“มีคนกำลังมา?” สติของฉินเฉิงเริ่มหลุดลอย แต่เขากลับไม่ได้สังเกตเห็นสิ่งผิดปกติที่กำลังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ
เจ้าสำนักไม่ได้พูดอะไร นางค่อย ๆ ลุกขึ้นและมองออกไปนอกหน้าต่าง
“ท่านเจ้าสำนัก ต้องขอความช่วยเหลือจากสมาคมศิลปะการต่อสู้ในท้องถิ่นนี้ไหม?” เหยาถงพูดอย่างเร่งรีบ
เจ้าสำนักโบกมือและพูดอย่างแผ่วเบา “ฉันจะเจอการซุ่มโจมตีทุกครั้งที่เดินทาง ฉันเคยชินกับมันแล้ว”
เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ ฉินเฉิงก็รู้สึกผิดอย่างยิ่ง
ไม่น่าแปลกใจเลยที่เจ้าสำนักจะไม่ออกไปไหนง่ายๆ เมื่อใดที่เธอออกตำหนักเทพโอสถ จะต้องมีคนมาโจมตีเธออย่างแน่นอน!
“ท่านเจ้าสำนัก ข้าขอโทษ…” ฉินเฉิงรีบพูดออกมา
เจ้าสำนักหัวเราะเบา ๆ แต่ไม่พูดอะไร
เธอเดินไปที่โซฟาและนั่งลงพร้อมยิ้มเบา ๆ “เปิดไวน์แดงให้ฉันหนึ่งขวด”
“ครับ” เหยาถงรีบเดินไปที่ตู้
หลังจากเปิดขวดไวน์แดง เจ้าสำนักก็หยิบยาเม็ดออกมา1เม็ด
เธอใส่ยาลงในไวน์แดง หลังจากนั้นทั้งห้องก็เต็มไปด้วยกลิ่นหอมของไวน์
แม้แต่ฉินเฉิงเองก็ถูกดึงดูดด้วยกลิ่นหอมของไวน์นี้
“มาดื่มกับฉันไหม” เจ้าสำนักยิ้ม
ฉินเฉิงขมวดคิ้วหนักขึ้นและพูดอย่างกังวลว่า “ท่านเจ้าสำนัก ท่าน… ไม่ได้วางแผนจะเคลื่อนไหวหรือ?”
เจ้าสำนักก็หัวเราะเมื่อได้ยินถ้อยคำนั้น
“แค่ปลาและกุ้งที่มีกลิ่นเหม็นเพียงไม่กี่ตัว ฉันไม่มองอยู่ในสายตาหรอก” เจ้าสำนักส่ายหัวและยิ้ม
ฉินเฉิงไม่กล้าพูดอะไรมาก เขารีบรินไวน์แดงหนึ่งแก้วให้เจ้าสำนัก แล้วรินอีกแก้วให้ตัวเอง
ในตอนนี้ ฉินเฉิงก็รู้สึกหายใจไม่ออก
ออร่าอำมหิตทั้งสิบสองกำลังเข้ามาใกล้โรงแรมนี้!
จิตสำนึกศักดิ์สิทธิ์ของฉินเฉิงสามารถครอบคลุมรัศมีห้ากิโลเมตรซึ่ไม่ธรรมดา เหนือกว่าจอมยุทธ์เสียอีก!
เจ้าสำนักจับได้ถึงออร่าหล่านี้เมื่อไม่กี่นาทีก่อน พอที่จะแสดงให้เห็นว่าพลังอันศักดิ์สิทธิ์ของเจ้าสำนักนั้นแข็งแกร่งกว่าฉินเฉิงหลายเท่า!
“จอมยุทธ์12คน?” สีหน้าของฉินเฉิงแย่มาก
เขารู้สึกได้ว่าจอมยุทธ์ทั้งสิบสองคนนี้ไม่ใช่ผู้มาใหม่ พวกเขาทั้งหมดเป็นจอมยุทธ์ผู้มีประสบการณ์!
สิบสองคนก็เพียงพอแล้วที่จะลบล้างนิกายใหญ่หรือตระกูลใหญ่ๆ!
