ตอนนี้ฉินเฉิงกำลังนั่งอยู่ที่บ้าน ในมือของเขาถือยาที่เขาเพิ่งจะปรุงออกมา
“ยาชนิดนี้ไม่เพียงแต่สามารถเพื่อพลังและรักษาร่างกายได้ แต่ยังช่วยให้ลมปราณของผู้ใช้พัฒนาในเวลาอันสั้น” เขาพูดพร้อมกับยิ้มออกมา
ทุกครั้งที่เขากินมันเข้าไปเขารู้สึกได้เลยว่าพลังของเขานั่นพุ่งผ่านราวกับว่าเขากำลังจะก้าวขึ้นไปในชั้นถัดไป
ผ่านไปแค่พริบตาเดียว ยาเป็นถุงๆเหลือเพียงแค่สิบกว่าเม็ด
ฉินเฉิงยังไม่หยุดมือ เอายาจำนวนที่เหลือเทใส่ปากของเขาทันที
“อ่า!”
หลังจากที่ยาทั้งหมดลงไปในท้องของเขา จุดตันเตียงของเขาก็รู้สึกอบอุ่นขึ้นมาทันที
ความรู้สึกนี้มันค่อนข้างแปลก มันเหมือนกับเพิ่งจะมีเพศสัมพันธ์เสร็จ แต่สิ่งที่ไม่เหมือนมีเพียงอย่างเดียว นั่นคือฉินเฉิงไม่รู้สึกเหนื่อย แต่กลับรู้สึกสดชื่นมากกว่า
“ก้าวข้ามไปแล้วอย่างนั้นเหรอ?” ฉินเฉิงไม่ได้แสดงความรู้สึกอะไรออกมาเลย การพัฒนาของเขาในครั้งนี้มันจะง่ายเกินไปหรือเปล่า?
และในระหว่างนั้นจู่ๆก็มีแสงสีทองปรากฎขึ้น นั่นทำให้ฉินเฉิงตกใจเป็นอย่างมาก และแสงนั้นก็ค่อยๆรวมตัวกันที่หว่างคิ้วของเขา
แสงสีทองมีขนาดเล็กมาก แต่กลับส่องประกายด้วยแสงสีทองระยิบระยับราวกับดวงตะวันที่ห้อยอยู่ในจิตใจ
“พลังแห่งจิตศักดิ์สิทธิ์?” ฉินเฉิงพูดออกมาด้วยความดีใจ
โดยปกติแล้ว ต้องเป็นคนที่อยู่ในขั้นสูงสุดของการฝึกรากฐานเท่านั้นถึงจะสามารถมีพลังแห่งจิตศักดิ์สิทธิ์ได้ แต่ฉินเฉิงเพิ่งจะเข้ามาอยู่ในขั้นที่สองของการฝึกรากฐานแต่กลับสามารถมีพลังแห่งจิตศักดิ์สิทธิ์
“ถึงว่าหละทำไมการโจมตีของเฟ่ยเหล่ากับคู่พิฆาตหยินหยางถึงทำไมอะไรฉันไม่ได้…” ฉินเฉิงแอบคิดในใจ บางทีพลังแห่งจิตศักดิ์สิทธิ์ของเขาอาจจะแข็งแกร่งกว่าพลังทางด้านอื่นๆของเขาก็เป็นได้
“อื๊ด….อื๊ด…..”
หลังจากที่โทรศัพท์ของฉินเฉิงสั่น เขาก็หยิบมันขึ้นมาดู
เขาพบว่านั่นเป็นข้อความที่ส่งมาจากจินฮู่
เมื่ออ่านข้อความที่ส่งมา ฉินเฉิงก็เริ่มครุ่นคิด
กับการที่จินฮู่ระมัดระวังขนาดนี้ ฉินเฉิงก็พอจะมองสถานการณ์ออก
“เจ้าจินฮู่….” ฉินเฉิงเก็บโทรศัพท์ รีบลุกขึ้นและออกไปจากบ้านทันที
และในตอนนั้นซูวานที่อยู่ในห้องก็เดินออกมา
ถามออกมาด้วยความสนใจว่า “นายจะไปไหน? วันนี้จะมีเพื่อนฉันมาที่บ้าน อีกเดี๋ยวไปรับเธอด้วยกันกับฉันได้ไหม?”
