เจียงโม่เหลียนส่ายหน้าและพูดออกมาว่า “ไม่ได้ คุณคือเทพแห่งสงครามของเหยียนเซี่ย ควรจะได้รับความเคารพอยู่ตลอดเวลา”
เย่อชิงยุนโบกมือ ราวกับว่าเขาไม่อยากจะพูดถึงเรื่องนี้
“มาหาฉันมีเรื่องอะไร พูดมาตรงๆเลย” เย่อชิงยุนถามออกมา
เจียงโม่เหลียนยิ้มและพูดออกมาว่า “เรื่องของฉินเฉิง”
“ฉันว่าอยู่แล้ว” เย่อชิงยุนถอนหายใจและพูดออกมา “โม่เหลียน เธอเองก็น่าจะรู้ดีว่าฉันไม่เคยให้ที่พักพิงแก่ใครมาก่อน ตอนนี้มีคนตายในจิงตูมากมายและหลักฐานทุกอย่างก็บ่งบอกว่าเป็นฝีมือของฉินเฉิง เรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดมันก็เป็นการจัดการของสมาคมศิลปะการต่อสู้จิงตู”
เจียงโม่เหลียนส่ายหน้าและพูดออกมาว่า “นั่นคือสิ่งสกปรกที่สมาคมศิลปะการต่อสู้จิงตูสาดมาให้”
เย่อชิงยุนหันไปมองเจียงโม่เหลียน เงียบไปพักหนึ่งและพูดออกมาว่า “ฉันบอกให้คนไปตรวจสอบคลิปที่ออกมาแล้ว และก็พบว่านั่นมันไม่ใช่การแสดง”
เจียงโม่เหลียนพยักหน้า “แต่ฉันได้ตรวจสอบศพของผู้ตายแล้ว ว่ามันไม่เหมือนกับศพของคนที่ตายด้วยน้ำมือของฉินเฉิง”
“เอ๋?” เย่อชิงยุนขมวดคิ้ว ราวกับว่ากำลังสนใจในคำพูดนี้อยู่
หลังจากนั้นเจียงโม่เหลียนก็พูดออกมาว่า “ฉินเฉิงได้รับวิชานั้นมาจากนักฆ่าของสำนักชื่อหลงคนหนึ่ง พลังของวิชานี้คือการดูดกลืนพลังภายในของอีกฝ่ายให้มาเป็นพลังภายในของตนเอง”
“แต่วิธีการฆ่าของชายชุดดำนั้น เขาดูดกลืนพลังแห่งจิตศิกดิ์สิทธิ์ไปด้วย” เจียงโม่เหลียนพูดออกมา “ไม่เพียงแค่นั้น ก่อนหน้านี้ไม่นานที่เมืองหยาง มีคนเห็นคนร้ายตัวจริง แต่เขาก็ถูกฉินเฉิงตามจับและหนีออกไปได้”
“ที่เธอพูดมาเป็นเรื่องจริงใช่ไหม?” เย่อชิงยุนถามออกมาด้วยความลังเล
“ถ้าหากคุณไม่เชื่อ ก็ลองไปถามจู้เหยาแห่งตระกูลจู้ดู” เจียงโม่เหลียนยิ้มและพูดออกมา
เย่อชิงยุนพูดออกมาว่า “ถึงแม้ว่าจะยังไม่เชื่อจนสนิทใจ แต่เรื่องนี้ฉันเองก็เคยได้ยินมาบ้าง แต่ตามที่นายน้อยของตระกูลเฉียวให้ปากคำออกมา ในคืนนั้นชายชุดดำเป็นผู้สมร็ร่วมคิดกับฉินเฉิง”
เมื่อเจียงโม่เหลียนได้ยินอย่างนั้นเธอก็อดที่จะหัวเราะออกมาไม่ได้
“ผู้บัญญาการเย่อ ในตอนนั้นเองคุณก็มาจากเส้นทางเดียวกับฉินเฉิง ก่อนที่จะมาอยู่ถึงจุดนี้ก็เจอปัญหามาไม่น้อย ปัญหาแบบเดียวกันนี้ก็เจอมาอยู่บ่อยๆ ลูกศิษย์เหล่านี้ล้วนแต่เป็นผู้มีพรสวรรค์และยิ่งในตัวเอง ถือศักดิ์ศรี พวกเขาไม่มีทางยอมรับใครง่ายๆ” เจียงโม่เหลียนกล่าวออกมา
“เช่นเดียวกับเฉียวเฉิง ในวันนั้นเฉียวเฉิงได้พ่ายแพ้ให้กับชายชุดดำ และฉินเฉิงเป็นคนขับไล่เขา….นี่มันหมายความว่าอย่างไร คุณเองก็น่าจะเข้าใจดีใช่ไหม?” เจียงโม่เหลียนพูดออกมา
เมื่อได้ยินแบบนั้น เย่อชิงยุนก็อดที่จะขมวดคิ้วขึ้นมาไม่ได้
“ที่เธอพูดออกมามันเป็นแค่การคาดเดา แต่ที่สมาคมศิลปะการต่อสู้จิงตูนำออกมามันคือหลักฐาน” เย่อชิงยุนจับไปที่คางของเขาและพูดออกมา “ฉันไม่สามารถใช้ชื่อเสียงของสำนักงานความมั่นคงเพื่อเอาไปบังคับพวกเขาได้หรอก”
