เมื่อได้ยินคำพูดของฉินเฉิง หลินชิงเฉิงก็ตกอยู่ในโลกของความหนาวเย็นทันที
ไม่มีใครเข้าใจ เมื่อก่อนเธอดูถูกฉินเฉิงจะตายไป แต่วันนี้มันเกิดอะไรขึ้น? ทำไมสีหน้าของเธอเต็มไปด้วยความกลัว?
“พูดออกมา คุณปู่ของฉันตายได้อย่างไง” ฉินเฉิงเริ่มปล่อยพลังวิญญาณของเขาออกมาเบาๆ
ทักษะของเขามีมากมาย การที่จะอ่านความคิดของคนนั้นไม่ใช่เรื่องยาก แต่แค่เขาไม่อยากจะเปลืองพลังวิญญาณกับเรื่องแบบนี้
หลินเว่ยตกใจจนตัวสั่น ปากของเขาขยับไปมาและพูดออกมาว่า “ฉัน…ฉันไม่รู้ ฉันแค่ทะเลาะกับเขา แต่พอวันนี้ตื่นมามันก็กลายเป็นแบบนี้ไปแล้ว…นี่มันไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน”
“เป็นอย่างที่คิด” ฉินเฉิงพึมพำออกมา นี่มันไม่ต่างอะไรกับที่เขาเดาเอาไว้
ที่หลินเว่ยพูดมามันอาจจะเป็นเรื่องที่เล็กน้อยมาก แต่มันไม่ได้เบาเลยสำหรับคุณปู่หลิน
คุณปู่หลินเขามีอายุมากแล้ว เขาไม่ได้ยื่นมือเข้ามายุ่งกับธุรกิจของตระกูลหลินมาหลายปี จึงทำให้สถานะของเขาในตระกูลหลินนั้นต่ำต้อยลงไปมาก
พูดอีกอย่างหนึ่งก็คือ เขาอาจจะโกรธหลินเว่ยจะเสียชีวิต!
“ฉินเฉิง….” หลินชิงเฉิงกอดขาฉินเฉิงด้วยความน่าสงสาร สายตาของเธอเต็มไปด้วยความอ้อนวอน
“แกปล่อยเดี๋ยวนี้นะ!” หลินเฉียงที่อยู่ไม่ไกลพูดออกมา
ฉินเฉิงค่อยๆปล่อยหลินเว่ยเบาๆ เมื่ออยู่ต่อหน้าคนมากมายขนาดนี้ เขาเองก็ไม่สามารถลงมือฆ่าคนได้
ดังนั้นเขาจึงดีดนิ้วและทิ้งรอยเอาไว้ตรงหว่างคิ้วของหลินเว่ย
ถึงแม้ว่าฉากนี้จะไม่ได้สะดุดตา แต่ว่าหลินชิงเฉิงที่อยู่ข้างๆก็สามารถมองเห็นได้
เธอตกใจมาก ใบหน้าของเธอเป็นทุกข์
ในขณะนี้ รถตู้หลายคันขับมาจากด้านนอก
ทันทีที่รถหยุด คนหนุ่มสาวกลุ่มหนึ่งก็รีบวิ่งไปกับกระบองในมือ
“พี่หนิว ในที่สุดพี่ก็มาสักที!” เมื่อหลินชวนเห็นคนเหล่านี้เขาก็รีบวิ่งออกไปหาทันที
แตกต่างจากครอบครัวของหลินเว่ย ครอบครัวของหลินเฉียงอาศัยอยู่ในเขตชานเมือง พี่หนิวคนนี้เป็นเพื่อนกับพวกเขาในเขตที่อยู่อาศัยของเขา
พี่หนิวกำกระบองที่อยู่ในมือและพูดว่า “เสี่ยวชวน เกิดเรื่องอะไรขึ้น? ใครกล้ามาทำร้ายนาย? ไม่รู้หรือไงว่านายเป็นเพื่อนกับเหล่าหนิวอย่างฉัน?”
“นั่นไงเขา!” หลินชวนชี้ไปที่ฉินเฉิงและพูดออกมา
พี่หนิวโบกมือ จากนั้นคนที่เขาพามาด้วยก็วิ่งเข้าไปหาฉินเฉิง
แต่หลังจากที่เขาเห็นใบหน้าที่ชัดเจนของฉินเฉิงแล้ว ร่างกายของเขาก็สั่นเทา กระบองที่อยู่ในมือของเขาหล่นลงพื้นทันที
“คุณ…คุณหนูซู คุณฉิน” พี่หนิวคนนี้ตกใจเป็นอย่างมาก “พวกคุณมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร…”
ฉินเฉิงขมวดคิ้วและถามออกไป “พวกเรารู้จักกันเหรอ?”
พี่หนิวยิ้มออกมา “คุณอาจจะไม่รู้จักคนต่ำต้อยอย่างพวกผม แต่ว่าผมรู้จักคุณ! ทั้งปีนังนี้จะมีใครไม่รู้จักคุณฉินผู้โด่งดัง….”
