พ่อบ้านจักรพรรดิปีศาจตอนที่ 106

“อืม…เจ้าหมู่ตึกถือเป็นผู้อาวุโสของหมู่ตึกฮัวอวี่ ทำไมท่านถึงต้องทำแบบนี้?”แม้จั๋วฝานจะมีความสุขในหัวใจ มันก็ดีกว่าที่จะถามให้ชัด

หลังส่งเสียงคร่ำครวญ ดวงตาของฉินไช่ชิงก็แสดงความเขินอายและพูดอย่างเย็นชา”เจ้าไม่ต้องถามให้มากความ แค่ทำมันซะ!”

“โอ้ แต่…หมู่ตึกฮัวอวี่ได้รับการคุ้มกันอย่างแน่นหนา ข้าจะไป…”

ก่อนจั๋วฝานจะพูดจบ ฉินไช่ชิงก็โบกมือ”ไม่ต้องห่วงเรื่องนี้ ข้าจัดการไว้แล้ว!”

หลังจากนั้น ฉินไช่ชิงก็สะบัดมือและม้วนภาพก็ตกลงในมือจั๋วฝาน จั๋วฝานคลี่มันออกและเห็นว่ามันคือแผนที่ของหมู่ตึกฮัวอวี่ มีเส้นทางต่าง ๆ ถูกทำเครื่องหมายไว้ในสีต่าง ๆ พันกันเหมือนใยแมงมุม

“แผนที่ของหมู่ตึกฮัวอวี่แบบละเอียดอยู่ในมือเจ้า จงจำให้ชัด เส้นทางของหน่วยลาดตระเวนกับเวลาเปลี่ยนเวรยามก็ยังถูกเขียนไว้ ด้วยฝีมือของเจ้า ตราบเท่าที่เจ้าฉลาดพอ การลอบเข้าไปจะไม่ใช่ปัญหา!”

จั๋วฝานหรี่ตาลง และคิดในใจ

นี่คือโอกาสอันดีที่จะชิงรากโพธิ์ แต่เขากังวลอยู่ ถ้าฉินไช่ชิงเข้าใจตัวตนเขาและวางกับดักให้เขาขุดเข้าไป ตอนยอดฝีมือระดับนภานับสิบซุ่มซ่อนรอ เขาคงไม่สามารถหนีได้ต่อให้จะมีปีก

แต่ทว่า โอกาสนี้หายาก!มันไม่ง่ายสำหรับเขาที่จะลอบเข้าหมู๋ตึกฮัวอวี่โดยปราศจากการช่วยเหลือของเจ้าหมู่ตึกชิงฮัว!

“เจ้าตัดสินใจหรือยัง?”เจ้าหมู่ตึกชิงฮัวจ้องจั๋วฝาน รู้สึกประหม่า”คุณชายซ่ง ข้าพูดตามตรง ถ้าเจ้าปฏิเสธที่จะทำ และมันรั่วไหล ข้าจะควักลูกตาเจ้า ตัดลิ้นเจ้า และตัดมือตัดเท้าเจ้า”

“หึ แล้วข้ายังมีทางเลือกอีกหรือ?”

จั๋วฝานหัวเราะและแสงก็สว่งในมือ เขาเก็บม้วนภาพเข้าไปในแหวน”แต่เจ้าหมู่ตึกชิงฮัว ท่านก็โหดร้ายเกินไป ถ้าท่านตัดมือตัดเท้าข้า ควักลูกตาข้า และตัดลิ้นข้า ข้าอาจตายได้เลยนะ!”

พอรู้ว่าจั๋วฝานตอบตกลง เจ้าหมู่ตึกชิงฮัวก็ยิ้มออกมา”ข้า ฉินไช่ชิงจะไม่ฆ่าใครตามใจชอบ มันแค่ว่าถ้าเจ้าเห็นแผนที่แล้วและไม่ทำอะไรให้ข้า เพื่อป้องกันการรั่วไหลของความลับ ข้าจึงต้องตัดลิ้นกับควักลูกตาเจ้า สำหรับการตัดแขนขา ข้ากลัวว่าเจ้าจะเขียนมันให้แก่ผู้อื่น!”

จั๋วฝานกลอกตา”ท่านเขียนด้วยเท้าได้หรือ!”

