ภรรยาที่ทั้งสวยทั้งรวยของผม – ตอนที่ 373 การเจอหยานหยุนอีกครั้ง

“ทำไมฉันรู้สึกว่านายเฉยเมย?” ฟางเสี่ยวเต๋อถามขึ้นมาด้วยเสียงต่ำ

ฉินเฉิงยังคงไม่พูดอะไร เค้าหลับตาลงเล็กน้อย มันดูไม่ออกเลยว่าเค้ากำลังคิดอะไรอยู่

“ไหนๆนายก็กลับมาแล้ว นายชนะหรือเปล่า ซูหยู่แพ้ใช่ไหม?” ฟางเสี่ยวเต๋อโน้มตัวไปข้างหน้า เธอถามขึ้นมาอย่างระมัดระวัง

ฉินเฉิงเหลือบมองเธอ เค้าพยักหน้าแล้วพูดว่า: “อืม”

“แล้วพี่ว่านเอ๋อกับคุณปู่ซูล่ะ? นายพาพวกเค้ากลับมาด้วยไหม?” ฟางเสี่ยวเต๋อก็รีบถามขึ้นมา

เมื่อพูดถึงซูวานแล้ว ในใจฉินเฉิงก็รู้สึกเจ็บปวดขึ้นมาอีกครั้ง

“วานเอ๋อเธอ…” ฉินเฉิงเปิดปากพูดขึ้นมา เธอไม่รู้ว่าจะบอกกับฟางเสี่ยวเต๋อยังไงดี

“พี่วานเอ๋อทำไม? นายพูดมาสิ!” ฟางเสี่ยวเต๋อถามอย่างกังวล

ในตอนนี้เอง ที่ด้านนอกประตูก็มีร่างหนึ่งที่แวบเข้ามา

ฉินเฉิงขมวดคิ้วขึ้นมาเล็กน้อย เค้าปล่อยญาณหยั่งรู้ออกมา จากนั้นไม่นานเค้าก็สัมผัสได้ถึงร่างที่อยู่ในอพาร์ทเม้นต์ไม่ไกลออกไป

คนๆนี้เค้ามีความแข็งแกร่งอย่างน้อยๆก็จอมยุทธ์ขั้นที่หก ส่วนอีกสองคนก็พึ่งก้าวเข้ามาสู่ขอบเขตของจอมยุทธ์  เค้าหันมองไปที่ฟางเสี่ยวเต๋อแล้วพูดว่า: “ฉันจะอธิบายให้เธอฟังทีหลัง อยู่แต่ในห้อง อย่าออกไปไหน”

หลังจากพูดจบแล้ว ฉินเฉิงก็เดินออกจากอพาร์ตเมนต์ไป

ร่างเหล่านั้นยังคงไม่ปรากฏขึ้นมา มันซ่อนตัวอยู่ในความมืดแล้วติดตามฉินเฉิงในระยะประชิด

ฉินเฉิงมาถึงขอบเขตที่ไม่มีมนุษย์คนใดสามารถหยุดยั้งเค้าได้

“ที่นี่ไม่มีใครแล้ว ออกมาเถอะ” ฉินเฉิงพูดขึ้นมาช้าๆ

ทันทีที่พูดจบ ร่างสูงๆก็ค่อยๆเดินออกมาจากความมืด

“เธอรู้สึกถึงฉันได้เหรอ?” อีกฝ่ายก็พูดขึ้นมาอย่างเย็นชา

หมัดนี้กระแทกเข้าไปที่หน้าอกของฉินเฉิงอย่างรุนแรง มันทำให้เกิดเสียงที่คมชัดมาก

แรงมหาศาลกระทบกลับ หยานหยุนรู้สึกเพียบแค่ว่าข้อมือของตัวเองชา กล้ามเนื้อและกระดูกของเค้าได้รับการกระแทกอย่างรุนแรง

“แกทำอะไรฉันไม่ได้เลยแล้วจะฆ่าฉันได้ยังไงกัน?” ฉินเฉิงมองหยานหยุนอย่างเย็นชา

หยานหยุนก็พูดขึ้นมาอย่างเย็นชาว่า: “ร่างกายจินซวน มันเป็นไปอย่างที่คิดไว้เลย ไม่มีใครสู้ได้จริงๆ สมแล้วจริงๆ”

“ร่างจินซวน? มันคืออะไรกัน?” ฉินเฉิงถามด้วยความสงสัย นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เค้าได้ยินคำๆนี้

“ไปถามราชาหยานสิ!” หยานหยุนตะโกนขึ้นมา ทั้งร่างของเค้าทะยานขึ้นแล้วหมัดของเค้ามันก็รวมพลังขึ้นมา!