ในตอนนั้นเจียงโม่เหลียนค่อยๆลุกขึ้นยืน
เธอรู้อยู่แล้วว่าเย่อชิงยุนจะไม่ยอมช่วย ดังนั้นเธอจึงได้เตรียมแผนไว้สองอย่าง
“ฉินเฉิงจะตายไม่ได้” ครั้งนี้เจียงโม่เหลียนพูดออกมาอย่างมีพลัง
“ทำไมเขาจะตายไม่ได้? ตายไม่ได้เพราะเขามีความสัมพันธ์กับเธอเจียงโม่เหลียนอย่างนั้นเหรอ? หรือว่าไม่ได้เพราะเขาคือผู้อาวุโสของตำหนักเทพโอสถ?” เย่อชิงยุนยิ้มและพูดออกมา
เย่อชิงยุนหยิบเอกสารเกี่ยวกับยาออกมาหนึ่งฉบับ และยื่นให้เย่อชิงยุน
“ที่คือตัวยาที่นายต้องการ” เจียงโม่เหลียนพูดออกมา “ถ้าหากนายต้องการสร้างกองกำลังที่แข็งแกร่งขึ้นมาจริงๆ นายไม่สามารถขาดคนอย่างฉินเฉิงไปได้”
หลังจากที่เย่อชิงยุนรับเอกสารนั้นมาแล้ว เขาก็ขมวดคิ้วและพูดออกมาว่า “หมายความว่าอย่างไร?”
เจียงโม่เหลียนตอบกลับไปว่า “เอกสารนี้ฉินเฉิงเป็นคนมอบให้ฉัน หรือจะพูดอีกอย่างหนึ่งก็คือ ภายใต้โลกใบนี้ มีเพียงฉินเฉิงคนเดียวเท่านั้นที่เป็นความหวังของนาย”
เมื่อได้ยินแบบนั้นสีหน้าของเย่อชิงยุนก็เปลี่ยนไปทันที เขาถึงกับพูดอะไรไม่ออก
…..
ที่คุกของสมาคมศิลปะการต่อสู้จิงตู
พลังปราณของฉินเฉิงดูเหมือนว่าจะถูกโซ่ดูดไปจนหมด จุดตันเถียนของเขาเหือดแห้ง ขนาดเม็ดทองคำในร่างกายของเขายังมีสีจางๆ
สำหรับนักต่อสู้แล้วนี่เป็นการบาดเจ็บที่สาหัสมาก และยิ่งเป็นฉินเฉิงที่มีวิธีฝึกที่แตกต่างจากนักต่อสู้ทั่วไปยิ่งทำให้เขาได้รับบาดเจ็บและความเสียหายมากกว่าคนธรรมดา
แต่ฉินเฉิงก็ยังไม่รู้สึกเสียใจ
ถ้าเขาไม่ถูกจับที่นี่ เขาจะไม่มีโอกาสรู้ข่าวของแม่ของเขา โจวฉิน
“เฮ้ พรุ่งนี้นายจะถูกตัดสิน” ปาฉิงพูดออกมาพร้อมกับถือแส้ไว้ในมือ “พูดตรงๆมันก็ไม่เหมาะสมสักเท่าไหร่”
“ในชีวิตนี้ของฉัน คงจะมีโอกาสมาหยามเกียรติของจอมยุทธได้แค่ครั้งเดียวเท่านั้นแหละ! ฉันเสียดายจริงๆ” ปาฉิงถอนหายใจออกมา พร้อมกับฟาดแส้ในมือของเขามาที่ร่างกายของฉินเฉิง
พลังปราณของฉินเฉิงแทบจะไม่หลงเหลือ แสงที่เปล่งออกมาจากโซ่ค่อยๆเลือนหายไป
ในตอนนั้นร่างกายของฉินเฉิงอ่อนแอมาก ถึงแม้ว่ามันจะสามารถฟื้นฟูขึ้นมาได้ แต่ยังไงก็ได้รับผลกระทบอยู่ดี
วันรุ่งขึ้น
ปาฉิงยังคงถือแส้อยู่ในมือและฟาดมาที่ฉินเฉิงไม่ยอมหยุด
เพราะว่ามันคือคำสั่งของชางโจว
ที่หน้าประตูของสมาคมศิลปะการต่อสู้จิงตู เจ้าสำนักแห่งตำหนักเทพโอสถ เจียงโม่เหลียนก็มายืนอยู่ตรงนั้น
เธอเดินมาถึงด้านหน้าแต่ก็มี รปภ. สองนายมาขวางทางเธอเอาไว้
“หยุดเดี๋ยวนี้ เธอเป็นใคร?” หนึ่งใน รปภ. ถามออกมา
เจียงโม่เหลียนเหลือบตามองไปที่เขา และพูดออกมาว่า ” ตำหนักเทพโอสถ เจียงโม่เหลียน”
รปภ. ทั้งสองคนตกตะลึง จากนั้นก็พูดออกมาว่า “คุณ..คุณคือเจ้าสำนักของ ตำหนักเทพโอสถ? กรุณารอสักครู่ ผมจะเข้าไปรายงานเดี๋ยวนี้”
พูดจบ รปภ. ก็รีบวิ่งเข้าไป
เขาวิ่งไปที่ห้องทำงานของชางโจว ประสานมือและพูดออกมาว่า “ผู้อำนวยการชาง แย่แล้ว เจ้าสำนักแห่งตำหนักเทพโอสถมาแล้ว!”
