เขาไม่ต้องสงสัยแล้วว่า ชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าเขาจะสามารถฆ่าเขาได้จริงๆ!
“ฉันจะไม่ฆ่านาย” ฉินเฉิงพูดเบา ๆ “กลับไปบอกตี๋รุ้ยเจี๋ยว่า ฉันเห็นแก่หน้าของคุณปู่ซู ให้โอกาสเขาสองครั้งแล้ว ถ้ามีครั้งหน้าอีก ไม่ว่าใครก็ไม่ไว้หน้าแล้ว”
ชายหนุ่มชุดขาวพยักหน้า และกล่าวว่า “ทราบแล้ว ฉันจะไปบอกเขาเอง…”
“เกิดอะไรขึ้น” ในขณะนั้น ซูวานก็เดินลงมาข้างล่างพอดี
เธอเปลี่ยนเป็นชุดเป็นชุดอยู่บ้านสบายๆ ผมที่เรียวยาวของเธอพาดบ่า มองดูเป็นธรรมชาติ
ฉินเฉิงยิ้มและพูดว่า “ไม่มีอะไร เขาแค่ล้มลงไป ใช่ไหม?”
เมื่อมองไปที่ใบหน้าฉินเฉิง ชายหนุ่มชุดขาวก็ตีมึน
เขาต้านทานความเจ็บปวดและพูดว่า: “ใช่…ใช่ ฉันล้ม…คุณซู ฉันไม่รบกวนแล้ว…”
หลังจากพูดจบ ชายหนุ่มชุดขาวก็ใช้มืออีกข้างจับไหล่แล้ววิ่งออกจากประตูไป
“คนนี้ดูแปลกจัง” ซูวานขมวดคิ้วเล็กน้อย
“อืม… ดูแปลกจริงๆ” ฉินเฉิงยิ้มเห็นด้วย
…
ตระกูลตี๋ ณ เมืองหลวงใหญ่
ในห้องสมุดขนาดใหญ่ ตี๋รุ้ยเจี๋ยกำลังถือข้อมูลบางอย่างอยู่
“พ่อ ยังไม่ได้ข่าวอีกหรือ?” ตี่เชาอดไม่ได้ที่จะถามขึ้นมา
ตี๋รุ้ยเจี๋ยขมวดคิ้วเล็กน้อยและพูดว่า “ถ้าอยากอยู่ในตำแหน่งของฉัน แกต้องใจเย็น ต้องพูดอีกกี่ครั้งถึงจะจำได้?”
ตี๋เชาเบะปาก และตอบรับไป
ตี๋รุ้ยเจี๋ยยังคงพยายามทำอะไรอยู่?
ในขณะนั้นโทรศัพท์มือถือของตี๋รุ้ยเจี๋ยก็ดังขึ้นทันที
เมื่อเห็นสายนี้โทรมา ตี๋รุ้ยเจี๋ยก็ดีใจมาก เขารีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและพูดว่า “เป็นไงบ้าง? เรื่องนั้นจัดการเรียบร้อยไหม?”
ชายหนุ่มชุดขาวรีบตอบด้วยเสียงเจ็บปวด “พลาดแล้ว ผมแนะนำว่าอย่าไปยุ่งกับฉินเฉิงดีกว่า ความสามารถของเขายากเกินจะคาดเดามาก… ”
ใบหน้าของตี๋รุ้ยเจี๋ยเปลี่ยนไป และเขาพูดอย่างโกรธจัด: “พลาดเหรอ นายกล้าพูดแบบนี้กับฉันเหรอ? เงินค่าจ้างฉันก็ให้แกไปตั้งมากมาย”
ชายหนุ่มชุดขาวไหล่หลุด แขนรุ่งริ่ง
เดิมทีเขาก็เซ็งอยู่แล้ว แต่หลังจากได้ยินคำพูดของตี๋รุ้ยเจี๋ยเขาก็โกรธมากขึ้น
“ตี๋รุ้ยเจี๋ยฉันเตือนคุณแล้วนะ ถ้าคุณยังรั้น ตระกูลตี๋ก็จะเดือดร้อน “เสียงของชายหนุ่มชุดขาวเย็นชา “ใช่ เขายังบอกฉันว่าครั้งนี้เขาจะปล่อยไป แต่ถ้ามีครั้งหน้าอีก ก็อย่าหาว่าเขาไม่เตือน”
หลังจากพูดจบ ชายหนุ่มชุดขาวก็วางสายโทรศัพท์ทันที
“บัดซบ นี่มันอะไรกัน ไอ้เวรเอ้ย!” ตี๋รุ้ยเจี๋ยโกรธจัด ในช่วงหลายปีที่ผ่านมาไม่มีใครกล้าพูดกับเขาแบบนั้น!
