พ่อบ้านจักรพรรดิปีศาจตอนที่ 58

จั๋วฝานกับเสวี่ยหนิงเซียงกำลังค้นหาผ่านพุ่มไม้ในเทือกเขาหมื่นอสูร เสวี่ยหนิงเซียงกำลังหงุดหงิด ไม่รู้ว่าเขาจะทำแบบนี้ไปทำไม

จั๋วฝานพลันตะโกนด้วยความลิงโลด และถือสิ่งสกปรก”เจอแล้ว!”

เสวี่ยหนิงเซียงกะพริบตาด้วยความอยากรู้”มันคืออะไร?มันทำอะไรได้บ้าง?”

“มันหวานไงล่ะ!”

จั๋วฝานให้รอยยิ้มคลุมเครือและพูดต่อ”สิ่งหนึ่งที่สัตว์อสูรระดับหนึ่งอย่างหนูดินชอบสุด!’

ดวงตาของเสวี่ยหนิงเซียงเป็นประกาย”แผนสุดยอดมาก เจ้าอยากใช้หนอนดินเพื่อขุดอุโมงค์และขโมยทรายเพชรนี่เอง!’

หนูดินไม่รู้วิธีสู้และแม้กระทั่งผู้บ่มเพาะสร้างรากฐานก็ยังจับมันได้ง่ายๆ แต่ทักษะการขุดดินของมันไม่เป็นสองรองใคร

แค่มันตัวเดียวก็สามารถขุดเทือกเขายาวพันลี้ได้ในหนึ่งชั่วโมง!

จั๋วฝานไม่ตอบและยิ้ม เสวี่ยวหนิงเซียงยิ่งรู้สึกสงสัยกว่าเดิม ไม่มีใครที่จะทัดเทียมกับความคิดชั่วร้ายของจั๋วฝานได้เลย

อึดใจต่อมา จั๋วฝานพาเสวี่ยหนิงเซียงไปไกลจากบ่อน้ำพุทองคำและจุดไฟขณะโยนมันหวานเข้าไป

ในไม่ช้า กลิ่นหอมก็โชยออกไป

สัตว์อสูรหลายตัวแหวงนหน้า เริ่มค้นหาแหล่ง จั๋วฝานพาเสวี่ยหนิงเซียงนอนหมอบในพุ่มไม้ใกล้ๆ จับจ้องกองไฟ

พุ่มไม้ส่งเสียงและสัตว์อสูรหลายตัว ไม่ว่าจะใหญ่หรือเล็กต่างเข้าใกล้กองไฟ พวกมันคุ้ยกองไฟ อยากหาว่ากลิ่นหอมมาจากไหน แต่ก้ไม่พบ

จั๋วฝานหัวเราะและยิ้มให้เสวี่ยหนิงเซียง

ในความเป็นจริง ทั้งคู่ได้นำมันหวานที่ปรุงสุกออกมานานแล้ว พวกเขาทิ้งไว้แค่เศษเล็กเพื่อปล่อยกลิ่นหอมและดึงดูดหนูดิน ไม่งั้น สัตว์อสูรตัวอื่นคงเอาไปและทำลายแผนพวกเขา

มีสัตว์อสูรมาค้นหามากขึ้น แต่ก็ไม่พบอะไร

แต่ทว่า ดินข้างกองไฟกลับขยับขณะที่มันปูดขึ้นออกมาจนมีขนาดไม่เกินกำปั้น จั๋วฝานค่อยๆลุก

ทันใดนั้น ดินก็แตก สิ่งมีชีวิตปากดำหัวเล็กโผล่ออกมา มันวนรอบกองไฟอยู่หลายครั้งและสูดดม

[ตอนนี้แหละ!]

จั๋วฝานกรีดร้องในใจขณะพุ่งใส่กองไฟ สัตว์อสูรซึ่งล้อมรอบกองไฟเป็นแค่ระดับหนึ่งกับสอง พวกมันจึงหนีไปทันที

มีแค่หนูดินทีท่ไม่สนใจอะไร แต่สัญชาตญาณของมันในฐานะสัตว์อสูรทำให้มันเข้าใจดีว่าอันตรายกำลังจะเกิด มันเริ่มขยับกรงเล็บมัน อยากขุดหลุม

แต่มันสายเกินไป จั๋วฝานได้ปรากฏตัวตรงหน้ามัน คว้าหางมันไว้

หนูกำลังดินรนเอาชีวิตด้วยความตื่นตระหนก แต่ก็หนีไม่พ้นเงื่อมมือมาร

“ฮี่ๆๆ อยากหนีงั้นเหรอ?”ด้วยรอยยิ้มบ้าคลั่ง จั๋วฝานคว้าร่างบอบบางมันและบีบ มันกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดและสะบัดกรงเล็บมัน

เสวี่ยหนิงเซียงทนดูไม่ไหวและอุ้มเจ้าตัวน้อยมาแนบหน้าอก นางลูบมันและจ้องจั๋วฝานเขม็ง”เจ้าโหดร้ายมาก?จะเกิดอะไรขึ้นถ้ามันตาย?”

