คราวนี้ซุนจงเซิ่งทำให้ฉินจุนโกรธจริง ๆ
โอเค หลอกฉันใช่มั้ย เมื่อเป็นแบบนี้ ฉันก็ไม่จำเป็นต้องแสดงความเมตตาต่อแก
ครั้งสุดท้ายที่ฉินจุนไปที่บริษัทอสังหาริมทรัพย์จงเซิ่ง จริง ๆ แล้วเขาไว้หน้ากับซุนจงเซิ่งมาก ท้ายที่สุดพวกเขาเป็นเจ้าของอสังหาริมทรัพย์รายเล็ก ๆ และมันไม่ง่ายสำหรับพวกเขาที่จะอยู่ในสังคมนี้ และฉินจุนไม่ได้ทำให้พวกเขาลำบากเกินไป
อย่างไรก็ตาม ไม่คาดคิดมาก่อนว่าซุนจงเซิ่งหลอกเขาได้แบบนี้ ซึ่งทำให้ฉินจุนรู้สึกไม่พอใจอย่างมาก
คิดว่าเขาเป็นคนโง่ใช่มั้ย?
ฉินจุนโทรทันที และคราวนี้เรียกเหอเนี่ยนอิงโดยตรง
“ศิษย์น้อง ฉันเฮ่อ เนี่ยนอิงเอง นายจะสั่งอะไร?”
“เตรียมทีมรื้อถอนให้ฉัน และเตรียมรถขุดดินสิบคัน และสว่านกระแทกขนาดใหญ่สิบชุด แล้วมารวมตัวกันที่ประตูของบริษัทอสังหาริมทรัพย์จงเซิ่ง”
“โอเค อีกสิบนาทีจะเสร็จ”
ท้ายที่สุดแล้ว เหอเนี่ยนอิงมีส่วนร่วมในธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ ดังนั้นจึงไม่มีปัญหาในการเตรียมสิ่งเหล่านี้
ในไม่ช้า ฉินจุนก็มาที่ประตูของบริษัทอสังหาริมทรัพย์จงเซิ่งอีกครั้ง และรถขุดแขนยาวแบบมืออาชีพสำหรับการรื้อถอน และการเจาะกระแทกขนาดใหญ่ก็เข้าที่
เหอเนี่ยนอิงก็มาถึงที่เกิดเหตุด้วยตัวเอง โดยมองที่ป้ายของบริษัทอสังหาริมทรัพย์จงเซิ่งด้วยใบหน้าที่เยาะเย้ย
“ซุนจงเซิ่งคนนี้เป็นเนื้องอกร้ายในอุตสาหกรรมของเรามาโดยตลอด คราวนี้เขาทำให้น้องศิษย์น้องขุ่นเคืองและโชคไม่ดี”
ถ้าไม่ใช่เพราะแกล้งศิษย์น้อง ก็อาจจะเอาตัวรอดได้สักพัก ตอนนี้ น้องชายที่โดนกระทำความผิดนั้นโหดร้ายมาก วันนี้คงยากที่จะออกจากการต่อสู้ทั้งหมดได้
ฉินจุนมาที่หน้าประตูบริษัทอสังหาริมทรัพย์จงเซิ่ง ผู้คุ้มกันที่ประตูกำลังหลับอยู่ตอนที่เขามาเป็นครั้งแรก คราวนี้ก็ยังนิ่งอยู่
ฉินจุนเดินขึ้นไปหาเขา และตบที่ไหล่ของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย
รปภ.ตัวน้อยเริ่มมีความกระตือรือร้น และยืดเอวให้ตรงเพื่อทักทายฉินจุน
“สวัสดี!”
ฉินจุนเอ่ย “แจ้งเจ้าของบริษัทของนายว่าจะรื้อถอนหลังเลิกงาน”
รปภ.งุนงง และเมื่อเขาได้ยินคำสั่งของฉินจุน เขาตะโกนว่าครับ!
จากนั้นเขาก็หยิบอินเตอร์คอมออกมา และตะโกนเข้าไปข้างใน
“ทุกคนฟังคำสั่ง ทุกคนถอยออกจากอาคาร เพราะกำลังจะถูกรื้อถอน”
หลังจากตะโกนประโยคนี้ เขาก็กลับมารู้สึกตัวอีกครั้ง โจ เด็กคนนี้คือใคร บอกว่าจะรื้อถอนก็รื้อถอนได้?
