“หนึ่งในเมืองที่มีหินวาร์ปที่ใกล้กับเทือกเขาอิสปาเนียมากที่สุดคืออิสปาเนียลา ถ้าคุณเดินจะใช้เวลาประมาณครึ่งวันจากนอร์ทบูเลอวาร์ด ที่นั่นคุณจะมาถึงทางเข้าของภูเขา แน่นอนว่ามันเป็นพื้นที่ที่มีสัตว์ประหลาดปรากฏตัวเป็นจำนวนมาก…”
เขาไม่แน่ใจนัก แต่เขาก็เก็บข้อมูลที่ได้จากคำพูดของกัปตันเพิ่ม
อย่างไรก็ตามเฟรย์ไม่แปลกใจเมื่อเขาเอ่ยถึงสัตว์ประหลาด
“ คุณคิดค่าใช้จ่ายในการใช้วาร์ปจะอยู่ที่เท่าไหร่”
“ มันค่อนข้างไกลจากเคาซิมโฟนี ดังนั้นราคาของมันน่าจะอย่างน้อยก็ 10 เหรียญทอง”
นั่นคือ10เท่าเมือเทียบกับความมั่งคั่งในปัจจุบันของเฟรย์
หากเขาไม่สามารถไปถึงระดับ 7 ดาวเขาก็จะไม่มีความสามารถในการใช้เทเลพอร์ต นั้นหมายความว่าเขาต้องการ 20 เหรียญทองสำหรับการเดินทางไปกลับ
‘ฉันต้องหาเงินให้ได้’
วันหยุดสองเดือน ในตอนแรกเขารู้สึกว่ามันมีเวลามากพอ แต่ยิ่งเขาได้ข้อมูลมากเท่าไหร่เวลาก็เหมือนจะไม่เพียงพอสำหรับเขา
เฟรย์ใช้เวลาสนทนากับแม็ค
เขาอายุสี่สิบสี่ปีและตามที่คาดไว้เขาเป็นทหารผ่านศึกที่ออกสำรวจไปทั่วทั้งทวีป
บทสนทนาของเขาจะเป็นประโยชน์มากสำหรับเฟรย์
แม็คอธิบายสถานการณ์รอบๆทวีปให้เข้าใจได้ง่ายๆ และบางครั้งเขาก็ตอบโดยไม่ลังเลแม้ว่าสิ่งที่เฟรย์ถามจะลึกลับหรือน่าสงสัยก็ตาม
ต่างจากนักเรียนคนอื่นๆ แม็คไม่ได้รังเกียจเฟรย์เลย อันที่จริงแล้วกัปตันชื่นชมเฟรย์มากสำหรับความเคารพที่เขามอบให้
สามวันหลังจากนั้นขณะที่พวกเขากำลังเดินทางผ่านจีโอทาบูเฟรย์มองไปรอบๆ ก่อนจะพูดกับแม็ค
“ มีเรือรบอยู่จำนวนมาก”
“ มันเป็นประเทศที่เดินทางทางทะเล ยิ่งไปกว่านั้นทุกวันนี้โจรสลัดจากหมู่เกาะออสการ์ออกปล้นกันมากขึ้น”
เป็นกะลาสีเรือที่ไม่มีฟันหน้าที่ตอบเขา
เฟรย์ส่ายหัว
“ กองทัพเรือของจีโอทาบูดูเหมือนจะแข็งแกร่งมากแต่ทำไมพวกเขาถึงกำจัดพวกโจรสลัดไม่ได้?”
