ผู้อํานวยการที่รักใคร่เมีย – ตอนที่ 20 เส้นทางชีวิตของมู่นวลนวล

มู่นวลนวลอ่านข่าวทั้งหมดใน Weibo ค่อนข้างรู้สึกเสียใจและยินดี โชคดีที่เธอไม่มีบัญชี Weibo ไม่อย่างนั้นเขาจะต้องมารุมด่าเธอแน่

เห็นการทารุณกรรมที่เลวร้ายเหล่านั้น จะบอกว่าไม่โกรธ คงเป็นไปไม่ได้

มู่นวลนวลยังคงกลั้นไม่อยู่เธอหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วโทรหามู่หวันฉี

โทรศัพท์ใช้เวลาสักครู่ก่อนจะเชื่อมต่อกับมู่หวันฉี

“ทำไมเธอถึงคิดจะโทรหาฉัน？มีอะไรหรือเปล่า？” เสียงของมู่หวันฉีนุ่มนวลและสงบ ราวกับว่าไม่รู้อะไรเลยทางออนไลน์

มู่นวลหัวเราะเยาะ แต่ยับยั้งความโกรธในใจของเธอ ทำให้เสียงของตัวเองฟังดูเป็นปกติ

“การค้นหายอดนิยมบน Weibo ข่าวบนอินเทอร์เน็ตวันนี้มันเกิดอะไรขึ้น” เธอเพิ่งดูบนอินเทอร์เน็ต และไม่เพียงแต่ถูกค้นหาบน Weibo เท่านั้น แต่สื่อต่างๆก็เผยแพร่ข่าวเช่นกัน

หลายคนมีความสุขที่ได้เห็นความเสียใจและความเกลียดชังของตระกูลใหญ่เช่นนี้ และแน่นอนว่าสื่อบันเทิงจะไม่ปล่อยให้มันผ่านไป

เสียงของมู่หวันฉีฟังดูไม่ใส่ใจมากขึ้น：”ข่าวอะไร? ฉันยุ่งกับงาน ก่อนพี่ชายของฉันกลับมาจากการศึกษาในต่างประเทศ ฉันต้องช่วยพ่อบริหารบริษัทให้เขา ไม่สบายเหมือนเธอ เธอสามารถว่างที่จะดูข่าวบันเทิงได้ ”

เสียงของการพูดน้อย แต่มันแสดงให้เห็นถึงความเหนือกว่าของเธอทุกอย่าง

หลังจากจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยมู่หวันฉีได้เข้าร่วมฝ่ายบริหารของมู่กรุ๊ป

และหลังจากที่มู่นวลนวลจบการศึกษาแล้ว นับประสาอะไรกับการบริหาร แม้แต่ริเริ่มที่จะบอกเสี่ยวชูเหอว่าเธอต้องการเริ่มจากพนักงานระดับต้นของมู่กรุ๊ป เสี่ยวชูเหอก็ปฏิเสธเธอโดยตรง:“ เธอไม่แข็งแกร่งเหมือนพี่สาวของเธอและเธอช่วยอะไรบริษัทไม่ได้ ออกไปหางานข้างนอกทำเถอะ”

มู่ลี่หยานไม่สนใจเรื่องเรียนและงานของเธอ

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ ความโกรธของมู่นวลนวลก็พุ่งสูงขึ้น

น้ำเสียงของเธอเย็นชาและเฉียบคม: “ไม่ต้องเสแสร้งฉันรู้ว่าเธอทำไปแล้ว ฉันไม่รู้ว่าเธอต้องการทำอะไร แต่สิ่งที่ฉันรู้ก็คือแม้ว่าเธอจะเทน้ำสกปรกใส่ฉัน แต่ก็ไร้ประโยชน์ ตอนนี้ฉันเป็นนายหญิงตระกูลโม่ แม้ครอบครัวตระกูลโมู่ไม่ชอบฉันอีก ฉันก็จะไม่ยอมให้ใครมาทำลายชื่อเสียงของฉันตามความต้องการ ”

มู่หวันฉีที่อยู่อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ได้ยินคำพูดของมู่นวลนวลสีหน้าของเธอเปลี่ยนไป

ในควาคิดของเธอ มู่นวลนวลเป็นผู้หญิงที่โง่เขลาและงี่เง่ามาโดยตลอด แต่หลังจากที่เธอแต่งงานกับตระกูลโม่แล้วเธอก็โง่น้อยลง

แม้ว่าฉันจะไม่รู้ว่าทำไม มู่นวลนวลถึงฉลาดขึ้นเล็กน้อย สำหรับมู่หวันฉีความฉลาดนี้ไม่ได้เป็นอะไรเลย

เพราะ … เธอมีเส้นชีวิตของมู่นวลนวลอยู่ในมือ

เธอเปิดปากพูด เสียงของเธอนุ่มนวลและมั่นใจ: “เสี่ยวชูเหอล่ะ หรือเธอก็ไม่สนใจ?”

ที่ผ่านมา ทุกครั้งที่เธอสั่งให้มู่นวลนวลทำอะไร ตราบใดที่เสี่ยวชูเหอพูดสักคำ มู่นวลนวลก็จะทำเหมือนสุนัข

ดังนั้นเธอจึงรู้ว่า สิ่งที่มู่หลานนวลใส่ใจมากที่สุดคือเสี่ยวชูเหอ

เมื่อมู่นวลนวลได้ยินสามคำนี้”เสี่ยวชูเหอ” มือของเธอกำโทรศัพท์แน่นขึ้นทีละนิด เธอเม้มริมฝีปากแน่น และพูดแผ่วเบา: “เธอเหรอ?ก็แล้วแต่คุณ”

หลังจากที่เธอพูดจบ เธอก็วางสาย

ทันทีที่เธอวางโทรศัพท์ เธอก็รู้สึกว่ามีคนแอบดูเธออยู่

ทันทีที่เขาเงยหน้าขึ้น เธอก็เห็นว่าประตูห้องนั้นถูกเปิดออกโดยไม่รู้ว่าเมื่อไร และชายคนนั้นก็พิงกรอบประตูและกอดอก ไม่ใช่ใครก็คือ“ โม่เจียเฉิน”

“นาย … นายเข้ามาทำไม!” มู่นวลนวนกลัวมากจนหน้าซีดเปลี่ยนเป็นสีขาว ตอนที่เธอนอนหลับ เธอล็อคประตูแล้ว!

โม่ถิงเซียวเขย่ากุญแจในมือของเขา เลิกคิ้วเล็กน้อยและพูดอย่างไม่เป็นทางการว่า “เธอคิดว่าไง”

มู่นวลหน้าแดง: “นายออกไป!”

ไม่รู้ว่าชายคนนี้มีกุญแจห้องของเธอได้อย่างไร!