ถ้าเป็นเมื่อไม่กี่วันก่อนฉินเฉิงคงไม่ใช่คู่ต่อสู้ของชายที่มีแผลเป็นบนใบหน้า
แต่ตอนนี้ฉินเฉิงไปถึงพลังลมปราณขั้นที่สามแล้ว ถึงแม้มันจะต่างจากเดิมเพียงขั้นเดียวเท่านั้น แต่ความแข็งแกร่งมันต่างกันราวกับฟ้าเหว
ฉินเฉิงหัวเราะออกมา “ไม่ต้องกังวล ฉันทำได้แน่”
“ฮ่าฮ่าฮ่า ที่แท้ฉินเฉิงก็เป็นลูกศิษย์ของอาจารย์หวงนี่เอง” ในขณะนั้น ชายที่สวมเสื้อแจ็กเกตก็เดินออกมา
เขาอายุประมาณ 40 ปี เขาดูไม่แก่แถมท่าทางจะฉลาดมาก
“เจ้าสำนักฟาน?” ไม่นานก็มีคนพูดชื่อของเขาออกมา
“คิดไม่ถึงเลยว่าเจ้าสำนักฟานจะมาอยู่ที่นี่!”
“ฮ่าฮ่าฮ่า เจ้าสำนักฟานคนนี้เคยเป็นคนที่เก่งที่สุดในปีนัง มีเขาอยู่พวกเราก็สบายใจ!”
เมื่อได้ยินผู้คนพูดออกมาแบบนั้นฉินเฉิงเองก็หันไปมองเจ้าสำนักฟาน ชื่อเสียงของเขาโด่งดังจริงๆ คนจำนวนไม่น้อยรู้จักเขา
“มานี่เร็ว” ซูวานดึงฉินเฉิงออกไป “เจ้าสำนักฟานเป็นปรมาจารย์ในปีนัง ลูกศิษย์ที่เรียนกับเขาได้เข้าไปทำงานเป็นบอดี้การ์ดให้กับคนสำคัญมากมาย”
“เจ้าสำนักฟาน ฆ่ามันเลย ฉันยอมจ่ายหนึ่งล้าน!” จินฮู่เห็นว่าตอนนี้เขามีทางรอดจึงตะโกนออกไป
เจ้าสำนักฟานหันมามองจินฮู่ จากนั้นก็พูดออกมาว่า “หนึ่งล้าน? นายคิดว่าฉันมาเพื่อช่วยนาย? ฉันมาช่วยเพราะเห็นแก่หน้าของคุณปู่ซู มันไม่เกี่ยวอะไรกับนาย!”
พูดจบเจ้าสำนักฟานก็เดินตรงไปตรงหน้าของชายที่มีแผลเป็นบนใบหน้า
เขาขยับข้อมือและพูดอย่างเย็นชาว่า “เจ้าหนุ่ม ชื่อเสียงของฉันนายเองก็คงเคยได้ยินมาใช่ไหม?”
ชายที่มีแผลเป็นบนใบหน้าแสดงออกมาด้วยท่าทางสุภาพ พยักหน้าและพูดออกมาว่า “เคยได้ยิน คุณเคยเป็นปรมจารย์ที่เก่งกาจที่สุดของปีนัง”
“ในเมื่อรู้จักฉันก็รีบไสหัวไปเถอะ ฉันจะไว้ชีวิตนาย” เจ้าสำนักฟานยิ้มและพูดออกไป
ชายที่มีแผลเป็นบนใบหน้าถอนหายใจ ส่ายหน้าและพูดว่า “กำปั้นจะบ่งบอกทุกอย่าง ต่อให้เป็นคุณในตอนนั้นฉันก็ไม่กลัว แล้วนับประสาอะไรกับตอนนี้?”
สีหน้าของเจ้าสำนักฟานเปลี่ยนไป เขาพูดออกมาด้วยความโกรธ “เจ้าเด็กเปรต มันจะมากเกินไปแล้วนะ! ในเมื่อเป็นแบบนี้ ฉันจะจัดการนายเอง!”
พูดจบเขาก็พุ่งเข้าไปหาชายที่มีแผลเป็นบนใบหน้าทันที
ฉินเฉิงขมวดคิ้วเล็กน้อย พลังของเจ้าสำนักฟานยังไม่ดีเท่ากับพลังของหวงหลงเลย ยิ่งไม่ต้องไปเทียบกับชายที่มีแผลเป็นบนใบหน้า
“ตู้มมมม!”
