หลังจากพูดจบ เซี่ยฝูชานก็เป็นเหมือนเสือโคร่งที่ลงมาด้วยออร่าแห่งความน่ากลัวอันท่วมถ้น!
ฉินเฉิงรู้ตัวดีว่าเขาหนีไม่พ้น ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงแค่ต้องสู้
เขาชักดาบทองสัมฤทธิ์ออกมาและยกมือขึ้นเพื่อใช้ดาบแรกของวิชาดาบตัดตะวัน!
พลังดาบคมพุ่งเข้าใส่ยังเซี่ยฝูชาน กลายเป็นโซ่ที่ล้อมรอบเซี่ยฝูชานไว้ จากนั้นก็มีเสียง “ปัง” และเปลวไฟก็ได้ปะทุออกมา!
แต่ดาบนี้ ทำอะไรเซี่ยฝูชานไม่ได้เลยแม้แต่น้อย!
“ระดับจอมยุทธ์นี่มันแข็งแกร่งจริงๆ” ฉินเฉิงพูดในใจ ใบหน้าของเขาเคร่งขรึมมากขึ้น
เซี่ยฝูชานเหล่ตามอง จากนั้นเขาก็กระทืบเท้าอย่างแรง จากนั้นโซ่สีดำจำนวนนับไม่ถ้วนก็พุ่งออกมาจากพื้นพุ่งเข้าหาฉินเฉิงทันที!
สีหน้าของฉินเฉิงเปลี่ยนไป เขารีบคว้าดาบทองสัมฤทธิ์และฟันมันอย่างแรง
แต่โซ่เหล่านี้ไม่ได้รับผลกระทบอะไรเลย มันไม่แม้แต่จะช้าลงด้วยซ้ำ!
“วิชาย่นระยะทาง!” ฉินเฉิงตะโกน จากนั้นร่างของเขาก็หายวับไป และเขาก็มาโผล่ข้างหลังเซี่ยฝูชานในทันที!
เขาถือดาบทองสัมฤทธิ์เงยหน้าขึ้นและตะโกนอย่างไม่พอใจ “วิชาดาบตัดตะวัน ดาบที่สอง!”
ในชั่วพริบตานั้น เหมือนกับว่าดาบนั้นส่งเสียงร้องเหมือนมังกร และออร่าของดาบก็คล้ายกับมังกรเช่นกัน จากนั้นก็พุ่งไปข้างหลังเซี่ยฝูชานอย่างรวดเร็ว!
“ตู้ม!”
จากนั้นเซี่ยฝูชานก็ใช้ฝ่ามือใหญ่ ป้องกันพลังดาบและสวนกลับฉินเฉิง!
ในเวลานั้น โซ่จำนวนนับไม่ถ้วนนั้นก็หลุดออกจากร่างของฉินเฉิง
“ปัก ปุ้ก!”
เสียงโซ่ปะทะเข้ากับร่างกายของฉินเฉิง!
แม้แต่ร่างกายอันแข็งแกร่งของฉินเฉิงก็ทนไม่ไหว บนตัวเขาค่อยๆมีรอยเลือดออก!
เหมือนกับว่าเนื้อและผิวหนังของฉินเฉิงจะกลับด้าน สีเหลืองของไฟกำลังส่องสว่างราวกับว่ากำลังเผาไหม้!
“ยังไม่ตายอีกเหรอ”เซี่ยฝูชานพูดด้วยใบหน้าเย็นชา “ร่างกายของแกมันแกร่งสมคำร่ำลือจริงๆ!”
หลังจากพูดจบ เซี่ยฝูชานก็กระทืบเท้าของเขาอย่างแรงอีกครั้ง ทำให้อากาศรอบๆตัวมีสีดำก็เพิ่มขึ้นทีละน้อย!
ทันใดนั้นโซ่ก็พุ่งสูงขึ้นสูง และวิ่งเข้าหาฉินเฉิงด้วยพลังอันแปลกประหลาด
ฉินเฉิงรู้สึกปวดแสบปวดร้อนไปทั้งตัว ถ้าเขาไม่มีร่างกายที่แข็งแกร่งแบบนี้ เขาคงจะตายไปนานแล้ว!