“ก็แค่นักสู้โบราณ ทำไมกล้าหยาบคายแบบนี้!” ตี๋รุ้ยเจี๋ยมีสีหน้ามืดมน “วิธีที่จะจัดการยังมีหลายวิธี!”
“พ่อ หมายความว่าอะไรเหรอ?” ตี๋เชาถามอย่างไม่เข้าใจ
ตี๋รุ้ยเจี๋ยไม่ได้พูดอะไร ในแววตาที่ชั่วร้ายไม่รู้ว่ากำลังวางแผนอะไรอยู่
ถึงเวลาที่จะกลั่นเห็ดหลินจือแล้ว บนยอดเขาหลงไห่ ฉินเฉิงถือเห็ดหลินจือนี้ด้วยความคาดหวัง
ตอนนี้ที่ภูเขาหลงไห่ ฉินเฉิงดูผ่อนคลายอย่างมาก
เขาหลับตา ระดมพลังจิตวิญญาณในจุดตันเถียน ระเบิดออกทั่วร่างกาย
หลังจากนั้นไม่นาน ก็มีไฟลุกโชนขึ้น
ไป
ฉินเฉิงสะบัดนิ้วและไฟนั้นก็ลงไปในหม้อดิน
หลังจากนั้น Qin Cheng ได้เปิดรูขุมขนและดูดพลังงานทางจิตวิญญาณของ Longhaishan เข้าสู่ร่างกาย ในเวลาเดียวกัน เขาใช้มืออีกข้างหนึ่งเพื่อกระตุ้นเปลวไฟ
วิธีการกลั่นเม็ดยานั้นต้องควบคุมไฟให้ดี
หากไฟแรงเกินไป สมุนไพรอาจกลายเป็นขี้เถ้า หากไฟต่ำเกินไป ผลของยาจะไม่ดี
แม้ว่าฉินเฉิงจะไม่ได้มีประสบการณ์มากนัก แต่โชคดีที่เขามีความทรงจำที่พ่อมอบให้ไว้ ดังนั้นกระบวนการกลั่นยาจึงเป็นไปอย่างราบรื่น
จากช่วงบ่ายยาวไปถึงช่วงค่ำ
“บูม!”
ด้วยการระเบิดนี้ หม้อดินก็แตกเป็นเสี่ยงๆ กระจายไปรอบๆราวกับลูกกระสุน
เม็ดยาที่ได้ลอยอยู่บนอากาศ
“เสร็จแล้ว” รอยยิ้มแห่งความปีติปรากฏบนใบหน้าของฉินเฉิง เขาหยิบยาขึ้นมาและยัดเข้าไปในปากของเขา
…
ผู้คนนับสิบนั่งสองข้างของคลับระดับชั้นนำในปีนัง
คนเหล่านี้เป็นคนมีหน้ามีตาในปีนัง นับได้ว่าเป็นพวกไฮโซ
ไม่นาน จินฮู่ก็เดินเข้ามา
เขาเดินตรงไปยังตรงจุดวีไอพี และนั่งลง
“คุณจิน” เมื่อเห็นจินฮู่ ทุกคนก็เข้ามาทักทาย
จินฮู่มองเขาด้วยความเคารพ แต่มีความอัดอั้นภายในใจ
ตอนแรกคนเหล่านี้ไม่ได้มีพฤติกรรมแบบนี้เลย
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ จินฮู่ก็อดหัวเราะไม่ได้
“คุณจิน?” มีใครบางคนเรียกเขา
“อะห๊ะ” จินฮู่รีบพูดตอบรับ “สัญญาหละ เซ็นได้นะ แต่ว่าแต่ละเดือนราคาก็คงผันผวนหน่อย เข้าใจไหม”
“เงินไม่ใช่ปัญหา” ชายวัยกลางคนยืนขึ้นและพูดว่า “ตราบใดที่ยามีสรรพคุณที่ดี”
ไม่มีปัญหา จินฮู่โบกมือ “จากนี้ไปพวกคุณต้องมาหาฉันเพื่อรับยา”
“นี่มันดูยุ่งยากจัง นายแค่เอายามา แล้วเราจะจ่ายเงินเพิ่งให้เอง”ชายวัยกลางคนพูดอย่างไม่อดทน
ชายคนนี้ชื่อเติ้งฉี และจินฮู่มีความสัมพันธ์กับเขามานาน เขาเป็นคนพูดจาแบบขวานผ่าซาก
หลังจากได้ยินคำพูดของเติ้งฉี จินฮู่ก็ตบโต๊ะทันที
เขาเลียนแบบพฤติกรรมของฉินเฉิง เขาตะโกนว่า: “หยุดไร้สาระเสียที ฉันบอกคุณว่าจะถ้าเอามาให้คุณถึงจะได้กิน ถ้าคุณยังเป็นแบบนี้ สักนิดคุณก็จะไม่ได้ไป จำไว้”
ทุกคนขมวดคิ้วและในใจรู้สึกโกรธ
นี่มันคางคกขึ้นวอ?
