเปอร์สตาร์กังฟู!

ชายร่างใหญ่คนนี้โค้งคำนับ และขอโทษฉินจุน?

ตัวตนของฉินจุนคืออะไร?

ฉินจุนเหลือบมองโจวเก๋อ และกล่าวว่า

“ดูเหมือนว่าฉันกินยาไปแล้วสินะ?”

โจวเก๋อรู้สึกละอายใจ “ใช่ อาการของฉันแย่ลงอย่างกะทันหัน และฉันกำลังจะตาย ถ้าไม่ใช่เพราะยาของคุณฉิน ฉันเกรงว่าฉันจะได้รับอันตราย ขอบคุณอีกครั้ง โปรดยกโทษให้ฉันด้วย ฉันจะปฏิบัติต่อคุณด้วยความเป็นมิตร!”

ฉินจุนกล่าวว่า “การขอโทษน่ะไม่จำเป็นหรอก สำหรับใบหน้าของเหลยหง ฉันไม่สนใจเรื่องก่อนหน้านี้”

หลังจากพูดจบ ฉินจุนก็หยิบยาเจ็ดเม็ดออกจากถุง ห่อด้วยกระดาษ แล้วยื่นให้โจวเก๋อ

“ยาเจ็ดเม็ดนี้ กินหนึ่งเม็ดต่อสัปดาห์ หลังจากสี่สิบเก้าวันจะรักษาได้ ในช่วงเวลานี้อาหารที่ต้องห้ามคืออาหารมัน ๆ และอาหารบำรุงกำลัง การรับประทานอาหารควรเป็นอาหารมังสวิรัติเบา ๆ เป็นหลัก และการออกกำลังกายบ่อย ๆ จะได้ผล”

หลังจากพูดจบ โจวเก๋อยิ้ม และโค้งคำนับอีกครั้ง

“ขอบคุณ คุณฉิน คุณฉินสมควรเป็นแพทย์อัจฉริยะ ใจกว้าง จิตใจแบบนี้ทำให้ฉันนายโจวชื่นชมจริง ๆ ไม่ต้องกังวล ฉันจะไม่กินยานี้โดยเปล่าประโยชน์”

หลังจากพูดจบ โจวเก๋อหยิบเช็คจากกระเป๋าของเขา แล้วยื่นให้ฉินจุน

“คุณฉิน นี่คือเช็ค ฉันเซ็นชื่อบนนั้น แต่ไม่ได้กรอกตัวเลข คุณสามารถเขียนแบบสบาย ๆ ได้ ตราบใดที่นายโจวสามารถจ่ายได้ ฉันจะไม่ต่อรอง”

เช็คเปล่านี้แสดงให้เห็นถึงความจริงใจของโจวเก๋อ

แต่ตามจริงแล้ว โจวเก๋อเข้าใจดีว่าเป็นไปไม่ได้ที่ปรมาจารย์อย่างฉินจุนจะขาดเงิน เขาทำเช่นนี้เพียงเพื่อขอโทษ และหวังว่าปรมาจารย์ฉินจะเพิกเฉยต่อข้อสงสัยก่อนหน้านี้ และเรียกเขาว่าเพื่อน

ฉินจุนรับเช็คโดยไม่พูดอะไร

โจวเก๋อหันหัวของเขาทันที และมองไปที่เจิ้งเสี่ยวหลงอย่างเย็นชา

“นายมาทำอะไรที่นี่ คนเยอะมาก”

การแสดงออกของเจิ้งเสี่ยวหลงนั้นน่าอายมาก แม้ว่าเขาจะเป็นคนเก่งในวงการบันเทิง และเป็นดารากังฟู แต่เขาแย่กว่าโจวเก๋อมาก

เจิ้งเสี่ยวหลงก้มศีรษะลง และไม่พูดอะไร มันเป็นความผิดของเขา เป็นลูกชายของเขา เจิ้งซูที่ริเริ่มสร้างปัญหา ฉินจุนและเหลยหงต่อต้านตามปกติ

นอกจากนี้ หากคุณเปลี่ยนเป็นคนอื่น และกล้าที่จะทำร้ายเหลยหง หากคุณไม่ตัดมือก็ถือว่ายังน้อยไป

โจวเก๋อแค่นเสียงเหอะ และตบเขา

เพียงชั่วพริบตา มันก็ถูกวาดบนใบหน้าของเจิ้งเสี่ยวหลง และปรากฏลายนิ้วมือห้านิ้วที่ชัดเจนบนใบหน้าของเขา

เจิ้งเสี่ยวหลงก็เป็นคนมีชื่อเสียงเช่นกัน ตอนนี้เขาถูกตบหน้าในที่สาธารณะ และเขาไม่กล้าขัดขืนเลย และเขาก็ไม่มีข้อตำหนิใด ๆ

เพราะคนที่จัดการเขาคือ โจวเก๋อ!

“ขอโทษคุณฉินซะ!”

เจิ้งเสี่ยวหลงก้มศีรษะลง และพูดว่า “คุณฉิน ฉันขอโทษ ฉันขอโทษคุณในนามของคนไร้ศักดิ์ศรี”

หลังจากพูดจบ เจิ้งเสี่ยวหลงก็เตะใบหน้าของเจิ้งซูลงบนพื้น

“ยังไม่ออกไปขอโทษคุณฉินอีก!”