“นั่นก็อาจได้ คุณชายซ่ง เจ้าเป็นคนแปลก ใครจะไปรู้ว่าเจ้าทำอะไรได้บ้าง?”ฉินไช่ชิงยิ้มและปิดปาก แม้มันจะมีผ้าปิดอยู่แล้วก็ตาม

จั๋วฝานหัวเราะและถอนหายใจ

หมู่ตึกฮัวอวี่แห่งนี้เต็มไปด้วยสวยงามอย่างแท้จริงแต่มันน่าเสียดายที่หัวใจพวกนางเต็มไปด้วยพิษร้าย ซึ่งเขาเข้าใจดี ในโลกที่ผู้แข็งแกร่งได้รับการเคารพ ผู้ชายเป็นใหญ่ ถ้าหัวใจของผู้หญิงไม่ร้ายกาจพอ พวกนางจะยืนหยัดในโลกแห่งนี้ได้ไง?

ถ้าเด็กสาวไร้เดียงสาอย่างเสวี่ยหนิงเซียงไม่เจอเขา นางคงโดนโหยวหมิงกู่ทำเป็นเตาหลอมไปแล้ว!

พอคิดได้ จั๋วฝานก็อดคิดถึงช่วงเวลาของพวกเขาในเทือกเขาหมื่นอสูรไม่ได้ นั่นอาจเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขและสบายสุดในชีวิตของเขาแล้ว

“คุณชายซ่ง งั้นก็เป็นอันตกลง เจ้าสามารถลงมือได้คืนนี้เลย”

“เร็วขนาดนี้เชียว?”จั๋วฝานตกใจและจ้องฉินไช่ชิง แม้เขาจะอยากได้รากโพธิ์ เขาก็ไม่เร่งรีบขนาดนั้น แต่ทว่า เจ้าหมู่ตึกผู้นี้กลับร้อนรนกว่าเขา!

“คุณชายซ่ง เจ้าไม่รู้อะไรเลย!”

ฉินไช่ชิงถอนหายใจ”รากโพธิ์นี้เคยถูกผู้นำเราเก็บไว้กับตัว มีแค่ช่วงเดือนเมฆของแต่ละปีที่นางจะเก็บตัวทั้งเดือนและวางรากโพธิ์ไว้ในคลังสมบัติ และมันก็ใกล้ได้เวลาที่นางจะออกมาแล้ว”

“สาวงามอันดับหนึ่งแห่งเทียนอวี่ ฉู่ชิงเฉิงนะหรือ?”จั๋วฝานเลิกคิ้ว”ฐานบ่มเพาะนางเป็นยังไง?”

ฉินไช่ชิงจับจ้องทุกการเคลื่อนไหวของจั๋วฝานและไม่พบอะไรผิดปกติ ดวงตาของนางยังสับสนแต่ก็ยังตอบ”นางเป็นศิษย์น้องข้าและฐานบ่มเพาะปัจจุบันก็ควรเป็นระดับนภาขั้นสาม!”

นภาขั้นสาม ข้าควรจัดการได้!

จั๋วฝานคิด รูม่านตาของเขาหรี่ลง และพยักหน้า’ได้ ลงมือมันคืนนี้เลย!”

ฉินไช่ชิงดีใจและสะบัดมือ หมอกหอมล่องลอย และตงเทียนปากับตงเสี่ยววานก็ตื่นตอนได้กลิ่นหอมแปลก ๆ นี้

พวกเขาไม่รู้ข้อตกลงระหว่างจั๋วฝานกับเจ้าหมู่ตึกชิงฮัว และหลังได้ยินคำอธิบายของฉินไช่ชิง พวกเขาก็คิดว่าพวกเขาหมดสติไปเพราะดื่มสุราแรงไป

หลังจากนั้น ทุกคนก็กล่าวลาและฉินไช่ชิงก็ส่งแขก ตงเทียนปากับตงเสี่ยววานบรรลุเป้าหมาย และกลับไปอย่างมีความสุข ตอนเดินผ่านประตู สาวน้อยทั้งสองไม่กล้าพูดอะไรแย่ๆกับพวกเขาอีก

แต่ทว่า หลังทั้งสามออกหมู่ตึกชิงฮัวไปได้ร้อยเมตร จั๋วฝานก็หรี่ตา ดีดนิ้วและเม็ดยาปกปิดลมปราณก็บินขึ้นฟ้า วินาทีต่อมา เขาก็เห็นรังสีแสงสีแดงบินออกจากตัว กลืนเม็ดยาลงไป จากนั้นก็บินกลับไปหมู่ตึกชิงฮัว

เขาอยากดูว่าอะไรที่ทำให้เจ้าหมู่ตึกผู้นี้แปรพักตร์!

