มีของสามอย่างวางอยู่ในกล่อง
จี้หยก หินสีดำ และจดหมายอีกหนึ่งฉบับ
ฉินเฉิงนำมือไปปัดฝุ่นที่อยู่บนซองจดหมาย จากนั้นก็เปิดมันออกมา
บนจดหมายเขียนไว้ด้วยลายมือของพ่อเขา
ฉินเฉิงอ่านจดหมายนัดอย่างละเอียด เขากลัวว่าจะพลาดอะไรไป
ความหมายทั่วไปของจดหมายฉบับนี้คือการอธิบายภูมิหลังและอนาคตของฉินเฉิง
แต่ไม่มีข้อมูลอะไรเลยที่เกี่ยวข้องกับพ่อของเขา
ในบรรทัดสุดท้ายเป็นข้อความที่โดดเด่น “แม่ของลูกเป็นผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง เธออยู่ที่เมืองจิงตู มีชื่อว่า โจวฉิน ก่อนที่ลูกจะแข็งแกร่งอย่างแท้จริงก็อย่าไปเมืองจิงตูเด็ดขาด และห้ามไปตามหาแม่ของลูก”
“โจวฉิน…” ฉินเฉิงพึมพำออกมา อย่างน้อยตอนนี้เขาก็ได้รู้ว่าแม่ของเขายังมีชีวิตอยู่
“ความแข็งแกร่งอย่างแท้จริง…” ฉินเฉิงคิดในใจ มองดูแล้วคำพูดนี้คงไม่ได้ง่ายอย่างที่ใครๆคิด
หลังจากที่อ่านจดหมายจบ ก็มีโทรศัพท์โทรเข้ามาหาฉินเฉิง
คนที่โทรมาไม่ใช่ใคร เธอคือซูวาน
เธอพูดออกมาในสายว่า “เกิดเรื่องขึ้นกับเฉินกวนแล้ว”
“เฉินกวนคือใคร?” ฉินเฉิงถามออกไปด้วยความสงสัย
“เขาก็คือคนที่ใส่ชุดจีนในงานเลี้ยงวันนั้นไง ภรรยาของเขาโดนเข้าสิง” ซูวานพูดออกมา “นายรีบมาดูเขาเร็ว”
“เร็วขนาดนี้เลยเหรอ?” ฉินเฉิงขมวดคิ้ว ตัวเขาคิดว่าภายในสามวัน จะต้องมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นกับชายที่สวมชุดจีนอย่างแน่นอน แต่คิดไม่ถึงเลยว่ามันจะเร็วขนาดนี้
หลังจากที่ได้รับที่อยู่จากซูวาน ฉินเฉิงก็พาชายที่มีแผลเป็นบนใบหน้าไปที่บ้านของเฉินกวน
เฉินกวนเป็นแค่ราชการธรรมดาๆ ดังนั้นบ้านของเขาจึงไม่ได้หรูหราอะไร
เขายืนอยู่ที่หน้าประตู เฉินกวนยืนอยู่กับชายหนุ่มคนหนึ่ง
“คุณเฉิน” ฉินเฉิงเรียกออกไป
แต่การแสดงออกของเฉินกวนนั้นต่างจากที่เขาคิด เขาพูดออกมาว่า “นายมาที่นี่ทำไม?”
ฉินเฉิงรู้สึกอึดอัดและพูดกลับไปว่า “นายไม่ได้เป็นคนเรียกฉันมาหรอกเหรอ?”
“ฉัน?” เฉินกวนชี้มาที่จมูกของตนเอง “ฉันไปเรียกนายตั้งแต่เมื่อไหร่?”
ฉินเฉิงรู้สึกไม่ค่อยดีในใจ เขาขมวดคิ้วและพูดออกมาว่า “คุณเฉิน ถ้าหากคุณยังไม่ถอนกำไลข้อมือที่คุณใส่อยู่ในตอนนี้ออกหละก็ มันจะไม่ทันเอานะ”
เมื่อได้ยินแบบนั้นเฉินกวนก็ยิ้มออกมา
เขามองไปที่ชายที่หนุ่มที่ยืนอยู่ข้างๆ “ลูกชาย ลูกลองบอกเจ้าหนุ่มคนนั้นหน่อยว่าลูกไปเอากำไลข้อมือนี้มาจากที่ไหน?”
ความตื่นตระหนกเกิดขึ้นในดวงตาของชายหนุ่มเขายืดคอและพูดออกมาว่า “ฉันรับมันมาจากมือของอาจารย์ใหญ่ที่วัดทางใต้แห่งหนึ่ง!”