เจิ้งซูจับมือของเขา ใบหน้าของเขาซีดด้วยความกลัวในเวลานี้ และเขาก็ลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว และขอโทษฉินจุนด้วยความเคารพ

“คุณฉิน ฉันขอโทษ มันเป็นความผิดของฉันทั้งหมด”

ผู้คนที่แม้แต่โจวเก๋อก็ไม่สามารถยั่วโมโหเขาได้ เจิ้งซูก็ไม่รอด

พ่อโดนตบ เขาก็ไม่กล้าวางมาดโดยธรรมชาติ

ฉินจุนแสดงท่าทางใจร้อน และพูดว่า “เอาล่ะ พวกนายไปกันเถอะ ฉันและเหลยหงต้องการกินข้าว”

“ครับ ๆ ๆ ”

เจิ้งเสี่ยวหลงและคนอื่น ๆ รีบจากไป และจิ้งจอกตัวน้อยก็ใช้โอกาสนี้วิ่งหนี แต่เจิ้งเสี่ยวหลงก็จับได้

“เจ้าหนูน้อย สิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้เกิดจากเธอใช่มั้ย?”

ใบหน้าของจิ้งจอกน้อยเปลี่ยนไป “ไม่ใช่ฉัน ไม่ใช่ฉัน มันไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน!”

เจิ้งเสี่ยวหลงเยาะเย้ย “ไม่มีความเกี่ยวข้องกับเธอ? ลูกชายของฉันโดนหลอก ลูกชายของฉันฉันจะไม่รู้เหรอ? ถ้าไม่ใช่เพราะเธอยั่วยุ เขาจะเป็นคนไปหาเรื่องก่อนเหรอ?”

ใบหน้าของจิ้งจอกน้อยซีด และเธอไม่กล้าพูดอะไร เจิ้งเสี่ยวหลงนี้เป็นตัวละครที่โหดเหี้ยม หากเธอต้องการเล่นกับเธอ มันก็เหมือนกับการเล่น

เจิ้งเสี่ยวหลงพ่นลมอย่างเย็นชา “ดูเธอน่าสงสาร และฉันไม่สนใจที่จะดูแลเธอ อย่าให้ฉันเห็นเธออีกในแวดวงนี้ในอนาคต มิฉะนั้น อย่าโทษฉันที่โหดร้าย!”

หลังจากพูดแล้ว เจิ้งเสี่ยวหลงก็ตบหน้าจิ้งจอกตัวน้อย

ถ้าไม่ใช่เพราะความน่าสงสารของเธอ เจิ้งเสี่ยวหลงคงจะมีใจจัดการเธอด้วยมือข้างเดียวไปแล้ว

จิ้งจอกตัวน้อยถูกตบอีกครั้ง มุมปากของเธอมีเลือดออก และใบหน้าของเธอครึ่งหนึ่งบวม

เจิ้งเสี่ยวหลงเป็นเหลียนเจียซี่ และจิ้งจอกตัวน้อยที่ตบหน้าเกือบจะอาเจียนเป็นเลือด

แต่ไม่มีทาง พวกมันล้วนแต่เป็นคนมีอำนาจ เธอต้านทานไม่ได้ แม้แต่ฟันหัก เธอก็ทำได้แค่กลืนเข้าไปในท้องของเธอเท่านั้น

นายฉิน รอฉันก่อนเถอะ!

…

ในที่สุด ฉินจุนและเหลยหงก็ทานอาหารกัน ดาบกริชเมื่อครู่ของเหลยหงนั้นหล่อมาก และฉินจุนก็ชื่นชมความกล้าหาญของเธอด้วย ความเด็ดขาดเช่นนี้หาได้ยากในหมู่หญิงสาว

ขณะทานอาหารเย็นกับเหลยหง โทรศัพท์มือถือของฉินจุนก็ดังขึ้น และมีข้อความวีแชทส่งมา

“พี่เขย ช่วยด้วย!”

ทันทีที่ฉินจุนเห็นข้อความ เขาก็ปวดหัวขึ้นทันที

นี่คือน้องสาวของเฉินหยวน เฉินเค่อเอ๋อร์

ในขั้นต้น เป็นเรื่องง่ายสำหรับเฉินหยวนที่จะขอให้ฉินจุนแกล้งเป็นแฟน เฉินหยวนขี้อายและสงวนตัวมากกว่า และมักไม่เต็มใจที่จะรบกวนฉินจุน

แต่น้องสาวของเฉินหยวนเฉินเค่อเอ๋อร์ ไม่ใช่วิธีที่ดีในการเล่นด้วย

แค่บอกว่าที่สนามบินครั้งที่แล้ว ผู้หญิงคนนั้นโกหกฉินจุนเพื่อให้ช่วยผายปอด แล้วถ่ายรูปมาขู่เขา ซึ่งทำให้ฉินจุนปวดหัวเล็กน้อย เมื่อผู้หญิงคนนี้ส่งวีแชทมา คงไม่มีเรื่องอะไรที่ดี

“กำลังทำอะไร?”

เฉินเค่อเอ๋อร์ได้ตอบกลับ

“พี่เขย! ฉันจะไปงานเลี้ยงที่ตงไห่ ไปกับฉันทีนะ!”