ทารกโลหิตเหมือนภูตผี ลอบเข้าห้องโถงและไม่มีใครพบเจอ และก็พบเจ้าหมู่ตึกชิงฮัวยังนั่งบนที่นั่งหลัก

ทันใดนั้น เสียงกระแอมก็ดัง และร่างคุ้นตาก็ค่อย ๆ ปรากฏด้านหลังฉินไช่ชิง พอเห็นแบบนี้ จั๋วฝานก็ตกใจ”ราชาเม็ดยาอสูร หวังหยานซง ทำไมเขาถึงมาอยู่ที่นี่?”

“ทำไมเจ้าถึงทำแบบนี้?”

หยานซงค่อย ๆ เดินไปหาเจ้าหมู่ตึกชิงฮัว ตบไหล่นางและบีบมันอย่างแรง ฉินไช่ชิงแสดงความเจ็บปวดทันที และแสงสีเขียวก็สว่างบนหน้านาง!

นางกัดฟันแน่น”เฒ่าหยาน ยังไงซะข้าก็เป็นเจ้าหมู่ตึกชิงฮัวแห่งหมู่ตึกฮัวอวี่ ถ้าเหตุการณ์นี้เผยออกไป ข้าจะทนอยู่ในหมู่ตึกฮัวอวี่ได้ไง?ตอนนี้มีเด็กโง่มาลงมือแทนข้าแล้ว และเมื่อเขาได้ของ คนอื่นก็จะไม่สงสัยข้า”

“ฮึ จงทำงานเพื่อข้า เด็กนั่นก็แค่ผู้บ่มเพาะหลอมกระดูก ถ้ามีอะไรผิดพลาดและงานใหญ่ของข้าพัง ข้าจะคิดบัญชีกับเจ้า!”

หยานวงผลักฉินไช่ชิงลงพื้นอย่างโหดเหี้ยม แต่นางไม่กล้าต่อต้าน มีแค่น้ำตาแห่งความอัปยศที่เอ่อล้น

เขาจ้องมองนางอย่างเย็นชา”จริง ๆ แล้ว ท่ามกลาง 15 หมู่ตึกของเจ้า เจ้าหมู่ตึกกว่าครึ่งโดนข้าควบคุมไว้หมดแล้ว อีกไม่ช้าหมู่ตึกฮัวอวี่จะโดนจับรวมเข้ากับวังราชาเม็ดยา เป็นตระกูลแรกที่รวมเข้าด้วยกัน ต่อให้เรื่องของเจ้าหลุดออกไปแล้วไง?ด้วยการคงอยู่ของข้า เจ้าจะยังกลายเป็นเจ้าหมู่ตึกชิงฮัวของเจ้า!แต่แค่ไม่ใช่ของหมู่ตึกฮัวอวี่ แต่เป็นของวังราชาเม็ดยา!’

“แต่…เจ้าได้ยินเด็กนั่นพูดไหมว่าในเมืองนี้ มีคนที่สามารถรักษาพิษของเจ้าได้ปรากฏตัว ถ้าพิษของเจ้ามีทางแก้ ผู้นำเราจะยังโดนเจ้าข่มขู่อีกหรือ?”

หยานซงมองฉินไช่ชิงด้วยความไม่พอใจ และพูดด้วยรอยยิ้มชั่วร้าย”เจ้ากำลังหวังให้คนเช่นนั้นปรากฏตัวมาช่วยหมู่ตึกฮัวอวี่ของเจ้าหรือ?’

“ฮ่าๆๆๆ..อย่าได้คิดฝัน!ฝ่ามือเมฆสายรุ้งของวังราชาเม็ดยาเราประกอบไปด้วยพิษเจ็ดชนิดในโลก และก็ไม่มีทางรักษาได้จนถึงวันนี้ เจ้าหนูนั่นมันโชคดีที่เจอศิษย์ข้า เขาฝึกได้แค่ฝ่ามือพิษสามชนิด ถ้าข้าลงมือเอง ต่อให้นักหลอมโอสถทั่วทั้งโลกรวมตัวกัน มันก็ไม่มีทางช่วยชีวิตสุนัขของมันได้!’

พอได้ยิน ฉินไช่ชิงก็กัดริมฝีปาก และสีแดงสดก็ไหลออกมา นางไม่เต็มใจยอมรับความอัปยศเยี่ยงนี้!