ชางโจวไม่ได้ตกใจอะไร เขาพูดออกมาว่า “คิดไว้อยู่แล้ว ให้เธอเข้ามา”
“ครับ!”
หลังจากนั้นไม่นานเจียงโม่เหลียนก็เดินเข้ามาที่ห้องทำงานของชางโจว
ชางโจวยิ้มและพูดออกไปว่า “ทำไม เจ้าสำนักอยากมาเห็นด้วยตาของตัวเองเหรอว่าฉินเฉิงจะตายยังไง? วางใจเถอะ ฉันจะไม่ทำให้เขาเจ็บปวด”
สำหรับการท้าทายของชางโจว เจียงโม่เหลียนไม่ได้สนใจอะไร
เธอพุดออกมาว่า “ฉันมาเอาคนของฉันกลับ”
“เอาคนกลับ?” ชางโจวหัวเราะออกมาดังลั่น
“เจ้าสำนักเจียง คุณกำลังล้อเล่นอะไรอยู่? ฉินเฉิงชั่วร้าย หลักฐานแน่นหนา การกระทำของเขาสมควรได้รับความตาย! คุณยังมาเอาคนกลับอะไรอีก?” ชางโจวท้าทายออกมาอีกครั้ง
“เรื่องทั้งหมดเขาไม่ได้เป็นคนทำ นายเองก็น่าจะเข้าใจมันมากกว่าฉัน” สีหน้าของเจียงโม่เหลียนเยือกเย็นขึ้นเรื่อยๆ อุณหภูมิภายในห้องลดลงอย่างรวดเร็ว
แต่ชางโจวก็ไม่ได้แสดงท่าทางหวาดกลัวแต่อย่างใด เขาพุดออกมาว่า “ฉันไม่เข้าใจว่าคุณพูดอะไรออกมา แล้วก็ ที่นี่คือสมาคมศิลปะการต่อสู้จิงตู เป็นที่ที่สง่างามที่สุดของนักต่อสู้ มันไม่ใช่สถานที่ของคุณ! คุณต้องการมาเอาคนของคุณกลับไปอย่างนั้นเหรอ? คิดว่ามีสิทธิที่จะทำแบบนั้นไหม!”
เมื่อเสียงเงียบลง ก็มีคนเดินเข้ามาจากด้านนอก
คนเหล่านี้เป็นกรรมการของสมาคมศิลปะการต่อสู้จิงตู และแต่ละคนก็เป็นถึงจอมยุทธ
เจียงโม่เหลียนเหลือบตาไปมองที่พวกเขา ยิ้มและพูดออกว่า “วันนี้ฉันไม่ได้มาหาเรื่อง แต่ถ้าผู้อำนวยการชางต้องการแบบนั้น พวกเราสามารถหาเวลาที่เหมาะสมได้”
ชางโจวหัวเราะออกมา “ขอโทษที ฉันไม่สนใจอะไรแบบนั้น เจ้าสำนักเจียงถ้าหากไม่มีเรื่องอะไรแล้ว ก็เชิญกลับไปเสียเถอะ ยกโทษให้ด้วยถ้าฉันไม่ได้ไปส่ง!”
ดวงตาที่งดงามของเจียงโม่เหลียนจ้องไปที่ร่างกายของชางโจว เธอพูดออกมาว่า “วันนี้คนที่จะมาเอาคนกลับไปไม่ใช่ฉัน แต่เป็นเย่อชิงยุนแห่งสำนักงานความมั่นคงต่างหาก”
“เย่อชิงยุน?” ชางโจวไม่เชื่อ เขาพูดออกมาว่า “เย่อชิงยุนต้องการมาเอาคนกลับไปใช่ไหม งั้นก็ให้เขามาพูดกับฉันด้วยตัวเอง”
