ภรรยาที่ทั้งสวยทั้งรวยของผม – ตอนที่ 406 ประลองกลั่นยา

เพียงแค่เขาลดความซับซ้อนของสูตรยาที่พ่อของเขาทิ้งไว้ให้ไม่กี่อย่างก็พอแล้ว แต่จะผลิตจำนวนมาแค่ไหนนั้นก็ขึ้นอยู่กับ ตำหนักเทพโอสถ

เจ้าสำนักยิ้มและพูดออกมาว่า “การแข่งที่สมาคมกลั่นยานานาชาติในครั้งนี้ลูกศิษย์ของประธานสมาคมลงแข่งเอง นายอย่าไปกลัวหละ”

เมื่อฉินเฉิงได้ยิน เขาก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา “ต่อให้ประธานมาเอง ผมก็ไม่กลัว”

เจ้าสำนักพยักหน้า “รีบพักผ่อน”

วันรุ่งขึ้นฉินเฉิงเดินมาที่ห้องกลั่นยา

เมื่อมาถึงที่หน้าประตูเขาก็เห็นผู้หญิงยืนอยู่สองคน

ทั้งสองคนมีดวงตาที่สดใสและฟันที่ขาว สวยงามและน่ารับประทาน และมีแก้มแดงระเรื่อราวกับแต่งตัวมาเป็นพิเศษ

สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือ ทั้งสองเป็นฝาแฝดกัน

“ผู้อาวุโสฉิน” หลังจากที่เห็นฉินเฉิงทั้งสองคนก็รีบเดินเข้ามา

“พวกเธอมีเรื่องอะไร?” ฉินเฉิงถามออกไป

ผู้หญิงทั้งสองคนรีบพูดออกมาว่า “ไม่…ไม่มีเรื่องอะไร พวกเราแต่อยากมาเรียนการกลั่นยากับคุณ…”

“อร๊าย!”

เมื่อเสียงเงียบลง  ตอนแรกคิดว่ามันเป็นฉากที่หอมหวน แต่จู่ๆฉินเฉิงก็หันร่างของเขาไปด้านข้าง และทันใดนั้นเด็กสาวก็ล้มลงกับพื้น

“วิชาที่มีอยู่ใน ตำหนักเทพโอสถมีตั้งมากมาย ทำไมพวกเธอถึงไม่ไปเรียน” ฉินเฉิงถามออกมาด้วยใบหน้าที่เยือกเย็น

หลังจากนั้นเขาก็เดินเข้าไปในห้องกลั่นยาพร้อมกับปิดประตู

ในห้องกลั่นยา หลินชิงชือก็ลังยืนมองออกไปด้านนอกหน้าต่าง เรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดเมื่อกี้ หลินชิงชือก็เห็นทุกอย่าง

“ฉินเฉิง นายเย็นชาเกินไปหรือเปล่า คนเขาอุตส่าห์เข้าไปกอดแต่กลับปฏิเสธ” หลินชิงชือกลอกตาแล้วพูดออกมา

ฉินเฉิงไม่ได้ตอบคำถาม

…..

คืนก่อนเดินทาง เจ้าสำนักแห่ง ตำหนักเทพโอสถเดินมาที่ห้องฉินเฉิง

เธอนั่งลงตรงหน้าฉินเฉิงแล้วพูดออกมาว่า “ประธานของสมาคมกลั่นยานานนาชาติเป็นศัตรูตัวฉกาจกับฉัน เรื่องนี้นายเองก็น่าจะรู้”

“ผมเคยได้ยินมาบ้าง” ฉินเฉิงพยักหน้า

เจ้าสำนักพูดออกมาว่า “ดังนั้นไปอเมริกาครั้งนี้ มันอาจจะอันตรายมาก”

หลังจากนั้นเจ้าสำนักก็ยื่นนามบัตรให้กับฉินเฉิงหนึ่งใบ “นี่คือเพื่อนที่อเมริกาของฉัน เมื่อไปถึงแล้วเขาจะเป็นคนดูแลนาย”

หลังจากที่ฉินเฉิงรับนามบัตรมา เขาก็เหลือบตาดูมัน เห็นว่าบนนามบัตรนั้นมีชื่อของคนที่ชื่อว่า เสวี่ยโหง เขียนอยู่

“ท่านเข้าสำนัก ที่จริงคุณไม่จำเป็นต้องเป็นห่วงผมก็ได้” ฉินเฉิงพูดออกมา “ถึงต่อให้ผมไปเจอกับจอมยุทธผู้ยิ่งใหญ่โดยบังเอิญ ผมก็ยังมีโอกาสที่หนีออกมาได้”

เจ้าสำนักไม่ได้พูดอะไร เธอเดินออกไปทั้งๆอย่างนั้น

เมื่อเดินมาถึงหน้าประตู เธอหันหลังกลับไปแล้วพูดว่า “ดูแลตัวเองดีๆ”

“ครับ” ฉินเฉิงประสานมือตอบรับ

เช้าวันรุ่งขึ้น เจ้าสำนักก็ให้คนขับรถไปส่งฉินเฉิงที่สนามบิน

“ให้เธอไปกับนายด้วย” เจ้าสำนักชี้ไปที่หลินชิงชือแล้วพูดออกมา

หลินชิงชือดีใจมาก เธอรีบตอบกลับมาทันทีว่า “ขอบคุณท่านเจ้าสำนักมาคะ!”

ฉินเฉิงหันไปมองหลินชิงชือ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา

จากเหยียนเซี่ยไปอเมริกาต้องใช้เวลาบินกว่า 16 ชั่วโมง

ในระหว่างทาง ฉินเฉิงหลับตาลงและคิดถึงสูตรยาต่างๆอยู่ในใจของเขา

สุดท้ายฉินเฉิงก็นึกถึงยาที่มีชื่อว่า ยาบ่มเพาะโบราณ

ยาบ่มเพาะโบราณถึงแม้จะเป็นยาระดับต่ำ แต่มันก็ถือได้ว่าเป็นราชาของยาระดับเดียวกัน

ประโยชน์ของมันนั้นไม่น่าเชื่อ มันสามารถเพิ่มพลังบ่มเพาะให้กับนักต่อสู้ได้

พูดอีกอย่างก็คือมันเป็นยาที่สร้างทำให้นักต่อสู้ก้าวข้ามระดับที่ตนเองเป็นอยู่ไปได้ ไม่ว่ามันจะเป็นระดับที่อยู่สูงแต่ไหน เมื่อทานยานี้เข้าไปมันก็สามารถช่วยได้

แต่แน่นอน มันก็มีข้อเสียเหมือนกัน ถ้าหากพื้นฐานของการบ่มเพาะไม่ดี เมื่อทานยานี้เข้าไปก็อาจจะทำให้พรสวรรค์และพลังที่มีกลับมาอยู่ในจุดต่ำสุดเลยก็ว่าได้

ถ้าหากใช้ยาบ่มเพาะโบราณในการก้าวเข้าระดับจอมยุทธ อาจจะบอกได้ว่าทั้งชีวิตนี้อาจจะไม่มีสิทธิก้าวไปเป็นจอมยุทธผู้ยิ่งใหญ่ได้อีกเลย

“ถ้าหากฉันมีต้นเชียนเทียน บางที่มันก็อาจจะไม่จำเป็นต้องใช้ยาบ่มเพาะโบราณ” ฉินเฉิงแอบคิดในใจ