ฉินเฉิงหายใจเข้าลึก ๆ เขาขมวดคิ้วและพูดว่า “ท่านเจ้าสำนักไม่ต้องกังวล ฉันจะไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายคุณ”
เจ้าสำนักยิ้มอย่างแผ่วเบาและพูดว่า “นายในตอนนี้ ทำแบบนั้นไม่ได้อยู่แล้ว ดังนั้นรออยู่เฉยๆเถอะ”
ฉินเฉิงเป็นใบ้อยู่พักหนึ่ง เขาไม่สามารถเอาชนะเฒ่าจอมยุทธ์คนนี้ได้ แต่ก็น่าจะพอรั้งพวกเขาไว้ได้ เพื่อผ่อนภาระให้เจ้าสำนัก!
ในขณะนั้น ดวงตาของเจ้าสำนักก็หรี่ลงเล็กน้อย จากนั้นเธอก็ใช้นิ้วสีขาวแกมเขียวแตะไวน์แดงหนึ่งหยดแล้วโยนไปข้างหน้า
“เพร้ง!”
ไวน์แดงระเบิดที่ประตู ประตูก็พังกระเด็นออกไปกระแทกจอมยุทธ์ข้างนอกเสียงดัง “ปัง”!
“อุ้บ!”
จอมยุทธ์คนนั้นเสียซี่โครงไปหลายซี่ด้วยไวน์แดงหยดนี้หยดเดียว และเลือดก็ไหลออกมาจากปากของเขา!
“เจ้าสำนักตำหนักเทพโอสถ สมคำร่ำลือจริงๆ” แล้วตอนนั้นก็มีเสียงดังเข้ามา
จากนั้น หลายๆคนก็เข้ามา
“ไวน์หนึ่งหยดนึงก็สามารถทำร้ายฉันได้แล้ว!” ดวงตาของจอมยุทธ์ที่ได้รับบาดเจ็บเต็มไปด้วยความขุ่นเคืองและความกลัว
ในทางกลับกัน เจ้าสำนักเธอยังคงนั่งอยู่บนโซฟาอย่างสงบ เปลือกตาแคบๆของเธอแสดถึงการดูถูกเหยียดหยาม
“ใครให้พวกแกเข้ามา” ฉินเฉิงถามด้วยสีหน้าเย็นชา
“นายไม่จำเป็นต้องรู้” หัวหน้าตอบ “วันนี้เรามีเป้าหมายเดียวเท่านั้น นั่นคือ เจ้าสำนักตำหนักตำหนักเทพโอสถ คนที่ไม่เกี่ยวข้องก็ออกไปซะ!”
เขาก้าวไปข้างหน้าและระเบิดพลังอันน่าสะพรึงกลัวออกมา!
สิบเอ็ดคนที่ติดตามอย่างใกล้ชิดและความกดดันมหาศาลนั้นมันสั่นสะเทือนโรงแรม!
“คุณน่าจะเห็นชัดเจนแล้วนะ คุณกับฉันระดับเดียวกันก แถมมีตั้งสิบสองคนก็เพียงพอแล้วที่จะฆ่าคุณได้” หัวหน้าพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ฉันแนะนำให้คุณยอมจำนน”
“โอ้?” เจ้าสำนักเขย่าไวน์แดง “ก็แค่ไม่กี่คน”
“จะตายออยู่แล้วยังไม่รู้ตัวอีก” หัวหน้าพูดอย่างเย็นชา จู่ๆ เขาก็กำหมัด แล้วรีบวิ่งไปหาเจ้าสำนัก!
“หมัดของนักปราชญ์”
ในขณะนี้ แสงสีทองก็ระเบิดขึ้น และเจ้าสำนักก็บินไปข้างหน้าเจ้าสำนักและใช้กำปั้นอันแข็งแกร่งทักทายเขาตรงๆ!
“ปัง!”
สองหมัดปะทะกันทำให้เกิดเสียงเหมือนลูกกระสุนปืนใหญ่!
แม้แต่อากาศก็ร้อนขึ้นทันที!
