พบปะเพื่อนฝูง
ผ่านคืนเสียตัวมาได้สามวันแล้ว แต่ผมยังคงเอาแต่คิดถึงเรื่องนั้นวนอยู่ซ้ำ ๆ บางคืนผมฝันว่ามันตามมาเอาเรื่องผมถึงบ้านพร้อมกับถืองูมาพันคอผม ฝันแบบนี้ติดกันอยู่สองสามคืน กูล่ะจะบ้าตาย เมื่อไหร่จะหลุดจากความคิดบ้า ๆ นี้ได้ มันก็แค่คนเอากันเปล่าวะ ใคร ๆ ก็เคยทั้งนั้นแหละ!!
“พายุ!!”
“เชี่ยยย!! อะไรวะ มึงจะตะโกนใส่หูกูทำซากอะไร” ผมหันไปตวาดใส่ไอ้โอเล่พร้อมกับหันไปมองมันตาขวางหลังจากที่มันเอามือป้องปากแนบมาที่หูผมแล้วตะโกนเรียกชื่อผมซะดังลั่น
กูนึกว่าหูจะระเบิด!
“กูเรียกมึงตั้งนานละ ทำไมไม่ได้ยิน มึงเป็นไรปะเนี่ย พักนี้ดูเหม่อ ๆ”
“เออใช่ ๆ ตั้งแต่วันที่เราไปกินเหล้าแล้วมึงบอกจะไปหาแฟน มึงก็เป็นเอ๋อ ๆ อ๋อง ๆ มึงไปให้ใครข่มขืนมาป่ะเนี่ย”
“ขะ ข่มขืนเหี้ยไร!”
ผมว่าพร้อมกับปาเสื้อเชิ้ตสีขาวใส่หน้าไอ้เฟียสอย่างจัง ขณะที่กำลังลื้อดูชุดในตู้เสื้อผ้าเพื่อเตรียมจะไปเที่ยวทะเลในวันพรุ่งนี้
“นี่เราพลาดอะไรไปรึเปล่า พายุจะไปหาแฟนที่ไหนหรอ” ไอ้ภีมเอ่ยถามด้วยแววตาใสซื่อ วัน ๆ มึงจะรู้เรื่องอะไร พี่คิงส์ปล่อยมาเรียนได้ก็บุญมากโขแล้ว นี่ก็หวงแฟนจังเลย
(พี่คิงส์เป็นเพื่อนสนิทพี่สายฟ้า พี่ชายแท้ ๆ ของผมเองครับ กว่าแกจะคลั่งรักไอ้ภีมได้ขนาดนี้ก็สมบุกสมบันกันพอสมควรอยากรู้ว่าเขามาลงเอยกันได้ยังไงก็ตามไปอ่าน ‘เด็กของท่านคิงส์’ ได้เลยนะค้าบบบบ)
“ไม่มีไรหรอก วันนั้นกูเมาน่ะ กูก็พูดเรื่อยเปื่อยไปงั้นแหละ”
ผมรีบตัดบทไม่อยากให้เพื่อนระแคะระคายในเรื่องคืนนั้น
“เอ้อ พวกมึงได้ยินข่าวลือป่ะ ที่เขาบอกว่าจะมีอาจารย์มาขอเก็บข้อมูลวิจัยห้องเรา 1เทอม”
ไอ้เฟียสจุดประเด็นด้วยสีหน้าตื่นเต้นขั้นสุด
“แล้วไง?”
ผมเอ่ยถามขณะที่ตายังเลือกดูเสื้อผ้าอย่างตั้งอกตั้งใจ ผมเป็นคนที่มีสไตล์การแต่งตัวที่โดดเด่น เปรี้ยวสุดในกลุ่มแล้วครับผู้ชายร่างบางดวงตากลมโตแต่กลับเฉี่ยวคมที่ปลายหาง ปากบางเป็นกระจับ เสื้อผ้าที่สวมใส่ต้องแมสกับทรงผมสีเทาเป็นอย่างดี บางวันอยากเปรี้ยวก็เปรี้ยวจนผู้ชายเหลียวมองจนสุดสายตา วันไหนอยากเท่ก็สาวกรี๊ดจนคอแทบแตก แต่ผมขอบายเลยครับ เรื่องผู้หญิงน่ะไม่ใช่ทางจริง ๆ
“กูได้ข่าวว่าสาว ๆ กรี๊ดกันจนเสียงแหบเสียงแห้งเลยนะมึง”
“ทำไมวะ เขาถือระเบิดเข้ามาในม.ด้วยหรอ”
“ใช่ ดูจากลักษณะ น่าจะเป็นระเบิดมือ M26 ถุยยย!!! ไอ้ห่านี่ก็เล่นซะกูเคลิ้มเลย”
ผมกระตุกยิ้มพร้อมกับส่ายหัวด้วยความเอือมระอา มึงเป็นคนเคลิ้มตามกูเองแท้ ๆ
“กูได้ข่าวว่าเขาหล่อฉิบหาย หล่อวัวตายควายล้ม จบมาจากนอก ดีกรีไม่ธรรมดาเลยนะมึงงง”
“จบมาจากนอกนี่คือนอกไหนวะ นอกเมืองรึเปล่า อย่าฟังไม่ได้ศัพท์จับมากระดกนะเว้ย”
“สำนวนเหี้ยไรของมึงวะไอ้พายุ ภาษาไทยเกรดอ่อนแอแบบมึงเลิกพูดสำนวนซักทีเหอะ ตั้งแต่คบมึงมาจะ 15 ปีเนี่ย มึงยังพูดสำนวนไม่ถูกซักครั้ง แล้วเสือกขยันพูดด้วยนะ โอ๊ยย!!”
