หงอีตะลึงกับสิ่งที่เกิดขึ้นมา
“แก….!” หงอีโกรธจนเลือดพุ่งออกมา แขนที่ขาดไปของเขา ถึงแม้จะขาดไปแล้ว แต่คนของ ตำหนักเทพโอสถก็ยังสามารถช่วยรักษาให้หายกลับมาได้
แต่ตอนนี้ฉินเฉิงเหยียบมันแหลกละเอียดไปแล้ว เขาจะเอามันมาต่อกลับยังไง?
นั่นคือแขนขวาที่เขาภาคภูมิใจ! เวลาเขาโจมตีก็ใช้แขนข้างนี้ ตอนนี้แขนนั้นถูกทำลายไปแล้ว ความแข็งแกร่งของเขาก็หายไปครึ่งหนึ่ง!
“ฆ่ามัน!” หงเอ้อตะโกนออกมาด้วยความแค้น และแสงบนร่างกายของเขาก็ค่อยๆมารวมตัวกันที่กำปั้น ฝ่ามือของเขาราวกับว่าใหญ่ขึ้นมาทันที อากาศบริเวณรอบๆสั่นสะเทือน พื้นดินก็สั่นไหวเล็กน้อย!
คลื่นแห่งความผันผวนซึ่งมีศูนย์กลางอยู่ที่หมัดของเขาพุ่งตรงไปที่ฉินเฉิง!
ฉินเฉิงหรี่ตาลงและยกดาบขึ้นมาอีกครั้ง!
“แคร่ง” เสียงดังสนั่นเกิดขึ้น ลำแสงสีแดงถูกตัดขาดเป็นสองท่อน!
หงเอ้อไม่ยอมแพ้ เขายกกำปั้นของเขาขึ้นไปในอากาศ และต่อยออกไปครั้งแล้วครั้งเล่า
ออร่าที่หมัดนั้นปล่อยออกมารวมตัวกันและตรงมาที่หน้าอกของฉินเฉิง
“ปัง” เสียงปะทะกันอีกครั้งเกิดขึ้น ครั้งนี้พลังหมัดกระทบกับหน้าอกของฉินเฉิงและระเบิดออกมา!
ครั้งนี้เสื้อผ้าบนหน้าอกของฉินเฉิงขาด ผิวหนังของเขาดูเหมือนว่ากำลังลุกไหม้อยู่ด้วยเปลวไฟ
แผลที่หน้าอกของเขาเหมือนดอกไม้ที่บานสะพรั่งและแปลกประหลาด
“มันทำได้แค่เกิดรอยแผลบนผิวหนังของหน้าอกเขา? ทำไมความแข็งแกร่งภายในของเขาถึงแข็งแกร่งขนาดนี้?” สองพี่น้องตระกูลหงพูดออกมา
ถ้าถูกการโจมตีนี้ไปถึงต่อให้เป็นจุดสูงสุดของปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ ยังไงก็ต้องมีอาการบาดเจ็บที่สาหัสกว่านี้!
ฉินเฉิงลูบไปท่หน้าอกของตัวเอง เขารู้สึกได้ว่ามีเลือดไหลออกมา เขาจึงเลิกคิ้วขึ้น
“โชคดีที่ความแข็งแกร่งภายในของฉันมากพอ ไม่อย่างนั้นถูกหมัดเมื่อกี้นี้เอาไปอวัยวะภายในคงถูกทำลายไปหมดแล้ว” ฉินเฉิงพูด
ในตอนที่หมัดกำลังเข้ามาสัมผัสกับหน้าอกของเขา พลังปราณในร่างกายของเขาก็มาห่อหุ้มเพื่อป้องกันการโจมตีทันที
แต่ถึงกระนั้นผิวหนังของเขาก็ยังได้รับบาดเจ็บ
“ใกล้จะจบแล้วสินะ” ใบหน้าของฉินเฉิงเย็นชา และดาบยาวในมือของเขาส่งเสียงกรีดร้องออกมา และลมหายใจสีแดงเลือดพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า!
ในเวลานี้ ดวงตาของคนทั้งสองดูเหมือนจะเปลี่ยนเป็นสีแดงเลือด และรัศมีอาฆาตที่น่าสะพรึงกลัวก็เต็มท้องฟ้า!
“เพลงดาบ 13 ดาบตัดตะวัน ดาบที่หนึ่ง!” ฉินเฉิงตะโกนเสียงดัง ดาบในมือของเขาระเบิดพลังออกมาทันที!