“ มีการส่งหน่วยปราบไปหลายครั้ง แต่ทุกๆครั้งโจรสลัดจะมารวมตัวกันและสร้างพันธมิตรขึ้นมา”
แม็คถอนหายใจเฮือกใหญ่
“ คุณเชื่อมั้ยละ? เมื่อใดก็ตามที่สิ่งมีชีวิตที่เห็นแก่ตัวและโหดร้ายเหล่านั้นรู้สึกว่าชีวิตของพวกเขาตกอยู่ในความเสี่ยง พวกเขาจะไม่ลังเลที่จะร่วมมือกัน มันเป็นการรวมตัวกันที่น่ากลัว พวกเขามีพลังมากขึ้นหลังจากรวมกลุ่มกันจนไม่สามารถกำจัดพวกเขาได้โดยใช้เพียงอำนาจของจีโอทาบู นอกจากนี้มันเป็นไปไม่ได้ที่จะกำจัดพวกเขาอย่างถอนรากถอนโคน”
“ คุณไม่พอใจหรือ?”
“ใช้แล้ว มันไม่ง่ายเหมือนกับพูด แต่ก็ต้องขอบคุณโจรสลัดเหล่านั้น ในหมู่เกาะออสการ์ไม่มีประเทศใดกล้าเข้ามายึดครองทีนี่ เป็นเรื่องน่าขันที่โจรสลัดที่กำลังกัดกินประเทศนี้กำลังทำหน้าที่เป็นผู้พิทักษ์อีกด้วย”
“ อืม”
มีหลายครั้งที่พวกอันธพาลเช่นนั้นมีประโยชน์
นครรัฐจะมีอำนาจเพียงใดหากเลือกที่จะใช้อำนาจของตน
แต่การดำรงอยู่ของโจรสลัดมันก็ยังไม่เป็นที่พอใจ
เฟรย์ขมวดคิ้วแต่ไม่ได้พูดอะไรเพราะเขาไม่อยากทำให้แม็คขุ่นเคืองใจ
“ คุณไม่ต้องกังวลไป ฉันไม่แน่ใจว่าคุณรู้มาก่อนหรือเปล่า? แต่เรามีนักรบเวทย์ระดับ 4 ดาวสองคนคุ้มกันในครั้งนี้”
ในยุคปัจจุบันนี้พ่อมดระดับ 3 ดาวถือเป็นระดับมาตรฐานและระดับ 4 ดาวถือว่าอยู่ในระดับสุดยอด
ที่ระดับ 5 ดาวเขามีสิทธิ์เป็นหัวหน้าสถาบันการศึกษาเล็กๆได้
นอกจากนี้พ่อมดจากหอคอยเวทย์มนตร์ยังถูกมองว่ามีความน่าเชื่อถือมากกว่าดังนั้นจึงเข้าใจได้ว่าทำไมแม็คถึงมั่นใจมาก
“ ฉันจะพูดแบบนี้ ถ้าโจรสลัดเล็งมาที่เรา มันจะเป็นวันที่เลวร้ายสำหรับพวกเขา ถ้าพวกเขามีสมองพอพวกเขาก็จะไม่มุ่งเป้ามาที่เราในขณะที่เราถูกคุ้มกันโดยเรือรบของจักรวรรดิ”
น่าเสียดายที่ความคาดหวังของแม็คผิดพลาด
เย็นวันนั้นโจรสลัดได้บุกเข้ามา
ถึงอย่างนั้นแม็คก็ไม่กลัว
“ พวกเขาขุดหลุมฝังศพตัวเองทั้งนั้น”
อย่างไรก็ตามในไม่ช้าฉากที่น่าทึ่งก็ปรากฏต่อหน้าต่อตาของเขา
เรือรบที่คุ้มกันคอร์เตซถูกก้อนน้ำแข็งขนาดใหญ่กระแทก
* * *
“ คูฮาฮ่า!เห็นหรือเปล่าไอ้พวกบัดซบ!!”
