ฉินเฉิงคว้าผมของหลินชิงเฉิงและยกเธอขึ้นไปในอากาศ
เนื่องจากขาของหลินชิงเฉิงถูกทำลายไปแล้ว ดังนั้นเธอจึงไม่สามารถขัดขืนได้ ทำได้เพียงทนต่อความเจ็บปวดอย่างรุนแรงเท่านั้น
หลังจากนั้นฉินเฉิงก็ยกมือขึ้นและชกที่หน้าท้องส่วนล่างของเธอ
ด้วยหมัดนี้ หลินชิงเฉิงที่ถูกโจมตีโดยตรงอาเจียนออกมาเป็นเลือดและหน้าท้องส่วนล่างของเธอเจ็บปวดไปหมด
“ปล่อยฉัน…” หลินชิงเฉิงร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด น้ำตาของเธอไหลเป็นกระแสน้ำ
“ปล่อยเธอ?” ฉินเฉิงหัวเราะออกมาอย่างเยือกเย็น เขาพูดออกมาว่า “ฉันปล่อยเธอไปตั้งกี่ครั้งแล้ว แต่ครั้งนี้ เธอตายไปเสียเถอะ”
พูดจบฉินเฉิงก็ยกมือขึ้นและเตรียมที่จะปิดชีวิตของหลินชิงเฉิง
“หยุดนะ!”
ในตอนนั้นประตูของ ตำหนักเทพโอสถก็เปิดออก ผู้อาวุโสใหญ่ หยูฉงชือ และหลินชิงชือวิ่งออกมาพร้อมกัน!
“ฉินเฉิง นายนี่มันจะกล้าเกินไปแล้ว!” หยูฉงชือเห็นสภาพของหลินชิงเฉิงหัวใจของเธอก็แหลกสลาย
เธอกัดฟันแน่น เหมือนกับอยากจะฆ่าฉินเฉิงให้ตายด้วยมือของเธอเอง!
“ฉินเฉิง อย่าทำอย่างนั้นเด็ดขาด!” ผู้อาวุโสใหญ่พูดออกมา
ฉินเฉิงพูดออกมาด้วยสีหน้าที่เยือกเย็น “ผู้อาวุโสใหญ่ ผมเป็นแขกที่ ตำหนักเทพโอสถของพวกคุณเชิญมา แต่หลินชิงเฉิงกับหยูฉงชือกลับจ้างคนมาฆ่าผม!”
“ฉันรู้ แต่คุณปล่อยมือก่อน!” ผู้อาวุโสใหญ่พูดออกมาด้วยความร้อนรน
ฉินเฉิงถามออกไปอย่างเยือกเย็น “ถ้าหากผมไม่ปล่อยหละ? ผู้อาวุโสใหญ่จะลงมือกับผมเหรอ?”
ผู้อาวุโสใหญ่อ้าปากค้าง เขาเงียบไปพักหนึ่งจากนั้นก็พูดออกมาว่า “ฉินเฉิง ตำหนักเทพโอสถของพวกเรามีวิธีจัดการกับหลินชิงเฉิงอยู่แล้ว คุณได้โปรดเห็นแก่หน้าฉัน ไว้ชีวิตเธอสักชีวิต”
ฉินเฉิงนิ่งไม่พูดอะไร และจ้องไปที่ผู้อาวุโสใหญ่ด้วยสายตาที่ไม่พอใจ
ผู้อาวุโสใหญ่พูดออกมาต่อว่า “ตอนนี้ท่านเจ้าสำนักก็ไม่อยู่ ตอนนี้ฉันเป็นคนดูแลทุกอย่างแทน ไม่ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นฉันจะต้องเป็นผู้รับผิดชอบมันทั้งหมด ถ้าท่านเจ้าสำนักกลับมาเขาจะต้องว่าฉันแน่ๆ…”
เมื่อเห็นท่าทีรู้สึกผิดของผู้อาวุโสใหญ่ ฉินเฉิงก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ
เขาปล่อยมือ ร่างกายของหลินชิงเฉิงหล่นสู่พื้นทันที
“ชิงเฉิง เป็นไงบ้าง!” หยูฉงชือรีบวิ่งเข้าไปกอดหลินชิงเฉิง กัดฟันและพูดออกมาว่า “ลูกวางใจ แม่จะต้องแก้แค้นให้ลูกแน่!”