“ฉันจะเลาะผิวหนังแกออก ดึงเอ็นของแกออกมา และสับแกเป็นชิ้นๆ!” ใบหน้าของเซี่ยฝูชานดูน่ากลัวอย่างยิ่ง
ฉินเฉิงกัดฟัน เขาพยายามจะหยิบดาบทองสัมฤทธิ์ แต่แขนของเขาถูกมัดด้วยโซ่หลายเส้น ทำให้ขยับไม่ได้!
“เลิกดิ้นรนได้แล้ว เมื่อแกอยู่ตรงหน้าฉันแล้ว ก็ไม่มีทางจะรอดหรอก” เซี่ยฝูชานพูดอย่างเย็นชา
“วิชาหมัดนักปราชญ์!” ฉินเฉิงคำรามลั่น เลือดในร่างกายของเขาพลุ่งพล่าน แสงสีทองสาดส่องออกมาทั่วร่างของเขา และทันใดนั้นโซ่ก็สะบัดกลับ!
ด้วยโอกาสนี้ ฉินเฉิงจึงรีบคว้าดาบทองสัมฤทธิ์ เรียกใช้พลังปราณทั้งหมดในร่างกายของเขา และตะโกนอย่างโกรธเคือง “วิชาดาบตัดตะวัน ดาบที่สาม!”
ดาบนี้ได้ฟันออกไป แสงของดาบก็สาดออกมา และพลังของดาบก็อัดตัวแน่นที่บนหัวของเซี่ยฝูชาน และระเบิดออก “ตู้ม”!
“ฮึ เจ้าแมลงตัวน้อย” เซี่ยฝูชานกะแอม เขายกแขนขึ้นแล้วใช้แรงจากร่างกายส่งออกไป
“ตู้ม!”
เมื่อปะทะกัน รัศมีพลังดาบก็หายไป!
แต่ก็ทำให้แขนของเซี่ยฝูชานชาได้เหมือนกัน และโซ่ดำที่พันอยู่ที่แขนของเขาก็แตกออกเป็นเสี่ยงๆ!
“แกมีความสามารถนะ แต่ยังไม่พอที่จะชนะคนที่ชื่อเซี่ยฝูชาน” เซี่ยฝูชานเขย่าแขนของเขาและพูดอย่างเย็นชา
สีหน้าของฉินเฉิงแย่ขึ้นเรื่อยๆ เมื่อกี้คือไพ่ตายของเขา แต่มันทำลายแค่ขนของเซี่ยฝูชานเท่านั้น
ถ้ายังสู้ต่อไป ก็คงมาได้เท่านี้จริงๆ!
“ผู้อาวุโส รีบจัดการเขาตั้งแต่เนิ่นๆ ดีกว่า เพื่อความแน่นอน” ในเวลานี้เซี่ยฝูไห่ก็เตือนเขาจากทางด้านข้าง
เซี่ยฝูชานพยักหน้า เขามองที่ฉินเฉิงอย่างเย็นชาและพูดว่า “ไอ้เจ้าสัตว์ร้ายตัวน้อย รอฉันเอาแกกลับไปที่ตระกูลเซี่ยก่อนเถอะ แล้วจะค่อยๆทรมานแก!”
หลังจากพูดแล้ว เซี่ยฝูชานก็ยกมือขึ้น มีแสงสีดำค่อยๆ อัดแน่นบนฝ่ามือของเขา
แสงสีดำนี้บริสุทธิ์อย่างยิ่ง ราวกับเป็นหลุมดำ และออร่ารัศมีของมันน่ากลัวมาก!
แสงสีดำนั้นเริ่มมีขนาดใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ จนมีขนาดใหญ่ประมาณแผ่นCD!
“ไป!”
เซี่ยฝูชานผลักมันด้วยฝ่ามือใหญ่ แผ่นCDนี้เต็มไปด้วยพลังมหาศาล มันสามารถล้มฉินเฉิงได้อย่างง่ายดาย!
ฉินเฉิงรู้สึกได้ถึงอันตรายอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน ถ้าเขาโดนวิชานี้ไป เขาคงได้รับบาดเจ็บสาหัส ถึงแม้ว่าจะไม่ตาย!
ในขณะนี้ ฉินเฉิงก็นึกถึงลูกปัดพุทธที่เขาได้รับที่เมืองเจียงในวันนั้น!
