ฉินเฉิงพยักหน้าอย่างไม่หลบเลี่ยงและพูดว่า “ใช่ หนึ่งพันล้าน และต้องไม่น้อยกว่านี้”
“นายมันสุดจริงๆ” เซินลั่วพี่ชายของเซินอี้เมิ้งพูดด้วยรอยยิ้ม
ฉินเฉิงปรบมือและพูดว่า “คุณเลือกที่จะไม่ใช้ฉันได้นะ แต่กลับกัน ถ้าเลือกฉันเงินแม้แต่สตางค์เดียวก็ห้ามขาด”
“หนุ่มน้อย ถ้านายไม่ช่วยน้องสาวฉัน ฉันคงจะไล่นายออกไปนานแล้ว” เซินลั่วเหล่ตามองแล้วตอบ
หลังจากพูดเสร็จ เขาก็ลุกขึ้นและเดินไปหน้าฉินเฉิง หยิบบัตรธนาคารจากออกมาแล้วยื่นให้ฉินเฉิง
ฉินเฉิงขมวดคิ้วและพูดว่า “หมายความว่ายังไง?”
เซินลั่วพูดเบา ๆ “ในนั้นมีเงินสามล้าน เป็นรางวัลของสำหรับการช่วยน้องสาวของฉัน ได้เงินแล้วก็รีบไป”
หลังจากพูดประโยคนี้ เขาก็เดินไปที่โซฟาและบ่นว่า “พันล้าน? บ้าไปแล้วเหรอ นี่มันก็แค่การแบล็กเมล์”
ฉินเฉิงหยิบบัตรธนาคารและยิ้ม “ชีวิตของน้องสาวมีค่าสามล้าน?”
หลังจากได้ยินเรื่องนี้ เซินลั่วก็หันกลับมาและพูดด้วยใบหน้าที่เย็นชา “แล้วนายต้องการเท่าไหร่?”
ฉินเฉิงโยนคืนบัตรธนาคารและพูดว่า “ฉันพูดแล้วว่าจะช่วยให้ตระกูลเซินรอดพ้นจากวิกฤตครั้งนี้ แล้วฉันจะเรียกเก็บหนึ่งพันล้านหยวน สำหรับการช่วยน้องสาวของคุณ ถือว่าแถมให้ ”
“ฮ่าฮ่าฮ่า นายพูดเก่งนี่” เซินเฉิงเจิ้งอดหัวเราะไม่ได้ “ดูท่าเหมือนจะไม่โลภ แต่จริงๆ แล้วโลภยิ่งกว่าใช่ไหม?”
“ลุง คุณฉินมีความสามารถจริงๆ! ฉันเห็นกับตาตัวเอง! เขาสามารถทุบหินก้อนโตได้ด้วยมือเดียว แล้วยัง..”
“พอแล้ว พอได้แล้ว คิดว่ากำลังสร้างหนังอยู่หรือเปล่า” เซินอี้เมิ้งขัดจังหวะก่อนที่จะพูดจบ
เขาพูดด้วยสีหน้าขมขื่น “มีคนหลอกลวงมากมายข้างนอก ฉันบอกมานานแล้วว่าอย่าเชื่อสิ่งเหล่านี้ ทำไมไม่ฟังล่ะ”
“ลุง เขาได้รับคำเชิญจากฉัน คุณปล่อยเขาไปเถอะ มันจะไม่สุภาพเกินไปหน่อยหรือเปล่า?” เซินอี้เมิ้งพูดอย่างโกรธจัด
เซินเฉิงเจิ้งไม่มีทางเลือก เขาต้องมองไปที่ฉินเฉิงแล้วพูดว่า “เอาล่ะ ถ้าอย่างนั้นนายสามารถบอกกับฉันหน่อย ว่าเกิดอะไรขึ้นกับพี่ชายคนที่สองและน้องของฉัน พวกเขาป่วยเป็นอะไร”
“เขายังไม่ได้ไปเยี่ยมพ่อแม่เลย! เขาจะรู้ได้อย่างไรว่าป่วยเป็นอะไร คุณมันน่าไม่อาย!” เซินอี้เมิ้งโกรธอย่างมาก
ฉินเฉิงโบกมือและพูดด้วยรอยยิ้ม “ฉันไม่จำเป็นต้องพบผู้ป่วย”
“ห้ะ?” เซินเฉิงขมวดคิ้ว “ไหนนายลองพูดมาหน่อยสิ้”
“ตระกูลเซินเพิ่งพบกับสิ่งแปลกๆ เมื่อเร็ว ๆ นี้ และตอนนี้มันกำลังทำร้ายตระกูลอยู่ แน่นอนว่าต้องมีบางอย่างสร้างปัญหาอยู่แน่ๆ” ฉินเฉิงพูดสิ่งที่เขาคิดออกมา
ทันทีที่พูดเรื่องนี้ขึ้น เซินเฉิงเจิ้งก็หัวเราะออกมาทันที
“นายไม่รู้หรือไง นอกจากเสี่ยวเมิ่งแล้ว พวกเราต่างก็ไม่เชื่อในพระเจ้า ของแปลกๆบ้าบออะไร นายเอาออกมาให้ฉันดูหน่อยสิงั้น ดูว่าฉันจะทุบมันได้ไหม!” เซินเฉิงเจิ้งสูดหายใจเข้าและพูดอย่างเย็นชา
ฉินเฉิงเลิกคิ้วขึ้นและพูดด้วยรอยยิ้ม “นี่จริงจังใช่ไหม?”