“ได้ยินแล้วใช่ไหม?วัดทางตอนใต้ไกลจากที่นี่เป็นร้องกิโลเมตร เป็นไปได้ไหมที่คนที่อยู่ห่างไกลขนาดนั้นต้องการที่จะทำร้ายฉัน?” เฉินกวนยิ้มออกมา
ฉินเฉิงมองไปที่หนุ่มคนนั้นด้วยสายตาที่เยือกเย็น “ทางที่ดีนายพูดความจริงจะดีกว่า ไม่อย่างนั้นผลที่ออกมานายเองก็ไม่สามารถรับมันได้”
ชายหนุ่มยังปากแข็ง “ก็เอามาจากวัดจริงๆ! นายอย่ามาพูดจาไร้สาระ!”
ฉินเฉิงยังอยากที่จะพูดอะไรออกมาอีก แต่เฉินกวนก็โบกมือและพูดออกมาว่า “เอาแหละ ฉินเฉิง นายไม่ต้องเป็นหวงหรอก ฉันได้เชิญอาจารย์ที่มีชื่อเสียงในเมืองปีนังมาแล้ว อีกเดี๋ยวเขาก็จะมาถึง”
เมื่อพูดถึงตรงนี้เฉินกวนก็เงียบไปสักพัก จากนั้นก็พูดออกมาว่า “จะอยู่ทานข้าวด้วยกันสักมื้อไหมหละ?”
รู้ได้ทันทีว่านั่นคือการไล่ทางอ้อมของเฉินกวน
ในเมื่อเป็นแบบนั้นฉินเฉิงเองก็ไม่พูดอะไรมาก
เขาพยักหน้า “คุณเฉิน ขอตัวก่อน หวังว่าคุณคงจะไม่ผิดหวัง ถ้าหากคุณเรียกฉันมาอีกครั้ง ครั้งหน้าฉันคงต้องเก็บเงินแล้ว”
เมื่อพูดจบฉินเฉิงก็จากไปทันที
เฉินกวนมองไปที่เงาหลังของฉินเฉิง ขมวดคิ้วและพูดว่า “หนุ่มสาวสมัยนี้หยิงผยองกันเสียจริง ไม่รู้จักถ่อมตัวเอาบ้างเลย”
หลังจากที่ฉินเฉิงเดินไปได้ไม่นาน ไป๋เชียนก็มาถึงบ้านครอบครัวเฉิน
“อาจารย์ไป๋ ในที่สุดคุณก็มาแล้ว” เฉินกวนรีบออกไปต้อนรับ “ภรรยาของฉันเป็นอะไรก็ไม่รู้ จู่ๆก็พูดอะไรออกมาไม่รู้ เมื่อบ่ายฉันพาเธอไปโรงพยาบาล แต่ก็ตรวจไม่เจออะไร”
ไป๋เชียนพยักหน้า เขามองไป ยิ้มและพูดออกมาว่า “ไม่ต้องกังวล มันเป็นแค่วิญญาณชั่วร้ายธรรมดาๆเท่านั้น รอฉันทำพิธีกรรมเสร็จก็เรียบร้อยแล้ว”
เมื่อเฉินกวนได้ยินแบบนั้น เขาก็ถามออกมาว่า “อาจารย์ไป๋ หรือว่าในบ้านจะมีของอะไรที่ผิดปกติหรือเปล่า? เมื่อสักครู่มีชายคนหนึ่งบอกฉันมาว่ากำไลข้อมือที่ฉันใส่อยู่นี้มันมีปัญหา..”