“เพื่อน?” ฉินเฉิงตกใจ เขารู้จักกับซูวานมานานขนาดนี้ แต่เขาไม่เคยได้เห็นเพื่อนของซูวานมาก่อนเลย
“ให้ชายที่มีแผลเป็นบนใบหน้าไปกับเธอแทนนะ ดูเหมือนว่าฉันมีเรื่องจะต้องไปจัดการ” ฉินเฉิงพูดออกมาด้วยความรู้สึกผิด
ซูวานไม่ใช่ผู้หญิงขี้จุกจิก สำหรับเรื่องของผู้ชายเธอไม่ค่อยมีปัญหาอะไร
“ระวังตัวด้วยนะ” ซูวานพูดออกมา “ถ้าหากมีเรื่องอะไร จำเอาไว้ให้โทรมาหาฉัน”
ฉินเฉิงพยักหน้า “วางใจเถอะ”
….
ภัตตาคารหยุนหลง บนร่างกายของจินฮู่เต็มไปด้วยหนอนกู่
หนอนกู่เหล่านี้กำลังเรียงรายอยู่บนร่างกายของเขาราวกับว่ากำลังดูดพลังหยางของเขา
“อ่อนหัด อ่อนหัดเกินไปแล้ว” เฮยฉานอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมา “เจ้าพวกนี้ดื่มเหล้าจนร่างกายอ่อนแอ แต่ก็คิดไม่ถึงเลยว่าพลังหยางของพวกมันจะอ่อนแอขนาดนี้”
จินฮู่สั่นด้วยความตกใจและเขาขอความเมตตาด้วยความสยดสยอง “ผู้อาวุโส ได้โปรด…ได้โปรดปล่อยฉันไป….”
เฮยฉานยิ้มออกมา “ด้วยร่างกายของนายแล้ว หนอนกู่เหล่านี้จะสามารถฆ่านายได้ภายในสามชั่วโมง นายลุ้นเอาว่าฉินเฉิงจะมาทันเวลาไหม!”
คนอื่นๆตกอยู่ในภวังค์ด้วยความตกใจ และพวกเขารู้สึกเสียใจ
ถ้ารู้ว่าจะเป็นแบบนี้แต่แรก คงไม่มาที่นี่กัน!
“ผู้…ผู้อาวุโส เชิญนั่งก่อน เดี๋ยว..เดี๋ยวผมรินน้ำให้…” มีคนพูดออกมา
เฮยฉานหันไปที่พวกเขา ยิ้มและพูดออกมาว่า “นั่งลงเถอะ ฉันไม่อยากจะฆ่าพวกนาย”
“ขอบคุณมากครับ!” คนพวกนั้นคุกเข่าลงราวกับกำลังขอพรกับพระเจ้า
“ผู้…ผู้อาวุโส พวกเราไม่ได้รู้จักอะไรกับฉินเฉิงเป็นการพิเศษ จะปล่อยพวกเราไปก่อนได้ไหม”
“ใช่….พวกเราล้วนแต่ถูกจินฮู่คนนี้หลอกมา! ถ้าหากจะจัดการก็ต้องไปจัดการกับจินฮู่!”
จินฮู่อดไม่ได้ที่จะสบถในใจ เจ้าพวกสุนัขพวกนี้กระดิกหางเร็วจริงๆ
เฮยฉานยิ้มออกมา จากนั้นเขาก็ชี้ไปที่ประตู ทันใดนั้นประตูก็ถูกล็อคทันที
“ก่อนฉินเฉิงจะมา ไม่ว่าใครก็ห้ามออกไปจากที่นี่ทั้งนั้น” เฮยฉานมองออกไปทางหน้าต่างนิ่งๆและพูดออกมา
“เอ๋?”
