บทที่ 171
ในที่สุดดิโอก็ได้เห็นช่วงเวลาที่เขาต้องการ! เขาเห็นว่านาตาชาถูกศัตรูล้อมรอบและจากสภาพของเธอ ก็รู้ได้ว่าเธอได้ใช้กระสุนทั้งหมดของเธอก่อนหน้านี้แล้ว
ดิโอเดินไปหานาตาชาพร้อมกับคว้าปืนที่วางอยู่รอบเท้า เขาพุ่งปืนด้วยพลังฮามอนของเขาและเมื่อเขาเดินเข้าไปใกล้เขาก็เหวี่ยงปืนไปที่หัวของเจ้าหน้าที่ไฮดร้าทำให้กะโหลกของเขาแตกเป็นเสี่ยงๆ!
เจ้าหน้าที่ไฮดราที่เหลือที่รอดชีวิตซึ่งเห็นว่ากลัวและถอยห่างจากดิโอและเริ่มยิงใส่เขาอย่างสิ้นหวัง แต่น่าเสียดายสำหรับเจ้าหน้าที่เหล่านั้นกระสุนไม่ได้ทำอะไรดิโอไม่ได้!
ดิโอเดินไปหาเจ้าหน้าที่ไฮดร้าที่หวาดกลัวและทุบหัวพวกเขาด้วยปืนกระบอกเดียวกับที่เขาเรียกเก็บกับพลังฮามอนก่อนหน้านี้และฆ่าพวกเขาอย่างสมบูรณ์ในเวลาอันสั้น
เมื่อเขาไม่เห็นศัตรูอีกต่อไปดิโอจึงโยนปืนออกไป ตอนนี้เขาไม่มีความต้องการอาวุธอีกต่อไป
นิค ฟิวรี่ มาเรีย ฮิลล์ โคลสันตกใจเมื่อเห็นฉากตรงหน้า!
พวกเขาไม่เห็นดิโอต่อสู้กับเจ้าหน้าที่ไฮดร้าก่อนหน้านี้ในขณะที่พวกเขากำลังช่วยโคลสันด้วยเหตุนี้พวกเขาจึงต้องตกใจเมื่อเห็นโถงทางเดินที่เต็มไปด้วยเลือดที่มีดิโออยู่ตรงกลางนั้น
ชายคนนี้สังหารทหารชั้นยอดจำนวนมากได้อย่างง่ายดาย! เขาไม่ได้รับความเสียหายใดๆ!
เพราะความจริงทั้งหมดนี้นิค ฟิวรี่จึงรู้สึกตกใจเล็กน้อยกับความสามารถของดิโอเขาสงสัยว่าถ้าเขากดดันดิโอหนักหน่วงในตอนที่พบเขาครั้งแรกในตอนนั้นเขาจะเป็นคนตายเหมือนกับเจ้าหน้าที่ไฮดร้าทั้งหมดที่เท้าของเขาหรือไม่?
“เราถูกโจมตีและโคลสันถูกยิงที่ขาของเขา! เราจำเป็นต้องเอากระสุนออกโดยเร็วเพื่อที่เขาจะได้ไม่ได้รับความเสียหายถาวร!” มาเรีย ฮิลล์พูดเพื่อทำลายความเงียบในหมู่พวกเขา
“ถ้าอย่างนั้นพาฉันไปที่คลินิกเร็วเข้า! ถ้าฉันเดี้ยงละก็ คุณนั้นแหละต้องเป็นคนเข็นรถเข็นให้ฉัน!” โคลสันกล่าวด้วยน้ำเสียงติดตลก
จากนั้นมาเรียฮิลล์ก็พาโคลสันไปที่คลินิก
ทันทีที่ทั้งคู่จากไป นิค ก็รีบถามว่า
“เกิดอะไรขึ้น? ฉันขอรายงานตอนนี้ได้ไหม?”