ทันทีที่เจ้าสำนักฟานเริ่มเคลื่อนไหว ทางด้านของชายที่มีแผลเป็นบนใบหน้าเองก็เคลื่อนไหวเช่นกัน เขายกเท้าขึ้นมาเตะที่หน้าอกของเจ้าสำนักฟาน
เจ้าสำนักฟานกระเด็นออกไป มีเลือกไหลออกมาจากปากของเขา
“นี่มัน” ฉากที่ทุกคนเห็นมันเหลือเชื่อมาก ทำเอาบรรยากาศหดหู่ลงไปทันที
เจ้าสำนักฟานเป็นถึงผู้ที่ฝึกวิชามานานนม แม้ว่าจะถูกเตะไปอย่างรุนแรงแต่เขาก็ยังลุกขึ้นมาได้
“ไม่เบาเลยนี่เจ้าหนุ่ม…” เจ้าสำนักฟานเจ็บเลือกที่ไหลออกมาจากปากของตัวเองและพูดออกมา
ชายที่มีแผลเป็นบนใบหน้าโบกมือและพูดออกมาว่า “วันนี้ฉันไม่อยากทำร้ายใคร เจ้าสำนักฟาน คุณวางมือเถอะ”
“อวดดี!” เจ้าสำนักฟานพุ่งเข้าไปหาชายที่มีแผลเป็นบนใบหน้าอีกครั้ง ผลลัพธ์ก็ออกมาเหมือนเดิม เขากระเด็นกลับมาอีกครั้ง
เห็นได้อย่างชัดเจนว่าพลังของชายที่มีแผลเป็นบนใบหน้ากับเจ้าสำนักฟานมันห่างกันคนละชั้น
“ถ้าเอาเจ้าหนุ่มคนนี้มาเป็นพวกได้คงดีมาก” แขกที่มาในงานเริ่มพูดคุยกัน
“รีบพาเจ้าสำนักฟานไปโรงพยาบาลเร็ว” อาจารย์หวงพูดออกมา
เขาขยับข้อไม้ข้อมือจากนั้นก็เดินมาด้านหน้าของชายที่มีแผลเป็นบนใบหน้าและพูดว่า “ดูแล้ววันนี้ฉันคงต้องลงมือเอง”
ชายที่มีแผลเป็นบนใบหน้ายิ้ม “คุณหวง ความแข็งแกร่งของคุณนั้นสูงที่สุดในหมู่พวกคุณ แต่ฉันแนะนำว่าอยู่เฉยๆดีกว่า”
“เอ๋? พูดออกมาแบบนี้ได้อย่างไง?” หวงหลงขมวดคิ้วขึ้นมาทันที
ชายที่มีแผลเป็นบนใบหน้ายิ้มออกมาอย่างเยือกเย็น “ไม่รู้ว่าคุณหวงเคยได้ยินชื่อของตงเทียนหนานหรือไม่?”
“ตงเทียนหนาน?” หลังจากได้ยินคำพูดนี้สีหน้าของหวงหลงก็เปลี่ยนไปอย่างชัดเจน เขากำลังประหลาดใจ
“นายกับตงเทียนหนานมีอะไรเกี่ยวข้องกัน?” หวงหลงขมวดคิ้วและถามออกไป
ชายที่มีแผลเป็นบนใบหน้ายิ้มและตอบกลับมาว่า “ตงเทียนหนานคืออาจารย์ของฉัน”
เมื่อได้ยินแบบนั้น หวงหลงก็เงียบไป เขาไม่พูดอะไร
หลังจากที่ลังเลอยู่สักพัก เขาก็หันหน้าไปหาซูวาน เอนตัวและพูดว่า “คุณหนูซู เรื่องนี้พวกเราอย่าไปยุ่งจะดีกว่า”
ซูวานตกใจและพูดออกมาว่า “ขนาดนายยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาอย่างงั้นหรือ?”
หวงหลงยิ้มออกมาอย่างขมขื่น “ตงเทียนหนานเป็นปรมจารย์ที่ยิ่งใหญ่ และเป็นพวกที่แค้นนี้ต้องชำระ วันนี้ถ้าหากเราไปทำอะไรลูกศิษย์ของเขา เขาจะต้องไม่อยู่เฉยแน่ เราไม่จำเป็นต้องไปยุ่งเรื่องนี้ ปล่อยให้เป็นไปตามเวรตามกรรมของจินฮู่…”
ในตอนนี้จินฮู่ที่นอนอยู่บนพื้นร้อนรนมาก เขาตะโกนออกมาอย่างสุดชีวิต “คุณหวง ได้โปรดช่วยชีวิตฉันด้วย! ขอแค่ฉันมีชีวิตต่อไป หลังจากนี้ฉันจะฟังทุกอย่างที่คุณพูด!”
