หลังจากผ่านไปประมาณหนึ่งสัปดาห์เดวิดก็กลับเข้าชั้นเรียน
ทันทีที่เข้าห้องเรียนเขาไม่สนใจแจ็คและแอนโธนี่ที่กำลังต้อนรับเขาและมองหาเฟรย์แทน
หลังจากพบเฟรย์แล้วเดวิดก็มุ่งหน้าอย่างเร็ว
“ แกรู้ไหมว่าแกขู่ใครแกไอ้ลูกนอกคอก! ฉันจะไม่มีวันให้อภัยแก ฉันจะใช้ความเชื่อมโยงและอำนาจทั้งหมดของฉันเพื่อทำลายแก”
ตึม!!
เดวิดไม่มีโอกาสพูดให้จบในขณะที่เมจิกมิสไซล์ของเฟรย์สัมผัสเข้ากับใบหน้าของเขา
“ฮึ…”
เดวิดล้มลงกองไปที่พื้น
เขาเอามือปิดหน้าและมีเลือดไหลผ่านนิ้ว เห็นได้ชัดว่าจมูกของเขาหัก
แม้ว่าเขาจะสร้างฉากที่เลวร้ายขึ้นกลางห้องเรียน แต่เฟรย์ก็ยังคงหมกมุ่นอยู่กับหนังสือของเขาโดยไม่มีการแสดงออกใดๆ
นักเรียนทุกคนจ้องมองไปที่เฟรย์ด้วยสีหน้าหวาดกลัว เป็นเพราะพวกเขานึกไม่ถึงว่าเขาจะหักจมูกของเดวิดโดยไม่สนใจ
เดวิดกลับไปหาครอบครัวอีกครั้งเพื่อแก้ไขจมูก
เฟรย์ถูกลงโทษเพราะครั้งนี้มันไม่ใช่การดวล
โชคดีที่ไม่ใช่การลงโทษที่รุนแรง ศาสตราจารย์ดิโอได้ใช้อำนาจของเค้าลงโทษ
หนึงสัปดาห์แห่งการพักเรียน แต่จริงๆแล้วมันกลับช่วยเฟรย์
วันแรกหลังจากที่เขากลับมาจากการพักการเรียน นักเรียนรุ่นพี่คนหนึ่งเดินเข้ามาหาเขาด้วยแสงสะท้อน
“ แกเป็นคนที่ทำร้ายเดวิดหรือเปล่า?”
“นายเป็นใคร?”
เช่นเดียวกับก่อนหน้านี้ตอนที่เฟรย์คุยกับดูมันเขาก็ไม่ได้ใช้คำนำหน้า เห็นได้ชัดว่าเขามาพร้อมกับความเป็นปรปักษ์
“ ฉันชื่ออเล็กซ์ลูกชายคนเล็กของครอบครัวดริเมียร์ ฉันชื่นชมในตระกูลสโตนฮาซาร์ดมาตั้งแต่ยังเด็ก ฉันถือว่าเดวิดเป็นน้องชายที่น่ารักของฉัน”
“แล้วไง?”
“ อย่างที่ฉันเคยได้ยินมา แกเป็นคนที่หน้าด้านจริงๆ นั่นเป็นวิธีที่แกพูดกับรุ้นนพี่หรอ?”
“ มีกฎใดบ้างที่บอกให้ต้องเคารพรุ้นพี่ละ?”
“ …”
อเล็กซ์ถึงกับพูดไม่ออก ก่อนที่หน้าจะเปลี่ยนเป็นสีแดงอย่างรวดเร็ว
“ ไอ้ขี้แพ้แห่งตระกูลเบลค…”
“ นายนี้พูดมากจริงๆ ฉันไม่รู้จักตระกูลดริเมียร์มากนัก แต่ดูเหมือนว่าจะมีลักษณะเฉพาะคือเป็นตระกูลที่พูดมากจริงๆ ”
“ แกกล้าดูถูกครอบครัวฉันเหรอ?…!”
อเล็กซ์ตะโกนใบหน้าของเขาแดงก่ำด้วยความโกรธ
“ทำไมละ? หรือว่าต้องการที่จะดวล?”
“ฮะ? ตอนนี่จะปฏิเสธอย่างไรก็ตามมันก็จะไม่เปลี่ยนแปลงอะไร”
“ ฉันไม่มีเจตนาที่จะปฏิเสธมัน”
“…จริงอะ?”