พูดจบไอ้โอเล่ก็ต้องรีบเอาแขนมาบังตัวทันทีเมื่อโดนผมขว้างเสื้อในตู้เสื้อผ้าใส่มันรัว ๆ จนผ้ากองเป็นภูเขา
“เขาจบมาจากเมืองนอก ไม่ใช่นอกเมือง มึงก็หาพูดไป”
“ถ้าถูกสเปกกูจอง”
ผมว่าพร้อมกับพับผ้าเข้าตู้ตามเดิมหลังจากที่ได้ชุดที่พอใจแล้ว
“จะจองใครเนี่ย มึงถามพี่สายฟ้าก่อนมั้ย”
ผมกลอกตามองบนทันทีเมื่อไอ้เฟียสพูดจบ
นี่ล่ะครับ ปัญหาใหญ่ของผม ที่ผมไม่เคยมีแฟนซักทีก็เพราะมีพี่ชายเป็นเหมือนงูเห่าคอยเฝ้าหวงไข่ตลอดเวลา
“เสื้อตัวนี้เหมาะกับมึงนะไอ้ภีม เอาไว้ใส่ไปทะเล”
ผมว่าพร้อมกับโยนเสื้อไปตกแหมะที่ตรงหน้ามัน ไอ้ภีมเอื้อมฝ่ามือเล็กไปหยิบเสื้อสีขาวที่เว้าตรงหัวไหล่ขึ้นมาด้วยสีหน้าลำบากใจ มันคงไม่กล้าใส่แต่ก็ไม่กล้าปฏิเสธผมสิท่า
“จะดีหรอพายุ มันโป๊ไปนะ เดี๋ยวพี่คิงส์จะด่าเอา”
“ด่าอะไรวะ วัน ๆ กูเห็นแต่เขาแทบจะหมอบกราบมึงอยู่แล้ว ถ้ากูเป็นมึงนะ กูรวบอำนาจขึ้นปกครองแทนพี่คิงส์ไปละ”
ที่ผมพูดไปไม่เกินจริงเลยสักนิด พี่คิงส์หลงมันซะยิ่งกว่าอะไรดี เห็นเขารักกันแบบนี้ผมก็สบายใจ ดีกว่าช่วงที่ได้กันใหม่ ๆประสาทผมแทบจะกิน
“แต่มันบางมากเลยนะเรา…ไม่กล้าใส่ลงทะเลหรอก”
“กูไม่ได้บอกให้มึงใส่เล่นน้ำซักหน่อย กูให้มึงใส่ตอนอยู่ห้องกับพี่คิงส์ อะไรเด็ด ๆ ก็งัดออกมาบ้างสิวะ”
ผมไม่ว่าเปล่าเลือกชุดไปวางตรงหน้ามันอีกหนึ่งกอง
“มึงนี่ดูทรงจะแรดกว่าคนอื่นเพื่อนเลยนะไอ้พายุ โชคดีนะที่มีพี่สายฟ้าคอยกันหมาให้ มึงถึงได้ซิงมาจนถึงทุกวันนี้”
คำพูดไอ้โอเล่เล่นเอาผมกระอักไปเลยล่ะครับ พวกมันจะทำหน้ายังไงกันนะ ถ้ารู้ว่าผมเสียบริสุทธิ์แล้ว แล้วเสือกเสียให้ใครผมก็ไม่รู้อีก
เห้อออ!!! เรื่องนี้มันจะวนมาตอกย้ำผมถึงเมื่อไหร่กันล่ะเนี่ย