“ฮ่าๆ ถ้านายเอาไอ้สิ่งสกปรกนั่นออกมาได้ ฉันจะทุบหัวมันเอง!” เซินเฉิงเจิ้งพึมพำอย่างเย็นชา
เซินลั่วที่อยู่ด้านข้างพูดอย่างรำคาญ “โอเค พอแล้ว ไม่ต้องพูดไร้สาระ คราวนี้นายมาในฐานะแขก ส่วนเรื่องค่าใช้จ่ายทั้งหมดตระกูลเซินจะจ่ายให้ แต่อย่ามามั่วที่นี่ โอเค?”
“พี่!” เซินอี้เมิ้งกระทืบเท้าด้วยความเป็นกังวล
เซินลั่วลูบหัวของเซินอี้เมิ้งและพูดว่า “ฉันได้จ้างหมอที่ดีที่สุดแล้ว พรุ่งนี้น่าจะมาถึง”
“ใช่แล้ว เสี่ยวเมิ้ง ไม่ต้องห่วง พี่คุณเชิญเภสัชกรจากตำหนักเทพโอสถแล้ว และคาดว่าจะมาถึงพรุ่งนี้” เซินเฉิงเจิ้งพูด”เภสัชกรจากตำหนักเทพยานี้ดีกว่าเด็กคนนี้ใช่ไหม”
เดิมทีฉินเฉิงคิดที่จะจากไป แต่เมื่อได้ยินคำว่าตำหนักเทพโอสถ ฉินเฉิงก็เปลี่ยนใจ
“ตำหนักเทพโอสถ …” ฉินเฉิงเอามือแตะคางและกระซิบ “มันคงจะดีที่ได้เห็นวิธีการของตำหนักเทพโอสถ”
“คืนนี้นายสามารถอยู่ที่นี่ได้” เซินอี้เมิ้งเดินไปหาและพูดว่า “ฉันจะเกลี้ยกล่อมพวกเขาอีกครั้ง”
“ตกลง” ฉินเฉิงพยักหน้า
เซินอี้เมิ้งพูดอย่างรู้สึกผิดโดยทันที “ขอโทษ พวกเขาเป็นแบบนี้มาตลอด นายอย่าใส่ใจเลย…”
“ไม่เป็นไร” ฉินเฉิงยิ้ม “อย่างไรก็ตาม ฉันมาที่นี่ก็เพื่อหาเงิน”
เซินอี้เมิ้งไม่ได้พูดอะไร เธอพาฉินเฉิงไปชั้นบนและจัดห้องให้
ฉินเฉิงยืนอยู่ข้างหน้าต่างนี้ มองดูต้นไม้เขียวขจีด้านนอก และพึมพำอย่างอดไม่ได้ว่า “สภาพแวดล้อมที่นี่ดีกว่าปินโจวไม่รู้เท่าไหร่”
แม้ว่าจะเอาภูเขาหลงไห่มาเปรียบเทียบกับที่แห่งนี้ ก็ยังยากจะเปรียบเทียบ
ในตอนกลางคืน ฉินเฉิงนั่งไขว่ห้างอยู่บนเตียง รู้สึกได้ถึงรัศมีที่เล็ดลอดออกมาจากวิญญาณมังกร ทุกส่วนของร่างกายของเขาดูเหมือนจะเต็มไปด้วยออร่า
“ด้วยระดับนี้ อย่างน้อยหนึ่งเดือน ฉันสามารถทะลวงไปสู่ปรมาจารย์ขั้นสองได้แน่” ฉินเฉิงคิดกับตัวเอง
หากต้องการเผชิญหน้ากับซูหยู่ด้วยความปลอดภัยที่สุดคือต้องเข้าถึงระดับจอมยุทธ์
แต่ด้วยความเร็วระดับนี้ ฉันกลัวว่ามันจะสายเกินไป
“ทำได้เพียงแค่ก้าวไปทีละก้าว” ฉินเฉิงคิดกับตัวเอง
แล้วก็นั่งแบบนี้ทั้งคืน
การไม่ได้นอนทั้งคืนไม่ได้ทำให้ฉินเฉิงไม่รู้สึกไม่สบายแม้แต่น้อย แต่เขากลับเต็มไปด้วยพลังงาน ร่างกายเต็มไปด้วยความแข็งแกร่ง
