ผู้อํานวยการที่รักใคร่เมีย – ตอนที่ 213 มีลูกของเรา

มู่นวลนวลจำได้ว่าตัวเองเคยซื้อยาคุมกำเนิดสำรองไว้

เธอเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จเเล้วก็คุกเข่าลงตรงหน้าลิ้นชัก เธอเพิ่งจะหายาเจอก็ได้ยินเสียงประตูเปิดจากทางด้านหลัง

มู่นวลนวลหันกลับไป เธอยังถือขวดยาไว้อยู่ในมือ ก็เห็นโม่ถิงเซียวผลักประตูเเละเดินเข้ามา

เธอตอบสนองกลับมาอย่างรวดเร็ว หลังจากนั้นก็นำขวดยาไปซ่อนไว้ด้านหลังเงียบๆ: ” คุณอยู่บ้านหรอ? ”

เธอคิดว่าโม่ถิงเซียวออกไปเเล้ว เเต่ไม่คิดว่าเขาจะยังอยู่ที่บ้าน

” หาอะไร? ” โม่ถิงเซียวเดินเข้าไปหาเธออย่างไม่รีบร้อน

มู่นวลนวลซ่อนขวดยาไว้ด้านหลังอย่างแน่นหนา หลังจากนั้นก็ยืนขึ้นช้าๆ: ” รู้สึกเจ็บคอนิดน่อย จึงอยากกินยาน่ะ ”

ในตาของโม่ถิงเซียวมีความเข้าใจอยู่ในนั้น น้ำเสียงของเขาเย็นชาเเละปกติมาก: ” กล่องยาไม่ได้อยู่ตรงนี้นะ ”

มู่นวลนวลถูกเขามองจนทำให้รู้สึกลุกลี้ลุกลนเล็กน้อย: ” อืม ”

เเต่โม่ถิงเซียวกลับเดินผ่านเธอไปอีกฝั่ง: ” ฉันไปหยิบให้คุณเอง ”

ถึงเเม้ว่ามู่นวลนวลจะรู้สึกประหลาดใจนิดหน่อย เเต่เธอก็รู้สึกโล่งใจขึ้นไม่น้อยเลย

เเละในตอนนี้ โม่ถิงเซียวที่เดิมทีเดินไปด้านหน้าก็หันกลับมาอย่างกะทันหัน หลังจากนั้นก็เอื้อมมือไปแย่งขวดยาที่มู่นวลนวลซ่อนไว้อยู่ที่ด้านหลัง

ความเร็วของโม่ถิงเซียวเร็วเกินไป เเทบจะไม่ให้โอกาสมู่นวลนวลได้ตอบสนองกลับมาเลยด้วยซ้ำ เเละเขาก็เเย่งขวดยาในมือของเธอ

” คุณ…… ” มู่นวลนวลมีสีหน้าร้อนรน เธออ้าปากค้าง มองสีหน้าที่ค่อยๆมืดลงของโม่ถิงเซียวเเละเงียบลงโดยไม่รู้ตัว

โม่ถิงเซียวบีบขวดยาเเละก้มมองเธอ: ” นี่ยาอะไร? ”

เขาจ้องมู่นวลนวลด้วยสายตาที่อ่านยาก เขาเหมือนธนูที่ขึงตึงเเละพร้อมที่จะระเบิดออกมาได้ตลอดเวลา

มู่นวลนวลกลืนน้ำลายลงคอ หลังจากนั้นก็หันไปมองอีกฝั่งเเละพูดขึ้นเสียงเบา: ” ยาคุมกำเนิด ”

” เสียงดังๆหน่อย ” น้ำเสียงของโม่ถิงเซียวติดแหบนิดหน่อย

มู่นวลนวลจึงหันกลับไปตะโกนใส่เขาเสียงดัง: ” ฉันบอกว่ายาคุมกำเนิดไง คุณไม่ได้ยินหรอ! ”

มือที่กำขวดยาของโม่ถิงเซียวรัดแน่นขึ้น ข้อต่อของเขาปูดราวกับจะบดขวดยาให้เเตกละเอียด

มู่นวลนวลยื่นมือออกไปตรงหน้าเขา: ” เอามาให้ฉัน ”

โม่ถิงเซียวเม้มริมฝีปากแน่น เขากระเเทกขวดยาในมือออกไปอย่างรุนเเรง

เพราะอารมณ์ร้อนเกินไป การหายใจของเขาจึงค่อนข้างรุนเเรง หลังจากนั้นเขาก็กดเสียงตัวเองลง: ” มู่นวลนวล คุณไม่อยากมีลูกกับฉันขนาดนี้เลยหรอ? ”

” ไม่ใช่นะ ก็เเค่ยังไม่อยากมีตอนนี้เท่านั้นเอง ” มู่นวลนวลกัดริมฝีปากเเละก้าวถอยหลังเล็กน้อย