แต่ตอนนี้พวกเขายังต้องใช้จินฮู่อยู่ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่พูดอะไร ดังนั้นพวกเขาจึงพยักหน้าและตกลง
หลังจากส่งพวกเขาไป จินฮู่ก็อดไม่ได้ที่จะพูดอย่างตื่นเต้น “โอ้ว ค่อยโล่งหน่อย ทำไมยังไม่ชินอีกนะ ฮ่าๆๆ!
ในขณะนั้น โทรศัพท์มือถือของจินฮู่ก็ดังขึ้น
เขารับโทรศัพท์ และพูดด้วยความหงุดหงิด “นั่นใคร โทรมาดึกๆดื่นๆ อยากตายหรือไง?”
“ฉันเอง” เสียงของฉินเฉิงดังขึ้นในโทรศัพท์
ใบหน้าของจินฮู่เปลี่ยนไปและเขาก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้โดยไม่รู้ตัว
“คุณฉิน ทำไมจู่ๆ คุณถึงโทรหาฉัน…” จินฮู่พูดอย่างประหม่า
“ขายยาเป็นไงบ้าง?” ฉินเฉิงถาม
จินฮู่พูดอย่างรวดเร็ว: “คุณฉินดีกว่าที่ฉันคิดมาก! ตอนนี้หลายคนในปีนัง ต้องการร่วมมือกับเรา! ฉันยังคงคิดที่จะหาโอกาสที่จะตีตลาดที่นี่… ”
“พอแล้ว ฉันไม่มีอารมณ์จะฟังนายพูดแล้ว” ฉินเฉิงขัดจังหวะเขา “พรุ่งนี้เช้ามาเข้ามาเอายาด้วย”
“ครับ ครับ!” จินฮู่รีบตกรับ
ดังที่จินฮู่บอกไป ยานี้ได้แพร่หลายไปยังวงการของนักธุรกิจจำนวนในปีนัง รวมทั้งหยางอี้ด้วย
ครอบครัวหยางเดิมเป็นบริษัทยา ดังนั้นพวกเขาจึงได้รับข้อมูลนี้เป็นคนแรกๆ
น่าเสียดายที่หยางอี้ไปหาจินฮุ่ แต่จินฮู่กลับไม่ร่วมมือ ซ้ำยังด่าเขา นั่นทำให้เขาเซ็งมาก
“ถ้าเราสามารถพูดคุยกับจินฮู่เกี่ยวกับความร่วมมือนี้ ตระกูลหยางของเราจะกลายเป็นตระกูลชั้นหนึ่งในปีนังอย่างแน่นอน” หยางอี้คิดกับตัวเอง “น่าเสียดายที่จินฮู่มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับฉินเฉิง…”
เขาคิดออกไป สายตาก็มองไปยังหลินชิงเฉิงที่นอนอยู่ข้างๆเขา
“หรือให้เธอลอง” หยางอี้ลูบหัวของเขา
ไม่นานมานี้ เขาหัวเราะเยาะฉินเฉิงที่โดนสวมเขามา3 ปี แต่ตอนนี้เขากำลังจะโดนสวมเขาเองบ้างแล้ว?