หวงหลงส่ายหน้าและไม่ได้สนใจเขา
“คุณฉิน ได้โปรดช่วยฉันด้วย คุณเคยบอกกับฉันไว้..” เมื่อจินฮู่เห็นหวงหลงไม่ขยับ เขาก็ทำได้แค่ส่งสายตาอ้อนวอนไปหาฉินเฉิง
หวงหลงมองมาที่ฉินเฉิง จากนั้นพูดออกมาว่า “เจ้าหนุ่ม ฉันว่านายอย่าไปยุ่งเลยดีกว่า”
ฉินเฉิงมองมาที่หวงหลง และตอบกลับไปว่า “ลูกผู้ชายพูดแล้วไม่คืนคำ ในเมื่อฉันเคยให้สัญญากับจินฮู่ไปแล้ว มันก็ต้องเป็นแบบนั้น”
พูดจบฉินเฉิงก็เดินออกมาอยู่ตรงหน้าของชายที่มีแผลเป็นบนใบหน้า
“เจ้าหนุ่ม ฉันจะเตือนนายอีกครั้งว่าอย่าทำแบบนั้นจะดีกว่า!” หวงหลงพูดออกมาด้วยความโกรธ
แต่ฉินเฉิงก็ไม่ได้สนใจเขา เขามองไปที่ชายที่มีแผลเป็นบนใบหน้าด้วยสายตาที่เยือกเย็นและพูดออกมาว่า “เห็นแก่หน้าของฉัน แล้วไว้ชีวิตของจินฮู่ได้หรือไม่?”
ชายที่มีแผลเป็นบนใบหน้าส่ายหน้า “วันนี้ฉันจะไม่ไว้หน้าใครทั้งนั้น ฉันกับเขา ต้องมีสักคนที่ต้องตาย”
“ถ้าอย่างนั้นฉันก็ทำได้แค่ขอโทษ” ฉินเฉิงพูดออกมาด้วยความเยือกเย็น
“เร็วเข้า รีบฆ่าไอ้สารเลวนั่น!” หลินชิงเฉิงที่อยู่ไม่ไกลพูดออกมา
ในตอนนั้นชายที่มีแผลเป็นบนใบหน้าก็เดินเข้ามาหาฉินเฉิง เขาพูดออกมาว่า “ถึงแม้ว่าฉันไม่ได้อยากจะเป็นศัตรูกับตระกูลซู แต่ถ้าคุณยังยืนยันที่จะทำแบบนี้ ฉันเองก็คงต้องลงมือ”
“ไม่ต้องพูดมาก เข้ามาได้เลย” ฉินเฉิงพูดออกไปอย่างไร้อารมณ์
พลังงานจิตวิญญาณในจากจุดตันเถียนของเขาห่อหุ้มร่างกายของเขาเอาไว้ พลังของเขากำลังเพิ่มขึ้น
“เห้อ เจ้าหนุ่มคนนั้นมันซื่อสัตย์ดีจริงๆ แต่สมองของมันคงไม่ค่อยจะดี”
“น่าสงสารจริงๆ ตอนแรกฉันคิดว่าชายที่มีแผลเป็นบนใบหน้าคงเห็นแก่หน้าของตระกูลซูแล้วไว้ชีวิตไว้สักหนึ่งชีวิต”
“เฮ้ น่าเสียดาย”
คนที่อยู่รอบๆมองมาที่ฉินเฉิงราวกับว่ากำลังมองคนที่กำลังจะตาย
“ฟู้ว!”
ในตอนนั้นชายที่มีแผลเป็นบนใบหน้าเริ่มเคลื่อนไหวแล้ว
ความเร็วของเขาพุ่งถึงขีดสุด ราวกับมีสายฟ้าฟาด แม้แต่หวงหลงก็ยังประหลาดใจ!
“อาจารย์หวง รีบเข้าไปช่วยเขาเร็ว!” ซูวานพูดออกมาด้วยความร้อนรน เธอมองไปที่ชายที่มีแผลเป็นบนใบหน้าด้วยความขุ่นเคือง “ถ้าหากนายกล้าทำร้ายเขา ต่อให้นายหนีไปอยู่สุดขอบทะเล ฉันก็จะพาคนไปตามล่านาย”
แต่ในตอนที่เธอพูด ถึงแม้ว่าเสียงของเธอจะดังไปถึงหูของชายที่มีแผลเป็นบนใบหน้า แต่ตอนนี้หมัดของเขาก็กำลังเข้าไปที่หน้าของฉินเฉิงแล้ว ส่วนทางด้านของฉินเฉิงยังคงยืนเอามือไขว้หลังไม่ได้ขยับอะไรทั้งนั้น
และในตอนที่หมัดของชายที่มีแผลเป็นบนใบหน้าจะสัมผัสกับเขา ฉินเฉิงก็เริ่มเคลื่อนไหว
เขายกมือขึ้น จับไปที่หมัดของชายที่มีแผลเป็นบนใบหน้าไว้ เขาสะบัดและทุ่มชายที่มีแผลเป็นบนใบหน้าลงไปกับพื้นทั้งๆที่กำลังจับแขนของเขาอยู่ ส่วนมืออีกข้างหนึ่งของเขาไม่ได้ขยับ
จากนั้นก็ได้ยินเสียง “แกร๊ก” แขนข้างนั้นของชายที่มีแผลเป็นบนใบหน้าหักทันที รูปร่างของมันต่างไปจากเดิมอย่างเห็นได้ชัด
