เมื่อสิ้นเสียงลง ท่าทีของเย่หลงและทั้งสามก็เปลี่ยนไป ไม่น่าแปลกใจเลยที่เย่เส้าเชิงใจดี การที่ให้เย่หลงกลับตระกูลเย่นั่นก็เพราะให้เย่หลงรับโทษแทน!
เห็นได้ชัดว่ามันเป็นความผิดพลาดของพวกเขาเอง และตอนนี้มีบางอย่างเกิดขึ้น และเย่หลงถูกบังคับให้รับผิดชอบ
ในตอนแรกเย่หลงถูกขับไล่ออกจากบ้าน เขาไม่มีความสุขเลยสักนิด ตอนนี้เกิดเรื่อง พวกเขานึกถึงเย่หลง มันช่างไร้เหตุผลโดยสิ้นเชิง!
หวังเหม่ยกล่าวอย่างตรงไปตรงมา
“พ่อไม่ต้องพูดแล้ว เราจะไม่เห็นด้วยกับเรื่องนี้ ตอนนี้ชีวิตเราค่อนข้างดี ไม่จำเป็นต้องรวย จะให้เอาเวลาหนุ่มสาวห้าปีไปแลกกับเงิน10 ล้านหยวน เราไม่เห็นด้วยอย่างยิ่ง!”
เย่หลงก็สงบนิ่ง แบบนี้ไม่มีใครเห็นด้วย
ดีที่เย่เส้าเชิงยังคงพูดประจบ และพูดอย่างให้เย่หลงรู้สึกไร้ยางอาย?
พวกเขาลูกชายของตระกูลเย่หมือนกัน เวลาที่มีความสุขพ่อของเขามักจะเย่เผิง เมื่อครอบครัวทุกข์ทรมานเขาก็นึกถึง เย่หลง ช่องว่างระหว่างสิ่งนี้มีขนาดใหญ่มาก การแสดงออกของเย่เส้าเชิงมืดมนและการที่ให้กลับไปที่บ้านตระกูลเย่นั้น จุดประสงค์คือให้รับโทษแทนเย่เผิง ไม่เช่นนั้นเขาจะเรียกขยะเหล่านี้กลับมาเพื่ออะไร?
ยิ่งไปกว่านั้นคนเหล่านี้ยังกล้าที่จะติดต่อกับตระกูลฉิน เพราะกลัวว่าพวกเขาจะตายช้าเหรอ?
ทุกคนหยุดพูด และบรรยากาศก็อึดอัดขึ้นในทันใด
หลังจากนั้นไม่นานเย่หลงยืนขึ้นและหยิบกระเป๋าเล็กๆที่ฉินจุนให้มา
“พ่อ ผมได้ยินมาว่าพ่อสุขภาพไม่ค่อยดี ยาเม็ดนี้ผลิตโดยเสี่ยวจุนเอง หลังจากทานแล้ว มันมีผลอย่างมากในการยืดอายุและอายุยืน คุณสามารถลองได้”
เย่หลงถือกระเป๋าเงิน และส่งให้พ่อ แต่ในใจอยากจะทุบทิ้ง ยังไงก็ตาม ไม่ว่าจะพูดอย่างไร เข้าคุกแทนเย่เผิงก็ไม่อาจจะทำได้ สู้เปลี่ยนเรื่องพูดดีกว่า?”
“ยาลูกกลอน？ ฮ่าฮ่า พี่ชาย หลายปีมานี้พี่นี่ไม่เติบโตเลยนะ พี่ยังเชื่อเรื่องพวกนี้อยู่หรือ？”
“ผู้สูงอายุกี่คนที่เชื่อในผลิตภัณฑ์สุขภาพนี้โดยไม่ได้อ่านข่าว และ กินเข้าไปแล้วตาย พี่คิดว่าพ่อมีชีวิตอยู่นานเกินไปหรือ!”
เย่เส้าเชิงหน้าซีดมากขึ้นเรื่อยๆ และหยิบเม็ดยาแล้วขว้างลงพื้นอย่างดุเดือด!”
ออกไป! ถ้าวันนี้ไม่ตกลง ฉันจะไม่มีลูกชายของแก ออกไปจากที่นี่!”