บ้าไปแล้วหรือเปล่า พี่หนิวคนนี้เป็นแค่นักเลงหัวไม้ในชุมชน ขนาดกับจินฮู่เองเขายังไม่กล้า แล้วเขาจะมากล้ากับคนอย่างฉินเฉิงได้อย่างไร?
“พี่หนิว พี่กำลังพูดอะไร รีบจัดการเขาสิ!” หลินชวนพูดออกมาด้วยใบหน้าที่งุนงง
พี่หนิวหันกลับมา ใช้ฝ่ามือตบไปที่หน้าของหลินชวน ชี้ไปที่หน้าของเขาและพูดว่า “มึงบ้าไปแล้วหรือเปล่า ไม่รู้หรือไงว่าเขาเป็นใคร! ฉันจะฆ่าแกเดี๋ยวนี้แหละ!”
พูดจบเขาก็ยกมือขึ้นและโบกมัน จากนั้นพวกที่เขาพามาด้วยก็เข้ามารุมล้อม
และในตอนนั้นจู่ๆฉินเฉิงก็พูดออกมาว่า “วันนี้เป็นวันตายของปู่ฉัน อย่ามาก่อเรื่องวุ่นวายที่นี่”
พี่หนิวกลอกตาและถามอย่างไม่มั่นใจ “งั้น…จะปล่อยเขาไปแบบนี้เหรอครับ?”
ฉินเฉิงขมวดคิ้ว “ฉันหมายความว่าอย่ามาก่อเรื่องที่นี่”
“อ๋อ เข้าใจแล้วครับ!” พี่หนิวก็พูดออกมาว่า “ลากมันออกไป ไปจัดการกับมันที่อื่น!”
เมื่อเห็นฉากนั้นคนของตระกูลหลินก็ร้องไห้โฮออกมา จากนั้นทุกคนก็เงียบลงในทันที พวกเขาไม่กล้าแม้แต่จะมองหน้าของฉินเฉิง
“จัดการฝังศพของคุณปู่ให้ดีๆ” ฉินเฉิงพูดออกมาอีกครั้ง
หลินชิงเฉิงพยักหน้าทั้งน้ำตา เธออยากจะพูดอะไรออกไปอีกสักสองสามคำ แต่เมื่อเธอเห็นใบหน้าที่แสดงออกมาของฉินเฉิงเธอก็ไม่กล้าพูดอะไรออกมาเลย
ฉินเฉิงไม่ได้อยู่ที่นี้ให้นานไปกว่านี้ สำหรับเขา เขาไม่สามารถอยู่ที่บ้านตระกูลหลินได้อีกต่อไปแล้ว
หลังจากที่ขึ้นรถ ซูวานก็พูดปลอบใจออกมาว่า “การตายเป็นเรื่องธรรมดาของมนุษย์ ทุกคนเกิดมาล้วนแล้วต้องตาย อย่าไปคิดอะไรมาก เดี๋ยวทุกอย่างมันก็จะผ่านไป”
ฉินเฉิงยิ้มอย่างขมขื่น “ทั้งโลกใบนี้ นอกจากเธอแล้วก็มีแค่คุณปู่ที่เข้าใจและรักฉันจากใจจริง…คนดีๆแบบนี้ไม่น่าจะต้องมาจบชีวิตลงแบบนี้”
ซูวานไม่รู้จะพูดออกมาอย่างไร เธอไม่ได้มีความรู้สึกอะไรกับคุณปู่หลิน
ยิ่งไปกว่านั้น ในสายตาของซูวาน ถ้าหากคุณปู่หลินรักฉินเฉิงจริงหละก็เขาคงไม่ปล่อยให้ฉินเฉิงต้องทนทุกข์ทรมานมาเป็นเวลาหลายปีขนาดนี้
และในตอนนั้นคนของตระกูลหลินก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก
“ไอ้สารเลวนี้ไร้กฎหมายจริงๆ!” หลินเว่ยอดไม่ได้ที่จะด่าออกมา “คิดว่าตัวเองมีความสัมพันธ์ที่ดีกับตระกูลซูแล้วจะทำอะไรก็ได้อย่างนั้นเหรอ ไม่เห็นฉันอยู่ในสายตาแล้วใช่ไหม แบบนี้มันไม่เกินไปหน่อยเหรอ!”
“พ่อ เลิกพูดได้แล้ว” หลินชิงเฉิงที่อยู่ข้างๆพูดออกมา “ถ้าหากเป็นไปได้ พ่อควรจะไปสารภาพผิดกับฉินเฉิง…..”
“ให้ฉันสารภาพผิด? เขาเป็นแค่ขยะคนหนึ่ง ทำไมฉันต้องไปสารภาพผิดกับเขาด้วย? ไม่ได้เรื่อง!” หลินเว่ยบ่นออกมาอย่างไม่หยุดหย่อน
หลินชิงชือที่ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับพี่สาวของเขาจึงถามออกมาว่า “นี่พี่ ทำไมจู่ๆพี่ถึงได้กลัวเขาขนาดนั้น?”