ลูกปัดอธิษฐานนี้มีพลังแห่งศรัทธาที่บริสุทธิ์ที่สุด และพลังนั้นศักดิ์สิทธิ์อย่างยิ่ง!
ฉินเฉิงไม่อยากคิดเยอะ เขารีบหยิบลูกปัดพุทธออกมา แล้วอัดพลังปราณลงไป
“โอม!”
ลมปราณแห่งความสงบก็เข้าครอบคลุม
เมื่อแสงสีดำได้สัมผัสพลังที่เล็ดลอดออกมาจากลูกปัดพุทธ มันก็ถูกตัดออกเป็นสองส่วนโดยตรง!
ฉินเฉิงถอนหายใจยาว เขาแตะลูกปัดพุทธและกระซิบเบาๆว่า “พลังของพุทธศาสนาช่างน่ากลัวจริงๆ”
เซี่ยฝูชานขมวดคิ้วและหรี่ตาลง ” ดูเหมือนว่าเขาจะยังมีสมบัติอีกมากมาย ฉันเริ่มเชื่อแล้วว่ามีใครบางคนอยู่เบื้องหลังแก”
“งั้นก็รีบปล่อยฉันไป!” ฉินเฉิงรีบตอบทันที “ไม่เช่นนั้นอาจารย์ของฉันจะเอาคุณถึงตายแน่!”
เซี่ยฝูชานหัวเราะและพูดว่า “ฉินเฉิง แกฆ่าหลานชายของฉัน ความเกลียดชังนี้จะไม่มีทางเปลี่ยนไป อาจารย์ขั้นหิวจิงของแก แม้ว่าเขาจะอยู่ที่นี่ ฉันก็จะไม่ยอมแพ้!”
ทันทีที่เสียงหายไป ร่างของเซี่ยฝูชานก็หายไปในพริบตา!
ฉินเฉิงไม่ทันได้ทำอะไร บนร่างกายของเขาก็มีแผลเป็นรู!
เขาอ้าปากค้าง ก้มมองลงไปที่ท้องของเขา และเห็นนิ้วของเซี่ยฝูชานที่ราวกับเป็นกรงเล็บแทงเข้าไปในท้องของเขา!
“อุ้บ!” เมื่อเซี่ยฝูชานนิ้วออก เลือดในปากฉินเฉิงก็พุ่งออกมา
“ป้าบ!”
เซี่ยฝูชานยกมือขึ้นและตบที่หัวของฉินเฉิงเข้าอย่างจัง
ฉินเฉิงหน้ามืดลงในทันที เขารู้สึกว่าโลกมันหมุน แล้วเขาก็เกือบจะลงไปนอนกองกับพื้นเสียแล้ว
แต่ดีที่เขาถือดาบทองสัมฤทธิ์ไว้ในมือและพยุงตัวเองได้ทัน
เขาควบรวมออร่าทั้งหมดบนฝ่ามือ มันเกือบจะหลอมรวมเข้ากับดาบทองสัมฤทธิ์
“ยังจะสู้อีกเหรอ” เซี่ยฝูชานหรี่ตาและเยาะเย้ย “เมื่อเป็นแบบนี้ ฉันก็จะฆ่าคุณ แล้วตัดหัวแกกลับไปเซ่นให้กับหลานชายของฉัน!”
เซี่ยฝูชานยกนิ้วขึ้น การเคลื่อนไหวของเขาเหมือนกับเซี่ยเจียงในวันนั้น
แต่ความแตกต่างก็คือเทคนิคของเซี่ยฝูชานนั้นเหนือกว่าเซี่ยเจียง!
แต่คราวนี้ เซี่ยฝูชานพุ่งตรงเข้าใส่หัวของฉินเฉิง เพื่อที่จะฆ่าด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว!
“คุณเซี่ย ไม่เจอกันนานเลยนะ”
ในตอนนั้นเอง มีเสียงที่เย็นชาดังมาจากด้านหลัง
หลังจากที่ได้ยินเสียง สีหน้าของเซี่ยฝูชานก็เปลี่ยนไปทันที!
เพราะว่าบริเวณโดยรอบถูกห้อมล้อมไปด้วยมนต์สะกดของเขา และผู้ที่สามารถบุกเข้ามาได้ อย่างน้อยก็ต้องเป็นระดับจอมยุทธ์!