ไป๋เชียนมองไปที่กำไลข้อมือ เขาหัวเราะและพูดออกมาว่า “บ้านของคุณเฉินมีฮวงจุ้ยที่ยอดเยี่ยม เป็นสถานที่รวบรวมโชค ไม่ต้องกังวลมากเกินไป”
จากนั้นเขาก็พูดออกมาอีกในเชิงแนะนำว่า “คุณเฉิน คนที่ทำอาชีพแบบพวกเราจริงๆนั้นมีน้อย ประมาณ 90% ให้จำเอาไว้เลยว่าพวกนั้นเป็นนักต้มตุ๋น คุณแค่ฟังเฉยๆก็พอ”
เมื่อได้ยินคำตอบของไป๋เชียน ความสงสัยในใจของเฉินกวนก็หายไปทันที
“ทำฉันตกใจแทบแย่ ตอนแรกฉันก็นึกว่าเจ้าฉินเฉิงคนนั้นมันเข้าใจเรื่องอะไรแบบนี้ด้วย” เฉินกวนพึมพำออกมา
หลังจากที่ไป๋เชียนร่ายมนตร์ ภรรยาของเฉินกวนก็หยุดพูดและผล็อยหลับไปบนเตียง
“เสร็จแล้ว” ไป๋เชียนยิ้มและพูดออกมา “ในที่สุดภรรยาของคุณได้พักผ่อนสักหน่อย”
“ขอบคุณอาจารย์ไป๋มากจริงๆ” เฉินกวนพูดออกมาจากใจ
ไป๋เชียนยิ้มและตอบกลับไปว่า “คุณเฉินไม่ต้องเกรงใจ ถ้าหากมีอะไรให้ฉันรับใช้ก็เรียกได้ทุกเมื่อ”
ไม่เหมือนกับฉินเฉิง เมื่อคุยกับไป๋เชียน เฉินกวนให้ความสำคัญกับเขามากกว่า
“อาจารย์ไป๋อยู่ทานข้าวที่นี่ก่อนเถอะ ฉันคงปล่อยให้คุณกลับไปแบบนี้ไม่ได้” เฉินกวนเชิญอย่างกระตือรือร้น
ไป๋เชียนเองก็ไม่เกรงใจ เขาพยักหน้า “ถือว่าเป็นเกียรติอย่างยิ่ง”
เฉินกวนโบกมือและพูดกับลูกชายของเขาว่า “ไปเอาไวน์ชั้นดีออกมาให้หน่อย!”
ลูกชายของเขาพยักหน้าทันที เมื่อเห็นว่าทุกอย่างเป็นไปได้ด้วยดีเขาก็ถอนหายใจออกมา
เฉินกวนสั่งให้คนทำอาหารมาเสิร์ฟเต็มโต๊ะ ทั้งสองคนนั่งชนแก้วกัน บรรยากาศเป็นไปอย่างเรียบร้อย
และในตอนนั้น จู่ๆก็มีเสียงดังขึ้นมาจากห้องนอน และนั่นก็คือเสียงของภรรยาของเฉินกวน
เฉินกวนรีบวิ่งขึ้นไปที่ห้อง เห็นภรรยาของเขาผมยุ่ง กางฟันและกรงเล็บของเธอ ราวกับว่าเธอกำลังจะกินคน และความแข็งแกร่งของเธอก็น่ากลัวเป็นอย่างมาก
“อาจารย์ไป๋ นี่…นี่มันเกิดอะไรขึ้น?” เฉินกวนถามออกไปอย่างร้อนรน
ไป๋เชียนเองก็ตื่นตระหนก เขาพูดออกมาเสียงต่ำๆว่า “แย่แล้ว ตอนนี้ภรรยาของคุณกำลังโดนอะไรบ้างอย่างสิงเข้าไปในร่าง”
“งั้นยังจะยืนทึ่มอยู่ทำไม? รีบช่วยเธอสิ!” เฉินกวนตวาดออกไป
ไป๋เชียนเองก็ไม่รอช้า เขาหยิบข้าวสาร กระดาษเหลือง เครื่องหอมออกมาจากกระเป๋า หลังจากที่เขาทำของเสร็จ กลับถูกลมพัดหลุดมือไป
“แย่แล้ว!” สีหน้าของไป๋เชียนเปลี่ยนไป “คุณเฉิน แม้แต่ฉันเองก็เกรงว่าคง…คงจะช่วยเธอไม่ได้”
เฉินกวนตะโกนออกมาด้วยความโกรธ “คุณคือคนที่เก่งที่สุดในปีนังไม่ใช่หรือไง?!”
ไป๋เชียนยิ้มและพูดออกมาว่า “ฉันไม่เคยพูดแบบนั้น…”
“งั้นตอนนี้ต้องทำอย่างไร? ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับภรรยาของฉัน ฉันจะไม่มีวันให้อภัยนายเด็ดขาด!” เฉินกวนพูดออกมา
ใบหน้าของไป๋เชียนน่าเกลียดมาก ในตอนนั้นจู่ๆเขาก็คิดถึงคนคนหนึ่งขึ้นมา
“คุณเฉิน มีคนหนึ่งที่อาจจะช่วยคุณได้!” ไป๋เชียนรีบพูดออกมาทันที “เขาเก่งกว่าฉันมาก!”
“ใคร?” เฉินกวนถามออกไปอย่างรีบร้อน
“เขาเป็นชายหนุ่มคนหนึ่ง ชื่อว่า ฉินเฉิง!” ไป๋เชียนพูดออกไป