“ใช่ ถ้านายต้องการฉันจะไปหาหลังเลิกเรียน”
“ ฮ่า แกหยิ่งมากจริงๆ หลังจากเอาชนะเดวิด แกจะเสียใจ ฉันจะแสดงให้แกเห็นถึงศักดิ์ศรีของผู้ที่อาวุโสกว่า “
อเล็กซ์คำรามเสียงต่ำแล้วจากไป
หลังเลิกเรียนเมื่อเฟรย์มาถึงจุดที่สัญญาไว้อเล็กซ์ก็อยู่ที่นั่นแล้ว
เฟรย์มองไปรอบๆ
“ มีผู้เข้าชมการดวลเป็นจำนวนมาก”
“ หึหึ ทำไม แกรู้สึกเสียใจที่จะถูกทำให้ขายหน้าต่อหน้าผู้คนจำนวนมากสินะ? “
เขาเกลียดบรรยากาศที่มีเสียงดัง พฤติกรรมของอเล็กซ์คล้ายกับเดวิดมากและเขาอดไม่ได้ที่จะคิดว่ามันลำบาก
ดูเหมือนว่าอเล็กซ์ได้เรียกผู้คนจำนวนมากมารวมตัวกัน
“ อเล็กซ์ดริเมียร์คนที่ผ่านเข้ารอบ 16 ทีมสุดท้ายในการแข่งขันประลองเวทย์มนต์ครั้งล่าสุดนิ?”
“ ฉันได้ยินมาว่ามีหอคอยหลายแห่งจับตามองเขาอยู่”
“ มีข่าวลือว่าเขาอาจจะเป็นศาสตราจารย์ในสถาบันการศึกษาด้วยละ”
อเล็กซ์ดูเหมือนจะมีชื่อเสียงมาก แต่เฟรย์ก็ไม่ได้สนใจอะไรมาก
“ เมจิกมิสไซล์ ”
“ อึก…”
“ …”
ขณะที่อเล็กซ์ล้มลงขณะกุมท้องเฟรย์ก็อดคิดไม่ได้
‘ฉันพยายามจะวัดระดับของคู่ต่อสู้ก่อนด้วยการใช้เวทมนตร์นั่น…’
ร่างกายของเฟรย์แตกต่างจาก ‘ลูคัส’ แม้ว่าเขาจะใช้เวทมนตร์เหมือนกันในอดีต แต่พลังก็แตกต่างกัน เฟรย์จึงอยากคุ้นเคยกับความแตกต่างนั้น
เขาสามารถบอกได้ด้วยการฝึกซ้อมคนเดียว แต่เขาคิดว่ามันจะง่ายกว่าถ้าเขาสามารถฝึกกับคนอื่นได้
แต่เมื่อเทียบกับชายผู้อ่อนแอที่ถูกยิงด้วยเวทย์มนตร์เพียงครั้งเดียวมันไม่ได้เรียกว่าการฝึกหรอก
‘นี่คือระดับเฉลี่ยในสถาบันการศึกษาหรือเปล่า?’
อายุเฉลี่ยอยู่ระหว่าง 18 ถึง 20 ปีพวกเขาไม่อาจเรียกว่าแก่ แต่ก็ไม่ใช่เด็ก
อย่างน้อยพ่อมดฝึกหัดที่เขารู้จักในอดีตก็ไม่ได้เลวร้ายขนาดนี้
เมื่ออเล็กซ์ล้มลง นักเรียนที่เป็นเพื่อนของเขาก็เดินไปข้างหน้าพร้อมกับกางแขนออก
“ ฉันชื่อโกลโกเร็กซ์เป็นลูกชายคนโตในครอบครัวกิลาร์ด”
“ ฉันคือพรีลูกชายคนเล็กของตระกูลไฟนอลแลค”
“ ฉันคือ…”
“ เมจิกมิสไซล์”
“ กั๊ก!”
“ อ๊าก!”
“ฮึ!”
เฟรย์ไม่รู้จะพูดอะไร
บางทีนี่อาจเป็นครั้งแรกนับตั้งแต่เขาได้ร่างกายนี้มาที่เขารู้สึกว่าเวทย์วิทยาเสื่อมถอย
เขารู้สึกว่านักเรียนเวทมนตร์ในปัจจุบันช่างน่าสงสารเหลือเกิน ไม่อันที่จริงพวกเขาแย่ที่สุด
แน่นอนว่ามีนักเรียนบางคนที่เก่งกว่าคนอื่น ๆ
“ เฟรย์ฉันทำตามที่นายบอกแล้ว”
หนึ่งในนั้นคืออิซาเบลซึ่งตอนนี้กำลังคุยกับเขาด้วยน้ำเสียงที่ตื่นเต้น
ดูเหมือนเธอจะพยายามอย่างเต็มที่ที่จะสงบสติอารมณ์ แต่เธอไม่สามารถซ่อนความตื่นเต้นที่รู้สึกอยู่ข้างในได้
“ ฉันรู้ว่าเลือดของโทรลล์สามารถใช้ในสูตรได้ แต่ถ้าคิดว่าการรวมเข้าด้วยกันในอัตราส่วน 7: 3 …. ถือเป็นนวัตกรรมที่แหวกแนว”
“ เลือดฮาล์โทลล์มีประสิทธิภาพมากกว่าเล็กน้อย พลังแห่งความมืดอันเป็นเอกลักษณ์ของสัตว์ประหลาดนั้นเจือจางมากขึ้น
“ฉันเข้าใจละ คราวนี้นายจะสอนอะไรฉันอีก”
“ต่อไป…”
เฟรย์ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง
‘ฉันปฏิบัติต่ออิซาเบลในฐานะศิษย์โดยที่ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ’
โดยสัญชาตญาณเขาให้งานเธอเหมือนกับที่เป็นมาตรฐานสำหรับครูและแนะนำเธอว่าต้องทำอย่างไร
ความสามารถของอิซาเบลนั้นน่าทึ่งมาก
ถ้าไม่ใช่ยุคปัจจุบันเธอมีความหวังว่าจะไปได้ถึง 7 หรือ 8 ดาว
เฟรย์ตัดสินใจที่จะไม่สนใจมันมากเกินไป
“ วันนี้นายไปทำอะไรมา?”
