ภรรยาที่ทั้งสวยทั้งรวยของผม – ตอนที่ 463 เฉียวเซิงกำลังมา

“การไหลของน้ำ ดาบหนึ่งร้อยแปด!” ในตอนนี้เอง เค้าก็คว้าดาบไว้ในมือแล้วตะโกนออกมาแล้วหันมือกลับมาอย่างรวดเร็ว

ทันใดนั้นเอง ร่างกายของฉินเฉิงก็ถูกห้อมล้อมด้วยพลังของดาบนี้

พลังของดาบนี้มีความหนาแน่นสูงเกือบจะก่อตัวขึ้นเป็นม่านน้ำที่ไม่สามารถหลบหลีกอะไรได้เลย!

“พัฟ!”

พลังของดาบพุ่งตรงเข้าไปที่ฟางเสี่ยวเต๋อ ฉินเฉิงรีบคว้าแขนของเธอแล้วดึงเธอกลับเข้ามา แต่ดาบเล่มนี้ก็ตัดเส้นผมของฟางเสี่ยวเต๋อออก

ฟางเสี่ยวเต๋อหน้าซีดเพราะตกใจ เธอกลัวมาก

ฉินเฉิงขมวดคิ้วเล็กน้อย ในตอนนี้เอง ดาบอีกอันที่เรืองแสงก็ปรากฏขึ้น

“พัฟ!”

คราวนี้ ฉินเฉิงไม่ได้หลบมัน

เค้ายกฝ่ามือขึ้นมาแล้วดันมันไปข้างหน้า

ในตอนที่ฝ่ามือนี้ปะทะกับดาบ มันก็เกิดประกายขึ้นมาในทันที

แล้วดาบในมือของเค้ามันก็ม้วนขึ้นมาแล้วพลังทั้งหมดก็หยุดลงอย่างกระทันหันในทันที

“เป็นไปได้ยังไงกัน!” สีหน้าของปรมาจารย์ดาบเปลี่ยนไปในทันที ต้องรู้ว่าดาบในมือเค้ามันสามารถทำลายได้ทุกสิ่ง ไม่ว่าจะเป็นเหล็ก มันก็สามารถตัดได้อย่างง่ายดาย!ดาบนี้มันก็หักแล้วถูกฉินเฉิงจับไว้ในมือ

ในตอนนี้เอง คนอื่นก็เริ่มลงมือ

มันมีการระเบิดของพลังงานจากหมัดของเค้า มันชกเข้าไปที่หน้าของฉินเฉิงอย่างดุเดือด

“ตุบ” ฉินเฉิงไม่ขยับแม้แต่น้อย แต่ใบหน้าของเค้าเอียงเล็กน้อยแล้วหายไป

“ตูม!”

คนที่สามก็กระตุ้นพลังแสงขึ้นมา จากนั้นก็ใช้มันพุ่งตรงเข้ามาที่หน้าท้องส่วนล่างของฉินเฉิง!

หลังจากได้สติแล้ว ฟางเสี่ยวเต๋อก็รู้สึกผิดเล็กน้อย: “คิดไม่ถึงเลยว่าฉันจะโดนพวกเค้าหลอก … ”

ฉินเฉิงลูบหัวของเธอแล้วถอนหายใจออกมา: “ไม่เป็นอะไร แต่ก็เสียดายเงินสามล้านนั้น”

สามล้านไม่ใช่เรื่องใหญ่สำหรับฉินเฉิง แต่ในตอนนี้มันทำให้รู้สึกเสียใจ

“เรื่องที่เธอกลับมานี่ พ่อเธอรู้เรื่องไหม?” ฉินเฉิงถาม

ฟางเสี่ยวเต๋อส่ายหัวแล้วพูดว่า: “ไม่รู้หรอก ฉันเพิ่งกลับมา”

“อืม พรุ่งนี้รีบกลับมหาลัยไปซะ” ฉินเฉิงพูดขึ้นมา

“ฉันไม่” ฟางเสี่ยวเต๋อส่ายหัวในทันที “ถ้าฉันไปแล้วเฉียวเซิงมา นายจะทำยังไง?”

“งั้นการที่เธออยู่ต่อมันมีประโยชน์อย่างงั้นเหรอ” ฉินเฉิงยิ้ม

ฝางเสี่ยวเต๋อไม่รู้จะตอบยังไงดี

“เอาหละ ไม่ต้องห่วงฉัน กลับไปมหาลัยซะ” ฉินเฉิงลุกขึ้นแล้วพูดว่า “ไป ฉันจะพาเธอไปกินข้าว”

ฉินเฉิงกับฟางเสี่ยวเต๋อขับรถเบนซ์ของซูวานไปที่ร้านอาหารแถวนั้น

ในตอนที่กินข้าว ฟางเสี่ยวเต๋อก็ดูจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว สเต็กในจานข้าวเธอไม่ขยับเลยด้วยซ้ำ

“ที่พวกเค้าพูดกัน มันเป็นเรื่องจริงอย่างงั้นเหรอ?” ฟางเสี่ยวเต๋ออดไม่ได้ที่จะเงยหน้าขึ้นมาแล้วถาม

“เธอคิดว่าไง?” ฉินเฉิงไม่ได้ตอบคำถามนี้อย่างตรงไปตรงมา

“ฉันคิดว่ามันเป็นเรื่องโกหก” ฟางเสี่ยวเต๋อพูดว่า “นายจะไปทำเรื่องแบบนี้ได้ยังไงกัน…”

“นั่นก็ไม่แน่” ฉินเฉิงโบกมือขึ้นมา “เอาล่ะ กินข้าวเร็วเข้า เดี๋ยวฉันต้องกลับไป ยังมีเรื่องที่ต้องทำ”

ในระหว่างมืออาหาร ฟางเสี่ยวเต๋อแทบจะไม่ขยับตะเกียบของตัวเองเลย แต่ฉินเฉิงก็บังคับให้เธอกิน

ข่าวที่เฉียวเซิงกำลังจะมาที่เมืองปีนังก็แพร่กระจายออกไปอย่างรวดเร็ว พวกคนรวยหลายคนในเมืองปีนังก็เตรียมงานเลี้ยงไว้ล่วงหน้าเพราะนอกจากเค้าจะเป็นลูกศิษย์อันดับหนึ่งของจงหยวนแล้ว เฉียวเฉิงยังเป็นคุณชายทายาทเฉียวกรุ๊ปด้วย

ทุกคนกำลังเฝ้าดูการต่อสู้ครั้งนี้ แต่ฉินเฉิงกลับไม่ได้จริงจังอะไรกับมันเลย

เค้าเคยเห็นทักษะของเฉียวเซิงมาก่อน มันไม่น่าพูดถึงเลย มันไม่ได้มีอะไรดีมากไปกว่าซูหยู่

ในชั่วพริบตา มันก็ผ่านไปอีกสามวัน

ในสามวันนี้ ฉินเฉิงที่อยู่ใต้ต้นเชียนเทียน เค้าก็กำลังฝึกฝน

มรดกในหัวของเค้าหลอมรวมเข้ากับสมองของเค้า แสงสีทองก็ตกลงไปในพลังแห่งจิตศักดิ์สิทธิ์ ทะเลสีทองนี้ก็ส่องแสงและเคลื่อนไหวมากขึ้น