“ฮึ่ม สัตว์อสูรจะไม่บอบช้ำง่ายขนาดนั้นหรอก!”จั๋วฝานแค่นเสียง”เราต้องรีบทำให้มันเชื่อง ไม่งั้นเราจะไม่มีโอกาส!’

“แต่เจ้าก็ไม่เห็นต้องทำรุนแรงแบบนัั้นเลย!ตระกูลข้าเลี้ยงสัตว์อสูรตัวเล็กมาก่อนและต่อให้พวกมันจะดุร้าย พวกมันก็ยังฟังข้า!’

เสวี่ยหนิงเซียงปลอบเจ้าตัวน้อยด้วยรอยยิ้มหวาน”เจ้าเป็นอะไรไหม?”

หนูดินดูเหมือนจะเข้าใจและพยักหน้า จากนั้นก็จ้องจั๋วฝาน

จั่วฝานโกรธ คันมือ แต่มันเป็นไปไม่ได้เพราะเสวี่ยหนิงเซียงกำลังปกป้องมัน

แต่จากนั้นความคิดก็ผุดและรอยยิ้มชั่วร้ายก็กลับมา

หนูดินตัวสั่นและซ่อนตัวในหน้าอกของเสวี่ยหนิงเซียง

“เจ้าจะทำอะไร?”เสวี่ยหนิงเซียงเตือนจั๋วฝานขณะก้าวถอยหลัง

ใบหน้าของเขาพลิกเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มอ่อนโยนขณะที่น้ำเต้าปรากฏบนมือเขา”ไม่เป็นไร ข้าจะไม่ทำร้ายมัน ข้าแค่อยากให้มันกินบางสิ่ง”

จากนั้นเขาก็นำหนอนโลหิตออกจากน้ำเต้า

มันคือสิ่งมีชีวิตมารที่เขาชุบเลี้ยงด้วคยวามเอาใจใส่ หนอนโลหิต!สิ่งมีชีวิตใดทก็ตามที่โดนมันชอนไชจะไม่มีทางเลือกนอกจากฟังคำสั่งเขา ไม่งั้นคำสาปโลหิตจะเรียกร้องชีวิตพวกมัน

ถ้าไม่ใช่เพราะปัญหา เขาคงไม่อยากเสียมันกับสัตว์อสูรระดับหนึ่ง!

“นั่นคืออะไร?มันน่าขยะแขยงมาก!”เสวี่ยหนิงเซียงขมวดคิ้ว ก้าวถอยหลัง หนูดินเองก็สัมผัสได้ถึงอันตรายและซ่อนในหน้าอกนาง

จั๋วฝานจริงจัง”เรามีสองทางที่จะทำให้มันเชื่องได้เร็ว ให้ข้าฝึกมันสักวันหรือให้มันกินสิ่งนี้”

เสวี่ยหนิงเซียงเห็นหน้าจั๋วฝานและรู้ว่าถ้านางปฏิเสธ เขาจะใช้กำลัง

อย่างช่วยไม่ได้ เสวี่ยหนิงเซียงนำหนูดินออกมาและลูบหัวมัน”เจ้าตัวน้อย มันจะดีสุดถ้าเจ้ากินมัน แม้มันจะดูน่าขยะแขยง แต่ก็ดีกว่าการตกอยู่ในเงื้อมมือเขา!”

เสวี่ยหนิงเซียงพูดขณะเดินไปหาจั๋วฝาน

ด้วยรอยยิ้มชั่วร้าย จั๋วฝานได้ทำการยื่นหนอนไปใกล้ปากของหนูดิน มันพยายามดิ้นรนแต่ก็เปล่าประโยชน์ หนอนกำลังจะเข้าปากมัน

แต่ตอนนั้นเอง เสียงกลับดังขึ้น

จั๋วฝานผลักเสวี่ยหนิงเซียงออกไป”ระวัง!’

แสงเย็นพุ่งผ่านพวกเขา รังสีหนาวเย็นแทบจะแตะนิ้วของจั๋วฝานขณะที่มันตัดหนอนโลหิตจนขาดครึ่ง เขารับรู้ถึงจิตสังหารที่บรรจุในการโจมตี

จั๋วฝานหันไปเห็นชายหนุ่มร่างสูงห่างออกไปไม่ถึงสิบเมตร เขาดูเหมือนจะอายุ 20 ปีและมีใบหน้าหล่อเหลา ดวงตาของเขาเย็นชา เหมือนดาบแหลมคู่หนึ่ง

หนูส่งเสียงร้องหลายครั้งและวิ่งหนีจากมือของเสวี่ยหนิงเซียง ปีนขึ้นไปบนไหล่เขา

[มัน..มีเจ้านาย?]จั๋วฝานหน้าบึ้ง

ชายหนุ่มตะโกนใส่ทั้งสอง”พวกเจ้าทั้งสองกล้าดียังไงถึงมาเล่นงานสัตว์อสูรของข้า!’