“ คุณหมายถึงอะไร”
“ ฉันได้ยินมาว่าตอนนี้ชื่อเล่นของเฟรย์คือ ‘มิสไซล์มรณะ”
“ มิสไซล์มรณะ?”
“ นายไม่ใช่มิสไซล์มรณะเหรอ?”
มันไม่ผิด แต่เขาไม่ชอบชื่อมิสไซล์มรณะเพราะมันฟังดูเหมือนเด็ก
นอกจากนี้มันไม่ยุติธรรมเล็กน้อยเพราะเขาไม่ได้ฆ่าใครเลย
“ เวทมนตร์ของพวกเขาต่างหากที่แย่มาก”
“ ลองคิดดูสินายถามว่าใครแข็งแกร่งที่สุดในสถาบันการศึกษา ฉันคิดว่านายได้ตำแหน่งนั้นแล้ว”
“ที่…”
เฟรย์ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง
เขาคิดว่าจะเป็นการดีกว่าหากได้รับข้อมูลโดยใช้สิ่งนี้เป็นข้ออ้างแทนที่จะปฏิเสธอย่างตรงไปตรงมา
“อาจจะ พวกที่ฉันต่อสู้นั้นแข็งแกร่งที่สุดในบรรดานักเรียนเหรอ?”
“ ฉันไม่รู้ มีใครสวมแหวนสีส้มสร้อยคอสีทองหรือสร้อยข้อมือสีน้ำเงินไหม?”
เขานึกย้อนกลับไปในความทรงจำและไม่มีคนแบบนั้น
“ ไม่…วงแหวนสีส้มน่าจะเป็น ‘โทร์วแมนริงส์’ สร้อยคอสีทองและสร้อยข้อมือสีน้ำเงินคืออะไร”
“ สโตรว์เน็คลิซ และ ไพลส์ฟาวเดอร์อาร์เมลท์ พวกเขาเป็นสโมสรที่ทรงพลังที่สุดในสถาบันควบคู่ไปกับโทร์วแมนริงส์”
ชื่อที่เกี่ยวข้องผุดเข้ามาในหัวของเขาทีละคนลูคัสโทรว์แมน ชไวเซอร์สโตรว์ ไอริสไพลส์ฟาวเดอร์
เฟรย์รับฟังคำอธิบายของอิซาเบลขณะที่ความรู้สึกคิดถึงผ่านเข้ามา
“ นักเรียนส่วนใหญ่อยู่ในชมรม”
“ คุณละ?”
อิซาเบลส่ายหัว
“ ฉันสบายใจกว่าที่ได้เรียนรู้ด้วยตนเอง”
“ ดูเหมือนจะไม่เป็นไปอย่างนั้นสำหรับฉัน”
ใบหน้าของอิซาเบลแดงขึ้นเมื่อเธอรู้ว่าเมื่อเร็ว ๆ นี้เธอขอความช่วยเหลือจากเฟรย์มาตลอด
“ อย่างไรก็ตาม…ถ้านายไม่ได้อยู่ในสโมสรนายก็คงไม่มีความสามารถมากนัก แม้แต่ครอบครัวที่มีชื่อเสียงก็มีสมาชิกที่ไม่ค่อยเก่งละนะ”
“เอออ…”
เนื่องจากเฟรย์ต้องการเห็นว่าตัวเขาเองเก่งแค่ไหนเฟรย์ก็เริ่มสงสัยว่าเขาจะจัดการกับพวกเขาได้อย่างไร
‘เมื่อเห็นพวกเขาเงียบกันหมด แสดงว่าพวกเขาก็ไม่ได้ไร้ความคิดเหมือนพวกก่อนหน้านี้’
ถ้าพวกเขาเป็นเหมือนเดวิดมันคงจะดีกว่านี้
เฟรย์ต้องการทดสอบทักษะของเขา แต่เขาไม่ต้องการสร้างปัญหา
‘ฉันจะรออย่างเงียบๆ จนกว่าจะถึงวันปิดเทอม’
มันไม่สำคัญสำหรับเขาที่จะได้เห็นทักษะของพ่อมดที่ทะเยอทะยาน
