ไวน์แพง ๆ บนโต๊ะมากกว่าครึ่ง คือเฉินเค่อเอ๋อร์เป็นคนสั่ง
“เหอะ ๆ ฉันจงใจโกงนายแล้วยังไงเหรอ ฉันรู้ว่าไวน์พวกนี้เป็นยังไง แล้วนายก็บอกให้เราสั่งได้ตามอำเภอใจ ฉันคิดว่านายรวยนี่ สุดท้ายไม่คิดว่าแค่เงินเลี้ยงข้าวพวกเรา นายยังไม่มีปัญญาจ่าย แล้วยังให้เราแชร์กันอีก แล้วนายจะอวดรวยทำไม?”
“เธอ …” อู่ต้าจินถูกเฉินเค่อเอ๋อร์ด่าทอ หน้าแดงก่ำ แต่ไม่รู้จะตอบโต้อย่างไร
อู่ต้าจินชี้ไปที่ฉินจุน และกล่าวว่า “ในเมื่อพวกแกรวยมาก ไวน์อันไหนที่พวกแกสั่งพวกแกก็จ่ายเองซะ อย่ามาแชร์กับพวกเรา!”
ฉินจุนยิ้มจาง ๆ เมื่อได้ยินคำว่า “มันเป็นไวน์เพียงไม่กี่ขวด ตอนที่เค่อเอ๋อร์สั่งฉันก็รู้แล้ว ก็ไม่เท่าไหร่ ค่าไวน์ฉันเลี้ยงก็แล้วกัน”
เสียงของฉินจุนลดลง และดวงตาของทุกคนเป็นประกาย
“ว้าว พี่ฉิน คุณหล่อเกินไปแล้ว ปรากฏว่าคุณเป็นเศรษฐีที่ซ่อนอยู่!”
“เค่อเอ๋อร์ แฟนของเธอดีเกินไป เขารวยมากเลยเหรอ เธอจะได้แต่งงานในตระกูลที่ร่ำรวยแล้วนะ!”
“ฉันอิจฉาเธอเหลือเกิน พี่ฉินยังสุดยอดมาก ไม่เหมือนใครบางคน สั่งไวน์มาแล้วยังให้แชร์ น่าเกลียดมาก”
“…”
ทุกคนเปลี่ยนการสนทนา และเริ่มสรรเสริญฉินจุน เมื่อเทียบกับอู่ต้าจินแล้ว ฉินจุนนั้นรวย และหล่อมาก
ก่อนหน้านี้ ทุกคนต้องการจับคู่เฉินเค่อเอ๋อร์และอู่ต้าจิน อย่างไรก็ตาม พวกเขาดูเหมือนเด็กผู้ชาย และเด็กผู้หญิงที่เลอค่า
เป็นผลให้ตอนนี้ ปรากฏว่าอู่ต้าจินเป็นเพียงคนกระจอกตัวเล็ก ๆ และเขาไม่คู่ควรกับเฉินเค่อเอ๋อร์เลย
เฉินเค่อเอ๋อร์ยกนิ้วให้ฉินจุนจากด้านล่าง “พี่เขย พี่หล่อมาก ฉันได้หน้ามากเลย!”
เฉินเค่อเอ๋อร์ยิ้มโดยไม่พูดอะไรเลย ไวน์ส่วนใหญ่สั่งโดยเฉินเค่อเอ๋อร์ และนอกจากอู่ต้าจินแล้ว เพื่อนคนอื่น ๆ ของเธอก็ค่อนข้างดีเช่นกัน
ไม่เป็นไรที่จะเลี้ยงพวกเขาดื่ม
เมื่อผู้จัดการเห็นว่ามีคนกำลังจะจ่ายบิล เขาก็โล่งใจ และยื่นใบเรียกเก็บเงินให้ฉินจุน
“ท่านครับ ค่าใช้จ่ายทั้งหมด 1.3 ล้านหยวนครับ”
ฉินจุนหยิบเช็คออกมา เขียน 1.3 ล้านโดยตรง แล้วยืนให้
โจวเก๋อเคยให้เช็คเปล่านี้มาก่อน ลงลายเซ็น แต่ไม่ได้เขียนตัวเลข
ตามความแข็งแกร่งของโจวเก๋อ ไม่มีปัญหาที่จะเติมไม่กี่ร้อยล้าน แต่ฉินจุนปฏิบัติต่อเขา และไม่จำเป็นต้องพึ่งพาสิ่งนี้เพื่อสร้างโชคลาภ เขาให้ยาเจ็ดเม็ด ซึ่งประมาณเกือบหนึ่งล้านหยวน
หลังจากเขียน 1.3 ล้าน เขาก็ส่งมันไป
ผู้จัดการขมวดคิ้ว แม้ว่าร้านอาหารของพวกเขามักจะได้รับเช็ค แต่พวกเขามักจะเป็นหัวหน้าใหญ่ และบุคคลระดับหัวหน้า พวกเขารู้จักร้านอาหารนั้น และพวกเขายังต้องตรวจสอบเช็คของคนแปลกหน้า
“ท่านครับ ลายเซ็นของเช็คนี้คือโจวเก๋อ คุณคือโจวเก๋อรึเปล่าครับ?”