ช่วงอดข้าวอดน้ำของการฝึกเป็นขั้นตอนของการเลื่อนระดับ และทุกครั้งที่เลื่อนระดับ ร่างกายจะพาลอย่างไม่มีเหตุผลนิดหน่อย และเมื่อถึงจุดสูงสุดของช่วงเวลาการฝึก เรียกได้ว่าการเปลี่ยนแปลงของร่างกายเสร็จสมบูรณ์แล้ว
ในขณะนี้ เซินอี้เมิ้งกำลังเคาะประตู เธอยืนอยู่ข้างนอกและพูดว่า “คุณฉิน มากินอาหารเช้าได้แล้ว”
ฉินเฉิงเผลอตกลงอย่างไม่ตั้งใจ จากนั้นเปิดประตูและเดินออกไป
เซินอี้เมิ้งที่อยู่ข้างนอกได้เปลี่ยนชุดเป็นชุดนอนที่หลวมเล็กน้อย แต่ถึงอย่างนั้น หน้าอกขนาดใหญ่ของเธอก็ไม่หย่อนยานเลย อีกทั้งยังคงแน่น
ฉินเฉิงเองก็ชำเลืองมองมันโดยไม่รู้ตัว จากนั้นก็รีบหลบสายตาไปอย่างรวดเร็ว
ดูเหมือนเซินอี้เมิ้งจะเห็นการแอบมองของฉินเฉิง เธอจึงอดไม่ได้ที่จะหน้าแดง และเธอก็กระซิบว่า “ลงไปกินข้าวข้างล่าง”
หลังจากเดินลงบันไดไปแล้ว เซินเฉิงเจิ้งและคนอื่นๆ ก็นั่งรอบโต๊ะคุยกันถึงเรื่องบางอย่าง
“ฉันส่งรถไปรับเภสัชแล้ว” เซินลั่วเหลือบมองนาฬิกาข้อมือตัวเอง “คิดว่าน่าจะกลับมาตอนประมาณเที่ยง”
“เภสัชคนนี้คิดราคาเท่าไหร่?” เซินเฉิงเจิ้งถามขณะกินขนมปัง
“หนึ่งร้อยล้าน” เซินลั่วตอบ
“อืม ยังรับได้” เซินเฉิงเจิ้งพยักหน้า เขาเหลือบมองที่ฉินเฉิงอย่างไม่รู้ตัวและยิ้ม “น้องชาย นายได้ยินไหม เภสัชกรของตำหนักเทพโอสถเสนอราคาเพียง 100 ล้านเท่านั้น”
ฉินเฉิงยิ้มและพูดว่า “เภสัชกรสามารถรักษาได้เฉพาะความเจ็บป่วย แต่ฉันสามารถหลีกเลี่ยงความชั่วร้ายสำหรับตระกูลเซินได้ มันต่างกัน”
“ฮ่าๆๆ” เซินเฉิงเจิ้งอดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ย “นายรู้หรือไม่ว่าคฤหาสน์เทพยาคืออะไร? ที่นั่นเป็นสถานที่ที่รักษาให้กับคนใหญ่คนโต
“ฉันรู้” ฉินเฉิงตอบ “พวกเขาเชิญฉันไปเป็นผู้อาวุโสกิตติมศักดิ์อะไรสักอย่าง ฉันกำลังคิดอยู่”
“ฮ่าๆๆๆ!” เมื่อได้ยินเช่นนี้ คนที่โต๊ะอาหารก็พากันหัวเราะอย่างอดไม่ได้
ไอ้เด็กคนนี้ หน้าหนาเสียจริง
หลังจากรับประทานอาหารเสร็จ ฉินเฉิงก็กำลังเตรียมตัวจะไปเดินเล่นใกล้ๆ
ทันใดนั้นเอง เซินลั่วก็ตามมาจากทางด้านหลัง
แล้วเอามือวางบนไหล่ของฉิงเฉิงพร้อมหรี่ตาและพูดว่า “นี่ ไม่ใช่ว่านายไม่ได้คิดอะไรกับน้องสาวของฉันใช่ไหม”