“หุบปาก!” ผู้อาวุโสใหญ่ดุออกมา “แค่นี้ยังน่าอายไม่พอหรือไง!”
หยูฉงชือลุกขึ้นยืน “ผู้อาวุโสใหญ่ ฉินเฉิงเป็นแค่คนนอกคนเดี๋ยวเท่านั้น แต่คุณกลับมาดุฉันแบบนี้ มันควรแล้วเหรอ? ถ้าหากท่านเจ้าสำนักอยู่ เขาไม่มีทางไว้ชีวิตเจ้าเด็เหลือขอคนนี้แน่!”
ผู้อาวุโสใหญ่กัดฟันและพูดออกมาว่า “ถ้าเธอไม่อยากให้ลูกของเธอตาย ก็รีบพาเธอกลับเข้าไปเถอะ! ”
“หึ!” จากนั้นเธอก็อุ้มหลินชิงเฉิงเข้าไปใน ตำหนักเทพโอสถ
ฉินเฉิงถอนหายใจออกมา ครั้งนี้เขาไม่ได้ฆ่าหลินชิงเฉิงอีกแล้ว น่าเสียดายจริงๆ
คนแบบนี้ถ้ามีอำนาจเมื่อไหร่ก็จะกลับมาเป็นเหมือนเดิมอยู่วันยังค่ำ
“ฉินเฉิง ต้องขอโทษจริงๆ ตำหนักเทพโอสถของเรายินดีที่จะมอบยาชั้นดีเพื่อเป็นการตอบแทน” ผู้อาวุโสใหญ่ประสานมือและพูดออกมา
ทัศนคติของผู้อาวุโสใหญ่ทำให้ฉินเฉิงรู้สึกอุ่นใจขึ้นมาไม่น้อย
ด้วยฐานะของเขาแล้ว เขาไม่จำเป็นต้องเกรงใจฉินเฉิงมากขนาดนั้น
เขาเป็นถึงผู้อาวุโสใหญ่แห่ง ตำหนักเทพโอสถ เป็นรองแค่เจ้าสำนักเพียงคนเดียว เส้นสายและคนรู้จักของเขาต้องมีแต่คนใหญ่คนโตทั้งนั้น
“ได้ครับ” ฉินเฉิงพยักหน้าเพื่อตอบรับ
หลังจากที่กลับมาถึงห้อง ท้องฟ้าก็ขาวโพลนแล้ว
ฉินเฉิงยังไม่ได้นอนมาทั้งคืน เขาเอนกายลงที่เก้าอี้นอน มองดูท้องฟ้าทั้งคืน
ตอนเที่ยงของวันรุ่งขึ้น ลูกน้องของ ตำหนักเทพโอสถคนหนึ่งก็เดินเข้ามาหาฉินเฉิงและพูดว่า “คุณฉิน ผู้อาวุโสใหญ่เชิญคุณไปที่ห้องโถงใหญ่ของ ตำหนักเทพโอสถ”
ฉินเฉิงพยักหน้า “ฉันรู้แล้ว”
หลังจากที่เขาเก็บดาบทองสัมฤทธิ์เรียบร้อย เขาก็เดินตรงไปที่ห้องโถง
ห้องโถงของ ตำหนักเทพโอสถนั้นใหญ่มาก บรรยากาศครึกครื้น และมีหมอยานั่งเป็นแถวอยู่ด้านหน้าสองแถว
และส่วนผู้อาวุโสคนอื่นๆเขาก็นั่งอยู่ข้างๆผู้อาวุโสใหญ่ด้วยความสง่างาม
แวบแรกที่เห็นฉินเฉิง ดวงตาของหยูฉงชือก็เบิกกว้างทันที
เธอกัดฟันแน่นราวกับจะกลืนกินฉินเฉิง
แต่ฉินเฉิงไม่ได้สนใจเธอ เขาหาที่นั่งว่างๆที่หนึ่งแล้วนั่งลง
“ผู้อาวุโสใหญ่ เรื่องของลูกสาวฉัน คุณคิดว่าควรจะจัดการอย่างไร?” หยูฉงชือเอ่ยปากออกมา
ผู้อาวุโสใหญ่ตอบกลับไปว่า “หลินชิงเฉิงสมรู้ร่วมคิดกับคนนอกและสังหารแขกของ ตำหนักเทพโอสถ ฉันสั่งให้เธอถูกคุมขังเป็นเวลาหนึ่งเดือน! และห้ามออกไปนอกบริเวณของ ตำหนักเทพโอสถเป็นอันขาด!”