และในตอนนั้น จู่ๆเฮยฉานก็ขมวดคิ้วขึ้นมาเล็กน้อยพร้อมกับยิ้มออกมา
“มาแล้ว” สายตาของเขาจับจ้องไปที่หน้าประตู
ก่อนที่เขาจะมาภัตตาคารหยุนหลง เขาได้ปล่อยหนอนกู่เอาไว้ระหว่างทาง ถ้าหากมีใครผ่านมาหละก็หนอนกู่เหล่านั้นจะเข้าไปในร่างกายของคนคนนั้นทันที
ตอนนี้เขาสัมผัสได้ถึงลมหายใจที่รุนแรงของร่างกายที่หนอนกู่ตัวนั้นเขาไป
“ตู้ม!”
เกิดเสียงดังสนั่น ประตูถูกเปิดออกทันที
เมื่อมองออกไปก็เห็นชายหนุ่มคนหนึ่งยืนอยู่
“คุณฉิน ในที่สุกคุณก็มาแล้ว” หลังจากที่จินฮู่เห็นฉินเฉิง เขาก็ตะโกนออกมาด้วยความดีใจ
“เอ๋?” เฮยฉานยิ้มเย้ยออกมา เขากระดิกนิ้วจากนั้นหนอนกู่ก็ขึ้นมาบนทั่วร่างกายของจินฮู่ทันที
“อ้า…!” จินฮู่ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด เขาพยายามดิ้นจนสุดตัวแต่ก็ไม่สามารถหยุดการเคลื่อนไหวของหนอนกู่ได้
ฉินเฉิงส่งเสียงออกมา จากนั้นก็มีเปลวไฟสีเขียวติดขึ้นมาตรงนิ้วของเขา ไม่นานเปลวไฟนั่นก็ตกไปอยู่บนร่างกายของจินฮู่
เปลวเพลิงไหม้บนร่างของจินฮู่ จากนั้นก็ได้ยินเสียงแตกเหมือนถั่ว
หนอนกู่หลายพันตัวกลายเป็นผงสีดำและตกลงบนพื้นทันที
“ขอบคุณมากครับ คุณฉิน!” จินฮู่คุกเข่าและชอบคุณออกมา
สำหรับเขาแล้วนี่เป็นการเดิมพันที่ถูกต้อง!
“ฝีมือไม่เลว สมแล้วที่เอาชนะเฝิงกงมาได้” เฮยฉานยิ้มออกมาท่าทางแปลกประหลาด
ฉินเฉิงเดินไปด้านหน้าของเฮยฉานและนั่งลง
เขามองไปที่เฮยฉานด้วยสายตาที่เยือกเย็นและพูดออกมาว่า “คิดไม่ถึงเลยจริงๆว่าผู้ยิ่งใหญ่แห่งเมืองซวนหมิง เฮยฉาน ที่แท้ก็จะเป็นคนขี้ขลาดแบบนี้!”
เมื่อได้ยินคำพูดของฉินเฉิง สีหน้าของเฮยฉานก็เปลี่ยนไปทันที เขาหัวเราะและพูดออกมาว่า “ฉันใช่ร่างนี้มาเป็นหลายสิบปี นายนี่เป็นคนแรกเลยจริงๆที่สามารถมองมันออก”
ก็อย่างที่ฉินเฉิงพูด ร่างที่เขาใช้อยู่นั้นไม่ใช่ร่างจริง เป็นแค่วิญญาณหรือดวงจิตที่เขามาสิงอยู่เท่านั้น
“นายไม่ต้องเป็นกังวล ที่ฉันมาหานายในวันนี้ ก็เพราะมีเรื่องที่อยากจะให้ร่วมมือด้วยเท่านั้น” เฮยฉานพูดออกมา
“ร่วมมือ?” ฉินเฉิงหันไปมองจินฮู่ที่มีเลือดไหลเต็มตัวและพูดออกไปว่า “นี่คือวิธีการทำงานร่วมกันของนาย?”