สองพี่น้องตระกูลหงไม่กล้าละสายตา รีบเร่งพลังของพวกเขาออกมาเพื่อป้องกันการโจมตี
“แคร่ง!” หลังจากที่ดาบพันลงมาก็สัมผัสกับการป้องกันที่แข็งแกร่งของพวกเขาทั้งสองคนและไม่เกิดผลอะไร
“ฮ่าฮ่าฮ่า ก็ได้แค่นั้น!” หงอีหัวเราะและพูดออกมา “เข้ามาอีกสิ!”
ฉินเฉิงไม่พูดอะไร เขาโบกแขนที่ถือดาบของเขาไปในอากาศ
“ดาบที่สอง!”
ออร่าที่ดาบแผ่ออกมานั้นแข็งแกร่งกว่าเดิมหลายเท่า รัศมีดาบอันน่าสะพรึงกลัวก็ทำให้เกิดพายุที่ไม่มีที่สิ้นสุด!
“ดาบที่สาม!”
ก่อนที่ดาบจะถูกฟันลงมา ฉินเฉิงก็ฟันออกมาอีกครั้ง!
พลังของทั้งสองดาบทับซ้อนกันทำให้ก่อเกิดพลังที่ยิ่งใหญ่!
เพลงดาบที่ยิ่งใหญ่พลิกสถานการณ์ทันที!
สองพี่น้องอดไม่ได้ที่จะสบถออกมา พลังของดาบที่ปล่อยออกมานั้นยิ่งใหญ่เกินไป คิดจะหนีก็คงไม่ทัน ทำได้แต่ต้องรับเอาไว้เท่านั้น!
“ตู้มมมม” เสี่ยงดังสนั่นเกิดขึ้น เกิดหลุมขนาดใหญ่ที่พื้นทันที!
ควันและฝุ่นคลุ้งไปทั่วทุกหนทุกแห่ง และพื้นดินก็แตกเป็นเสี่ยง!
ฉินเฉิงยืนห่างออกไปไกล สีหน้าของเขาดูเคร่งขรึมเล็กน้อย
วิชาดาบนี้มีต้นกำเนิดมาจากพ่อของเขา และตามบันทึก มันถูกสร้างขึ้นโดยผู้มีอำนาจเมื่อหลายหมื่นปีก่อน! ว่ากันว่าเพลงดาบ 13 ดาบตัดตะวันนี้สามารถผ่าสวรรค์ได้เลย
ด้วยพลังของฉินเฉิงในตอนนี้เขาใช้มันได้มากที่สุดได้เพียงสามดาบ หลังจากนั้นเขาก็ไม่เหลือพลังที่จะแกว่งมันอีกแล้ว
ควันและฝุ่นค่อยๆเลือนหายไป หงอีกับหงเอ้อทรุดตัวลง ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยเลือด
“เป็นไปได้อย่างไร…” หงอีพยายามดิ้นรนอย่างหนักบนพื้น แต่กระดูกทั้งหมดในร่างกายของเขาดูเหมือนจะทำลายจนแหลกละเอียด แค่ขยับนิ้ว ร่างกายของเขาก็เจ็บปวดอย่างรุนแรง!
ส่วนทางด้านของหงเอ้อ เขาเสียชีวิตไปทันที ศีรษะของเขาจมลงดินไม่เห็นแม้แต่ใบหน้า
ฉินเฉิงดูเหนื่อยล้ามาก เขาค่อยๆเดินไปที่หงอี
เขายกดาบในมือขึ้นและพูดออกมาว่า “นายมีอะไรจะพูดอีกไหม”
หงอีตอบกลับไปด้วยความกลัว “ปล่อย….ปล่อยฉันไปเถอะ!”
ขอแค่ไม่ตาย ตำหนักเทพโอสถจะต้องมีวิธีช่วยชีวิตเขาอย่างแน่นอน!
แต่น่าเสียดาย คนอย่างฉินเฉิงจะให้โอกาสนั้นกับเขาเหรอ?