หยานซงแค่นเสียงเบา เตะฉินไช่ชิงซ้ำและพูดอย่างดูถูก”นางแพศยา ตอนเจ้าได้ของมา ก็กำจัดเด็กนั่นไปซะ ไม่งั้น เจ้ากับน้องสาวเจ้าจะต้องตาย ฮ่าๆๆ”

“ผู้หญิงก็คือผู้หญิง เป็นได้แค่บริวารของผู้ชาย มันเป็นแค่ฝันหวานที่เจ้าอยากมาแข่งขันกับผู้ชาย!”หยานซงจากไป ทิ้งฉินไช่ชิงให้นอนขดตัวกับพื้น

จั๋วฝานไม่รู้ว่านางรู้สึกไงตอนนี้ บางทีอาจเต็มไปด้วยความเกลียดชัง โกรธและไร้อำนาจ แต่มันไม่ใช่เรื่องของเขา และเขาก็ไม่ได้สนิทกับนาง!

ดังนั้นจั๋วฝานจึงควบคุมทารกโลหิตให้กลับเข้าตัวเขา

ตอนนี้ ทุกอย่างชัดเจนแล้ว พอเขาได้รากโพธิ์มา เขาก็จะสะบัดก้นหนีไป

สำหรับตระกูลซ่งกับตระกูลตง ขอโทษด้วย แต่ข้าช่วยอะไรไม่ได้

จั๋วฝานหัวเราะเยาะในใจและมองพี่น้องตระกูลตงโดยไม่รู้สึกผิดเลยแม้แต่นิด เหนือสิ่งอื่นใด บิดาไม่ได้เป็นหนี้พวกเจ้าเลย

บิดาช่วยเจ้า และเจ้าก็ควรตอบแทนความเมตตาของบิดา!

จั๋วฝานมองสองพี่น้องตระกูลตงและยิ้มสดใส สองพี่น้องเองก็ยิ้มกลับให้เขา แต่ใครจะไปรู้ว่ามีคมดาบสังหารซ่อนอยู่ในรอยยิ้มของจั๋วฝาน…

กลางดึก มันเงียบ ไม่มีใครบนถนน แต่ต่อหน้าประตูสูง ผู้คนยังต้องแหงนมอง และกลุ่มลาดตระเวนก็ผ่านเป็นครั้งคราว

มีตัวอักษรสามตัวสลักบนป้ายสูงของประตู หมู่ตึกฮัวอวี่!

ซวบ!

เสียงแหวกผ่านอากาศ จั๋วฝานในชุดดำและผ้าปิดปากดำมาถึงประตูหมู่ตึกฮัวอวี่ ช่วยโอกาสตอนศิษย์สองคนกำลังเปลี่ยนเวรยาม กระโดดข้ามกำแพงและเข้าไป จากนั้น ในท่าทางแปลก ๆ เขากลิ้งตัวผ่านบ่อน้ำเล็ก

จั๋วฝานมองเหลียวหลัง ถอนหายใจ หยิบแผนที่ออกมาและยิ้ม”โชคดี ฉินไช่ชิงคือคนททรยศ ไม่งั้น บิดาคงไม่รู้ว่ามีค่ายกลป้องกันมากมายที่นี่”

“มันมีนับสิบ ข้าเพิ่งผ่านมาหนึ่ง และยังมีอีกเก้า!’

จั๋วฝานส่ายหัว ก้าวเดินต่อและผสานเข้ากับความมืด!แม้เขาจะเชี่ยวชาญค่ายกลต่าง ๆ เขาก็สามารถแตะค่ายกลบางอย่างได้ถ้าไม่ทันระวัง

ด้วยม้วนภาพนี้และเส้นทางลาดตระเวนของศิษย์ใน มันจึงง่ายขึ้นมากสำหรับเขา!

เห้อ อย่างทที่คนพูดกัน มันยากที่จะป้องกันโจรทั้งกลางวันและกลางคืน!หลังข้ากลับไปบ้านสกุลลั่ว ข้าต้องเสริมการป้องกัน!

จั๋วฝานแสยะยิ้มและพุ่งผ่านค่ายกลง่าย  ไม่นานนัก เขาก็ผ่านค่ายกลใหญ่ททั้งสิบมาได้หมด

ต่อไป เป้าหมายของเขาอยู่ใกล้แค่เอื้อม

คลังสมบัติ รากโพธิ์…