“นั่นก็แค่มดตัวนึงเท่านั้น ฉินเฉิง นายคงไม่ได้สนใจชีวิตเขาขนาดนั้นมั้ง?” เฮยฉานดื่มชาพร้อมกับพูดออกมาอย่างไม่ใส่ใจ
ฉินเฉิงขมวดคิ้วขึ้นมาทันที คนพวกนี้หยิ่งทะนงกันมาก คิดว่าตัวเองยิ่งใหญ่จนไม่สนใจชีวิตของคนอื่น
“มีอะไรก็พูดมาตรงๆ” ฉินเฉิงพูด
เฮยฉานยิ้มออกมา “หลายปีที่ผ่านมานี้เมืองซวนหมิงของฉันได้ทำงานร่วมกับตระกูลเฝิงมาตลอด แต่วันนี้ตระกูลเฝิงกลับอยู่ภายใต้อำนาจของนาย ดังนั้นฉันจึงต้องหันมาคุยกับนายแทน”
จากนั้นเขาก็ขยับเล็กน้อย ทันใดนั้นยาจิงหยวนก็มาอยู่บนโต๊ะประมาณสิบกว่าเม็ด
“ทุกปีพวกเราจะมอบยายาจิงหยวนให้กับตระกูลเฝิง 200 เม็ด ส่วนตระกูลเฝิงจะจัดส่งผู้หญิงให้กับพวกเรา” เฮยฉานหัวเราะ “ถ้าหากนายเต็มใจที่จะสานความสัมพันธ์กับฉัน ฉันเต็มใจที่จะมอบยาจิงหยวนให้นายปีละ 300 เม็ด ว่ายังไง?”
ฉินเฉิงมองไปที่เขา พูดออกมาอย่างเยือกเย็น “เมืองซวนหมิงของพวกนายนี่เป็นเมืองของความมืดจริงๆ ฉันไม่อยากร่วมมือกับหนอนเน่าๆอย่างพวกนาย!”
สีหน้าของเฮยฉานเปลี่ยนไปเล็กน้อย เขายิ้มเบาๆแล้วพูดออกมา “ฉินเฉิง ที่เป็นสิ่งที่พวกเราทั้งสองฝ่ายต่างมีส่วนได้กันทั้งนั้น หรือว่านายไม่ต้องการยาจิงหยวน?”
“ฉันไม่อยากทำงานร่วมกับคนที่ยังไม่เคยเห็นแม้แต่ร่างจริงๆของเขา และก็เรื่องยาจิงหยวน…ถ้าหากฉันต้องการ ฉันสามารถหามันเองได้” ฉินเฉิงตอบกลับไป
และในตอนนั้น จู่ๆก็มีคนปรากฎตัวออกมาจากหน้าประตู
“ฉินเฉิง! นายอยู่นี่เอง!” คนที่มานั้นก็คือหลินชิงชือ!
ฉินเฉิงขมวดคิ้วขึ้นมา จากนั้นพูดออกไปอย่างเยือกเย็น “เธอมาที่นี่ทำไม?”
“ก็ไม่ได้ทำไม ฉันได้ยินมาว่านายกลับมาแล้ว ฉันก็แค่จะมาเที่ยวหาเท่านั้นเอง” หลินชิงชือแสร้งทำเป็นว่าไม่มีอะไร
แต่ที่จริง ที่เธอมาหาฉินเฉิงที่นี่ก็เป็นเพราะหลินชวน เพราะตั้งแต่ที่เกิดเรื่องในครั้งนั้น ตระกูลหลินของพวหเธอก็เหมือนกับตกถังข้าวสาร และในวันนี้กลายเป็นคนยากจน ไม่มีอันจะกิน
“เขาคนนี้คือใคร? ทำไมถึงเน่าขนาดนี้” หลินชิงชือมองไปที่เฮยฉานขมวดคิ้วและถามออกมา
ดวงตาของเฮยฉานเป็นประกายเจิดจ้า เขาเลียริมฝีปากและจ้องไปที่หลินชิงชือ “ที่เขาบอกกันว่าร่างของหยางที่บริสุทธิ์อยู่ที่ปินโจว ที่แท้ก็เป็นความจริง…..”