หมัด 36 กระบวนท่า ทั้งหมดมันก็ชกเข้าไปที่ร่างของฉินเฉิง แต่มันก็ไม่สามารถทำอะไรกับร่างของฉินเฉิงได้เลย

“ฉันบอกแล้วไงว่าแกฆ่าฉันไม่ได้” ฉินเฉิงพูดขึ้นมาอย่างเย็นชา “แกเป็นน้องชายของหยานชิง ฉันไม่อยากฆ่าแก”

“เลิกพูดจาไร้สาระได้แล้ว! ฉันไม่ต้องการความเมตตาจากแก ถ้าแกไม่ฆ่าฉัน ฉันก็จะฆ่าแก!” หยานหยุนพูดขึ้นมาอย่างโกรธเคือง

ฉินเฉิงหรี่ตาลง จากนั้นเค้ายกมือขึ้นแล้วแสงสีทองก็ปรากฏ เค้าชกเข้าไปที่หน้าอกของหยานหยุนอย่างดุเดือด!

ร่างกายของหยานหยุนพุ่งกระเด็นออกไปในทันที หน้าอกของเค้าทรุดตัวลง มันไม่รู้เลยว่าเค้ากระแทกเข้ากับต้นไม้กี่ต้นกว่าจะหยุดกระเด็นออกไป

ฉินเฉิงก้าวเข้าไปหาเค้า ภายในเวลาเพียงแค่ชั่วพริบตา เค้าก็มาอยู่ที่ตรงหน้าของหยานหยุน

“แกเป็นคนที่มีพรสวรรค์” ฉินเฉิงพูดขึ้นมา “ทำตัวให้มันเป็นผู้เป็นคนแล้วมาติดตามฉันมันน่าจะดีกว่า”

“ฝันไปเถอะ!” หยานหยุนประคองตัวเองแล้วลุกยืนขึ้นมา “ถ้าแกแน่จริง แกก็ฆ่าฉันซะ! ไม่อย่างงั้นฉันไม่ปล่อยแกไปแน่!”

“ได้” ฉินเฉิงตอบตกลง ทันใดนั้นเองเค้าก็ยกมือขึ้นมา ด้วยความเร็วที่มองเห็ยได้ด้วยตาเปล่า เค้าก็จบเข้าไปที่หยานหยุน

ด้วย “ผั๊วะ” ที่ดังขึ้นมา หยานหยุนก็หมดสติแล้วล้มลงไปต่อหน้าของฉินเฉิง

ฉินเฉิงมองไปที่หยานหยุนที่ล้มอยู่ที่พื้นอย่างเย็นชา จากนั้นเค้าก็ประคองร่างของหยานหยุนขึ้นมาแล้วเดินเข้ามาในอพาร์ทเม้น

ฉินเฉิงไม่ได้ฆ่าเค้า ในตอนนี้เค้าก็ขาดแคลนคนและหยานหยุนคนนี้ก็เป็นคนที่มีพรสวรรค์ที่หาได้ยาก

ในตอนนี้เอง ร่างที่ซ่อนอยู่ในความมืดก็ค่อยๆหายตัวไปโดยไม่ทิ้งร่องรอยอะไรไว้เลย

ฉินเฉิงเหลือบมองมัน เค้าสูดลมหายใจเข้าอย่างเย็นชาแล้วไม่ไล่ตามไป

เกี่ยวกับตัวตนของคนพวกนี้ ในใจฉินเฉิงก็พอเข้าใจอยู่บ้าง