” ไม่ลองชุดแต่งงาน ไม่เเต่งงาน ไม่มีลูก ต่อไปก็คงจะไม่อยากอยู่กับฉันเเล้วใช่ไหม? ” เสียงของโม่ถิงเซียวเย็นเฉียบราวกับน้ำเเข็งเเละเย็นจนทะลุเข้าไปในกระดูก

มู่นวลนวลพูดเเย้ง: ” ไม่ใช่นะ ”

” ไม่ใช่เเล้วคุณกินยาอะไร ” โม่ถิงเซียวมองเธอด้วยสีหน้าดำทะมึน เส้นเลือดบนขมับนูนขึ้นราวกับว่าความอดทนถึงขีดจำกัดเเล้ว

” ไม่ใช่ไม่อยากได้ลูกของคุณนะ ฉันก็เเค่คิดว่าตอนนี้ยังไม่เหมาะสมเท่านั้น ”

” ถึงอย่างไรจะช้าหรือเร็วก็ต้องมีอยู่ดี มีตอนนี้กับมีทีหลังมันต่างกันยังไง? ”

” ถ้าท้องตอนนี้ ฉันอาจไม่สามารถทุ่มเทให้กับงานในปีหรือสองปีถัดไปได้ ”

” คุณเพิ่งจะยี่สิบสองปี คลอดเสร็จเเล้วค่อยทำงานก็ค่าเท่ากัน ”

” …… ” มู่นวลนวลรู้ดีว่าถ้าพูดแบบนี้ต่อไป ตัวเองอาจจะพูดสู้โม่ถิงเซียวไม่ได้อย่างแน่นอน

มู่นวลนวลเอื้อมมือไปจับผมของตัวเองเเละพูดอย่างหงุดหงิดนิดหน่อย: ” คุณเคารพความคิดของฉันบ้างไม่ได้หรือไง? คุณมีสิทธิอะไรมาตัดสินใจทุกเรื่องด้วยตัวเอง ฉันก็มีความคิดเเละแผนการชีวิตของตัวเองเหมือนกัน ทั้งหมดนี้…… ” สามารถปรึกษากันได้นะ

โม่ถิงเซียวพูดขัดจังหวะเธอ: ” ในแผนการชีวิตของคุณไม่รวมถึงการมีลูกของเรา ”

” เมื่อสักครู่ฉันได้พูดไปแล้ว…… ”

” ฉันรู้ ” โม่ถิงเซียวหัวเราะอย่างเย็นชา เขาหมุนตัวเเละกำลังจะออกไป

เเต่ก่อนที่จะออกไป เขาก็ไม่ลืมที่จะหยิบขวดยาที่ตัวเองกระเเทกลงไปบนพื้นขึ้นมา

เขากลัวว่าเธอจะกินยาคุมกำเนิดอย่างนั้นหรอ?

มู่นวลนวลทั้งรู้สึกขำเเละรู้สึกโมโห

เมื่อสักครู่เห็นได้ชัดว่าโม่ถิงเซียวโมโหจนใกล้จะระเบิดออกมาอยู่เเล้ว เเต่เขาก็ยังไม่ลืมที่จะหยิบขวดยาออกไป

……

โม่ถิงเซียวหยิบยาไปแล้ว มู่นวลนวลจึงทำได้เพียงลงไปทานข้าว รอให้ทานข้าวเสร็จเเล้วค่อยออกไปซื้อยา

พอทานข้าวเช้าเสร็จ มู่นวลนวลก็จะออกไปข้างนอก

ตอนเดินมาถึงหน้าประตู เธอก็ถูกบอดี้การ์ดขวางไว้: ” คุณหญิง คุณจะไปไหนครับ? ”

มู่นวลนวลไม่ได้คิดอะไร เธอจึงตอบไปตามตรง: ” ฉันจะออกไปซื้อของสักหน่อย พวกนายไม่ต้องตามไปหรอก ฉันไปเองได้ ”

เธอพูดจบเเล้ว เเต่บอดี้การ์ดที่ขวางเธอกลับไม่หลีกทางให้เธอ

มู่นวลนวลขมวดคิ้ว สีหน้าของเธอหม่นลงนิดหน่อย: ” หมายความว่ายังไง? ”

บอดี้การ์ดพูดหน้านิ่ง: ” คุณชายสั่งว่าถ้าคุณหญิงจะออกไปข้างนอก ต้องรอให้เขากลับมาก่อนเเล้วค่อยออกไปด้วยกันครับ ”

” โม่ถิงเซียวสั่งไว้หรอ? ” มู่นวลนวลคิดว่าตัวเองฟังผิดไป

บอดี้การ์ดพยักหน้าอย่างเคารพนบนอบ: ” ใช่ครับ ”

นี่โม่ถิงเซียวกำลังจำกัดอิสระของเธอ โดยที่ไม่ให้เธอออกไปข้างนอกอย่างนั้นหรอ?