บริษัทของพวกเขาจริงจังกับการรื้อถอน คุณต้องการทำลายอาคารบริษัทอสังหาริมทรัพย์จงเซิ่งเหรอ?
ช่างเป็นเรื่องตลก!
เพื่อนร่วมงานคนอื่น ๆ ก็พูดไม่ออกเช่นกัน
“เสี่ยวจาง นายตะโกนอะไรเข้ามา ฉันจะรายงานหัวหน้าว่ามีบางอย่างผิดปกติเกี่ยวกับนาย!”
“ใช่แล้ว มีคนกล้ามารื้อถอนที่บริษัทเรา นั่นก็หาที่ตายไม่ใช่เหรอ?”
“เรื่องตลกของนายในวัน April Fool’s Day ก็ไม่มีใครเชื่อหรอกนะ รื้อถอนเหรอ ฮ่า ๆ ๆ …”
“…”
ไม่มีใครในสำนักงานใช้ประโยคนี้อย่างจริงจัง เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยอย่างเสี่ยวจางเองกอับอายเล็กน้อย และต้องการเรียกฉินจุนกลับมา แต่ฉินจุนได้เข้าไปในลิฟต์ที่ชั้นบนแล้ว
เมื่อฉินจุนมาถึงชั้นบนที่ประตูสำนักงานของประธานเขาได้ยินเสียงหึ่ง ๆ อีกครั้ง และฉินจุนก็ขมวดคิ้ว คราวนี้เขายังไม่ชิน และเตะประตูเปิดออก
ปัง!
ประตูห้องของท่านประธานถูกเปิดออก
ประตูที่สร้างขึ้นใหม่พุ่งออกไปชนโต๊ะทำงานภายในเหมือนครั้งที่แล้ว ซุนจงเซิ่งและเลขาสาวที่ทำงานอยู่ตกใจ
ซุนจงเซิ่งสั่นสะท้านด้วยความตกใจ และรู้สึกว่าทุกคนที่ข้างล่างกลัว และเหี่ยวแห้ง
“แกอยากตายนักใช่มั้ย!”
เป็นครั้งที่สองที่ซุนจงเซิ่งเต็มไปด้วยความโกรธ หากสิ่งนี้ทำให้เขากลัว เขาอาจจะไม่สามารถสัมผัสผู้หญิงได้ในอนาคต
สวมกางเกง และมองอย่างตั้งใจ นั่นคือฉินจุนอีกแล้ว
ซุนจงเซิ่งเต็มไปด้วยความโกรธ และใบหน้าของเขาดูถูกเหยียดหยาม
มาคนเดียวเหรอวันนี้
ครั้งที่แล้ว ซุนจงเซิ่งมีความทรงจำที่ยาวนาน และกำลังคนแข็งแกร่ง มี รปภ. ในสำนักงานทั้งสองข้างถัดจากเขา ตราบใดที่เขาออกคำสั่ง เขาจะรีบเข้าไป
คราวนี้ฉินจุนอยู่คนเดียว จึงไม่มีปัญหา
“นายมาที่นี่อีกแล้วเหรอ? ฉันไม่ได้แก้ปัญหาให้นายไปแล้วรึยังไง นายจะเอาอะไรอีก?”
ฉินจุนมองเขาอย่างเย็นชา และพูดว่า
“แก้ปัญหา? แกคิดว่าแกหลอกฉันได้เหรอ?”
“หาอาคารที่ยังไม่เสร็จดี และหลอกชาวบ้านเหลียนฮวาใช่มั้ย?”
ซุนจงเซิ่งบ่นอย่างเย็นชา “นี่อะไร อะไรคืออาคารที่ยังไม่เสร็จ นายไม่รู้หรือว่าราคาบ้านบนอ่างเก็บน้ำปาอีแพงแค่ไหน ในทำเลที่ดีแบบนี้ ถ้าคุณภาพของบ้านดีเป็นพิเศษด้วย ฉันจะจ่ายให้พวกเขาเหรอ?”
ฉินจุนแสดงสีหน้าขี้เล่น “หมายความว่า แกรู้ว่าบ้านหลังนั้นมีปัญหา แล้วแกยังจ่ายชดเชยมันให้ชาวบ้าน?”