“อเล็กซานเดอร์ เพียร์ซตายแล้ว! เจ้าหน้าที่ของไฮดร้านั้นตายหรือติดอยู่ที่ชั้นสาม และฉันต้องออกไปแล้วแขกของฉันกำลังรอคำอธิบายของฉันเกี่ยวกับสาเหตุที่ฉันไม่เปิดร้านอาหารในวันนี้! ฉันหวังว่าฉันจะไม่เห็นหน้าคุณอีกครั้ง ฟิวรี่ ดูเหมือนว่าฉันจะเผชิญกับสถานการณ์ที่ลำบากนี้ทุกครั้งที่พบคุณ” ดิโอกล่าวสบายๆ
เนื่องจากทั้งสี่คนไม่มีอันตรายใดๆอีกแล้ว ดิโอจึงตัดสินใจออกจากที่นั่นและกลับไปที่ร้านอาหาร
ขณะที่ดิโอเดินไปยังทางออก ฟิวรี่ก็พูดไม่ออก! แม้ว่าเขาจะไม่สามารถกล่าวขอบคุณดิโอได้ แต่เขาก็รู้ดีว่าเขาเป็นหนี้บุญคุณจากดิโอสำหรับทุกสิ่งที่เขาทำไป!
อย่างไรก็ตามเขาต้องจัดการกับงูที่บุกบ้านของเขาก่อน!
……………….
ดิโอกำลังตัดสินใจอย่างถูกต้องที่จะไม่ออกจากทางเข้าหลักเนื่องจากตอนนี้สถานที่นั้นแออัดไปด้วยตำรวจเขาเลือกที่จะออกจากด้านหลังเพื่อที่เขาจะได้ข้ามแม่น้ำโปโตแมคและออกไปโดยไม่มีปัญหาใดๆ
แต่ทันทีที่เขาออกจากอาคารเขาก็ถูกพบโดยเฮลิคอปเตอร์ที่อยู่ใกล้ๆ ซึ่งกำลังสังเกตการณ์บริเวณนั้น โชคดีที่เขาสามารถหลบหนีจากมุมมองของเฮลิคอปเตอร์โดยไม่มีสิ่งกีดขวางใดๆ
ไม่กี่ชั่วโมงต่อมาดิโอได้เปลี่ยนเสื้อผ้าและกลับไปที่ร้านอาหารซึ่งเขาเห็นวิลล์นั่งอยู่หน้าร้านอาหารด้วยสีหน้าเบื่อหน่าย
ดิโอทำให้เขาประหลาดใจด้วยการตบไหล่โดยที่เขาไม่ทันสังเกต
วิลล์สะดุ้งทันทีและเข้าสู่ท่าป้องกันทันทีซึ่งประกอบไปด้วยการคุกเข่าขณะขอความเมตตา!
“เฮ้!”
ดิโอหัวเราะอย่างเต็มที่จากการกระทำของวิลล์ และเมื่อวิลล์ได้ยินเสียงของดิโอเขาก็เปลี่ยนสีหน้าและกอดดิโออย่างแรง
“นายควรไม่หายตัวไปแบบนี้อีกนะ! ฉันเกือบจะเรียกตำรวจแล้ว!” วิลล์กล่าวอย่างประหม่า
ดิโอขยับเมื่อได้รับความห่วงใยจากวิลล์ เขารู้ดีว่าวิลล์ไม่สามารถพึ่งพาได้ในหลายๆครั้ง แต่วิลล์แสดงให้เห็นเสมอว่าเขาห่วงใยความปลอดภัยของดิโออย่างสุดซึ้ง! เขาทำมาตลอดตราบเท่าที่ดิโอจำเขาได้
คราวนี้ดิโอเชื่อคำพูดของวิลล์แม้ว่าวันนั้นจะใกล้จะจบลง แต่วิลล์ก็ยังคงรออยู่หน้าร้านอาหารอย่างอดทน แต่ดิโอก็รู้ดีว่าวิลล์ยังไม่สามารถพูดคุยกับเจ้าหน้าที่ตำรวจได้ เขาถือว่ามันเป็นแผลเป็นของวิลล์จากเหตุการณ์ในตอนนั้น
“ร้านอาหารปิดให้บริการในวันนี้ มาหาที่พักผ่อนกันเถอะ!” ดิโอกล่าวด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา
“จริงหรอ? งั้นไปที่ประจำของฉันกันเถอะ!” วิลล์กล่าวอย่างตื่นเต้น
………
