ใบหน้าของฉินเฉิงเต็มไปด้วยเลือด เขาวิ่งเข้าไปหาอย่างบ้าคลั่ง มันทำให้ชางโจวตกใจจนต้องถอยหลังกลับไป
“สมาคมศิลปะการต่อสู้จิงตูมันหลอกลวงคนอื่นมากมากเกินไป มันหลอกลวงจริงๆ!” ฉินเฉิงคำรามออกมา พยายามดิ้น ขยับตัวเพื่ออกมาจากโซ่ที่คล้องตัวเขาไว้และวิ่งเข้ามาหาชางโจวอย่างรวดเร็ว
แต่น่าเสียดายที่โซ่เส้นนี้มีพลังในตัวมากเกินไป ฉินเฉิงดิ้นเท่าไหร่ก็ไม่หลุด แต่มันกลับยิ่งรัดตัวของเขาแน่นกว่าเดิม
“ฮ่าฮ่าฮ่า” ชางโจวหัวเราะออกมา “ฉินเฉิง นายนี่มันดื้อด้านจริงๆ จะตายอยู่แล้วแต่ยังทำให้แปลกใจได้อีก?”
ในตอนนั้นจู่ๆฉินเฉิงก็ยิ้มออกมาเผยให้เห็นฟันขาวของเขา
“เจ้าสุนัขเฒ่าชางโจว นายจะถูกฉันฆ่าตาย” รอยยิ้มบนใบหน้าของฉินเฉิงราวกับปีศาจ และหัวใจของชางโจวก็ตื่นตระหนกทันที
หลังจากนั้นเขาก็พูดออกมาว่า “ชาตินี้คงไม่มีโอกาสแล้ว รอเป็นชาติหน้าแล้วกัน”
หลังจากพูดจบ ชางโจวก็หันหน้าแล้วเดินจากไป
เสียงคำรามของฉินเฉิงก้องกังวานไปทั่วคุก
นี่เป็นเสียงคำรามครั้งที่สองของสมาคมศิลปะการต่อสู้จิงตู
….
ด้านนอก เรื่องที่ฉินเฉิงถูกจับตัวแพร่กระจายไปอย่างรวดเร็ว
“ในที่สุดเจ้าปีศาจก็ถูกจับตัวไปแล้ว”
“ใช่ ทีนี้พวกเราก็วางใจได้แล้ว”
“อย่าเพิ่งดีใจไป ฉันได้ยินมาว่ายังมีคนที่สมรู้ร่วมคิดกับเขาอยู่ และความแข็งแกร่งของเจ้านั่นก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าฉินเฉิงเลย”
นอกจากนี้ยังมีข่าวที่ว่าฉินเฉิงฆ่ายู้หมัวแพร่ออกมาอีกด้วย
ข่าวนี้ทำให้เกิดความโกลาหล เนื่องจากเหตุผลมีอยู่ว่ายู้หมัวคนนี้เป็นคนที่มีชื่อเสียงมาตั้งนานอยู่แล้ว ไม่รู้ว่าคนชั่วตั้งกี่คนที่ถูกเขาจัดการด้วยมือของเขาเอง
หลายคนแค่ได้ยินชื่อนี้ก็ตกใจและไม่กล้าเข้ามายุ่งแล้ว
แต่คนที่มีชื่อเสียงและแข็งแกร่งมากขนาดนี้กลับถูกคนที่อายุยังไม่ถึง 30 ปีอย่างฉินเฉิงจัดการ มันยากที่จะเชื่อ
วันนี้ที่ตระกูลซู
“นายท่าน เรื่องที่คุณให้ผมไปสืบ ผมสืบมาเรียบร้อยแล้วครับ” ผู้จัดการโน้มตัวและพูดออกมา
ผู้อาวุโสซูพยักหน้าเพื่อบ่งบอกว่าให้เขาพูดต่อไป
ผู้จัดการพูดออกมาว่า “หลังจากที่หยานหยุนไปจากตระกูลซู เขาก็หลบซ่อนจากการตามฆ่าของฉินเฉิงมาโดยตลอด ก่อนหน้านี้ไม่นานเขาเพิ่งจะแอบออกมาจากเสิ่นหยุนวิลล่า แต่น่าเสียดายที่คุณชายแปดไม่ได้รับเขาเอาไว้”
“ฉินเฉิงไม่ได้เลิกล้มที่จะฆ่าหยานหยุน วันก่อนหน้าที่เขาจะถูกจับตัวไป ฉินเฉิงได้ถามไปถึงที่ซ่อนของหยานหยุน”
“แต่โชคไม่ดีที่เขายังไม่ทันฆ่าฉินเฉิง แต่กลับถูกยู้หมัวจับตัวไปก่อน”
ผู้อาวุโสซูถามออกมาด้วยความสงสัยว่า “แบบนี้ก็หมายความว่าที่เขาพูดออกมาทั้งหมดเป็นเรื่องจริง?”