โจรสลัดตื่นเต้นขณะที่คุนสต์ตะโกนคำเหล่านั้น
ในตอนแรกพวกเขามั่นใจเพียงครึ่งเดียว
พวกเขาเคยได้ยินข่าวลือเกี่ยวกับพวกอันเดด
ในความเป็นจริงมีเรื่องเล่าที่ไม่ดีและน่ากลัวมากมายเกี่ยวกับพวกเขา แต่พวกโจรสลัดกลับสงสัยว่าพวกอันเดดจะสามารถเผชิญหน้ากับนักรบเวยท์ที่ไม่มีใครเทียบได้ในการรบทางเรือ
ขณะที่เฝ้าดูคอร์เตซที่ลอยอยู่ในระยะไกล ลิชดัลลาร์ดเริ่มพึมพำมันให้เกิดความรู้สึกที่ไม่ดีขณะที่ควันสีดำพวยพุ่งออกมาจากร่างกระดูก
โจรสลัดตัวสั่นด้วยความกลัวและก้าวถอยออกจากลิช
ไม่นานนักเสียงร่ายของดัลลาร์ดก็หยุดลง
ในไม่ช้ามนต์ที่ร่ายก็ไหลออกมาจากปากของเขาขณะที่เขามองดูเรือในระยะไกล
[หอกน้ำแข็ง]
ปั้ง!!!
ทันใดนั้นหอกน้ำแข็งก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าเรือ
มันหนากว่าเสากระโดงเรือและดูเหมือนสว่านยักษ์
สว่านชิ้นนี้แทงลงไปที่เรือด้วยความเร็วที่รุนแรง
นักเวทย์ในเรือตอบสนองโดยครอบคลุมเรือรบด้วยโล่แสง
อย่างไรก็ตามมันไม่มีประโยชน์
จึก!!
หอกน้ำแข็งทำให้โล่แตกเหมือนแก้วและพุ่งเข้าชนเรือรบได้อย่างง่ายดาย
“ วู้ว!”
โจรสลัดโห่ร้องอย่างกึกก้อง
แม้ว่าพวกเขาทั้งหมดจะทุบเรือด้วยกำลังทั้งหมดของพวกเขา มันก็ยังไม่สามารถบรรลุผลในลักษณะเดียวกันได้
พวกเขามองดูดัลลาร์ดและแสดงสีหน้าด้วยความเคารพและความกลัว
คุนสต์เดินเข้ามาหาเขาด้วยรอยยิ้ม
“ นั่นเป็นทักษะที่น่าทึ่งมาก”
[…มันแปลกไปหน่อย]
ดัลลาร์ดพึมพำอย่างน่ากลัว
มันเป็นไปไม่ได้ที่จะบอกว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่เพราะด้วยใบหน้าที่ว่างเปล่าของเขา แต่ก็ยังเห็นได้ว่าเขากำลังสับสน
“ ท่านหมายถึงอะไร? ไม่ว่านักเวทย์เหล่านั้นจะเก่งแค่ไหนพวกเขายังไม่สามารถป้องกันตัวเองได้เลย”
[ฉันร่ายหอกน้ำแข็งทั้งหมดสามอัน]
“หา?”
คุนสต์มีสีหน้าแปลกๆ ก่อนที่จะพูดอย่างรวดเร็ว
“ ท่านข้าไม่เห็นด้วยว่าเราควรจะจมเรือตรงกลาง นักเรียนที่นั่นควรถูกใช้เป็นตัวประกัน…”
[มันไม่ใหญ่พอที่จะจมลงเรือหรอก มันจะช่วยป้องกันไม่ให้พวกเขาวิ่งหนีหรือต่อต้านอย่างน่ารำคาญ]
“ เกิดอะไรขึ้น? ”
[มันถูกบล็อก]
“นั่นหมายความว่าอย่างไร?”
แม้ว่าคุนสต์จะถูกมองว่าเป็นโจรสลัดที่ชาญฉลาด แต่นั่นก็เป็นขอบเขตของเขา เขายังคงมีความยากลำบากในการทำความเข้าใจกับสิ่งที่ดัลลาร์ดพยายามจะพูด
ดัลลาร์ดเหลือบมองไปที่ใบหน้าของคุนส์ครู่หนึ่งก่อนจะมองไปทางอื่น
[มีวิซาร์ดที่เชี่ยวชาญบนเรือลำนั้น]
