เต้าเฉิงที่ยังเต็มไปด้วยความเย่อหยิ่ง ในตอนนี้ต่อมหน้าของฉินเฉิงเค้าก็เป็นเหมือนกับแค่รุ่นน้องก็เท่านั้น
สีหน้าที่ดูเคารพนับถือของเค้า มันก็ทำให้ทุกคนตกตะลึงเป็นอย่างมาก
“ก็เหมือนกับนายนั่นแหละ” ฉินเฉิงก็ปัดมือแล้วพูดขึ้นมา
เต้าเฉิงกลืนน้ำลายและพูดว่า “ไม่ครับ คุณฉิน คุณมาเพื่อเยี่ยมพวกเค้าอย่างงั้นเหรอครับ”
“ก็ใช่” ฉินเฉิงยิ้มแล้วพูด
เซินเฉิงเจิ้งกับเซินลั่วก็เหลือบมองหน้ากัน จากนั้นพวกเค้าก็กระชิบกันขึ้นมาว่า: “คุณเต้า พวกคุณรู้จักกัน?”
เต้าเฉิงไอแล้วแนะนำขึ้นมาอย่างเคร่งขรึม: “คุณฉินคนนี้ เค้าเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุหรือที่เรียกว่ารสายนเวท ทักษะของเค้าอยู่เหนือกว่าฉันมาก! นอกจากนี้แล้วตำหนักเทพโอสถก็ยังเชิญเค้ามาเป็นผู้อาวุโสด้วย!”
“ชะชะ…เชิญมาเป็นผู้อาวุโส?” เซินเฉิงเจิ้งตกตะลึงหนักยิ่งกว่าเดิม: “คุณเต้า เค้าเป็นผู้อาวุโสของศาลาเทพโอสถอย่างงั้นเหรอ?”
“ฉันยังไม่ตอบตกลง” ฉินเฉิงที่อยู่ที่ด้านข้างก็พูดขึ้นมา
เซินเฉิงเจิ้งก็รู้สึกปวดหัวขึ้นมาในทันที เค้าลูบหัวแล้วยิ้มอย่างขมขื่นว่า: “คุณฉิน ทำไมก่อนหน้านี้คุณไม่บอกผม…”
“ฉันบอกแล้ว พวกนายไม่เชื่อฉันเอง” ฉินเฉิงก็ปัดมือแล้วพูดขึ้นมา
เซินเฉิงเจิ้งกับเซินลั่วก็ยิ่งละอายแก่ใจมากขึ้นในทันที พวกเค้าหัวเราะขึ้นมาอย่างขมขื่น
ผู้อาวุโสแห่งตำหนักเทพโอสถก็คือคนที่มีชื่อเสียงอย่างแท้จริง จะไปเปรียบเทียบกับตระกูลเซินของพวกเค้าได้ยังไงกัน?
“พวกนายกำลังขำฉันอย่างงั้นเหรอ?” เต้าเฉิงพูดขึ้นมาด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจ “มีคุณฉินอยู่แล้ว ยังจะตามฉันมาทำไมอีก คุณฉินเค้าสามารถจัดยาเพื่อรักษาโรคได้!”
เซินเฉิงเจิ้งกับเซินลั่วก็รีบเข้าไปหาฉินเฉิงแล้วกล่าวขอโทษขึ้นมา: “ผู้อาวุโสฉิน ผมขอโทษจริงๆ ผม… เราคิดไม่ถึงเลยว่าคุณจะประสบความสำเร็จทั้งๆที่อายุเพียงแค่นี้เท่านั้น ผมหวังว่าคุณจะไม่ใส่ใจกับมันนะครับ….”
ฉินเฉิงเหยียดนิ้วออกมาแล้วพูดว่า “ฉันไม่คิดอะไรมาก แต่ราคามันไม่มีการเปลี่ยนแปลงนะ”
“ครับ หนึ่งพันล้านก็หนึ่งพันล้าน!” เซินเฉิงเจิ้งตอบตกลง
“เดี๋ยวนะ!” ในตอนนี้เอง เซินลั่วก็ห้ามเซินเฉิงเจิ้งเอาไว้
หลังจากนั้น เค้าก็ยิ้มแล้วพูดว่า: “ผู้อาวุโสฉิน รอก่อนนะครับ ผมขอปรึกษากับลุงก่อนนะครับ”
จากนั้นทั้งสองก็หลบเข้าไปที่ด้านข้าง
เซินเฉิงเจิ้งขมวดคิ้วแล้วพูดว่า: “จะทำอะไร? หยุดล้อเล่นได้แล้ว!”