“มองดูแล้วนายน่าจะทรมานมาก” ฉินเฉิงส่ายหน้า “ฉันจะช่วยนายเอง”
“อย่า….!” หงอีตะโกนอย่างสุดชีวิต
ในตอนที่เขาตะโกนออกมา ฉินเฉิงก็ฟันดาบที่อยู่ในมือของเขา ทำให้ร่างกายของหงอีขาดเป็นสองท่อน
ฉินเฉิงอ้าปากด้วยความเหนื่อยหอบ
“ยังดีที่เป็นแค่ปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ขั้นแปดเพียงสองคน ถ้าหากเป็นคนที่อยู่ในจุดสูงสุดของปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่เกรงว่าคนที่ตายในวันนี้คงเป็นฉันเอง” ฉินเฉิงขมวดคิ้วและพูดออกไป
ถ้าหากในมือของเขาไม่มีดาบทองสัมฤทธิ์กับเพลงดาบ 13 ดาบตัดตะวัน ฉินเฉิงคงไม่มีทางสู้กับสองคนนี้ได้แน่
หลินชิงเฉิงที่อยู่ไม่ไกลตกใจจนหน้าซีด เธอกลัวกลัวมากจนก้าวถอยไปด้านหลัง
“เธอจะไปไหน?” ฉินเฉิงก้าวออกไป แค่พริบตาเดียวเขาก็ไปขวางทางของเธอเอาไว้ได้
หลินชิงเฉิงตัวสั่น เธอพูดออกมาด้วยการแกล้งทำว่าตัวเองแข็งแกร่งว่า “คิดไม่ถึงจริงๆว่านายจะแข็งแกร่งถึงขนาดนี้ ดูเหมือนว่าฉันจะดูถูกนายไปหน่อย”
“ใช่เหรอ?” ฉินเฉิงหรี่ตาลง “หลินชิงเฉิง เธอคิดเหรอว่าเธอมี ตำหนักเทพโอสถคอยดูแลเธออยู่แล้วฉันจะไม่กล้าฆ่าเธอ?”
สีหน้าของหลินชิงเฉิงเปลี่ยนไปทันที เธอถอยหลังไปสองก้าวโดยไม่รู้ตัว จากนั้นพูดออกมาว่า “นาย…นายคิดจะทำอะไร? แม่ของฉันเป็นผู้อาวุโสของ ตำหนักเทพโอสถ ฉันเองก็เป็นคนของที่นี่! ตำหนักเทพโอสถมีกฎบังคับเอาไว้ชัดเจนว่าห้ามทำร้ายพวกเดียวกัน! นาย…นายจะฝ่าฝืนกฎระเบียบของ ตำหนักเทพโอสถหรือไง!”
“กฎระเบียบ?” ฉินเฉิงหัวเราะออกมา “กฎของ ตำหนักเทพโอสถมันเกี่ยวอะไรกับฉัน?”
พูดจบฉินเฉิงก็ยกเท้าขึ้น และเตะไปที่หัวเข่าของหลินชิงเฉิง!
“แกร๊ก!” ขอของหลินชิงเฉิงอ่อนลง เข่าของเธอสัมผัสพื้นทันที
ความเจ็บปวดทำให้ใบหน้าของเธอดูไม่ได้เลย
เธอกัดฟันและพูดออกมาว่า “ถ้านายฆ่าฉัน นายก็ไปจาก ตำหนักเทพโอสถนี้ไม่ได้!”
“จริงเหรอ?” เมื่อเสียงเงียบลง ฉินเฉิงก็ยกขาอีกข้างขึ้นและเตะไปที่ขาอีกข้างหนึ่งของหลินชิงเฉิง
“อ๊ายยยยย!” เขาอีกข้างหนึ่งของเธอกระแทกกับพื้น และกระดูกของขาทั้งหมดดูเหมือนจะแตกเป็นเสี่ยงๆ
หลินชิงเฉิงจับไปที่ขาของเธอด้วยความเจ็บปวด เหงื่อจำนวนมากไหลออกมาจากหน้าผากของเธอ
ฉินเฉิงเอื้อมมือออกไปจับผมของเธอแล้วหยิบขึ้นมาทันที
“ตอนแรกฉันคิดว่าเธอจะกลับตัวกลับใจได้ ดังนั้นจึงไว้ชีวิตของเธอ ฉันคิดว่าทุกสิ่งอย่างสามารถเปลี่ยนแปลงได้ถึงแม้มันจะยากก็ตาม แต่วันนี้จะเป็นวันที่ฉันจะมาคิดบัญชีทั้งเก่าและใหม่กับเธอ!” ฉินเฉิงพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา สีหน้าของเขาไม่มีอารมณ์ใดๆเผยออกมาเลย!