เม็ดยาตกลงไปที่พื้นและแตกออกเป็นหลายกลีบ หลังจากที่เม็ดยาแตก
กลิ่นหอมของยาจะกระจายและสดชื่น
ทุกคนตะลึง กลิ่นอะไร?
ลูกสุนัขข้างๆ ได้กลิ่นและเลียเศษยาเล็กๆที่อยู่บนพื้น
หลังจากนั้นไม่กี่วินาที สีหน้าของลูกสุนัขก็เริ่มกระตุก และเขานั่งยองๆ บนพื้นโดยตรงก็เริ่มท้องเสีย เมื่อเห็นสิ่งนี้หวันเอ๋อ กับอาสามก็ถอนหายใจออกมาทันที
“เห็นไหม! สุนัขมีอาการท้องร่วงหลังจากกินยานี้ ดังนั้นพี่ยังจะกล้าให้พ่อกินเหรอ？ ทำไมคุณสบายใจ!”
“พวกเราให้พี่กลับมา แต่พี่ไม่รู้จักความกตัญญูกตเวทีได้อย่างไร ครอบครัวดูแลพี่มา และตอนนี้อยู่ในความทุกข์ยาก มันยากที่พี่จะเสียสละเหรอ!”
อาสามเหลือบไปที่ฉินจุนและพูดอย่างเย็นชา
“ในตอนแรก พวกคุณช่วยเด็กน้อยในตระกูลฉิน และทำให้สามตระกูลใหญ่ทั้งสามไม่พอใจ ถ้าไม่ใช่เพราะตระกูลเย่ปกป้องพวกคุณ พวกคุณคิดว่าจะมีชีวิตอยู่ได้จนถึงตอนนี้หรือไม่”
“ไม่มีคุณธรรมเอาเสียเลย สมควรตาย”
ก่อนที่คำพูดของอาสามจะจบลง จู่ๆ ก็มีร่างหนึ่งโผล่ขึ้นมา
ทุกคนรู้สึกว่ามีดอกไม้อยู่ข้างหน้าเขา และฉินจุนก็เข้ามาหาอาสามในทันที เขสยกมือขึ้น และตบโต๊ะอย่างดุร้าย
ตุบ!
อาสามยังพูดไม่ทันจบก็มีร่างหนึ่งวิ่งเข้าหา
อาสามหมุนหนึ่งรอบและล้มลงพื้น
“สมควรตาย”
เย่เส้าเชิงและเย่เผิงโกรธจัด
“นายกล้าดียังไงที่มาทำร้ายคนตระกูลเย่! คิดว่าเป็นใคร!”
ในเวลานี้สุนัขบนพื้นที่กำลังเลียเม็ดยาเสร็จแล้ว ขนทั่วตัวของเขาก็สว่างมาก ดวงตาของมันมีเรี่ยวแรงมาก และยังมีชีวิตอยู่และเตะ กระโดดไปมาต่อหน้าฉินจุนสองสามครั้ง ถูรองเท้าของเขาด้วยหัวของมัน
ฉินจุนเยาะเย้ย
“ยาดีๆ ให้สุนัข สุนัขยังกระดิกหาง”
“แม้แต่สุนัขหนึ่งตัว พวกคุณยังเทียบไมได้”
ตู้บบบบ!
เย่เส้าเชิงตบโต๊ะอย่างดุเดือดด้วยความโกรธจัด
“นายมันงี่เง่า!”
“เรื่องของตระกูลเย่ ใครให้นายมายุ่ง？！”
ฉินจุนถึงกับกล้าดูถูกเขา !
ไม่ว่าตระกูลเย่จะล้มลงอย่างไร พวกเขาก็ไม่สามารถทนต่อเด็กน้อยจากตระกูลฉินได้!