มู่นวลนวลเม้มริมฝีปาก เธอหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาโม่ถิงเซียว: ” โม่ถิงเซียวคุณเป็นบ้าไปแล้วหรอ? ที่คุณไม่ให้ฉันออกไปข้างนอกมันหมายความว่ายังไง? ”

ถ้าเทียบกับเสียงแหลมแและเย็นชาของมู่นวลนวลเเล้ว เสียงของโม่ถิงเซียวดูจะสงบนิ่งมากกว่า: ” ถ้าจะออกไปข้างนอกก็รอฉันกลับไป แล้วค่อยไปด้วยกัน ”

” ใครอยากจะไปกับคุณล่ะ ไม่ใช่ว่าฉันเดินไม่เป็นสักหน่อย! ”

” เชื่อฟังหน่อย ”

” ฟังบ้าอะไรล่ะ! ” ช่วงนี้ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาสองคนไม่ได้กลมกลืนกันสักเท่าไหร่ โม่ถิงเซียวเอาเเต่ทำหน้าเย็นชา มู่นวลนวลก็อารมณ์ไม่ค่อยดี จึงอดไม่ได้ที่จะระเบิดคำหยาบคายออกมา

ตอนนี้โม่ถิงเซียวจำกัดอิสระส่วนบุคคลของเธอเเละปฏิบัติต่อเธอเหมือนสัตว์เลี้ยงหรืออะไร?

” เดี๋ยวฉันก็กลับเเล้ว ” ฟังเเล้วน้ำเสียงของโม่ถิงเซียวดูสงบนิ่งมากเเละไม่มีวี่แววของความโกรธเลย

มู่นวลนวลโมโหจนต้องตัดสายโทรศัพท์ทิ้ง

กลุ่มบอดี้การ์ดรู้ว่ามู่นวลนวลโทรศัพท์หาโม่ถิงเซียว เมื่อสักครู่พวกเขาก็ได้ยินที่มู่นวลนวลพูดเเล้วด้วย พวกเขาทั้งหมดจึงก้มหน้าลงอย่างเฉยเมยและแสร้งทำเป็นไม่ได้ยิน

ก็มีเพียงคุณหญิงเท่านั้นแหละที่กล้าพูดกับคุณชายแบบนี้

โม่ถิงเซียวกลับมาเร็วมาก

อากาศหนาวมาก โม่ถิงเซียวใส่เเค่ชุดสูททางการเเละเดินเข้ามาจากด้านนอก บนตัวเขายังมีความเย็นเกาะอยู่

ป้าหูเห็นโม่ถิงเซียวกลับมาเเล้ว จึงรีบออกไปต้อนรับทันที: ” คุณชาย ”

โม่ถิงเซียวโบกมือไปมา เป็นการบอกใบ้ให้ป้าหูลงไปด้านล่าง

ป้าหูก็รู้ว่าช่วงนี้ความสัมพันธ์ของทั้งสองคนไม่ค่อยดีนัก ก่อนไป เธอก็ได้หันมามองพวกเขาอย่างเป็นกังวลบ่อยๆ

รอจนเงาของป้าหูหายไป โม่ถิงเซียวถึงจะเดินไปนั่งลงข้างๆมู่นวลนวล

เขายื่นมือออกไปจับมือของมู่นวลนวลไว้: ” อยากไปไหน ฉันไปกับคุณ ”

มู่นวลนวลดึงมือของตัวเองกลับมา หลังจากนั้นก็ถามเขาอย่างเหน็บแนม: ” คุณจะปล่อยฉันออกจากบ้านตอนไหน? ”

โม่ถิงเซียวหน้าตึงนิดหน่อย เเต่ไม่นานก็ผ่อนคลายลง: ” ช่วงนี้คุณไม่ออกจากบ้านดีที่สุด ”

” คุณกลัวว่าฉันจะออกไปซื้อยาคุมกำเนิดใช่ไหม? ” มู่นวลนวลไม่ได้โง่ ตอนเช้าโม่ถิงเซียวหยิบยาของเธอไป พอเธอลงมาด้านล่างก็ถูกบอดี้การ์ดขวางไว้อีก

เธอต้องยอมรับว่าบางครั้งโม่ถิงเซียวคนนี้ก็เด็ดขาดเเละโหดเหี้ยมมากจริงๆ

สายตาของโม่ถิงเซียวกระตุกเล็กน้อย: ” ในเมื่อคุณรู้ก็ทำตัวให้เชื่อฟังหน่อยสิ ”

” ถ้าฉันไม่ล่ะ? ” มู่นวลนวลหรี่ตามองเขา ในน้ำเสียงของเธอมีความยั่วยุอยู่ในนั้น

” งั้นฉันคงต้องใช้วิธีของตัวเองเพื่อให้คุณเชื่อฟังสักหน่อยเเล้ว ” โม่ถิงเซียวพูดช้าๆ น้ำเสียงของเขาไม่ได้ผิดปกติอะไร

เเต่พอมู่นวลนวลได้ฟัง กลับทำให้หนังศีรษะของเธอตึงขึ้นทันที

โม่ถิงเซียวตัดสินใจเเล้วเเละต้องการทำให้เธอท้องให้ได้!