ฉินจุนส่ายหัว “ฉันไม่ใช่โจวเก๋อ นี่คือเช็คที่เขาให้ฉัน คุณสามารถใช้มันได้อย่างสบายใจ”
ผู้จัดการพยักหน้า และกำลังจะหยิบเช็ค อู่ต้าจินกล่าวในทันใด
“เช็คของโจวเก๋อ?”
ทันใดนั้น บรรยากาศก็แปลกขึ้นเล็กน้อย
อู่ต้าจินยืนขึ้น และพูดกับผู้จัดการ
“คุณไม่รู้เหรอว่าโจวเก๋อเป็นใคร? ซุปเปอร์สตาร์กังฟู คุณรู้จักกังฟูจีนมั้ย?”
หลังจากพูดจบ อู่ต้าจินค้นหารูปภาพของโจวเก๋อบนโทรศัพท์มือถือ และแสดงให้ผู้จัดการดู
ผู้จัดการก็เบิกตากว้าง และทำสองท่าทาง “กังฟูจีน ฉันรู้จักเขา!”
ท้ายที่สุด เขาเป็นซุปเปอร์สตาร์ระดับนานาชาติ และชาวต่างชาติก็รู้จักโจวเก๋อ
อู่ต้าจินหัวเราะเยาะ “นี่คือโจวเก๋อ เขาใช้เช็คปลอม คุณควรตรวจสอบให้ดี”
หลังจากที่อู่ต้าจินพูดจบ เฉินเค่อเอ๋อร์ก็รู้สึกไม่มีความสุขในทันใด
“อู่ต้าจิน นายป่วยรึเปล่า ฉันจ่ายเงินให้นายแล้ว นายยังหาเรื่องอีกเหรอ?”
เฉินเค่อเอ๋อร์พูดไม่ออก และคนอย่างอู่ต้าจินก็บ้าไปแล้ว ถ้าฉินจุนไม่ได้ช่วยแก้ปัญหาที่คนมารายล้อมเมื่อครู่นี้ เขาคงจะเอาเงินไปซื้อไวน์
ถ้าเขาไม่สามารถจ่ายได้ เมื่อมีคนโทรหาตำรวจที่ร้านอาหาร ค่าอาหารมื้อละหนึ่งล้านกว่าหยวน ก็สามารถทำให้เขาเข้าตารางได้
บางทีศาลอาจบังคับริบทรัพย์สิน บ้านภายใต้ชื่อของเขา และอื่น ๆ
เป็นผลให้ฉินจุนจ่ายบิล และช่วยแก้ปัญหา จริง ๆ แล้วเขากัดกลับโดยบอกว่าเช็คของฉินจุนเป็นของปลอม?
นักเรียนคนอื่น ๆ ก็จ้องมองเช่นกัน
“อู่ต้าจิน นายมากเกินไปแล้ว ฉินจุนกำลังช่วยเหลือนาย!”
อู่ต้าจินเยาะเย้ย “ช่วยฉันเหรอ?”
“ฉันไม่ได้สั่งไวน์พวกนี้ เธอหมายความว่ายังไงที่ช่วยฉัน ฉันบอกว่าจะเลี้ยงพวกเธอกินข้าว แต่ฉันจะเลี้ยงเครื่องคุณดื่มเหรอ?”