ซุนจงเซิ่งยกกางเกงของเขาแล้ว เดินไปที่หน้าต่าง หยิบบุหรี่ขึ้นมาแล้วจุดไฟ อย่างไรก็ตาม ฉินจุนเป็นคนเดียวในวันนี้ เขาไม่กลัวเลย และเยาะเย้ย
“ใช่ พวกคนสปอยล์พวกนั้น คงจะดีถ้าให้บ้านกับพวกมัน ถ้าพวกมันไม่ชอบ พวกมันก็สามารถรื้อถอนมันได้!”
ฉินจุนถอนหายใจ บางคนก็ใจอ่อนด้วยไม่ได้จริง ๆ และอยากจะสั่งสอนเขาอย่างรุนแรงสักครั้ง เขาคงไม่รู้ว่าความเจ็บปวดคืออะไร
“ฉันคิดว่าอาคารพาณิชย์ของนายไม่ถูกใจฉันเท่าไหร่”
ซุนจงเซิ่งผงะไปครู่หนึ่ง แล้วเยาะเย้ย “อาคารของฉันไม่เป็นที่พอใจในสายตานายเหรอ? ถ้าอย่างนั้น นายก็ทำลายอาคารของฉันสิ!”
ฉินจุนเยาะเย้ย “เอาล่ะ ในเมื่อนายมีคำขอ งั้นฉันจะทำให้นายพอใจ”
หลังจากพูดเสร็จ ฉินจุนก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมา แล้วส่งข้อความวีแชท
“เริ่มรื้อถอน”
เมื่อเสียงลดลง หัวหน้าทีมรื้อถอนที่สวมหมวกสีแดงเดินเข้ามา หันศีรษะและชี้ไปทางด้านนอกหลายครั้ง
หลังจากนั้น ก็มีเสียงตึงตัง …
เสียงรถปราบดินดังขึ้น หึ่ง!
ซุนจงเซิ่งผงะไปครู่หนึ่ง หลังจากได้ยินเสียง เขาก็รีบเปิดหน้าต่างและมองออกไปข้างนอก ทันใดนั้น รูม่านตาของเขาก็หดตัวลง!
ทีมรื้อถอน!
และเป็นทีมรื้อถอนที่เป็นมืออาชีพมาก!
ทีมรื้อถอนของบริษัทอสังหาริมทรัพย์จงเซิ่ง เป็นเพียงแค่รถขุดและรถลากธรรมดาเท่านั้น ที่รื้อถอนกระท่อมเล็ก ๆ บางแห่งในชนบท
แต่ทีมรื้อถอนที่ฉินจุนเอามา เรียกว่าเป็นผู้รื้อถอนอาคารพาณิชย์ รถขุดตีนตะขาบ แบบแนวยาว และสว่านกระแทกขนาดใหญ่ล้วนเป็นเครื่องจักรที่ทรงพลัง และคุณภาพดีเยี่ยม
การรื้อถอนอาคารสำนักงานขนาดเล็กไม่มีปัญหาเลย
ซุนจงเซิ่งตะโกนออกไปทางหน้าต่าง “แกทำบ้าอะไร! ใครให้แกเข้ามา แกกำลังทำอะไร!”
ซุนจงเซิ่งตะโกนสองสามคำ และไม่มีใครตอบเขาเลย รถปราบดินสองคันขุดตรงเสาใหญ่ของหน้าประตู
ตูม!
อาคารทั้งหลังเริ่มสั่น และซุนจงเซิ่งตกตะลึง เขาไม่เคยคิดเลยว่ารถปราบดินคันนี้จะถูกผลักออกไป!
“หยุด หยุด!”
รปภ.ชั้นล่างก็ตกตะลึง คาดไม่ถึงกับการรื้อถอนนี้จริง ๆ ที่สุภาพบุรุษพูดเมื่อกี้เป็นความจริง!
พนักงานทุกคนวิ่งออกไป และอุปกรณ์สำนักงานภายในไม่จำเป็นเพราะกลัวว่าจะถูกทุบภายใน
ในชั่วพริบตา ก็มีรถปราบดินสองคันอยู่ข้างหน้า รถขุดสองคัน และรถตักขนาดใหญ่อีกสองคันตามมา
เสียงดังก้องทั้งอาคาร และอาคารเริ่มสั่นสะเทือน!