“หนึ่งเดือน?” หยูฉงชือโต้แย้งทันที “ผู้อาวุโสใหญ่ แบบนี้มันไม่เกินไปหน่อยเหรอ?”
“เกินไป?” ผู้อาวุโสใหญ่อดไม่ได้ที่จะกัดฟันและพูดออกมา “งั้นเพิ่มเป็นสองเดือน ถ้าหากเธอยังไม่พอใจก็ให้ไปรายงานกับท่านเจ้าสำนัก!”
“รอท่านเจ้าสำนักกลับมา ฉันจะต้องรายงานเรื่องนี้กับเขาอย่างแน่นอน!” หยูฉงชือพูดออกมา
ฉินเฉิงอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาในใจ หยูฉงชือคนนี้เธอได้มาเป็นผู้อาวุโสของ ตำหนักเทพโอสถได้อย่างไง?
การลงโทษของหลินชิงเฉิงดูเหมือนร้ายแรง แต่จริงๆแล้วมันเป็นการปกป้องเธอ ถ้าหากปล่อยให้หลินชิงเฉิงออกไปจาก ตำหนักเทพโอสถ แบบนั้นจะไม่ถูกฉินเฉิงฆ่าเอาเสียหรือไง?
เรื่อยง่ายๆแค่นี้ยังไม่เข้าใจ เธอมาเป็นผู้อาวุโสของ ตำหนักเทพโอสถได้ยังไง?
“ผู้อาวุโสหยู ฉันได้ยินมาว่าฉินเฉิงคนนี้เป็นสามีเก่าของลูกสาวของคุณ จริงไหม? ทำไมความสัมพันธ์ของครอบครัวคุณมันถึงได้เละเทะขนาดนี้หละ?” ผู้อาวุโสหญิงอีกคนหนึ่งกล่าวออกมา
หยูฉงชือพูดออกมา “สามีเก่า? เขาเหมาะสมแล้วเหรอ?”
“ฮ่าฮ่า ฉันว่าดูจากความสามารถของคุณฉินแล้ว เขาดีเกินไปที่จะมาอยู่กับลูกสาวของคุณ” ผู้อาวุโสหญิงท่านนั้นพูดออกมา
หยูฉงชือตบโต๊ะและพูดออกมาด้วยความโกรธว่า “เธอพูดอะไรของเธอ? อันฮุย เธอตาบอดหรือว่าไปโดนยาตัวไหนมา?”
อันฮุยหัวเราะออกมาอย่างเยือกเย็น “ลูกสาวของเธอไม่มีความสามารถอะไรเลย แต่ที่เข้ามาที่ ตำหนักเทพโอสถนี้ได้ก็เป็นเพราะว่าเขามีความสัมพันธ์กับเธอ แต่คุณฉินอายุน้อยแต่นี้แต่กลับสามารถกลั่นยารวมชีพจรได้ แถมยังฆ่าสองพี่น้องหงไป พรสวรรค์ที่มีมากมายขนาดนี้ มันจะไปเหมาะสมกับลูกสาวที่ไร้ความสามารถของเธอได้อย่างไร?”