“น่าจะเป็นเรื่องจริงครับ” ผู้จัดการพยักหน้า
ผู้อาวุโสซูพยักหน้าเล็กน้อยและพูดออกมาว่า “ดูเหมือนว่าฉันจะกังวลมากเกินไป ยังไงก็ตามอีกเดี๋ยวพาฉันไปที่สมาคมศิลปะการต่อสู้จิงตู ฉันอยากเจอกับฉินเฉิง”
“ครับ นายท่าน” ผู้จัดการโค้งตัวลง จากนั้นก็เดินออกไป
ที่จริงผู้จัดการไม่ได้ไปหาข้อมูลของหยานหยุนมาเลยแม้แต่น้อย ที่เขาพูดกับผู้อาวุโสซูไปเมื่อสักครู่เป็นเพียงแค่การคาดเดาของเขาเท่านั้น
แต่ว่า….ทำไมผู้จัดการต้องทำอย่างนั้น?
……
ที่หน้าประตูของสมาคมศิลปะการต่อสู้จิงตู
ผู้อาวุโสซู ผู้จัดการของตระกูลซูรวมถึงหยานหยุน ทั้งสามคนอยู่ที่นั่น
ที่พาหยานหยุนไปด้วยไม่ได้เป็นเพราะเห็นอะไรในตัวของเขา แต่เขากลัวว่าเขาจุถูกดัดหลัง
“นายท่าน คุณชายแปดมาแล้วครับ” ในตอนนั้น จู่ๆผู้จัดการก็เดินเข้ามากระซิบที่ข้างหูผู้อาวุโสซู
ไม่ไกลจากตรงนั้นก็เห็นรถหรูหนึ่งคันค่อยๆขับเข้ามา
หลังจากที่รถจอดก็มีคนสองคนเดินลงมาจากรถ นั่นก็คือซูฉีไห่กับซูหยู่
ใบหน้าของซูหยู่ยังถูกพันเอาไว้ ทำให้ดูลึกลับ
หลังจากที่ซูฉีไห่เห็นผู้อาวุโสซู เขาก็รีบเดินเข้ามา ทำความเคารพและพูดออกมาว่า “ท่านพ่อ”
ผู้อาวุโสซูไม่ได้ตอบอะไรกลับไป เขามองไปที่ซูหยู่และพูดออกมาว่า “ทำไม ต้องพันหน้าด้วยเหรอ อายที่จะเจอคนอื่นหรือไง!”
หลังจากที่ซูหยู่พ่ายแพ้ให้กับฉินเฉิง ผู้อาวุโสซูก็ยิ่งไม่พอใจเขามากขึ้นเท่านั้น
ซูหยู่ไม่ได้พูดอะไร แต่เปลวไฟแห่งความโกรธของเขาลุกโชนอยู่ในใจ
ซูฉีไห่รีบพูดออกมาว่า “พ่อ หน้าของเขาได้รับบาดเจ็บ จึงต้องพันผ้าเอาไว้”
“หึ รู้จักอายด้วยเหรอ?” ผู้อาวุโสซูพูดออกมา “นายมาที่นี่ทำไม? มาทำให้ฉินเฉิงหัวเราะหรือไง? พยายามมาตั้งนาน สุดท้ายก็ต้องให้ฉันลงมือด้วยตัวเอง ดูนะที่ตระกูลซูไม่ได้อยู่ในมือของนาย ไม่อย่างนั้นคงต้องจบกันแน่ๆ!”