เซินลั่วก็พูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจังขึ้นมาว่า: “ฉินเฉิงคนนี้เค้าจะเอาเงินมากถึงหนึ่งพันล้านหยวน! นี่มันเป็นเงินจำนวนไม่น้อยเลยนะครับ! แม้ว่าเค้าจะมีความสามารถ แต่คุณเต้าเองก็อยู่ที่นี่แล้วเหมือนกัน!”
“เธอหมายความว่ายังไงกัน?” เซินเฉิงเจิ้งถาขึ้นมา เค้าขมวดคิ้ว
เซินลั่วก็ยิ้มแล้วพูดว่า “การรักษาแบบเดียวกัน ทำไมมันประหยัดไปตั้งเก้าร้อยล้านหยวนหละครับ?”
“เธอหมายถึง… จะให้คณบดีเต้ารักษา?” เซินเฉิงเจิ้งลูกเข้าไปที่คางของเค้า
“ใช่แล้ว!” เซินลั่วพยักหน้าเล็กน้อย “เงินตั้งหนึ่งพันล้านหยวน มันจะไปแตกต่างอะไรกันมาก สุดท้ายก็รักษาหายอยู่ดี?”
เซินเฉิงเจิ้งก็อดคิดไม่ได้
แม้ว่าตระกูลเซินจะร่ำรวย แต่หนึ่งพันล้านหยวน มันก็เป็นเงินจำนวนไม่น้อยเลย อย่างงั้นก็ควรที่จะประหยัดมันไว้น่าจะดีกว่า
ดังนั้นเซินเฉิงเจิ้งก็ลูบมือแล้วพูดว่า “งั้นก็ตามที่เธอพูด!”
ทั้งสองก็ตกลงกันแล้วเดินกลับมาอย่างรวดเร็ว
“เออ…คุณฉิน คุณเป็นถึงผู้อาวุโสของตำหนักเทพโอสถ เรื่องเล็กน้อยแค่นี้พวกเราก็ไม่อยากรบกวนคุณ” เซินลั่วก็พูดขึ้นมาด้วยรอยยิ้ม “ผมคิดว่าคณบดีเต้าช่วยเรา น่าจะเหมาะสมกว่า คุณว่าไง?”
ฉินเฉิงพูดด้วยรอยยิ้มจางๆว่า : “พอพูดถึงเรื่องเงินก็เปลี่ยนท่าทีเลยนะ พวกนายเป็นคนแรกที่พูดแบบนี้นะ”
หลังจากพูดจบ เค้าก็ลุกขึ้นยืนแล้วพูดว่า: “เอาหละ แล้วแต่พวกนายหละกัน”
“ไร้สาระ นี่พวกนายหมายความว่ายังไงกัน” เต้าเฉิงพูดด้วยท่าทีที่ไม่พอใจ “เรื่องเงินจำนวนแค่นี้ ทำไมผมจะต้องไปทำให้คุณฉินขุ่นเคืองด้วย?”
ฉินเฉิงโบกมือแล้วพูดว่า: “ไม่เป็นไร เต้าเฉิง ฉันยกให้นายหละกัน ฉันจะขึ้นไปพักผ่อนข้างบนซะหน่อยหละกัน ฉันเองก็ง่วงแล้ว”
เต้าเฉิงอยากจะพูดอะไรมากกว่านี้ แต่หลังจากที่ฉินเฉิงพูดออกมาแบบนี้ เค้าก็หาวแล้วเดินขึ้นชั้นบนไปในทันที
“คณบดีเต้า รบกวนคุณด้วย!” เซินเฉิงเจิ้งกับเซินลั่วก็พูดขึ้นมาว่า “ไม่ต้องกังวล เรื่องเงินคุณก็พูดมาได้เลยครับ”
เต้าเฉิงคิดอยู่ซักพักแล้วพูดว่า: “เอาล่ะ ให้ฉันสองร้อยล้าน อีกหนึ่งร้อยล้านก็ถือเป็นค่าตอบแทนของคุณฉิน”
“โอ้ เราก็คิดแบบนี้อยู่พอดีเลย!” เซินเฉิงเจิ้งพูดด้วยท่าทีที่ตื่นเต้น
เต้าเฉิงพยักหน้าแล้วโบกมือขึ้นมา: “นำทางไปหละกัน”
หลังจากนั้น พวกเค้าก็นำทางมาถึงที่ห้องของพ่อของเซินอี้เมิ้ง
ในห้อง พ่อของเซินอี้เมิ้งก็นอนอยู่บนเตียง เค้าร้องคร่ำครวญอยู่ตลอดเวลา สีหน้าของเค้าดูแย่มาก มันเห็นได้ชัดเลยว่าเค้ากำลังจะตาย
เต้าเฉิงมองไปรอบๆแล้วหยิบยาเม็ดออกมาจากกระเป๋าของเค้า
ทันทีที่เม็ดยาถูกหยิบออกมา กลิ่นหอมก็ระเบิดออกมาในทันที
“คณบดีเต้า คุณแน่ใจแล้วใช่ไหม?” เซินเฉิงเจิ้งถามด้วยท่าทีที่เป็นห่วง
ถ้าเต้าเฉิงช่วยไม่ได้ พวกเค้าจะต้องไปหาฉินเฉิงอีกไหม? เมื่อถึงตอนนั้น เค้าจะยังช่วยไหม?
