บนหน้าของเธอถูกแปะด้วยผ้ากอซสีดำ เธอสูงและเรียว มีผมยาวอยู่ราวๆเอวของเธอ แม้ว่าจะมองไม่เห็นใบหน้าของเธอ ก็ยังรู้สึกถึงความสง่างามอันน่าทึ่งจากร่างกายของเธอ
ลิงแคระขมวดคิ้วเล็กน้อย เขามองไปยังผู้หญิงที่อยู่ข้างหน้าเขา และพูดอย่างเย็นชาว่า “เธอเป็นใครเนี่ย มายุ่งอะไรด้วย หรือเป็นผู้ช่วยที่ฉินเฉิงเตรียมไว้?”
“นายไม่จำเป็นต้องรู้พวกนี้” อีกฝ่ายพูดเบาๆ “สิ่งที่นายต้องรู้ ก็คือวันนี้ตายของนาย”
“ขึ้นอยู่กับเธอหรือเปล่า” ลิงแคระหรี่ตาลง “ในเหยียนเซี่ยมีจอมยุทธ์หญิงไม่มากนัก ส่วนจอมยุทธ์ผู้ยิ่งใหญ่ก็ไม่มีเลย เธอจะหยุดฉันที่เป็นจอมยุทธ์ผู้ยิ่งใหญ่ครึ่งก้าวยังไง? ”
ทันทีที่เสียงหายไป นิ้วของลิงแคระก็จุดประกายลมปราณขึ้นมาอีกครั้ง และเข้าใกล้ผู้หญิงลึกลับคนนั้นทันที!
เมื่อเผชิญหน้ากับการสังหารจากลิงแคระ หญิงสาวลึกลับค่อยๆ ยกฝ่ามือที่ดูงดงามเหมือนหยกขึ้น
ฝ่ามือที่ดูเหมือนธรรมดา เมื่อจับไปที่นิ้วของลิงแคระแล้ว นิ้วของลิงแคระกลับรู้สึกได้ถึงพลังมหาศาล!
ทันใดนั้นนิ้วของเขาก็หักทันที!
“จอม… จอมยุทธ์ผู้ยิ่งใหญ่? เธอคือจอมยุทธ์ผู้ยิ่งใหญ่?” หลังจากที่รู้สึกถึงพลังอันยิ่งใหญ่นี้ ใบหน้าของลิงแคระก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง!
เขามองไปยังผู้หญิงที่อยู่ข้างหน้าเขาด้วยความสยดสยอง และพูดด้วยริมฝีปากที่สั่นเทาว่า “เป็น…เป็นไปได้อย่างไร ที่เหยียนเซี่ยไม่มีจอมหญิงยุทธ์ผู้ยิ่งใหญ่แบบนี้…”
“ฉันบอกตอนไหนว่าฉันคือจอมยุทธ์ผู้ยิ่งใหญ่?” ผู้หญิงคนนั้นส่ายหัว “นายไม่รู้เหรอว่ามีรอยต่ออยู่ในระดับเดียวกัน?”
ลิงแคระเริ่มอายแล้ว ไม่ว่าคนๆ นี้จะเป็นจอมยุทธ์ผู้ยิ่งใหญ่หรือไม่ก็ตาม เขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของคนๆ นี้!
“ถอยไป!” ลิงแคระแอบพูด แล้วหันหัววิ่งหนี!
เสียดายที่สายไป สิ่งที่เขาเจอคือฝ่ามือหยก!
มือเรียวยาวเหมือนกับน้ำ แต่มีกลับพลังที่ไม่มีใครเทียบได้! อำนาจของฝ่ามือนี้เหมือนจะสามารถทำลายป่าไม้ได้เกือบครึ่ง!
ร่างของลิงแคระที่ถูกโจมตีก็ลงไปนอนกับพื้น ตัวเต็มไปด้วยเลือดและอายยิ่งนัก!