“นี่เธอ!” หยูฉงชือโกรธจนตัวสั่นแต่ก็ไม่รู้ว่าจะตอบโต้กลับไปอย่างไง
ตลอดเวลาที่ผ่านมาฉินเฉิงไม่คู่ควรกับลูกสาวของเธอ แต่ตอนนี้มันกลับกันไปตั้งแต่เมื่อไหร่?
“คุณฉิน คุณไม่ต้องกังวล พวกเราอยู่ข้างคุณ” อันฮุยพูดออกมา
ฉินเฉิงลุกขึ้น โน้มตัวลงและพูดว่า “ขอบคุณครับผู้อาวุโสอัน”
ส่วนผู้อาวุโสคนอื่นก็หัวเราะออกมาแต่ไม่ได้พูดอะไร นั่นแสดงให้เห็นได้อย่างชัดเจนว่าชื่อเสียงของหยูฉงชือใน ตำหนักเทพโอสถนั้นเป็นอย่างไร
“ท่านเจ้าสำนักกลับมาแล้ว!”
ในตอนนั้นเอง จู่ๆก็มีเสียงตะโกนดังขึ้นมาจากหน้าประตู
หลังจากนั้นก็เห็นเครื่องบินลำหนึ่งกำลังลงจอด
หลังจากที่เครื่องบนลงจอดแล้ว ผู้หญิงคนหนึ่งที่มีรูปร่างดึงดูดใจผู้คน และท่าทางของเธอนั้นสง่างามมากก็ค่อยๆลงจากเครื่องบิน
ผู้หญิงคนนี้เผยให้เห็นถึงออร่าของความเย่อหยิ่งและเยือกเย็น ถึงแม้ว่าเธอจะสวยแต่ก็ไม่มีใครอยากที่จะเข้าใกล้เธอ
ในระหว่างที่ฉินเฉิงกำลังสงสัยว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใคร ในตอนนั้นหมอยาและผู้อาวุโสที่อยู่ในห้องโถงต่างลุกขึ้นและตะโกนออกไปพร้อมกันว่า “ยินดีต้อนรับกลับครับ ท่านเจ้าสำนัก!”
ฉินเฉิงผงะไปครู่หนึ่ง ผู้หญิงคนนี้เป็นเจ้าสำนัก? อายุน้อยขนาดนี้เลยเหรอ?
เจ้าสำนักไม่พูดอะไร ราวกับหงส์ขาวที่หยิ่งผยอง
เธอค่อยๆเดินเข้ามา คนที่อยู่บริเวณนั้นก็หลบทางให้เธอ
“ท่านเจ้าสำนัก ท่านกลับมาแล้ว!” หยูฉงชือรีบวิ่งเข้าไปหาทันที
เธอชี้มาที่ฉินเฉิงและพูดออกมาว่า “เจ้าหนุ่มคนนั้นมันทำลายขอทั้งสองข้างของลูกสาวฉัน ผู้อาวุโสใหญ่ตัดสินไม่ยุติธรรม ท่านเจ้าสำนักได้โปรดให้ความเป็นธรรมกับฉันด้วย!”
ทุกคนที่อยู่ที่นั่นต่างอดไม่ได้ที่จะด่าออกมาในใจ “หน้าไม่อาย!”
คิ้วของเจ้าสำนักขมวดเข้าหากันเล็กน้อย เธอเหลือบมองไปที่หยูฉงชือ จู่ๆก็ตบไปที่หน้าของหยูฉงชือ!
“หน้าไม่อายจริงๆ!” เจ้าสำด่าออกมาเบาๆ “เธอคิดว่าฉันไม่รู้เรื่องอะไรเลยอย่างนั้นเหรอ?”