เมื่อพูดจบ ผู้อาวุโสซูก็เดินเข้าไปในสมาคมศิลปะการต่อสู้จิงตู
ความโกรธของซูหยู่เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง และความโกรธในหัวใจของเขาเกือบจะเต็มหน้าอกของเขา
“ไม่ช้าก็เร็ว ฉันจะทำให้แกต้องชดใช้!” ซูหยู่กัดฟันแล้วพูดออกมา
“คุณชายแปด” ในตอนนั้น หยานหยุนก็เดินเข้ามาทักทาย
ซูฉีไห่หันไปมองเขาด้วยความเยือกเย็น จู่ๆก็ทีบไปที่ท้องของเขา
ทั้งสองคนเป็นจอมยุทธระดับหก ถีบออกไปหนึ่งครั้งมันไม่เบาเลย มันทำให้หยานหยุนถอยหลังไปหลายก้าว จากนั้นก็ล้มลงพื้น
“เป็นแค่นกแท้ๆแต่อยากจะเป็นหงส์? หยานหยุน นายคิดว่าตอนนี้นายน่านับถือขนาดนั้นเลยหรือไง?” ซูฉีไห่พูดออกมาอย่างเยือกเย็น
หยานหยุนลุกขึ้นมาจากพื้นแล้วพูดออกมาว่า “ไม่นิครับ”
ซูฉีไห่พูดว่า “ไม่ว่าพ่อของฉันจะปฏิบัติอย่างไงกับฉัน ฉันก็ยังเป็นลูกของเขา ซูหยู่เองก็เป็นหลานของเขา! นายเข้าใจไหม?”
“ผมเข้าใจ” หยานหยุนพยักหน้าและพูดออกมา
ซูฉีไห่พ่นลมหายใจออกมา เขาผลักหยานหยุนออกไป และพาซูหยู่เดินเข้าไปในสมาคมศิลปะการต่อสู้จิงตู
ด้านในคุก
ปาฉิงถือแส้และฟาดไปที่ฉินเฉิง
ในตอนนั้นร่างกายของฉินเฉิงเต็มไปด้วยบาดแผลสีทอง ควันจำนวนมากลอยออกมาจากบาดแผลของเขา
“เอาหละ นายออกไปก่อน”
ในตอนนั้นชางโจวกับผู้อาวุโสซูก็เดินเข้ามา
ปาฉิงประสานมือและพูดออกมาว่า “ครับ ผู้อำนวยการชาง”
“นายเองก็ออกไปด้วย” ผู้อาวุโสซูมองมาที่ชางโจวและพูดออกมา
ชางโจวทำท่าทางเขินอาย จากนั้นพยักหน้าและเดินออกไป
ผู้อาวุโสซูค่อยๆเดินเข้ามาด้านหน้าของฉินเฉิง เขาพูดออกมาว่า “ฉินเฉิง นายทำให้ฉันเจ็บใจไม่น้อย”
ฉินเฉิงเงยหน้าขึ้นอย่างยากลำบากด้วยรอยยิ้มแปลกๆบนใบหน้าของเขา
ใบหน้าของผู้อาวุโสซูเปลี่ยนไปเล็กน้อย เขาพูดออกมาว่า “นายยังจะหัวเราะอีกเหรอ? ตอนนี้นายเป็นนักโทษ ยังจะมีหน้ามาหัวเราะอีก?”
“ทำไม…ทำไมฉันจะหัวเราะไม่ได้…?” ฉินเฉิงพูดออกมาแต่ละคำด้วยความยากลำบาก
ผู้อาวุโสซูหัวเราะออกมาดังลั่น “ฉินเฉิง ฉันนับถือนายในเรื่องของการไม่กลัวตายจริงๆ ตอนนี้ฉันมีความคิดอยู่หนึ่งอย่าง นายลองฟังดูหน่อยไหม”
“พรสวรรค์ของนายไม่เลว ตอนนี้ก็มีชื่อเสียงไม่น้อย และธุรกิจของตระกูลซูของฉันก็ยิ่งใหญ่ อยู่ในจุดสูงสุดของเหยียนเซี่ย นายลองมาเข้ากับตระกูลซูของฉันไหม เป็นยังไง?” ผู้อาวุโสซูค่อยๆพูดออกมา
เมื่อได้ยินคำพูดนี้ออกมา ดวงตาของทุกคนก็ค้างทันที
ขนาดผู้จัดการเองก็ไม่เว้น
ความคิดนี้ ผู้อาวุโสซูไม่เคยบอกกับเขามาก่อน!
“ฮ่าฮ่าฮ่า ฉินเฉิง นายทำให้ตระกูลซูของฉันขายหน้ามาถึงขนาดนี้ ฉันไม่โทษนาย แต่ฉันกลับจะให้นายเป็นสายตรงของตระกูลซู และให้นายเป็นผู้บริหารระดับหลายหมื่นล้าน!” ผู้อาวุโสซูพูดออกมาด้วยความภาคภูมิใจ