เสียงนี้ยังดึงดูดความสนใจของฉินเฉิง
สายตาของเขามองไปในระยะไกลโดยไม่รู้ตัว ขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “หือ? ช่างเป็นออร่ารัศมีที่แข็งแกร่ง ดูเหมือนว่าจะเป็น… จอมยุทธครึ่งขั้นสองคน…”
ฉินเฉิงลุกขึ้นและอยากจะไปดู แต่ในเวลานี้ เขาพบว่าความแข็งแกร่งของร่างกายของเขาหายไปในทันใด และแม้แต่การเดินก็กลายเป็นเรื่องยากมาก!
เขาเริ่มหอบ แถมเจ็บปวดในหัวใจของเขาและจากนั้น “พรึ่บ”เขาก็ล้มลงกับพื้น
สายตาของฉินเฉิงเริ่มพร่า และความรู้สึกง่วงก็แทรกเข้ามา
แต่ฉินเฉิงพยายามลืมตาขึ้น ฝืนไม่ให้เขาหลับ
ดวงตาของเขาแดงก่ำ และพลังเกือบทั้งหมดที่ถูกดึงไปไป ถูกใช้เพื่อเปิดเปลือกตาของเขา
ก่อนที่จะเห็นการมาถึงของหยานหยุน ฉินเฉิงไม่กล้าที่จะล้มลง!
หยานหยุนซึ่งอยู่ไม่ไกลก้าวเข้ามาทีละก้าว
การแก้แค้นเป็นเรื่องสำคัญขนาดนั้นเลยหรือ?”
สำคัญ…มาก… หลังจากพูดจบ ฉินเฉิงก็ทนไม่ไหวแล้วสลบไปทันที
ในป่าเขา
ลิงแคระถูกจัดการจนราบคาบ
เขานอนราบกับพื้น เบิกตากว้าง จนกระทั่งตายเขาก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไมถึงมีคนฝีมือขนาดนี้ซ่อนตัวอยู่ในความมืดอีก
หญิงลึกลับมองไปที่ทิศทางของฉินเฉิงและพูดเบา ๆ “ครั้งต่อไปที่ฉันเจอนาย ฉันหวังว่านายจะเป็นอมตะนะ…”
สมาคมศิลปะการต่อสู้จิงตูและตระกูลซูกำลังรอข่าวอยู่
คราวนี้พวกเขาใช้ความพยายามอย่างมาก ได้ส่งจอมยุทธระดับครึ่งขั้นไป 2 คน ด้วยพลังนี้ มันเพียงพอที่จะจัดการตระกูลชั้นหนึ่งธรรมดา ๆ ได้อย่างง่ายดาย
ตอนนี้ชางโจวและผู้อาวุโสซูกำลังนั่งรอข่าวด้วยกัน
“ไปก็นานแล้วนะ ทำไมยังไม่มีข่าวกลับมา” ผู้อาวุโสซูพูดอย่างไม่พอใจ
ชางโจวรีบเดินตามด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มของเขาและพูดว่า “ผู้อาวุโสซู ไม่ต้องกังวลไป ฉินเฉิงนี่ไม่ธรรมดา ท่านก็รู้ไม่ใช่หรอ”
“นอกจากนี้ การต่อต้านของเขายังเป็นสิ่งที่ดีสำหรับเรา” ชางโจวไม่ได้อธิบายสิ่งที่เขาพูด แต่ความตั้งใจของเขาชัดเจน
ผู้อาวุโสซูเงียบ และขณะนี้มีโทรศัพท์เข้ามาที่โทรศัพท์มือถือของชางโจว
เพื่อแสดงความจริงใจ ชางโจวได้เปิดลำโพงและพูดด้วยรอยยิ้มว่า “เป็นอย่างไรบ้าง ตายหรือยังมีชีวิตอยู่?”
เสียงสั่นจากปลายอีกข้างหนึ่ง เขากลืนน้ำลายและพูดด้วยความตกใจ “จอมยุทธผู้ครึ่งขั้นทั้งสอง… ตายแล้ว…”
“อะไรนะ!” ใบหน้าของชางโจวเปลี่ยนไปทันที และเขาพูดอย่างโกรธเคือง “เป็นไปได้อย่างไร! ฉินเฉิงเป็นเพียงจอมยุทธหน้าใหม่ เขาจะฆ่าจอมยุทธ์ผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสองคนได้อย่างไร!”