“เอ่อ ขอโทษด้วย ข้าไม่ได้ตั้งใจ..”

จั๋วฝานหยุดคำอธิบายของเสวี่ยหนิงเซียงและผลักนางไปด้านหลังเขา’มันไม่สำคัญว่ามันจะมีนายหรือไม่ แต่วันนี้เราต้องการมัน!”

“ฮ่าๆ พูดจาใหญ่โต!”

ชายหนุ่มหัวเราะเยาะ”มดแมลงระดับกลั่นลมปราณขั้นห้า ขณะที่อีกคนเป็นขั้นสี่ แต่ก็ยังอยากสู้กับข้า?ดี!”

“ฮึ่ม แล้วเราจะได้เห็นกัน!”

จั๋วฝานพุ่งใส่ชายหนุ่มขณะที่จันทร์คลั่งปรากฏในมือ

“สมบัติมารระดับสาม?”

ชายหนุ่มเลิกคิ้ว เสียการดูถูกที่เคยมี สมบัติมารนี้เป็นอันตรายต่อชีวิตเขาและในทุกคำสอนที่เขาได้รับ เขาต้องทุ่มสุดตัว!”

ดวงตาของเขาทอประกายขณะที่กระโจนใส่จั๋วฝาน มือของเขาสะบัดและตอนนี้มันก็ถือกระบี่ยาว

ในชั่วพริบตา โลกดูเหมือนจะโดนหยุด ฟ้าดินดูเหมือนจะหายไปเมื่อแสงสะบัดจากกระบี่!

“ไร้ตาข่าย!”

ซวบ!

จั๋วฝานพลันช้าลง แม้กระทั่งรอบตัวเขาก็ยังเฉื่อยชา สิ่งเดียวที่ไม่ได้รับผลคือกระบี่ยาว

“วิชายุทธ์ระดับนภา ผู้บ่มเพาะหลอมกระดูกขั้นเจ็ดและอาวุธจิตวิญญาณระดับสี่!’

จั๋วฝานเริ่มจริงจัง

ชายหนุ่มคนนี้ไม่ใช่ทั่วไป มันยากที่จะมาถึงระดับนี้ด้วยวัยเช่นนี้ แต่เขากลับยังเข้าใจวิชายุทธ์ระดับนภาและใช้อาวุธจิตวิญญาณระดับสี่ด้วย!

ในจักรวรรดิเทียนอวี่ คนอย่างเขาถือว่าหายากแม้กระทั่งในเจ็ดตระกูลใหญ่!

และนั่นก็คือคำตอบ ชายคนนี้อาจเป็นศิษย์หลักของเจ็ดตระกูลใหญ่ บางทีอาจเป็นผู้สืบทอด วันนี้จั๋วฝานตอแยเขาและพรุ่งนี้ปัญหาจะมาเยือน ทางเลือกเดียวคือฆ่าเขาซะ!

ในชั่วพริบตา ดวงตาของจั๋วฝานก็ระเบิดจิตสังหาร

ชายหนุ่มตกใจ!

[ข้าเป็นคนได้เปรียบไม่ใ่ชหรือ?ทำไมเด็กนี่ถึงปลดปล่อยจิตสังหารรุนแรงเช่นนี้ออกมา?เขาคิดว่าเขาจะฆ่าข้าได้จริงๆ?]

แต่วินาทีต่อมา การกระทำของจั๋วฝานก็ทำให้เขาหน้าวีด

แม้จะรู้ว่ากำลังช้าลง จั๋วฝานก็เพียงแค่ก้าวไปข้างหน้าและเปลี่ยนเป็นห้าร่าง!

ชายหนุ่มแสยะยิ้ม[เจ้าคิดว่าเจ้าจะหลอกตาข้าได้?]

กระบี่ของชายหนุ่มเปลี่ยนเป็นห้าและฟาดฟันแต่ละร่าง แต่ตอนนั้นเอง เสียงของจั๋วฝานกลับดังขึ้นด้านหลังเขา

“ฝีมือดี!แต่เสียดายที่เจ้ามาเจอกับข้า!”

ชายหนุ่มสะดุ้ง[เขามาด้านหลังข้าตอนไหน?] ช่วงเวลาอันตราย เขาแทงกระบี่กลับหลัง

เป้าหมายของมันสมบูรณ์แบบ เล็งไปที่หน้าอกของจั๋วฝาน!

จั๋วฝานหรี่ตามองอย่างสงบ พร้อมชมเล็กน้อยในใจ[น่าเสียดายที่มันจบแล้ว!]

ซวบ!

จั๋วฝานไม่สนใจกระบี่ที่กำลังจะแทงหน้าอกเขาและฟันใส่เอวของชายหนุ่ม ถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไป จั๋วฝานจะลงเอยด้วยบาดเจ็บสาหัส ส่วนชายหนุ่มก็ตาย!

[แลกแผลเพื่อฆ่า คุ้ม..]