อู่ต้าจินถังแตกอยู่แล้ว และหมูที่ตายแล้วก็ไม่กลัวน้ำเดือด จะพูดอะไรก็ได้ ยังไงก็ตาม ถ้าคุณเห็นฉินจุนแล้วอารมณ์เสีย คุณต้องเปิดโปงเขา
ผู้จัดการรับเช็คไปไม่รู้จะทำอะไร มีเหตุผลที่คนอื่นใช้เช็คได้ แต่เจ้าของเช็คนี้พิเศษเกินไป
โจวเก๋อซุปเปอร์สตาร์ระดับนานาชาติ
สถานะเป็นกรณีพิเศษ
อู่ต้าจินกล่าวว่า “คุณยังลังเลอะไรอยู่ คุณไม่คิดว่าเขารู้จักโจวเก๋อสินะ? โจวเก๋อเป็นซุปเปอร์สตาร์ระดับนานาชาติ มองดูเขา เป็นไปได้มั้ยที่จะมีเงินเล่นกับซุปเปอร์สตาร์ระดับนานาชาติ?”
“และไม่ใช่แค่ธุรกรรมการเงินธรรมดา แต่มีการเขียนเช็คเปล่าให้เขา และขอให้เขากรอกตัวเลขตามต้องการ!”
“คุณคิดว่าโจวเก๋อจะเขียนเช็คประเภทนี้ให้คนอื่นหรือไม่?”
หลังจากที่อู่ต้าจินพูดจบ ทุกคนก็ตกตะลึงครู่หนึ่ง ราวกับว่ามันสมเหตุสมผล
เป็นเรื่องไร้สาระเกินไปที่จะเขียนเช็คเปล่าให้ใครบางคน และเซ็นชื่อของคุณ
ทุกคนรู้ว่าโจวเก๋อมีความมั่งคั่งอย่างน้อยหลายพันล้าน และเงินฝากธนาคารต้องมีหลายร้อยล้าน
หากคุณให้เช็คเปล่า และเขียนเพียงหนึ่งร้อยล้าน จะไม่สามารถถอนหนึ่งร้อยล้านได้หรือไม่
ถ้าฉินจุนมีเช็คแบบนี้จริง ๆ ทำไมเขาถึงเขียนมากกว่าหนึ่งล้าน? มันไม่เสียดายเหรอ? ถ้าคุณเขียนร้อยล้าน คุณก็ถอนออกได้ คนอย่างโจวเก๋อไม่มีเงินฝากแม้แต่ร้อยล้านด้วยซ้ำ
ดังนั้น อู่ต้าจินจึงสรุปว่าเช็คนี้จะเป็นเท็จ
“ตามการเดาของฉัน เขาต้องพบสมุดเช็คของโจวเก๋อที่ไหนสักแห่ง แล้วจึงเซ็นชื่อของโจวเก๋อลงไป แล้วรอที่จะใช้ในร้านอาหารระดับไฮเอนด์หรือที่อื่น ๆ เช็คก็มอบให้บุคคลนั้นแล้ว และเขาได้หลบหนีไปโดยไม่รอให้ทุกคนตรวจสอบในทันที”
การวิเคราะห์ของอู่ต้าจินมีคารมคมคายมาก และแม้แต่คนอื่น ๆ ก็คิดอย่างนั้น
ถ้าฉินจุนมีเช็คเปล่าของโจวเก๋อ ทำไมเขาถึงเขียนเพียง 1.3 ล้าน?
ความคิดของพวกเขาเป็นเพียงความคิดของคนทั่วไป พวกเขาไม่เคยคิดว่าความมั่งคั่งของฉินจุนมีมากไปกว่าโจวเก๋อ
เขาไม่ได้สนใจเงินจำนวนเล็กน้อยนี้เลย แต่โจวเก๋อให้ความช่วยเหลือเขา และเขาก็ใช้มัน
ผู้จัดการขมวดคิ้ว และรู้สึกมีเหตุผล และพูดกับฉินจุน
“ท่านครับ ขออภัย เราต้องตรวจสอบเช็ค กรุณารอสักครู่”
ด้วยท่าทางขี้เล่นบนใบหน้าของฉินจุน เขาพยักหน้า “ได้”
หลังจากพูดเสร็จ ผู้จัดการก็รับเช็คตรงกลับไปที่แผนกต้อนรับ และเริ่มดำเนินการ
ตรวจสอบกับธนาคาร
เพื่อนนักเดินทางคนอื่น ๆ ต่างก็แสดงท่าทีตลก เมื่อกี้ ฉันคิดว่าฉินจุนคนนี้เจ๋งมาก แต่ตอนนี้ เขาโม้เหรอ?