“เป็นเรื่องจริง ตอนนี้ฉันอยู่ในที่เกิดเหตุ ไม่เจอคนของฉินเฉิงแล้ว…” เสียงจากอีกฝั่งคร่ำครวญเกือบจะร้องไห้
สีหน้าชางโจวน่าเกลียดมาก เขาหายใจเข้าลึก ๆ และพูดว่า “เป็นไปได้ไหมที่มีคนอยู่เบื้องหลังฉินเฉิง”
ผู้อาวุโสซูเหลือบมองชางโจวอย่างเย็นชา “นี่สมาคมศิลปะการต่อสู้จิงตูของพวกนายลงมือจัดการเองเลยนะ? ไหนนายคุยโวไว้นักหนาหล่ะ!”
ชางโจวพูดอย่างเขินอาย “ฉันสงสัยว่ามีคนอื่นอยู่เบื้องหลังเขา ไม่อย่างนั้นจะคงจะไม่มีอะไรแบบนี้…”
“พอแล้ว!” ผู้อาวุโสซูตบโต๊ะอย่างดุเดือด แล้วตะโกนว่า “ฉันไม่ต้องการที่จะได้ยินเหตุผลเหล่านี้แล้ว! ฉันต้องการให้ฉินเฉิงตาย!”
ไม่มีใครกล้าตอบการสนทนา และไม่มีใครต้องการยุ่งอะไร
ในขณะนั้น หยานหยุนก็ก้าวเข้ามาในทันที
เขาลากฉินเฉิงที่ราวกับสุนัขที่ตายแล้วมาในมือของเขา
“นายเป็นใคร” เมื่อเห็นหยานหยุน ชางโจวก้าวไปข้างหน้า
หยานหยุนโยนฉินเฉิงต่อหน้าผู้อาวุโสซู จากนั้นคุกเข่าลงและพูดว่า “ฉันเป็นคนของตระกูลซู ไม่สิต้องพูดว่าเคยเป็น”
“นี่คือ… ฉินเฉิง?” เมื่อเห็นฉินเฉิงที่สลบตรงหน้า ตัวของเขาเต็มไปด้วยเลือด ผู้อาวุโสซูก็ลุกขึ้นยืนด้วยความตื่นเต้น!
ชางโจวขมวดคิ้วเล็กน้อย เขามองไปที่หยานหยุน และพูดว่า “ทำไมฉินเฉิงถึงอยู่ในมือนายได้ นายเป็นใคร?”
ฉันได้ตอบคำถามนี้แล้ว หยานหยุนพูดโดยไร้อารมณ์
ผู้อาวุโสซูเหลือบมองหยานหยุน หรี่ตาและพูดว่า “ดูเหมือนนายจะเป็น… ผู้พิทักษ์อาวุโสที่อยู่กับฉีไห่?”
“ครับ” หยานหยุนพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น “ฉินเฉิงเคยจะฆ่าฉัน ฉันไปขอความช่วยเหลือจากซูฉีไห่ แต่เขาปฏิเสธ เลยถูกไล่ออกจากตระกูลซู”
หยานหยุน สูดหายใจเข้าลึก ๆ และพูดว่า “ฉันทำงานให้ตระกูลซูมาหลายปีแล้ว แต่ไม่คิดว่าซูฉีไห่จะเป็นคนแบบนี้”
ผู้อาวุโสซูยิ้ม แล้วมองไปที่หยานหยุนและพูดว่า “ไม่ต้องห่วง ฉันบอกว่าถ้าใครจับฉินเฉิงได้ คนนั้้นก็ถือว่าเป็นคนสำคัญของตระกูลซู แต่…ฉันก็นึกไม่ออกเลย ทำไมฉินเฉิงเอาชนะจอมยุทธครึ่งขั้นสองคนนั้นได้ แต่นายไปเอาตัวเขามาได้ยังไง”