หัวหน้าคนนั้นถอยหลังไปสองก้าวและมีอาการปวดที่ข้อมือ
เขามองไปที่ฉินเฉิงด้วยความประหลาดใจและพูดว่า “ปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่สามารถต้านทานหมัดของฉันได้จริงหรือนี่?”
ไม่เพียงแต่ตัวหัวหน้าเท่านั้น แม้แต่เฉินเฉิงก็ประหลาดใจแปลก ๆ และเกิดเป็นอารมณ์ที่อธิบายไม่ได้ในดวงตา
ฉินเฉิงเขย่าแขนของเขาอย่างแรง แลถึงแม้จะใช้กายาศักดิ์สิทธิ์และหมัดของนักปราชญ์ก็ยังยากที่จะต้านทานได้
“ถอยออกไป” ในขณะนั้น เจ้าสำนักก็โบกมือ
ทันทีที่ฉินเฉิงกำลังจะพูด เขาเห็นรองเท้าส้นสูงของเจ้าสำนักและเหยียบลงบนพื้นเบาๆ
หลังจากนั้น แสงสีน้ำเงินที่มียันต์ซับซ้อนฃที่เท้าของเจ้าสำนักง กระจายไปรอบๆอย่างรวดเร็ว!
ดูเหมือนว่าทุกคนจะเข้าสู่อีกโลกหนึ่งในตอนนี้ และมีแสงสีฟ้าอยู่รอบตัว!
ทันใดนั้นทั้ง12คนก็ดูสับสน พวกเขาไม่เคยเห็นวิชานี้มาก่อน!
“ค่ายกลเหรอ?” ฉินเฉิงพูดด้วยความประหลาดใจ
แม้แต่ฉินเฉิงก็ไม่รู้ค่ายกลรูปแบบนี้ และไม่มีบันทึกคำใดในมรดกของเขา!
อย่างไรก็ตาม นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ฉินเฉิงได้เห็นวิชานี้ ในตอนนที่เจอกับเซี่ยฝูชานในเมืองเถาหยวน เจ้าสำนักก็ใช้มันแต่มันก็ไม่ได้แข็งแรงเท่าตอนนี้
“ไม่รู้ว่าเธอใช้วิชาอะไร ระมัดระวังด้วย” หัวหน้าพูดอย่างเคร่งขรึม
“ครับ” อีก 11 คนพยักหน้า
หัวหน้าสูดหายใจเข้าลึก ๆ และรีบวิ่งเข้าไปหาเจ้าสำนักก่อน!
สำหรับจอมยุทธ์แล้ว พวกเขาแทบไม่ต้องการคาถาที่งดงาม แค่ชกเท่านั้นก็คือท่าที่สุดยอด!
เจ้าสำนักยังคงนั่งอยู่บนโซฟาโดยยกรองเท้าส้นสูงขึ้น ท่าทางดูสง่างามมาก ไม่เหมือนการต่อสู้
ขณะที่หัวหน้ารีบวิ่งไป จู่ๆ เจ้าสำนักก็ยกมือขึ้นและผลักไปข้างหน้าเบาๆ
พลังงานสีน้ำเงินอันน่าสยดสยองระเบิดออกมาทันที ราวกับเป็นระลอกคลื่นในทะเลสาบ แผ่กระจายไปรอบๆ โดยมีศูนย์กลางอยู่ที่หัวหน้าคนนั้น!
“บู้ม!”
พลังอันน่าสยดสยองระเบิดราวกับระเบิดนิวเคลียร์ระเบิดที่หน้าอกของหัวหน้าคนนั้น จากนั้นเขาก็กระเด็นถอยกลับด้วยความเร็วสูงทำให้หน้าอกเขาเละ!
“แข็งแกร่งมาก!” ใบหน้าของอีกสิบเอ็ดคนที่เหลือเปลี่ยนไปอย่างมาก!
แค่ผลักเบาๆกลับมีพลังขนาดนี้ เธอเป็นแค่จอมยุทธ์จริงๆหรอ
“พี่ใหญ่ ไม่เป็นไรนะ!” คนอื่นๆ รีบรวมตัวกันและช่วยพยุงหัวหน้าคนนั้นขึ้น