หลินชิงเฉิงอ้าปากค้าง เธอไม่รู้ว่าจะอธิบายออกมาอย่างไร
“ออกไปเดินเล่นกับฉันหน่อย” หลินชิงเฉิงถอนหายใจและพูดออกมา
หลินชิงชือตอบตกลง และทั้งสองคนก็เดินออกที่ตลาด
หลังจากเดินผ่านตลาดก็เดินมาเจอกับที่ดูดวงพอดี
ดูเหมือนว่าหลินชิงเฉิงจะถูกครอบงำ เธอเดินเข้าไปที่หน้าร้านดูดวงอย่างไม่ได้คิดอะไร
“สาวน้อย อยากดูดวงไหม?” หมอดูถามพลางจับเคราของเขา
หลินชิงเฉิงมองไปที่หมอดูและถามด้วยเสียงต่ำ “ฉันต้องการทราบอนาคตของฉัน และภูมิหลังของครอบครัว”
“ฮ่าฮ่า” หมอดูยิ้มออกมา ดูจากสีหน้าของเธอแล้วฉันก็เดาได้ว่าตระกูลของเธอจะต้องถูกทำลายในอนาคตอันใกล้ ระวังตัวด้วย ฮ่าฮ่า””
“พูดอะไรออกมา! ฉันไม่ดูแล้ว!” หลินชิงชือด่าออกไป
หมอดูเงียบด้วยท่าทางที่มีความหมาย
……
หลังจากที่ออกมาจากบ้านตระกูลหลิน ฉินเฉิงก็พาซูวานกลับมาที่บ้าน
จากนั้นเขาก็หยิบโทรศัพท์และโทรไปหาจินฮู่
“มาพบฉันที่ชุมชนหลงไห่หน่อย” ฉินเฉิงพูดออกไปอย่างเยือกเย็น
“คุณฉิน รอสักพักได้ไหม? ตอนนี้ฉันกำลังคุยธุรกิจอยู่ และธุรกิจนี้…”
“เลื่อนออกไปก่อน” ฉินเฉิงพูดออกมาอย่างไม่ลังเล
จินฮู่ตกใจมากและรับปากทันที
หลังจากนั้นไม่กี่นาทีรถของจินฮู่ก็มาจอดอยู่ที่หน้าบ้านของฉินเฉิง
“คุณฉิน มีเรื่องอะไรบอกมาได้เลยครับ” จินฮู่โยนก้นบุหรี่ออกมาจากหน้าต่างและพูดออกมาด้วยความเคารพ
ฉินเฉิงมองไปที่เขาและพูดออกมาว่า “ฉันต้องการรู้ทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับตระกูลหลิน”
จินฮู่ตะลึงงัน เขาทำท่าทางเอามือเชือดคอและพูดว่ามาว่า “หรือคุณกำลังหมายถึง….”
“ไม่” ฉินเฉิงส่ายหน้า “ฉันแค่ต้องการให้พวกเขายากจนจนไม่เหลืออะไรเลย”
“ฉันเข้าใจแล้ว” จินฮู่พยักหน้า เรื่องแบบนี้สำหรับเขาไม่ใช่เรื่องอะไรที่ยากเย็น
ในกลางดึกที่ร้านคาราโอเกะแห่งหนึ่ง
เถ้าแก่คนหนึ่งกำลังอุ้มสาวๆไว้ในอ้อมแขนและร้องเพลงอย่างสนุกสนาน จากนั้นก็มีคนเจ็ดถึงแปดคนเดินเข้ามา
“ออกไปให้หมด!” คนที่เป็นผู้นำถือมีดออกมา โบกมือและพูด
เถ้าแก่คนนั้นตกใจมาก เขาพูดออกมาด้วยความหวาดกลัวว่า “นาย…พวกนายจะทำอะไร!”
“พี่ฮู่ของพวกเรามีเรื่องจะคุยกับนาย” ชายที่เป็นหัวหน้าพูดออกมา
เมื่อเสียงของเขาเงียบลง จินฮู่ก็เดินเข้ามาจากด้านนอก
“พี่….พี่ฮู่” เถ้าแก่คนนี้ตกใจมาก ฝืนยิ้มและพูดออกมาไป “เกิดเรื่องอะไรขึ้น ทำไมต้องทำให้มันใหญ่โตขนาดนี้….”
จินฮู่ตบไปที่หน้าของเขาเบาๆและพูดว่า “ได้ยินมาว่านายกับตระกูลหลินนั้นใกล้ชิดกันมาก คงมีธุรกิจร่วมกันไม่น้อยใช่ไหม? มีคนอยากให้ตระกูลหลินล้มละลาย นายคงจะรู้ว่าต้องทำอย่างไงใช่ไหม?”
เถ้าแก่คนนั้นตกใจมาก รีบพยักหน้าทันทีและพูดออกมาว่า “พี่วางใจได้เลย ฉันจะจัดการกับตระกูลหลินทันที!”
ด้วยวิธีเดียวกัน คู่ค้าหรือผู้ที่มีธุรกิจร่วมกับตระกูลหลินก็ถูกข่มขู่ในชั่วค่ำคืนทันที