เย่หลงก็ยืนขึ้น เช่นเดียวกับที่ฉินจุนพูด ครอบครัวของพวกเขาดีเกินไป ขี้ขลาดเกินไป พวกเขาจะถูกรังแกได้
ฉินจุนตบหน้าอาสาม ทำให้ เย่หลงอธิบายได้ช้า
“พ่อครับ ผมบอกไปแล้วว่าไม่ต้องพูดแล้ว เป็นไปไม่ได้เลยที่ผมจะรับโทษแทน”
“วันนี้ผมกลับมาได้ เพียงเพราะความรักระหว่างพ่อและลูก ต่อจากนี้ไป ฉันไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับตระกูลเย่”
“เสี่ยวจุน ไปกันเถอะ”
หลังจากพูดจบ ครอบครัวของเย่หลงและฉินจุนก็หันหลังกลับและจากไป
เย่เส้าเชิงโกรธและตัวสั่นเทา
“อักตัญญู”
ทุกคนต่างก็มีใบหน้าที่น่าเกลียด และความหวังของพวกเขาจบลง หากเย่หลงปฏิเสธที่จะรับโทษแทน เย่เผิงก็หมดหนทาง
ทันทีที่เย่เผิงล้มลง ครอบครัวเย่ของพวกเขาจะตาย
เย่เส้าเชิงอายุมากแล้ว และสุขภาพของเขาไม่ดีเลยในช่วงหลายปีที่ผ่านมา บางทีเขาอาจจะปล่อยเขาไปแล้วตระกูลเย่ก็คงจะจบลงอย่างสมบูรณ์
ตระกูลเย่ก็จะถึงจุดจบ ทุกคนเงียบ อย่างน่าประหลาด ไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร
มีเพียงสุนัขที่กินเศษยาเท่านั้นที่ยังมีชีวิตชีวา และกำลังกระโดดโลดเต้น
จู่ๆก็ไม่รู้ว่าใครพูดประโยคนี้
“คุณสังเกตไหมว่า พี่ชายคนโตและพี่สะใภ้ดูเด็กมากกว่า…”
ประโยคนี้โดนใจทุกคน
แม้ว่าพวกเขาจะลังเลใจที่จะยอมรับ แต่เย่หลงและหวังเหมยนั้นอายุน้อยกว่ามาก พวกเขาไม่ได้เจอกันมาสิบปีแล้วและทุกคนเผชิญหน้ากัน
แม้แต่ลูกหลานผู้สูงศักดิ์ก็ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ พี่ชายคนโตและพี่สะใภ้ยังคงเหมือนเมื่อสิบปีก่อน และพวกเขาน่าอิจฉาจริงๆ
ได้ข่าวว่าพี่สะใภ้ทำงานเป็นพนักงานเสิร์ฟในโรงแรมมาหลายปีแล้ว ทำงานกายภาพบำบัด ทำอย่างไรถึงจะยังเด็กขนาดนี้
ไม่รู้ใครพูดกะทันหัน
“หรือ… ยาเม็ดนี้ได้ผลจริง?”
เมื่อพูดจบลง ทุกคนต่างจับจ้องไปที่สุนัข
สุนัขตัวนี้เลี้ยงโดยพวกเขา มันไม่เด็กแล้ว ตามอายุของมนุษย์ สุนัขตัวนี้ก็อายุ 70 ปีและ 80 ปี ในวันธรรมดามันจะอยู่ในลานเพื่ออาบแดด ทำไมมันแอคทีฟมาก?
ยิ่งไปกว่านั้น ผมเรียบลื่นเป็นมันเงา และตาก็แหลมคม ไม่เหมือนสุนัขแก่เลย
ยานี้มีผลอัศจรรย์จริงหรือ?
ทุกคนต่างมองหน้ากัน หากยาเม็ดนี้มีผลอัศจรรย์จริง ๆ หากชายชรารับยานี้และยืดอายุขัยไปหลายปี บางทีตระกูลเย่ยังคงมีพื้นที่สำหรับการพักผ่อน!
เย่เผิงมองดูเม็ดยาบนพื้นและกล่าวว่า
“พี่สี่ หยิบเม็ดยาขึ้นมา”
เย่เหล่าซื่อ ขมวดคิ้ว ลังเลเล็กน้อย แต่ก็ยังไม่กล้าทำตามคำพูดของพี่รอง
เม็ดยาบนพื้นแตกเป็นเศษเล็กๆ ผสมกับอึอีกครั้ง เย่เหล่าซื่ออึดอัด ดึงผมของเขา และถือเศษยาไว้ในมือ