เค้าเฉิงไม่ตอบ เค้ายื่นยาให้เซินเฉิงเจิ้งแล้วพูดว่า “เอายานี้ให้เค้าซะ ยาจะรักษาเค้า”
เซินเฉิงเจิ้งก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก เค้ารีบให้ยาแล้วพูดว่า: “ขอบคุณคณบดีเต้ามาก!”
ยาสองเม็ดถูกป้อนให้พ่อแม่ของเซินอี้เมิ้ง
หลังจากนั้นไม่นาน ทั้งสองก็ลืมตาขึ้นมาอย่างช้าๆ สีหน้าของพวกเค้าด็ดีขึ้นมา
“นี่ฉันเป็นอะไรไป?” พ่อของเซินอี้เมิ้งก็ขมวดคิ้วขึ้นมา
“โอ้ น้องสอง ในที่สุดน้องก็ฟื้นแล้ว!” เซินเฉิงเจิ้งดีใจมาก สีหน้าของเค้าเต็มไปด้วยความตื่นเต้น
หลังจากนั้น เค้าก็มองไปที่เต้าเฉิงแล้วพูดซ้ำๆว่า: “คณบดีเต้า คุณเป็นหมออัจฉริยะจริงๆ! ขอบคุณมากครับ!”
เต้าเฉิงพูดเบาๆขึ้นมาว่า : “ไม่ต้องหรอก จ่ายเงินให้ฉันก็พอ”
“ไม่ต้องกังวลไปหรอก สองร้อยล้านจะโอนเข้าไปในทันที!” เซินเฉิงเจิ้งพูดขึ้นมา
เค้ารีบสั่งให้คนโอนเงินให้เต้าเฉิง
หลังจากนั้นไม่นาน เงินของร้อยล้านก็โอนเข้าบัญชี
“คณบดีเต้า เงินโอนไปหาคุณแล้ว” เซินเฉิงเจิ้งก็พูดขึ้นมา
เต้าเฉิงพยักหน้าเล็กน้อยแล้วถามว่า: “คุณฉินอยู่ในห้องไหน?”
“โอ้ เค้าอยู่ที่ชั้นบน” เซินลั่วพูดว่า “เสี่ยวเมิ้ง รีบขึ้นไปแล้วพาคณบดีเต้าไปที่ห้องของคุณฉิน”
“ครับ” เซินอี้เมิ้งพยักหน้า หัวใจของเค้าเต็มไปด้วยความสับสนและมีความสุข แต่ก็เค้าก็รู้สึกขอโทษคุณฉินเฉิงเล็กน้อย
หลังจากที่เต้าเฉิงจากไป เซินลั่วก็พูดอย่างภาคภูมิใจว่า: “เป็นอย่างไรบ้าง แบบนี้พวกเราก็ประหยัดเงินไปได้ตั้งแปดร้อยล้านหยวน!”
เซินเฉิงเจิ้งก็พยักหน้าเล็กน้อยแล้วพูดว่า: “ใช่แล้ว แต่คุณฉินอาจจะไม่พอใจ”
“นั่นมันก็โทษพวกเราไม่ได้” เซินลั่วพูดขึ้นมาเบาๆว่า: “ก็ใครใช้ให้เค้าโลภมากขนาดนั้นเองหละ”
ที่ชั้นบน เต้าเฉิงยื่นบัตรธนาคารให้กับฉินเฉิง เค้ายิ้มแล้วพูดว่า: “คุณฉิน ในนี้มันมีเงินอยู่สองร้อยล้านหยวน ผมจะโอนเงินหนึ่งร้อยล้านหยวนให้คุณทีหลัง”
ฉินเฉิงโบกมือแล้วพูดว่า: “ไม่ต้อง นี่มันเป็นของนาย ฉันต้องการแค่พันล้านนั่นก็เท่านั้น”
เต้าเฉิงยิ้มขึ้นมาอย่างขมขื่น: “คุณฉิน ตระกูลเซินหายขายจากโรคภัยแล้ว เกรงว่าเงินพันล้านหยวนนั่น…”
“จริงเหรอ?” ฉินเฉิงส่ายหัว เค้ามองไปตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าแล้วพูดขึ้นมาเบาๆว่า: “นายยังรักษาเค้าไม่หายดีเลย … “
